6,602 matches
-
Demostene. Discursul Clitemnestrei (versurile 516 551Ă reprezintă o adevărată pledoarie. După o uvertură, în care regina adresează reproșuri violente fiicei sale și reamintește neîncetatele ei plângeri, care o determină pe mamă să se explice (versurile 516 524Ă, regina acuzată de uciderea lui Agamemnon, începe un exordiu (versurile 525 529Ă, în care ea își anunță poziția de apărare: recunoaște că este vinovată, dar dezvăluie că actul său nu reprezintă decât executarea unei hotărâri date de Diké , justiția personificată. Pentru a se apăra
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
ar fi pierdut viața. Relatarea este cât se poate de verosimilă. Regina triumfă, disperarea Electrei nu mai cunoaște margini. Hotărârea ei este luată: în lipsa fratelui, va face singură dreptate; este neînduplecată, nu poate lăsa nerăzbunată moartea tatălui, deși aceasta înseamnă uciderea mamei. Personajul nu se zbate între stări contradictorii, nu are îndoieli, știe care este calea de urmat. Se remarcă înlănțuirea precipitată a faptelor. Se cuvine remarcat faptul că discursul tragic se schimbă complet atunci când intervine un mesager, căci dialogul este
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
acum 2000 și ceva de ani în urmă, care pentru el nu mai semnifică nimică. În acest sens, semnificativă este și scena din piesa lui Euripide în care Castor și Pollux, frații Clitemnestrei, sunt cutremurați de fapta săvârșită. Recunosc că uciderea reginei este îndreptățită, dar condamnă în același timp împlinirea ei de către proprii ei copii. Deși arată că răspunderea îi revine zeului Apolo, le spune celor doi frați că trebuie să se supună Legii și judecății mai - marilor (Oreste va pleca
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
Christinei de către Lavinia care, ca o adevărată Electră, caută să răzbune nu moartea tatălui, de data aceasta, ci descoperirea că Adam a pretins că este îndrăgostit de ea pentru a fi mai aproape de d-na Mannon. Tânăra pune la cale uciderea căpitanului cu ajutorul lui Orin, fratele întors și el de pe front. În piesa lui O`Neill, Orin joacă rolul lui Oreste din tragedia eschiliană, dar spre deosebire de opera predecesorului său, aici atragerea fratelui în planul de răzbunare nu este ușoară, căci personajul
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
în templul lui Apolo; dar, în timp ce tânărul se simte în sfârșit liber și împăcat cu sine, Electra e cuprinsă de remușcări și-i reproșează fratelui că i-a spulberat visele, deoarece ura față de mamă i-a hrănit existența, iar prin uciderea acesteia, ea nu-și mai găsește rațiunea de a trăi. Eriniile 76 înalță în jurul eroinei „zidul singurătății”1, chinuindu-i sufletul cu remușcări; și Oreste conștientizează că omorul i-a adus singurătatea. În față șanselor oferite de Jupiter, Electra se
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
Încât, luînd-o În căsătorie pe Elena Alexandrovna Ozerova (o nevastă În plus sau În minus nu mai conta), domnișoară de onoare a țarinei, să devină confesorul suveranilor. „Eu sunt un om blând“, zicea Belbo, „dar Încep să bănuiesc că poate uciderea Romanovilor a fost o operație de deratizare.“ Până la urmă, la un moment dat partizanii lui Philippe Îl acuzaseră pe Nilus că duce o viață lascivă, și Dumnezeu știe dacă nu aveau și ei dreptate. Nilus trebuise să plece de la curte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Întâi sunt ținuți În lagăre să sufere foamea, apoi sunt dezbrăcați În pielea goală, apoi dușurile, apoi conservarea meticuloasă a munților de cadavre, Înregistrarea veșmintelor, recenzarea bunurilor personale... Nu era un procedeu rațional, dacă ar fi fost vorba numai de ucidere. Devenea rațional dacă era vorba de a căuta, de a căuta un mesaj pe care unul din milioanele acelea de oameni, reprezentantul ierusalemitan al celor Treizeci și Șase de Invizibili, Îl păstra În cutele veșmântului, În gură, tatuat pe piele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
linia dintre ceea ce ține de spectaculosul ficțional și ceea ce ține de oroarea adevărului. Tot ce vreau să spun pe scurt este că adevărul din povestea lui Bibi poate fi găsit În numeroasele surse care citează mitul Fratelui Alb Mai Mic, uciderea sistematică a membrilor tribului Karen, și chiar faptul că regimul militar a interzis să se mai facă publice Înfrângerile Înregistrate de echipa națională de fotbal. Îmi cer scuze pentru inexactitățile strigătoare, cele mai multe aparținându-mi fără Îndoială, dar unele putând „să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
american care vizitase tabăra a diagnosticat-o pe bunica gemenilor ca suferind de tulburări post-traumatice. De la 10 până la 25% dintre refugiați sufereau se pare de aceleași tulburări. În cazul bătrânei, afecțiunea a pornit de la faptul că a fost martoră la uciderea a o sută cinci membri ai tribului ei. Acest lucru, a zis el, a condus la „interpretarea ei magică“ cum că gemenii ar fi zeități. Gemenii au recunoscut că au alimentat povestea bunicii lor pentru a o face fericită și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
tatăl Măriei Sale Ștefan. „Cei mai buni oșteni ai Moldovei, instruiți de cea mai bună spadă din câte am văzut prin Europa...”, adăugase Pietro, cu o clipire veselă din ochi. Și Pietro văzuse multe, căci În toți anii de pribegie de după uciderea lui Bogdan Vodă hălăduise pe meleagurile Vienei, ale Ravennei, ale Veneției și ale Romei, ba chiar ajunsese, pe drumurile mediteraneene de negoț, până În Îndepărtata Spanie. Acum Însă, nici Pietro nu sosise la conacul căpitanului Oană din Albești. Nici un chip cunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
că de data asta nu era vorba despre o expediție de jaf și nici despre o demonstrație de forță pentru voievodul Moldovei. Aveau să vină și acestea. Acum era vorba despre reducerea la tăcere a unui singur om și despre uciderea familiei sale. O slujbă ușoară. Numai că familia nu fusese de găsit, iar căpitanul Celor o mie plecase, cu puțină vreme Înaintea sosirii lor, spre Cetatea de Scaun. * Căpitanul Cosmin Oană abia apucase să descalece și să-și toarne o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
a domnului Moldovei cu Vlad, domnul Țării Românești. Vlad Dracul fusese căsătorit cu sora lui Roman Vodă, nepoata de fiu a lui Alexandru cel Bun. El și Ștefan erau, deci, veri. Dar cel mai important lucru era acela că, după uciderea lui Vlad Dracul În luptele cu ungurii, tânărul Vlăduț găsise adăpost În Moldova, la Bogdan Vodă, tatăl lui Ștefan. Iar după moartea cumplită a lui Bogdan, cei doi veri porniseră Împreună pe drumurile Transilvaniei, găsind adăpost În preajma lui Iancu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și ajunsese până În apropierea comandantului. Cei din jurul lui Își amintesc cu groază acele clipe de cumpănă, În care doar atacul fulgerător al unui detașament de o mie de călăreți cu mantii albe, purtând semnul scutului și al spadei, oprise iminenta ucidere a proaspătului guvernator al Ungariei. Fusese o ciocnire crâncenă, Între luptători experimentați, o ciocnire de neînțeles pentru oștenii care-i mai rămăseseră Iancului. Providențialii Apărători fuseseră conduși de un cavaler cu părul și barba albe, care reușise să-i izoleze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
vânt spulberând zăpada, și ajunseseră la iurtă abia când Întunericul acoperise munții, iar Nogodar Întețise focul de afară, ca să fie văzut dacă, cumva, cei doi s-ar fi pierdut. La căldura iurtei, ascultând povestirea lui Amir, bătrânul tresărise de bucurie. Uciderea ursului de către un copil de nici șase ani era Încă un semn trimis de Tengri. Micul Nimeni era, fără Îndoială, cel din imagine și va avea un rol hotărâtor În viețile lor. „În ce imagine?”, Întrebase Ștefănel, dar Nogodar Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Copilul privi cu părere de rău locul În care trăise aproape trei luni, unde Învățase să tragă cu arcul, să arunce pumnalul și să lupte cu sabia ca un luptător mongol. Nenumăratele vânători Îi reveniră În minte, și mai ales uciderea ursului din colții căruia Nogodar Îi făcuse prima lui salbă de vânător. Apoi Își dădu seama că nu vor părăsi acele locuri nici chiar atât de repede, nici chiar atât de ușor cum Își imaginase el. Drumul pe care Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
-i elimina pe conducătorii lumii creștine și pe ai celor asiatice, care se opun revenirii la Imperiul lui Ginghis-Han. Sunt fanatici, nomazi, sângeroși. Socotesc că orice construcție, palat, biserică sau cetate, rănește pământul și trebuie Întoarsă la țărână. Socotesc că uciderea cât mai multor oameni Îi ajută să trăiască În glorie În cealaltă viață. Planul lor este deja alcătuit și se pune În mișcare. Cuceritorii vor avansa cu două aripi, sprijinite pe Carpați și pe Marea Adriatică. La Început, vor părea oșteni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cele ce se vor Întâmpla și lucrează nu cu prezentul, ci cu viitorul. Își trimite asasinii asupra unor oameni care nici nu știu Încă ce rol vor avea În vremea care va veni. Ștefan tresări. Evenimente inexplicabile, atacuri fără noimă, ucideri ce par inutile... Atacul de la Albești, asupra familiei căpitanului Oană... Era, oare, posibil? Moussa intră din nou În cort, tulburat. - Iertare, luminate emir. Iscoadele dau semnale. Zece mii de tătari se Îndreaptă către noi, dinspre miazăzi. După tuiuri, e Întregul tumen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lui Temudjin la câteva amintiri firave și la un trai umil, mereu amenințat de pedeapsa lui Toktao. Cu unsprezece ani În urmă, Toktao aflase că există un urmaș al lui Temudjin În linie dreaptă, micul Amir, fiul lui Baian. Poruncise uciderea lui, iar un jagun 1 năvălise asupra ail-ului lui Baian, masacrând toți locuitorii. Nu se mai auzise, În anii următori, nimic despre vreun strănepot al lui Temudjin, fiu al lui Baian, cel ucis de oamenii lui Toktao. - Sain Bainu! Bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mii de războinici. Alte cinci mii se aflau la patru zile călare, la nord de deșertul Gobi. Tăcuți ca niște umbre, cei cincizeci se Împărțiră În mici grupuri de câte cinci, lăsară caii dincolo de deal și se strecurară În spatele străjilor. Uciderea lor dură mai bine de o oră, dar nu se auzi nici un zgomot. Odată Înlăturate străjile exterioare, douăzeci de luptători conduși de Amir se furișară În tabără. Toate gărzile din interior fură ucise, În tăcere, de săgețile lui Amir și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ușoară odată ce ai găsit secretele mișcării. Aproape că vine de la sine. În al doilea rând, fiindcă chiku, bambusul, este simbolul forței și al supleței. Cele două calități nu sunt opuse, ci intră În armonie. Iată, bambusul ne poate servi la uciderea unui om sau a unui animal. Tu Însuți prinzi deja pești, aruncând bastonul de bambus. Deci, are o forță de netăgăduit. În același timp, bățul poate fi Îndoit cât de mult vrei. El se supune altei forțe exterioare. Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
avea douăsprezece ore de antrenament, Începând de la lăsarea serii. În unele zile veți exersa doar lupta fără arme. Deplasări, sărituri, lovituri cu pumnul, palma, cotul, antebrațul, blocările acelorași lovituri, eschivarea acelorași lovituri. În stadiul următor, trecem la anticiparea loviturilor și uciderea adversarului fără nici o luptă. Nu uitați. Lupta nu Îi interesează decât pe cei care au orgoliul de a fi admirați. Noi suntem anonimi. Nu luptăm. Apărem, ucidem și dispărem. Același lucru cu loviturile de picior. Salturi, rotiri, blocări, atacuri. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
umane și de infinitele posibilități ale unui adversar mereu covârșitor. Până În acel moment Însă, abia se ridicaseră primele obstacole ce trebuiau depășite până la sosirea primăverii: formarea reflexelor de deplasare rapidă și neauzită, mărirea vitezei de acțiune, primele tehnici simple de ucidere instantanee a adversarilor. O picătură În ocean, Își dăduse seama Oan-san. Dar atunci, de ce venise tocmai Shiro, care se ocupa de partea finală a pregătirii unui Ninja și organiza acțiuni secrete pe tot Întinsul insulei Honshu? Matsuyama dăduse ordinul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spusese tânărul Ninja. Aproape reale? se Întrebase, atent, Oan-san. Matsuyama precizase: totul În cea mai mare viteză, cu precizie, cu simțurile În alertă. Doar aruncările se execută la manechin, iar luptele finale au loc cu aplicarea controlată a tehnicilor de ucidere silențioasă. Apoi, brusc, Copilul Albastru Înțelesese. Era o capcană. Nu luptele finale aveau să fie o problemă, ci detaliul abia amintit de Matsuyama: simțurile În alertă. O fracțiune de secundă, Închisese ochii. Așa simțea mai bine aerul și ființele din jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ani, la fel de Înalt ca el, cu sprâncene negre Îmbinate deasupra nasului și cu priviri agere, clipise din ochi În semn de Înțelegere. Se numea Kenzo, iar părinții lui fugiseră din capitala Kyoto după ce tatăl său ajunsese ronin 2 și răzbunase uciderea stăpânului său. Așadar, Își spusese Copilul Albastru, nu doar el simțise prezența străină. Ceilalți priveau Încordați traseul, concentrați spre execuția cât mai rapidă. Matsuyama dădu semnalul de pornire. Primii doi copii se aruncară asupra zidului care trebuia escaladat. Oan-san și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Umbrele dispăruseră. Oan-san Își dăduse repede seama că misterioșii agresori nici nu se mai aflau acolo. Se Întorsese În fugă la locul În care se afla Kenzo și continuaseră traseul exercițiului. La Întoarcere, Matsuyama ordonase simularea celor cinci tehnici de ucidere silențioasă pe care le Învățaseră până atunci, dar Oan-san simți din nou apropierea unei forțe necunoscute, scoase repede arcul și urmări, cu săgeata pregătită, o mișcare pe care nimeni n-o putea vedea. În acel moment, Shiro ridicase mâna, spunând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]