4,596 matches
-
Satrapul local își părăsește soția tocmai când aceasta trebuia să devină mamă.Șocul e atât de puternic, încât proaspăta mamă își ucide, practic, nounăscutul, căzând într-o demență incurabilă. Într-o manieră extrem de tulburătoare, autoarea relevă fărâma de umanitate rămasă intactă în această epavă umană - „De câte ori am văzut-o, ocrotea în mâinile slăbite și tremurânde, un pui gingaș de găină. Chiar de era primăvară, chiar de era toamnă, în palmele ei se odihnea puiul golaș.” Ostiță e și el o victimă
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
vede îmbulzeala, forfota slugilor care-și cheamă stăpânul. Prin fața ochilor ei trec aripi de înger. Cu excepția găurii din obraz, acolo unde, printre fâșii de țesut, piatra lui Solomon lucește ca un al treilea ochi, deschis spre Paradis, chipul ei e intact. Doar trupul zace frânt între pietre, când Musa năvălește în iatac și o găsește, zâmbitoare, cu plete de-acum ruginii, cu perle multe cuibărite în smârcuri de sânge, de carne deșirată, de piele negrăit de albă. Într-un sms s-
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
părea făcut din sticlă opacă: nu avea urechi, iar ochii ― doi ochi omenești ― te priveau printr-un dom perfect lins, de plastic chirurgical. În oarecare măsură putea fi considerat un norocos: de la ochi în jos, partea inferioară a feței era intactă. Avea un chip. Nasul, gura, bărbia și gâtul îi erau umane. În rest, asemănarea cu o făptură normală depinde în mare măsură de concesiile pe care observatorul era înclinat să le facă. Ori în momentul acela Gosseyn nu era dispus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
Venus. Toată lumea auzise de arborii de pe Venus. În mod sigur era pe Venus. Gosseyn se ridică în picioare. Își pipăi trupul; totul părea în ordine. N-avea cicatrici și nici senzația că ar fi fost rănit. Corpul îi era întreg, intact, fără urme de răni. Era perfect sănătos. Era îmbrăcat cu un șort, o cămașă cu guler răsfrînt, și espadrile. Faptul îl surprinse numai pentru un moment. Din câte știa, fusese îmbrăcat într-un costum ― ținuta sobră a concurenților la jocuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
pântece nu mai rămăsese decât un amestec nelămurit de carne și oase, de țesuturi sfâșiate și zdrențuite; deasupra genunchilor, fiecare centimetru pătrat de carne purta urmele unor arsuri atât de îngrozitoare, încât nu mai aduceau a nimic omenesc. Chipul era intact. Avea o expresie senină, neafectată de spaima sau groaza insuportabilă care contractă trăsăturile figurii în clipa dinaintea morții. Obrajii păstrau chiar o umbră de culoare și, dacă n-ar fi fost distrugerile suferite de trup, ar fi părut însuși Gosseyn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
această poveste îi va reveni în minte. Și mai devreme sau mai târziu, îi va telefona lui Crang, și acesta se va simți obligat să acționeze. Gosseyn trepida de nerăbdare în ascensor. Proiectul său de a pune mâna pe distorsorul intact fusese dat peste cap de această întâlnire întâmplătoare, dar el nu-și pierdu vremea când Patricia Hardie îi deschise ușa apartamentului său. Chiar în clipa în care ea începuse să-i șoptească ceva despre nesăbuința de a veni la palat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
gândire sănătoasă. Nimeni nu lucra la nivelarea solului. Câmpia pustie, acoperită de cocoașele miilor de movile, părea uitată de lume. Negăsind nici un indiciu în Palat, mulțimea de oameni și mașini se îndreptă apoi spre locuința lui Dan Lyttle. Aceasta era intactă. Roboții menajeri o întreținuseră într-o stare de perfectă curățenie: camerele respirau aceeași prospețime și ordine de care își amintea că le lăsase când plecase. Lada în care fusese transportat distorsorul se afișa într-unul din colțurile livingului. Adresa Institutului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
noastră le-au transformat în magazii ori săli de sport și ele s-au degradat și și-au pierdut strălucirea și valoarea inițială... Niște imbecili, vajataia!... În schimb, ceva mai departe, la Kiev și la Moscova, asemenea valori se păstrează intacte, neatinse și se pot vizita și în zilele noastre. Tavarisci vajataia, mie mi-a reținut atenția curățenia de pe traseu, întreținerea șoselelor, popasurilor... Pe mine m-a impresionat Hidrocentrala de la Bicaz, vajataia... Înseamnă că și ei construiesc... Desigur, rebiata, ei construiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
cu totul dacă nu ne-am pricopsi cu alte cazuri de dată mai recentă, din perioada tinerei și fragilei noastre democrații. Este adevărat că vremurile s-au schimbat și s-au făcut înnoiri vizibile, dar năravurile ne-au rămas aproape intacte, că de balcanismul nostru turco-fanariot nu ne vom debarasa cu una, cu două. Nedreptele deposedări, îmbogățiri prin fraudă, marile tunuri pe seama averii statului, spolierea țării în toate felurile, înstrăinarea solului și a bogățiilor subsolului, condamnarea unor oameni nevinovați și câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
planeta Pământ. Planeta este dispusă să se sacrifice, Pământul ca planetă este dispus să se sacrifice. Eu Înțeleg că el este dispus să se sacrifice, dar nu este mai bine să dispară o civilizație ca să vină alta și să rămână intact? Nu, pentru că Pământul este alcătuit din roci. Roca are cea mai profundă memorie, prin urmare, dacă răul este deja Însămânțat aici, chiar dacă civilizațiile vor dispărea În totalitate, 100%, roca Își va păstra memoria civilizațiilor. Din acest motiv, Pământul poate accepta
MATRICEA DIVINĂ by ALALEXANDRA C. XANDRA C. VASILE BOL OGAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1589_a_2960]
-
Creatorului să mă păstreze tânăr la minte spre a nu-mi fi mie povară și nici celor din jurul meu! Nu mai încap multe cuvinte... Atâta doar: Îi mulțumesc domnului profesor pentru că, prin aceste pagini, prin această carte, mi-a restituit, intactă, imaginea profesorului și dirigintelui meu din clasa a VII-a: cu prestanța, căldura vocii și a prezenței, cu autoritatea profesională și acea binecuvântată liniște, acea siguranță a copilului iubit și proteguit de dascălul său... Știu bine că în semnatara acestor
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
convoca, ca într-un discurs orfic, imaginea și textul, făcând să se nască muzica unui vis care nu se stinge niciodată. Chiar și atunci când literele nu pot fi descifrate, chiar și atunci când gagul nu poate fi decodat, gustul bucuriei rămâne intact. Ca și în cinematograful începuturilor, Pif este numele artei ce redă ochiului puterea de a contempla teritorii himerice și de a se delecta cu jocul, inocent, al personajelor care nu îmbătrânesc și nu mor. Ca și textele lui Jules Verne
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
cu un Tintin care vede în căpitanul doborât de beție pe urmașul vânătorilor de corsari și al curajosului navigator. Metamorfoza lui Haddock este realizată în registru ludic, dar în ea se poate ghici amprenta salvatoare a unui Tintin ce păstrează, intactă, energia acelui bine necorupt ce contaminează și transformă pe cei din jurul său. Geniul narativ al lui Hergé este vizibil și în maniera în care ficțiunea sa prelucrează două dintre reperele imagologice ale veacului pe care îl traversează Tintin : Savantul și
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
celor doi copii și tovarășului lor o familie ce reunește un inginer destoinic și brav și o mamă atentă la destinele fiului și fiicei sale. Din aceste ingrediente, doar în aparență banale, se naște un ciclul narativ în care regăsim, intact, geniul lui Hergé - întinse pe durata a trei decenii și a cinci albume, aventurile lui Jo, Zette și Jocko oferă cititorului inițiat în arcanele lui Tintin satisfacția întâlnirii cu un spațiu al poveștii în limitele căruia inocența și curajul înfruntă
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
întunericului. Ritualul căutării colierului devine parcursul inițiatic al intrării pe această poartă ce duce spre infern. Olrik nu este mai puțin redutabil decât profesorul Moriarty în organizarea unei scenografii grandioase. Și dacă Parisul își relevă culoarele secrete, misterul se află, intact, în două dintre spațiile mitice ce atrag, asemenea unui magnet, pe orice călător occidental. Întoarcerea către Egipt și coborârea spre Atlantida întind o punte între ciclul lui Jacobs și literatura de aventuri a unui Edgar Rice Burroughs. Vechimea civilizațiilor ascunde
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Undeva, departe de insula pe care a abandonat-o, Călugărul își continuă monologul lui romantic, torturat de umbra pasiunii care nu vrea să treacă. Cât despre Corto, el își duce mai departe povestea. Asemenea unui poem, Corto își conservă misterul intact. Împreună cu Pacificul din ale cărui valuri s-a ridicat, ca Odiseu, Corto Maltese ascultă vocea legendelor, păstrându-și tainele și surâsul melancolic. Atlanticul Și dacă Pacificul este placenta din care se ivește, pentru prima dată, trupul lui Corto, Atlanticul este
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
este încărcată de paradoxul macabru ce domină istoria sa de la început. Argentina în care Juan Salvo revine este Argentina ce trăiește cu doi ani înainte ca invazia sfârșitului lumii să aibă loc, 1971. Pământul pe care ajunge eternautul este încă intact. Partida de belotă este pe cale de a începe, iar moartea nu s-a înstăpânit peste Buenos Aires. Uitarea eternautului întors acasă este o mântuire ambiguă. Timpul care se va scurge până la apocalipsă nu face decât să amâne căderea în infern. Cercul
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
care visase în zilele fără de sfârșit ale drumului pe ocean. Moulinsart se deschide, încă o dată, spre a-și cuprinde oaspeții, iar Nestor zâmbește fericit, îmbrățișat de Haddock. Tournesol își regăsește laboratorul său neschimbat, cu pădurea de retorte și de hârtii intactă. Totul este la fel ca la plecare, ca și cum Moulinsart ar fi înghețat în timp, sub aripa unei zâne. Tintin se va opri, spre a privi cerul punctat de câțiva nori. Undeva, foarte departe de ei, într-o țară în care
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Scuturându-se de nisipul fin ce îi cuprinsese trupul, Corto renunțase să mai privească în urmă. Dincolo și dincoace de acestă graniță a visului, Corto se simțea împăcat cu sine. Pipăindu-și buzunarul, descoperi conturul cărții lui Nerval, ce străbătuse intactă încercarea oceanului. Dragul meu Rasputin, se pare că această insulă este fermecată. Dă-mi voie să îmbrățișez pe cel în care recunosc pe Caliban. Corto surâse, discretă Rasputin nu a fost niciodată un pasionat cititor al lui Shakespeare. Să sperăm
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Cecilia îl face atent: Să ne oprim puțin la altarul imens al naturii unde ne-am logodit, își rotește inelul pe deget. — Au oprit, au coborât repede, repede și-au alergat ținându-se de mână într-acolo. — Desenul a rămas intact, observă Cecilia. — Fiindcă nici n-a mai nins și nici n-a bătut vântul. —Iai! simt rece în spate. Strânge-mă tare în brațe, Matei! Matei îi apropie spatele de pieptul lui îmbrățișând-o din ce în ce mai strâns. — Ce cald ești tu
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
de „Mica publicitate”, studiind cu minuțiozitate fluctuațiile prețurilor imobilelor și ale terenurilor situate În oraș și din afara lui, trăgând concluzia că pulsul pieții Îi era favorabil lui Noimann, care, chiar dacă În fiecare zi cheltuia sume consistente, rămânea totuși cu averea intactă tocmai datorită ascensiunii prețurilor; trecu În revistă rubricile „Diverse”, „Vânzări Auto-Moto” și se opri la „Zodiac”. „Norocul”, murmură el, „are și partea lui de ghinion. Ce câștigi Într-o parte pierzi În alta. Dacă n-ar funcționa legea compensației, tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
se dilata, pe rând; dar minunile noastre electrice păreau că n-o interesează. Pentru că totuși ținea la mine, m-a învățat într-o noapte să văd, adică să recapăt simțul acela pe care unele ființe din natură îl mai păstrează intact și în afara ochilor, pe când noi, oamenii, îl regăsim numai arareori și îl privim de fiecare dată fie ca pe un har, fie ca pe o infirmitate. În noaptea de atunci n aș fi mișcat nici pleoapele de teamă să nu
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
jumate din sumă. Reporterul râde în hohote. De altfel, tot episodul care urmează, despre furturile lui P., e însoțit de hohote de râs ale asistenței. E drept că P. e foarte pitoresc, dar... râsetele din partea unor persoane respectabile, cu morala intactă, sunt puțin cam aprobatoare și încurajatoare. De aia și P. povestește foarte bine dispus, lăudându-se, mândru de tot ce a făcut. „Și mai avea o vorbă: Dacă nu știi - te-nvăț, dacă nu poți - te-ajut, dacă nu vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
-și uitase o mână pe scaunul ei, ăăăcumsâșiiconșiertladipou?, răvășită de câte și-a amintit, s-a dus să se pudreze, a fumat două țigări, a băgat un deget pe gât și-a dat afară felia de tort cu frișcă, aproape intactă, refolosibilă ș-aia, s-a șters la gură plină de speranță, lăsând pentru masa de adio de sâmbătă istorisirea pe îndelete a altora dintre amorurile ei nefericite, trăgând spre tragic. - Lacrimi, bătăi pe umăr, îmbrățișări, dar și bucuria de pudel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
alea nu găseai nimic asemănător cu un club de tenis sau de echitație. Probabil că de-aia pentru Yazaki nu era suficient doar să scape din locul În care se născuse. Era genul de om care, pentru a-și păstra intactă mândria, considera că trebuie să se arate capabil să creeze ceva nou, prin propriile lui forțe. În definitiv, e o chestiune de mândrie. Gan era foarte vorbăreț. Keiko Kataoka Îmi poruncise să aflu mai multe despre Yazaki și despre Reiko
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]