9,526 matches
-
Liviu Rebreanu (Boierul și bărbierul), Ion Minulescu (Imperiul modei), Gala Galaction (Bisericuța din Răzoare), I.Al. Brătescu- Voinești, Dimitrie Anghel, I.C. Vissarion, V. Demetrius, Petre Aldea, Al. Cazaban. Dramaturgia este ilustrată de Al. Davila, Victor Eftimiu, E. Lovinescu (Cine era?, comedie într-un act), Emil Isac, Radu D. Rosetti, Mihail Săulescu (Săptămâna luminată). Sub semnătura lui E. Lovinescu se publică, de asemenea, un articol comemorativ despre St.O. Iosif, precum și pagini reprezentative pentru concepția sa estetică: Latinitate, Intelectualizarea literaturii și Înnoiri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289126_a_290455]
-
cele mai nimerite. Stilul colocvial, tonul debutonat fac din aride sfaturi medicale nu doar o lectură accesibilă, ci și una foarte agreabilă. În stagiunea 1982-1983 i-a fost reprezentată pe scena Teatrului „Luceafărul” din Iași piesa pentru copii și tineret Comedie cu războinici. SCRIERI: Noaptea Pandorei, București, 1969; Ornicul trecerii, Iași, 1971; Poemia, Iași, 1980; Iubirea din strada a șaptea, Iași, 1983; April, Iași, 1986; Poemia și alte poeme, pref. Ioan Holban, Iași, 1995; Limba Hu, Iași, 2001; Sunetul cheamă auzul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287467_a_288796]
-
primului război mondial”, pe granița dintre „Ardealul chezaro-crăiesc și vechiul Regat”, iar Covor oltenesc își desfășoară conflictul în 1944, cu puțin timp înainte de întoarcerea armelor împotriva Germaniei, în al doilea război mondial. Dramaturgul acesta atât de serios a scris și comedii. Volumul Bieții comedianți grupează piese în care S. a investit mult, fără satisfacția unor rezultate artistice pe măsură. Sâmbăta amăgirilor, unde un cățel este ridicat, în joacă, la rangul de canis divinus, „ultimul vlăstar al unei nobile rase”, Dacia 1301
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289705_a_291034]
-
de regulă polemică, la tezaurul paremiologic obștesc. Ele caută fie să-și potrivească experiența individuală după proverbele în circulație, fie, dimpotrivă, să contrazică proverbele prin dovada vizibilă a experienței neconforme cu sentințele populare. E vorba aici de mai mult decât „comedia limbajului”, demersul prozatorului fiind, cu tot umorul, unul filosofic: „Sub ocrotirea (cuvânt des folosit de Velea) perfidă a autorului, abstracțiunile capătă fulgi și pene și cresc, cresc până la proporții de poveste” (Cornel Regman). Personajele (și autorul) se manifestă ca niște
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290480_a_291809]
-
ce pare că-l animă, ci se justifică prin conștiința zădărniciei, a vanității vieții, căutarea adevărului dovedindu-se în plan spiritual și intelectual mai secătuitoare decât neîmplinirea erotică în sine. Modelul Albert Camus se distinge fără greutate aici. Într-o comedie într-un act, scrisă tot atunci (1954) în limba franceză, publicată la Paris, din nou sub pseudonim (Alejandro Pesado), Au Revoir, Monsieur L’Ange, C. a încercat și abordarea registrului satiric. Ambele piese vădesc însușiri dramaturgice modeste. Alta s-a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286269_a_287598]
-
însă Geții puseseră temelia unui stat tracic la nordul Dunării, acel popor care îi dădu caracterul seu definitiv și-l duse la o dezvoltare de putere, neașteptată, fu acel al Dacilor. Dacii apar mai târziu în istorie decît Geții. În comedia atică, după cum ne spune Strabon, numele de Dac se întâlnește sub forma Davus ca apelativ pentru sclavi împreună cu acel de Geta, ceea ce lasă a întrevedea că robii Grecilor se recrutau cu deosebire din aceste popoare, si se explică prin obiceiul
ISTORIA ROMÂNILOR DIN DACIA TRAIANĂ ISTORIA MEDIE, Partea I De la întemeierea Ţărilor Române până la (cu o hartă) by A. D. XENOPOL () [Corola-publishinghouse/Science/101022_a_102314]
-
întrevedea că robii Grecilor se recrutau cu deosebire din aceste popoare, si se explică prin obiceiul Tracilor, amintit de Herodot, de a vinde pe copii lor la neguțitorii străini, care îi duceau afară din țările lor» (V, 6). Din rămășițele comediei atice ce ni s-au păstrat, se constată că, pe timpul lui Menandru (342-290 în. de Hr.) asemenea apelative erau în întrebuințare. Ca popor însă Dacii sunt pomeniți, după cât se pare, pentru întâia oară de geograful Strabon. Acest scriitor, care amintește
ISTORIA ROMÂNILOR DIN DACIA TRAIANĂ ISTORIA MEDIE, Partea I De la întemeierea Ţărilor Române până la (cu o hartă) by A. D. XENOPOL () [Corola-publishinghouse/Science/101022_a_102314]
-
părerea mea, Între un spirit pur și un altul care, Încătușat Într-un corp, se trezește prins În lanțurile vieții de toate zilele există aceeași diferență ca Între un om oarecare și un actor care joacă În tragedii și În comedii. Nu este deci nici absurd, nici surprinzător că spiritele, când se Întâlnesc unele cu altele, fac să se nască În ele imagini ale viitorului, tot așa cum și noi, nu Întotdeauna prin viu grai, ci și prin scris sau chiar printr-
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
o înzestrare histrionică excepțională, M. a fost un creator de școală, un reformator care, luând ca model adevărul vieții și natura, s-a impus prin interpretările sale realiste asupra manierei emfatice a rivalilor. Susținând ideea unui repertoriu național axat pe comedii satirice și vodeviluri, a contribuit într-o măsură și la impulsionarea creației dramatice originale. V. Alecsandri a făurit pentru el scene și tipuri, cărora M. le-a dat viață cu vivacitatea și proteismul lui. A început să scrie, de timpuriu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288146_a_289475]
-
mai pomenise pe scena ieșeană. Deși mai puțin atras de teatrul istoric, în preajma Unirii dă la iveală câteva texte cu flamură patriotică (Ștefan cel Mare și, cu actorul Ion Anestin, Jianul căpitan de hoți). Va reveni la piesa de divertisment („comedia vodevilă” Apele de la Văcărești, 1872), amabilă și frivolă la început, scoțând apoi din când în când un ghimpe satiric. Farsele și comediile lui din această perioadă (cum ar fi, de pildă, Millo mort, Millo viu) nu sunt chiar inocente. Haine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288146_a_289475]
-
Ștefan cel Mare și, cu actorul Ion Anestin, Jianul căpitan de hoți). Va reveni la piesa de divertisment („comedia vodevilă” Apele de la Văcărești, 1872), amabilă și frivolă la început, scoțând apoi din când în când un ghimpe satiric. Farsele și comediile lui din această perioadă (cum ar fi, de pildă, Millo mort, Millo viu) nu sunt chiar inocente. Haine vechi sau Zdrențele politice, sugerată probabil de Vieux habits, vieux galons! de Béranger, provoacă, astfel, un răsunător scandal în cercurile politice ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288146_a_289475]
-
sărăcit în haz, popularul personaj al lui Alecsandri, de care M. este influențat covârșitor nu doar în „cânticelele comice” și cu care a colaborat (Lipitorile satelor în Moldova, Nunta țărănească în Moldova). E greu de spus dacă vodevilul feeric Zavistia, comedia Danga sau Influenza, satira Cuconița doarme sunt scrieri originale. Vor fi fiind localizări, așa cum M. - asociindu-se, când și când, cu G. Sion, Grigore Manolescu, Mihail Pascaly - a făcut nenumărate: după Lambert Thiboust (Prăpastiele Bucureștilor), Eugène Scribe, Germain Delavigne, Henri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288146_a_289475]
-
Repere bibliografice: Ioan Massoff, Matei Millo și timpul său, București, [1939]; Nicoale Barbu, Matei Millo, București, 1963; Mihai Florea, Matei Millo, București, 1966; Mihai Vasiliu, Matei Millo, București, 1967; Ist. lit., II, 617-620; Ist. teatr. Rom., II, 281-286, passim; Brădățeanu, Comedia, 42-44, 115-121; Mîndra, Clasicism, 153-168; Dicț. lit. 1900, 575-577; Dicț. scriit. rom., III, 222-223. F.F.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288146_a_289475]
-
ai literaturii italiene, în care competența de ordin filologic se îmbină cu un rar instinct artistic și cu farmecul unei limbi literare cultivate și expresive, de o bogăție impresionantă. Versiunea integrală (1965), în versuri ce păstrează metrul original, a Divinei Comedii de Dante este unanim elogiată. De o aleasă ținută științifică, însoțită de consistente note explicative, dar mult mai fluentă și mai melodioasă decât cea semnată de G. Coșbuc, noua traducere stă mărturie a absorbirii experiențelor lexicale și prozodice ale marii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285782_a_287111]
-
București, 1999. Traduceri: Boccaccio, Decameronul, I-II, pref. Al. Balaci, București, 1957; Cesare Pavese, Tovarășul, pref. E. Schileru, București, 1960; Giovanni Verga, Mastro don Gesualdo, pref. Nina Façon, București, 1964; Alberto Moravia, Indiferenții, pref. Georgeta Horodincă, București, 1965; Dante, Divina Comedie, București, 1965; ed., I-III, îngr. și introd. Al. Balaci, București, 1982; Baldassare Castiglione, Curteanul, pref. trad., București, 1967; Petrarca, Rime, pref. Al. Balaci, București, 1970, Canțonierul, Cluj-Napoca, 1974; Elio Vittorini, Erica și frații săi. Garibaldina, București, 1970; Michelangelo Buonarroti
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285782_a_287111]
-
introd. Al. Balaci, București, 1982; Baldassare Castiglione, Curteanul, pref. trad., București, 1967; Petrarca, Rime, pref. Al. Balaci, București, 1970, Canțonierul, Cluj-Napoca, 1974; Elio Vittorini, Erica și frații săi. Garibaldina, București, 1970; Michelangelo Buonarroti, Rime, ed. bilingvă, pref. trad., Cluj-Napoca, 1975; Comedia Renașterii italiene, pref. trad., București, 1979; Antologia poeziei italiene (secolele XIII-XIX), București, 1980; Giacomo Leopardi, Cânturi-Canti, ed. bilingvă, Cluj-Napoca, 1981; Rolando Certa, Trinacria. Poeți sicilieni contemporani, Timișoara, 1984. Repere bibliografice: Felea, Secțiuni, 222-230, 405-408; Regman, Colocvial, 189-191; Negoițescu, Analize, 299-304
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285782_a_287111]
-
și Franța privind limitarea armamentelor navale. // Germania denunță tratatul de la Locarno**** și (re)ocupă zona demilitarizată rhenană. Într-un mesaj adresat Guvernului, Eduard îi cere acestuia să nu protesteze (gest neconstituțional). // Apare romanul Eyeless in Gaza de Aldous Huxley și comedia lui Terence Rattigan French Without Tears. mai 1936. Armata italiană intră în Addis Abeba. Ethiopia este ocupată și devine colonie italiană; împreună cu Eritrea și Somalia italiană formează Africa de Est Italiană. iunie 1936. Conferința internațională de la Montreux (Elveția), la care
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
cu Legea Autorității Executive (britanice), se suprimă principalele atribute executive ale Guvernatorului-general al Irlandei, suveranul rămînînd autoritatea supremă doar în domeniul relațiilor internaționale. // Anul literar și muzical 1936 este bine reprezentat de romanul lui Aldous Huxley Eyeless in Gaza, de comedia French Without Tears de Terence Rattigan și de piesa orchestrală A London Overture a lui John Ireland. La o zi după abdicare, noul rege, George VI, i-a promis fostului rege titlul de duce de Windsor, acordat oficial la 8
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
Cartea cu jucării), Cezar Petrescu (Întunecare), Ion Agârbiceanu (Arhanghelii), Mateiu I. Caragiale (Craii de Curtea-Veche), Mihail Sadoveanu (Zodia Cancerului). La „Cronica teatrală”, Camil Petrescu semnează articolul Producțiile Conservatorului, iar Al. Halunga scrie despre spectacolul de la Compania Bulandra cu Primul rol, comedie în trei acte de C. Martin. „Cronica sociologică” e susținută de Mircea Vulcănescu, iar cea „plastică” de Paul B. Marian. Se publică traduceri din T. S. Eliot și Henry de Régnier. Alți colaboratori: Al. Bilciurescu, Dem. Bassarabeanu, Ion Pillat, Ilariu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287810_a_289139]
-
estetică a expresivității involuntare. Este aici o cacofonie controlată, la care participă un grup uman vizibil prin amprentele stilistice ale indivizilor care îl compun, indivizi a căror identitate și psihologie se precizează prin urmele scriptice pe care le lasă; o comedie a unei umanități cenușii și mărunte care se consumă într-o anecdotică spartă în sute de cioburi. Sunt exploatate efectele literare ale mecanicii rudimentare, sugrumată de șabloane, reglând activitatea cotidiană a indivizilor, sunt surprinse automatismele de limbaj și de gândire
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287614_a_288943]
-
pronunțată a proceselor de conștiință. Coleg și prieten apropiat, în anii liceului, cu Urmuz, C. îl va socoti pe acesta un mentor comportamental în adolescență și un model în privința scrisului. Debutul literar, neașteptat, se produce târziu, cu un fragment din comedia Omul cu mârțoaga, publicat în „Sinteza” (1927), dar semne ale unei disponibilități scritoricești se iviseră încă din anii Conservatorului. Se pare că în adolescență ar fi scris o piesă în cinci acte, Somnambulul, lucrare pierdută, în care evoca o dragoste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286273_a_287602]
-
registrele ilogicului și grotescului apar ostentative și diminuează valoarea întregului. Considerată prin raportare la momentul apariției sale în dramaturgia românească, piesa lui C. poate fi socotită ca o scriere preionesciană. Alte câteva tentative literar-teatrale ale autorului sunt nesemnificative. Nae Niculae, comedie didactică, reprezentată de Compania Bulandra-Storin-Maximilian-Manolescu în 1928, nu dispune de o structură compozițională performantă, și sub raportul spectacolului a fost o cădere. Dorindu-se „pledoarie pentru pace și omenie”, piesa prezintă avatarurile aprodului de tribunal Nae Niculae, care după moarte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286273_a_287602]
-
noncoformist, dispunând de un remarcabil simț al umorului și al ridicolului, un creator în care se alătură două ipostaze: omul de teatru și omul de litere, care își întretaie deseori traiectoriile, completându-se și sprijinindu-se reciproc. Privită cu lupa, comedia Omul cu mârțoaga de G. Ciprian este un mozaic de toate varietățile teatrale câte au putut intra în experiența unui actor. [...] De fapt, piesa e un „mister” și deocamdată unica scriere teatrală veritabil „mistică”. G. CĂLINESCU SCRIERI: Omul cu mârțoaga
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286273_a_287602]
-
Ioan Massoff, O piesă românească la un teatru de stat din Berlin, RP, 1930, 3712; Romicus [Romulus Seișanu], „Iuda”, U, 1934, 79; Perpessicius, Opere, IX, 429-433; Călinescu, Ist. lit. (1941), 835-836, Ist. lit. (1982), 921; Dan Petrașincu, „Omul cu mârțoaga”, comedie de d. G. Ciprian, SE, 1943, 1788; Petru Manoliu, „Banii”, după Octave Mirbeau, TIL, 1944, 2414; Radu Popescu, „Capul de rățoi”, RMB, 1966, 6696; Brădățeanu, Istoria, II, 335-343; Epistolar Lucian Blaga. Dialog cultural cu G. Ciprian (publ. Simona Cioculescu), MS
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286273_a_287602]
-
din provincia de Sud-Est o reflecție care rezumă apodictic fascinația constantă și rodnică pentru puterile cuvântului rostit sau scris. Nu întâmplător textul - Cerneală mai avea, dar nu mai avea nisip - figurează în capitolul cu nume sugestiv Loc pentru fiecare în Comedia cuvintelor: „Poveștile și cuvintele sunt ca florile cu fruct, nu se mestecă în dinți, cu gura la soare ca să se coacă.” Subzistă aici morala creatoare a întregii opere. Ștefan Bănulescu a subțiat sângele personajelor sale din Metopolis până la desăvârșita lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285610_a_286939]