44,748 matches
-
cautè oare Matei la Muzeul de artè?! M-a trimis directorul sè, Concluzia ei este cè niciodatè un calculator nu va pictă un Grigorescu, îl poate reproduce dar, Dar nu stie ea cât de departe va merge tehnologia, deja se compune muzicè pe calculator, chiar eu perfectez un program pentru un prieten compozitor, Mi s-a spus, ea îmi vorbește, iar eu o ascult, cè ești cel mai bun informatician al Institutului, calculatorul stè pe birou, cele douè cești de cafea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
fapt ceea ce m-a luat prin surprindere în toatè povestea asta a fost naturalețea desèvârșitè cu care s-a ocupat numai de cafea și indiferent dacè o fècea pentru Matei sau pentru specialistul Matei, toatè succesiunea de gesturi firești care compuneau acțiunea în sine se înlènțuiau tèinuit într-o armonios algoritm de realitate, Frumos ai mai spus-o! algoritm de realitate, Angel, are you there?! I’m waiting for you, Matei! Right! Asta era, error line 7, m-am întors la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
subiectelor care îl preocupè a dat mai multe cèutèri pe google și, printre parfumurile pe care le-a gèsit, s-a oprit la parfumul de la nina ricci premier jour, I-a plècut, evident, denumirea parfumului, precum și descrierea esențelor care-l compun fiindcè despre mirosul acestuia, neputându-l obține de pe google, nu și-a putut face nici o idee, La un moment dat, în cursul zilei, i-a trecut prin minte cè ar putea sè meargè în oraș la un magazin de parfumuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
că asta?! Lèsèm în urmè ultimele blocuri din oraș și ieșim pe autostradă ce duce spre vest, Hai sè plecèm din țarè, i-aș propune fèrè sè mè gândesc la consecințe, drumul drept înaintea noastrè, aproape liber, dar viața se compune și din consecințele la care ne raportèm atunci când vrem sè luèm decizii nebunești, nu poți face abstracție de ele! Aș vrea că drumul acesta sè nu se mai sfârșeascè, e exact drumul ce duce spre orașul meu, dacè o ținem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
dar eu, așezat pe covor, lângè locul lui de joacè, nu înțeleg, intuind cè ar vrea sè-mi indice toate lucrurile a cèror denumire o cunoaște, asta era! Acesta e lețu, adicè ursulețu! aceasta e tița! deci o lume care se compune din obiecte familiare, cunoscute, obiecte ce sunt denumite prin propoziții afirmative, verificate de realitate și, pe urmè apare cineva, ca mine, care nu intrè în universul lui cunoscut, anulând acest eșafodaj al afirmativului bine structurat, contrariind cu simplă mea prezențè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
suficient loc, iar, la parter, Ioana și soția lui Virgil, femei reale care nu se topesc la cèldurè și la soare, aranjaserè masă, o masè realè într-un decor real, totul atât de real încât obiectele, oamenii și atmosfera care compun concretețea acestei realitèți, intensificându-se că sub efectul unei lumini extrem de puternice, fac sè te doarè ochii că de zèpada de afarè, asprè, sclipitoare și purè, În dormitoarele de sus, genți de voiaj cu gurile larg deschise, lasè sè se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
plăcea o cină cu Vasilica Ilie, dar să fie așa cum se întâmplă în poeziile sale. Pentru că timpul de acolo are sens... Poți spune, la o primă abordare, că poeta se aruncă în cotidian; că, viața nu e continuă, ci se compune treptat, cuantificat, din momente disipate, că un timp existențial nu e... Și totuși, câtă continuitate... „Visez că mă scald într-o clepsidră,/ mă scurg ca nisipul gâtuit de timp,/ mă eliberez în pielea unei cenușărese/ așteptată de o trăsură țesută
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
de aici până la rezolvare mai este un sfert de tablă și câteva crete de consumat. Dar jos de tot va străluci ultimul acord din Marea fugă în Si Bemol major de Ludwig van Beethoven pe care tocmai atunci Povestitorul o compunea în Pleistocen, cu 13.500 de ani înainte de a fi creată. Chiar dacă eu n-aș fi existat, Mitică, m-aș fi inventat. Nu vreau să crezi că delirez sau mă repet, dar oare lespedea de pe piept, care mă apasă tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
e singurul care oferă, o dată în viață, dreptul de a vedea, pentru o clipă, Raiul. Și tot pentru o clipă, în același timp, reversul său, care n-avea nimic biblic. Legenda era mai simplă decât păcatul însuși. Focul veșnic era compus, secvențial, din acțiuni omenești trecute, viitorul, pe același ecran al prezentului, care unea cele două timpuri, constând în aplecarea oamenilor sub formă de întrebare. Separat, pe un alt monitor uriaș, aceleași ființe trecute și viitoare ținându-se de mână, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
îl transformau după chipul și asemănarea lor. Sânii opulenți ai elevelor de la gimnaziu, datorită fast-food-urilor, se puteau vedea în mărimea lor nenaturală, prin mulțimea de en-gros-uri și supermarket-uri, îmbrăcămintea proștilor satului, plecată de la in, lână și bumbac, fiind acum compusă din plastic 99% și 1% ață răscoaptă, 88% vâscoză și 12% tentativă de lână, iar mintea, 57% alcool, sare, zahăr și grăsimi și restul până la 100% muzică rap și informații sportive. Orașul semăna cu un mârlan mândru de condiția lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
priveliște care ne tăia respirația. Copii murdari abia mișcând, cu ochii închiși și scâncete slabe, se iveau pe jumătate din țărână. Pământul năștea... Și, în loc de aburi, ieșeau fuioare de informații care miroseau a dedesubtul Pământului, a tuturor straturilor ce-l compun, atât de puternice, atât de chemătoare, încât îți venea să te întinzi tăcut și să asculți foșnetul materiei, să o fărâmi între degete pentru a-i stârni freamătul și parfumul pe care numai Bărăganul poate să-l aibă. Toate ființele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
orele de întârziere ca urmare a dilatării șinelor vara, atunci când trebuia să vină cineva deloc plăcut, moartea, sau se contractau atunci când trebuia să sosească, neanunțată, moartea. De necrezut cum putea să sune Sonata în tren major pentru gări și orchestră, compusă din doi harpiști care ciupeau corzile fumurilor așteptând trenul, suflătorul la tubă, neîndemânatic, pentru că îi zbura știma de pe pupitru, probabil înmărmurit la vederea atâtor brăilence frumoase sau din cauza stării pe care ți-o dă tuba, aceea de a o înclina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ieși din strădania mea. Rezultatul era ca ozonul de munte. Simțeam în nări libertatea. Nu știu care, de a fi om închis, de a fi liber închis, de a fi viu liber sau mort liber. Gustam propria-mi creație a mini-infinitului. Am compus chiar libretul unor fapte înduioșătoare din copilăria mea, care aveau dorința de a fi partitură. De a-mi oferi plăcerea intuind procesul presărării condimentelor în fluidul existenței. Ajunsesem până acolo încât să fac, așadar, ca acești stropi de parfum să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
al materialelor necesare, în condiții de siguranță și confort, la și de la locul intervențiilor. Pentru a putea răspunde cât mai eficient situațiilor de circulație și unei game cât mai diverse de situații de intervenție, drezina pantograf tip DPE 82 este compusă în principal din infrastructură echipată (partea de vehicul propriu-zis) și suprastructura șasiului ce cuprinde cabinele asamblate și principalele echipamente tehnologice. 1.2. Regimuri de exploatare Exploatarea drezinei pantograf tip DPE 82 se va efectua conform caracteristicilor tehnice ale subansamblelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
IMPORTANT: Sistemul de frânare este un subansamblu ce concură direct la siguranța circulației (clasa de risc IA) Mecanicul conducător trebuie să-l cunoască temeinic și de aceea în ceea ce urmează va fi prezentat în mod detaliat. Sistemul de frânare se compune din două subansamble principale și anume: instalația pneumatică de producere, înmagazinare a aerului comprimat și alimentare a cilindrului de frână timoneria mecanică a frânei automate și a mecanismului de acționare a frânei de mână 1.3.3.1. Descriere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
lungul tinereții, ca nu cumva pata să fi trecut dilatată până la începutul primului capitol, în schimb, am găsit sub teancul de mii de pagini goale ultimele file scrise într-o limbă română cum nu mai cunoscusem până atunci, deși eu compusesem totul în românește. Ceea ce am citit era finalul scrierilor de până atunci. Aflăm deznodământul înainte de a crea conflictul. Ce piesă de teatru este viața dacă personajele știu de la început ce le așteaptă?! Atunci mi-am dat seama, prietene, că teza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
să-și aranjeze părul răvășit, alungând mecanic un fir de praf efemer, neștiind că sunt efemere, căutând cu ochii un sprijin material ce le-ar fi putut oglindi frumusețea, neștiind că sunt frumoase, în jurul lor razele soarelui țeseau un curcubeu compus din străluciri verzi sau albastre sau negre ale ochilor din lumina verde sau albastră sau neagră a gândurilor din portocaliul cu zimți roșii strălucitor al poftelor sexuale în repaos, rotindu-se în sensul universal al acelor de ceasornic, cu artileria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
mai târziu Gustav într-o scrisoare către Mihai Dinu. Cum din senin a apărut un bătrân care semăna cu Nilă și a tăbărât, la propriu, peste elevul Nilă cu un caiet în mână în care îi arăta finalul operei sale compuse într-o zdreanță de veșnicie! Și cred că numai eu am auzit și obișnuit de a reține replici încă de când eram în uter, pot să-ți redau cele spuse înfocat de Nilă lui Nilă: Propoziția 5: Orice limită de funcții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
prin învolburarea cu care își făcu mendrele în partitură. Grotesc este părul lui Gustav, tăcerea pescarilor surprinsă în melos, dar Hugo îl domină cu explicații de natură ontologică, încât Gustav, reverberă, savură și prelevă totul într-un: Fie! Când a compus Cărarea de Lună pe apele despicate în noapte de iahtul Președintelui Consiliului Județean Brăila, Hugo a înjurat suprapunerea, imprimate volens-nolens în bolta care leagă un Do minor de un Fa diez din partea a III-a, aproape de final. Gustav a sesizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
trăsăturile damnatului. Apoi o dungă verticală împărțind ecranul în două, ca și cum fălcile unei menghine strânsese cu bacurile zimțate capul lui Gustav. Dunga se umfla, obiectivul își reglă focalizarea ca să se poată citi clar pe banderola capsată la ceafă: VINOVAT! Gustav compunea romanul cu un câine negru la picioare și, în timp ce scria, ficțiunea devenea realitate în celălalt capăt al orașului, în Cartierul Pisc, de unde, ascunși într-o fântână părăsită, au țâșnit pe furiș într-o noapte Chirilă și Halipa. Chiar în timp ce s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
tusea tabagică. Îmi lăcrimau ochii de vântul ascuțit și rece. Îmi tăia fața și confortul plimbării. Oamenii treceau prin mine, un ciclist, un geam deschis de vânt. Eram în realitatea transfigurată, existând în carne și oase. Din ce materie eram compus dacă simțeam lumea altfel decât era ea? Am intrat în cârciumă pentru că am auzit un timbru vocal inconfundabil. Am văzut în aceeași clipă barul și de sus și din spatele tejghelei, din spatele meu, de sub picioare. În același timp vedeam prin pisică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
97 August Ministrul Matematicii * * * Î mi aminteam toate acestea în timp ce coboram din liftul exterior de la etajul 100 al blocului în care locuiam, suspendat nu numai între Cer și Pământ, dar rupt de existența pe care o percepeam doar ca fiind compusă din noapte și zi. Nimic nu-mi mai aducea aminte de mine decât faptul că respiram cerul tare al înălțimii ce era sub mine, galeriile subterane ale trecutului, hăurile tinereții, râul negru din petrol, alteori din smoală fierbinte al anilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
câțiva ani, dacă nu în șase, sigur în douăzeci. Înspăimântată, Mioara avertiză lumea de sus, care se întruni în Palatul Elysée în timp ce Napoleon al III-lea citea niște broșuri scrise de Mihail Gorbaciov care nu se născuse încă, dar își compunea din Laboratorul Morții destinul vieții lui de viitor Arhitect al Demolărilor Globale, politicienii se dădeau cu capul de zid autoflagelându-se pentru lipsa ideilor salvatoare care veniră tot de la Mioara Alimentară. Nu divizăm nimic ca în trecut, spuse Mioara, pentru că viitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
se întrebau bieții politicieni, cu capetele pline de cucuie. Noi știm doar să politizăm și să polemizăm, altceva, nu! Te rugăm, salvează-ne Marrie Alimentaire, te rugăm! Și Mioara se închise cu topuri de hârtie, cerneală și stilouri, pentru a compune opera ce avea să distrugă pentru totdeauna dezechilibrul dintre specii. Așa că luă prima foaie și scrise cu majuscule: ÎNDREPTAR ORTOPEDIC DE ESTETICĂ. Întâi și întâi, a dat la o parte pielea Pământului ca să fie luminat până în Iad. Și Soarele să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
să fie, vin polițiștii!” (lb. franceză, în original). Versuri din piesa „Addicted to Love” din coloana sonoră a filmului omonim (Dependenți de dragoste), cu Mathew Broderick și Meg Ryan în rolurile principale. Versuri din piesa „Take Me To The River” compusă de Al Green și care a făcut parte din coloana sonoră a mai multor filme, printer care și serialul Clanul Soprano. În original, „Mellow greetings, ukie dukie”, replică din filmul The Bachelor and the Bobby-Soxer (1947), cu Cary Grant, Myrna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]