4,821 matches
-
aceea eu cred că ar trebui să rămână valabile atât timp cât deșertul va fi deșert și tuaregii vor fi tuaregi... Cine săvârșește o faptă rea trebuie să plătească pentru ea. — Așa să fie! Cei doi bărbați își opriră mașina chiar lângă puț, coborâră transpirați și obosiți, își scoaseră căștile grele și nici măcar nu putură să reacționeze în fața gurilor negre ale puștilor care-i ținteau drept între ochi. — Ce înseamnă asta? reuși să bălmăjească unul din ei. — Înseamnă că sunteți prizonierii noștri, răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
de parcă ar fi fost ființe din altă galaxie. Și noi ce legătură avem cu toată povestea asta? întrebă cel care părea a fi șef. Nici măcar nu-l cunoaștem pe acest Marc, și nu ne puteți învinovăți că v-am otrăvit puțul, pentru că ne aflam la cincizeci de kilometri de aici. Eu nu vă învinovățesc, le răspunse cu naturalețe Gacel, care se așezase în fața lor. Dacă v-aș fi învinovățit, acum ați fi fost morți. — Atunci? — Înțelegeți că noi, cu sărmanele noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
înainte să se lumineze, fiindcă dacă se ivește vreunul din avioanele astea ale lor, precis or să ne vadă. — Ai grijă pe munte. — Știi bine că o să am. După o jumătate de oră, o caravană mică se pregătea să părăsească puțul lui Ajamuk, îndreptându-se spre nord. Caravana era formată din trei cămile, pe care se aflau Laila, Aisha și Suleiman, încă patru încărcate cu aproape tot calabalâcul familiei și o funie de care erau legați prizonierii pe ale căror chipuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
sud-est, dar, oricât de mult își ascuți privirea, nu zări nici un vehicul și nici nori de praf. În cele din urmă, își dădu seama că se apropia un elicopter nu prea mare, ce rămase în aer câteva minute, chiar deasupra puțului. După puțin timp, ateriză la vreo sută de metri, din el coborâră doi bărbați, iar un al treilea rămase înăuntru, pe locul pilotului. Cei ce coborâseră nu erau militari, nici polițiști, și se vedea clar că cel puțin unul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
unul din ei, blond și slab, era european. Celălalt, măsliniu și cu părul creț, putea fi foarte bine un nord-african. Le studie cu atenție chipurile, văzu că se apropie să verifice dacă era cineva în mașini; se uitară apoi la puț, scoaseră apă, o mirosiră și-și înmuiară vârful degetului în burduf, strâmbându-se. Brunetul scoase o înjurătură și începu să vorbească agitat. Apoi se îndreptară spre jaima cea mare și intrară. Gacel se asigură că pilotul nu se uita spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
surprins. Da’ de unde! Cui i-ar trece prin minte să vină înarmat într-o tabără tuaregă? — I-a trecut prin minte unuia dintre ai voștri. — Imbecili sunt peste tot. Și în această competiție mai mult decât oriunde. Se îndreptară spre puț, și când ajunseră la mai puțin de zece metri de intrare, nou-veniții apărură în ușa cortului din păr de cămilă, ridicând îndată mâinile în semn de pace. — Aselam aleikum! spuse în arabă cel mai negricios. În mod respectuos îți cerem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
se pare normal, cu toate că nu mi se pare corect modul în care vreți s-o obțineți. Sechestrul este un delict foarte grav. — La fel de grav ca atunci când ameninți cu arma niște oameni pașnici în propria lor casă și otrăvești apa singurului puț din zonă? — Nu știu, dar bănuiesc că la fel de grav. — Ce s-ar fi întâmplat cu familia mea dacă n-ar fi apărut aceste mașini? Șansele noastre de a ajunge vii la cel mai apropiat puț ar fi fost minime. — Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
casă și otrăvești apa singurului puț din zonă? — Nu știu, dar bănuiesc că la fel de grav. — Ce s-ar fi întâmplat cu familia mea dacă n-ar fi apărut aceste mașini? Șansele noastre de a ajunge vii la cel mai apropiat puț ar fi fost minime. — Îmi imaginez și sunt fericit că nu vi s-a întâmplat nimic, dar cei pe care i-ați reținut nu au nici o vină pentru tot ce s-a petrecut. — Știu, și de aceea vă dau cuvântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
pentru tot ce s-a petrecut. — Știu, și de aceea vă dau cuvântul meu că, dacă se vor îndeplini condițiile puse de mine, nu vor păți nimic. — Și care sunt aceste condiții? — Sunt doar trei. — Și anume? — Prima, să golească puțul, să-l curețe și să-l umple cu apă până la gură. Nici o problemă. A doua? Să nu mai treacă pe aici nici mașini, nici motociclete. Nici în privința asta nu văd să fie vreo problemă. — Vinovații să fie aduși aici, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
a înfuriat când a crezut că este discriminat, pentru că celor ce veniseră înaintea lui li se îngăduise s-o folosească... — În momentul acela nu ne-am putut imagina că prin tabăra noastră vor trece toți nebunii din lume. Apa unui puț ca ăsta nu se poate risipi aiurea. Mi se pare logic, și înțeleg că aveți dreptate, la fel cum au dreptate cei pe care i-ați luat prizonieri, deși n-au luat parte la acest incident... — Toate astea mi le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
vă asigur că familia mea nu va împărți puțina apă de care dispunem cu cineva care probabil nu va trăi prea mult timp. Nu aveți apă? întrebă pilotul, vădit impresionat. — V-am spus doar că ne-au otrăvit apa din puț și că cea pe care-am găsit-o în mașini nu e de ajuns. E chiar atât de greu să înțelegeți care-i problema? — Chiar mâine aș putea să vă aduc apa de care aveți nevoie! se grăbi să spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
care-i curge prin vene e dinamită pură. — Care-ar putea fi punctul său slab? — Nu știu. Și unde ar putea să-i țină ascunși pe prizonieri? — Nici asta nu știu, dar bănuiesc că în munții aflați la nord de puț. — Ce știm despre munții ăștia? — Nimic. — Nimic? — Absolut nimic. Îți amintesc că se află într-un loc pierdut în deșert, cu temperaturi ce ating aproape cincizeci de grade la prânz, pentru ca apoi să coboare până aproape de zero în timpul nopții, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
te făcea să te simți ca un vultur atotputernic și liber. Se ridică în aer, stabili direcția exactă în timp ce observă că urca începea să se întrevadă o geană de lumină spre răsărit, făcu un viraj amplu, îndreptându-se spre îndepărtatul puț Ajamuk. Gacel Sayah îl aștepta așezat la intrarea cortului și nu făcu nici un gest până când Nené nu se opri în fața lui ca să-l salute: — Aselam aleicum! Îți cer ospitalitatea în mod respectuos. S-ar fi spus că sub vălul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
evolua în pas cu timpurile. Dar de vreme ce vor continua să fie la fel ca acum mii de ani și oamenii ca mine vor fi constrânși să trăiască aici, fără altă apă decât cea pe care ne-o dă acest biet puț și fără alte alimente decât cele care cresc în grădina asta prăpădită, nu cred că ar trebui să fiu acuzat de conservatorism. — Ai dreptate. Mă bucur că recunoști. — Nu sunt tâmpit și singurul lucru pe care încerc să-l fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
să continue să fie așa cum a fost cel dintâi. — Mama mă-sii de mândrie tuaregă! — Și ce altceva ne-a mai rămas, în afară de mândrie? întrebă Gacel. Privește ce am. O jaima zdrențuită, câteva cămile înfometat, două duzini de capre, un puț otrăvit și o pușcă atât de veche, încât în orice clipă poate să-mi explodeze în față. Dacă mi-aș pierde mândria, aș sfârși aruncându-mă în puț... Beduinul se ridică încet în picioare și aruncă o privire împrejur. Gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
am. O jaima zdrențuită, câteva cămile înfometat, două duzini de capre, un puț otrăvit și o pușcă atât de veche, încât în orice clipă poate să-mi explodeze în față. Dacă mi-aș pierde mândria, aș sfârși aruncându-mă în puț... Beduinul se ridică încet în picioare și aruncă o privire împrejur. Gata cu atâta vorbărie, că nu folosește la nimic. Am să te ajut să descarci. Aici ? întrebă scandalizat celălalt. Și cum ai de gând să duci toate astea până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
din viață căutând oameni pierduți în deșert, în savană sau în pădure - înălță un deget spre cer. De acolo, de sus, lucrurile se văd foarte clar dacă știi să le vezi, și ieri mi-am dat seama că dinspre acest puț porneau o grămadă de urme de roți ce se îndreptau spre nord-est și altele ce veneau dinspre sud-est... Dar, de asemenea, se distingeau foarte bine urmele unei caravane formate din cămile și oameni ce mergeau pe jos, pe care vântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
neamul Sayah și tot ce reprezintă acest nume să se fi stins, cu toate că, din cele ce-mi povestești, s-ar părea că viața a fost destul de aspră cu ei. — Asta-i și impresia mea. — Și, culmea nenorocirilor, le-au spurcat puțul, averea lor cea mai de preț. — Așa a fost. — Și ai venit la mine cu gândul să intervin în favoarea celui care a comis o asemenea nemernicie? — Mi s-a dat dispoziție s-o fac. — Și tu te-ai învoit s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
fi bine să te întorci. Timpul trece și, în ceea ce mă privește, nu s-a schimbat nimic. Îți rămân șase zile ca să-ți salvezi prietenii. N-ar fi mai bine să te aștept și să te duc din nou la puț? Celălalt refuză hotărât cu o mișcare a capului. — Mă voi întoarce cu cămilele, spuse. Dar nu-ți face griji, o să dau un ocol ca să nu las urme. — Continui să cred că toată povestea asta e o nebunie. — Adu-ți aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
nu se pot amesteca. — Putem ști cel puțin în ce termeni se discută eliberarea noastră? întrebă bărbosul care făcea pe șeful. — Desigur! răspunse calm. Vă voi pune în libertate atunci când mi-l vor aduce pe cel care ne-a otrăvit puțul. — Și ce aveți de gând să faceți cu el? — Să aplic legea. — Tăindu-i gâtul? — Nicidecum! Ce-a făcut el nu se pedepsește cu moartea. Doar cu biciurea și tăierea unei mâini. — O mână? Vreți să fie adus aici ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
meu, care nu-mi servesc la nimic în aceste împrejurări. — Atunci? — Problema e că eu îi cunosc bine pe organizatorii acestui raliu și știu că nu vor mișca un deget ca să-l aducă aici pe cel care v-a otrăvit puțul. — De unde știi asta? — Știu, pentru că particip pentru a treia oară la raliu și sunt convins că, de îndată ce ticălosul ăla va afla că vreți să-i tăiați o mână, va pleca, și nimeni n-o să îndrăznească să-l împiedice. Pun pariu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
încep să înțeleg lumea voastră. — Bănuiesc, de aceea ar trebui să aveți încredere în mine, pentru că eu știu cum funcționează. Tatăl meu este unul dintre puținii oameni care-ar putea să vi-l aducă pe cel care v-a otăvit puțul. — Dar tatăl tău este în Italia, și Italia este foarte departe de aici. — Știu asta. — Și ce-ai vrea? Să te las să pleci? Cine-mi garantează că te vei întoarce? — Nimeni, dar n-am pretins să mă lăsați să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
o imensă descurajare când îl întrebă: — Tu ce părere ai? — La ce folosește părerea mea? întrebă Suleiman. Acum patru zile, cea mai mare grijă a mea era dacă o cămilă o să fete la timp sau dacă o să scadă apa din puț. Dar de atunci am auzit doar lucruri pe care nu le pot înțelege. E ca și cum am fi fost transportați dintr-odată pe altă planetă. — Nu-i vorba că am fost duși pe altă planetă, spuse Laila, surprinzător de serioasă, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
de-a rândul, își propun să-i vâneze, păi îi vânează chiar de-am sta noi în cap. — Jigodiile naibii! Îți dai seama cât riscăm? — Miliarde. — Și toate astea pentru că unui tâmpit i-a venit să toarne ulei într-un puț. Blondul Yves Clos căută în buzunarul de la piept al cămășii, își scoase pipa și începu s-o umple, clătinând ferm din cap: Nu, îl contrazise. Asta a fost scânteia care a provocat explozia, dar nu cauza. Adevărata cauză este faptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
înjurătură și apoi spuse printre dinți: — E cel mai absurd lucru care mi s-a întâmplat vreodată! Când, după un sfert de oră, termina de povestit cu lux de amănunte cum fusese capturat de o familie de tuaregi lângă un puț pierdut din deșert și cum aceia îl lăsaseră liber cu condiția să se ducă să-i înștiințeze de cele întâmplate pe cei din conducerea competiției, interlocutorul său scoase un fluierat lung de admirație: — Să mă bată Dumnezeu! exclamă. Asta-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]