4,258 matches
-
Odgar nu reușea să marcheze și asta ajunsese să Însemne totul pentru el. Cu fiecare vară care trecea era tot mai afectat de chestia asta. Ți se făcea milă. Odgar era cît se poate de amabil și drăguț. Fusese mai drăguț cu Nick decît oricine altcineva. Acum, Nick ar fi putut marca dac-ar fi vrut. „Odgar s-ar omorî dac-ar ști“, se gîndi Nick. „MĂ-ntreb ce metodă ar alege“. Nu și-l putea imagina pe Odgar mort. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
plăcea să fii pește, Butstein? spuse, Întinzîndu-se pe scînduri cu spatele la ei. Nu, răspunse Kate. Nu-n seara asta. Nick Își Împinse spatele În talpa ei. — Odgar, ție ce animal ți-ar plăcea să fii? — J. P. Morgan, răspunse Odgar. — Ești drăguț, Odgar, spuse Kate. Nick simți cum Odgar se Îmbujorează. — Mie mi-ar plăcea să fiu Wemedge, spuse Kate. — PĂi poți să fii doamna Wemedge, zise Odgar. — N-o să fie nici o doamnă Wemedge, interveni Nick. Își Încordă mușchii spatelui. Kate Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
un proverb, să știi. — Înțeleg. — Ca, de pildă, cine se scoală de dimineață, departe-ajunge. Și Ăsta-i tot un proverb. — Ăsta-mi place mai mult decît celălalt. — Ăsta nu-i chiar așa de adevărat. De aia-ți place. Proverbele mai drăguțe nu-s foarte adevărate. Era frig; după ce mi-am legat șireturile la celălalt pantof eram gata. — Ai vrea să nu-ți mai luăm pantofi cu șireturi? — Nu contează. — Dacă vrei, Îți iau. Oricine are dreptul să poarte pantofi fărĂ șireturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pachetul cu mîna liberă, Îl strînse, după care și-l puse În mîna prinsă cu cătușa și, ținîndu-l așa, scoase o țigară pe care i-o dădu bărbatului de lîngă el. Acesta ne zîmbi și paznicul Îi aprinse țigara. — Tare drăguț mai ești cu mine, Îi spuse apoi paznicului. Paznicul ne Întinse Înapoi pachetul de țigări. — Ia una, Îi spuse tata. — Nu, mulțumesc. Prefer să-l mestec. — Mergeți departe? — PÎnă-n Chicago. Și noi la fel. — E un oraș frumos, spuse cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
spuse și scoase din buzunar o sticlă de jumătate. O atenție din partea tatălui domnișorului. — Da’ chiar că-i un om atent, spuse bucătarul după ce-și șterse buzele. — Tatăl tînĂrului domnișor este campion mondial. — La ce? — La băut. Este foarte drăguț din partea lui. Cum ai mîncat aseară? — Am mîncat cu echipa aia de gălbejiți. — SÎnt Încă toți? — Da, din Chicago pînĂ În Detroit. Mai nou le zicem Eschimoșii Albi. — Ei, spuse bucătarul, există un locșor pentru fiecare. Apoi sparse două ouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
curățenia. În seara asta am trimis-o la film. Cel mai greu e cu spălatu’. Dar se descurcă ea cumva. Gata. Am pus treișcinci de litri. Se duse să Închidă furtunul. E cam ciudat tipu’, șopti Helena. Da’ căsuța e drăguță și curată. — Deci, o luați? Întrebă bărbatul. — Da, sigur. PĂi hai să vă Înscrieți. Roger Îi Înscrise ca domnul și doamna Robert Hutchins, Surfside Drive Miami Beach 9072 și-i dădu catalogul Înapoi. — VĂ place educatorul? Întrebă bărbatul notîndu-și numărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
E al unei văduve. Da, cred că Ăsta e, spuse fata. — Sigur nu vreți să v-ajut? Nu, ne descurcăm, spuse Roger. — Doar o chestie să vă mai zic - doamnă Hutchins, sînteți o femeie tare frumoasă. — Mulțumesc, spuse Helena. Foarte drăguț din partea dumneavoastră. Dar mi-e teamă că-i doar din cauza luminii Ăsteia. — Nu. Vorbesc serios, sincer. — Eu zic că-i mai bine să mergem, Îi spuse Helena lui Roger. N-aș vrea să mă pierzi așa de curînd. În căsuță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
foarte mult s-o privească, și-i plăcea că-și ținea picioarele pe ale lui. — Îți face ceva chestia asta? Întrebă ea. — Da, sigur. — Pot să simt? — Dacă nu se uită văduva. — Și mie-mi face. Corpurile noastre sînt foarte drăguțe unul cu celălalt, nu? La desert mîncară plăcintă cu ananas și-și mai scoaseră cît o bere de la rece, din fundul lăzii. — Am Flit pe tălpi. O să fie mai drăguțe fărĂ Flit. SÎnt minunate, așa, cu Flit. Împinge tare. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Nu mă Încurcă cu nimic. N-am Întrebat-o niciodată dacă știe să tragă. Maică-sa trăgea destul de bine, cu tot cu transa aia de drogată În care era mereu. N-a fost Întotdeauna o femeie a dracu’. Era o femeie foarte drăguță, amabilă și cumsecade și bună la pat și am impresia că ea chiar credea toate lucrurile pe care le spunea oamenilor. Chiar cred că vorbea pe bune. Poate că de aia Îți dădea impresia că face ceva periculos. Oricum, cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
drogurile. Deși bănuiesc că, printre păianjenii Ăia care-și mănÎncă partenerii, sînt mulți dintre mîncători care arată foarte bine. Draga mea, n-a arătat mai bine niciodată, niciodată. Dragul de Henry, a fost doar o bonne bouche. Și el era drăguț. Știi cum Îl plăceam cu toții.“ „Însă nici unul din păianjeni nu ia droguri“, se gîndi. „Sigur că ar trebui să nu uit niciodată o chestie În legătură cu fata asta, așa cum nu uiți niciodată viteza cu care decolează un avion, să nu uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de plicticos? Nici nu știu la ce m-așteptam. Poate că ceva gen Marsilia. Și să văd rîul. — E un oraș făcut ca să bei și să mănÎnci. PĂrțile astea de pe-aici n-arată așa de rău noaptea. SÎnt chiar drăguțe cumva. — SĂ nu ieșim pînĂ nu se face Întuneric. E bine pe-aici. Unele chestii sînt chiar frumușele. — Bine, așa facem. Și dimineață pornim mai departe. Atunci n-apucăm să mîncăm decît o singură dată. Da’ nu-i nimic, ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ultima oară pe-aici. Hai că mă duc să mă spăl. Durează un minut doar. După aia poți să-ți faci și tu baia. — Nu, o să-mi fac doar un duș. După aceea coborîrĂ cu liftul. Liftierele erau niște negrese drăguțe. În lift era deja un grup de la etajul de deasupra, de aceea au coborît repede, fărĂ oprire. CÎnd cobora cu liftul se simțea mai gol pe dinăuntru decît oricînd. O simțea pe Helena strîns lipită de el din cauza aglomerației. — Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
făcea greu de pronunțat); și cum ajungem, o să mă apuc să lucrez cît de mult și de bine pot. Minunat, spuse ea. Și nu te superi că ți-am zis de poveștile alea? — Nu, minți el. SÎnt niște povești tare drăguțe. Asta era adevărat. — Pot să mai beau un pahar? Întrebă ea. — Sigur. Acum Își dorea să nu fi comandat asta, deși era băutura care-i plăcea aproape cel mai mult dintre toate băuturile din lume. Dar aproape tot ce i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
se uite la el și lacrimile Îi curgeau pe obraji și buzele i se umflaseră puțin, fărĂ să se strîmbe Însă. Te rog, fata mea. Te rog. Hai să vorbim despre scris sau despre orice altceva și o să fiu mai drăguț. — Cred că voiam să fim parteneri, deși am zis că nu, spuse ea mușcîndu-și buza. „BĂnuiesc că asta face parte din vis“, se gîndi Roger, „și, la urma urmei, de ce dracu’ n-ar face? Ce nevoie ai s-o faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
nu-mi pot imagina altă metodă. Of, dă-o dracu’ de poveste. Nu, nu, zi-mi. — Ei, eram plecat cu munca la o conferință din Lausanne și urmau să vină sărbătorile și mama lui Andrew, care era o tipă foarte drăguță, frumoasă și bună... — N-am fost niciodată geloasă pe ea. Doar pe mama lui David și a lui Tom am fost geloasă. N-ar trebui să fii geloasă pe nici una. Au fost minunate amîndouă. — Am fost geloasă pe mama lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pentru că simt așa ca o gâdilitură aici în gâtlej și nu trece decât cu o chicătură de vinișor de aista, care ar fi bun, dar vorba ceea: „Bun vin ai cumătre, dar rar îl dai.” Mai răruț, că-i mai drăguț, Pâcule - a răspuns moș Dumitru, în timp ce umplea cu vin ulcica lui Pâcu. După ce au băut vinul cu multe vorbe în doi peri, Pâcu a ieșit, grăind așa, de unul singur: Măi, da’ bun vinișor are Dumitru ista! Dacă știam asta
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
cu Carole. Iarăși Carole? Am trecut prin multe, de fapt poate prea multe, dar i-o perioadă nasoală a anului. E frig și mă bucur că mi-am pus paltonul meu cel masiv. Am la mine poșeta cea nouă și drăguță, cea pe care mi-a luat-o Bruce de Crăciunul trecut, ei bine acum e de fapt penultimul Crăciun, dar Încă nu m-am obișnuit total cu ea. The Tron e segmentat, iar centrul orașului freamătă. Asta era Înainte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
-o, nimic nu mă mai interesa. - Și ea n-a fost deranjată de privirile tale insistente? - Nu cred. Seara m-am hotărât să fac ceva, ca ea să afle că exist, și că nu sunt vinovat că ea este așa drăguță. Dacă ai citit Donna Alba, îmi vei da dreptate. - Dar ce voiai să faci, n-o cunoșteai, nu știai cum ajunsese acolo, în bibliotecă. - Ei, în visele mele o cunoșteam bine, aveam impresia c-o mai văzusem când era mică
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
oprit și că totul era exact ca înainte: calm, liniștit și frumos. Așa am aflat cum se produce basmul verii. Și, ca în orice basm, există un personaj negativ, aici fiind reprezentat de sora zânei, și un personaj bun, generos, drăguț, aici fiind reprezentat de Zâna-Vară. Deși răul pune câteodată bețe în roate binelui, tot binele învinge. Se zice că iarna este o gravură, primăvara o acuarelă, vara o pictură în ulei, iar toamna un mozaic al tuturor celorlalte. Acest lucru
ANTOLOGIE:poezie by Jenica-Daiana Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_691]
-
nu am fost atentă și am căzut într-o groapă adâncă, care părea că nu se mai termină. Era un fel de "groapă fără fund". După o vreme, m-am trezit pe un alt tărâm, unde trăiau niște pitici foarte drăguți și micuți, la fel ca și căsuțele lor. Deoarece eram confuză și în același timp foarte încântată, am întrebat pe unul dintre pitici: Bună! Aș vrea să știu... Aaaa..! Un om! Cum ai ajuns aici? A spus piticul foarte agitat
ANTOLOGIE:poezie by Jenica-Daiana Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_691]
-
spătarul scaunului și încercă să râdă, cu oarecare stânjeneală. Mai multe persoane se amuzară pe seama ei, dar nu erau prea convinse. Maynard își continuă povestea: - Nici nu vă puteți imagina cât de vinovat mă simțeam. De câte ori întâlneam câte o fată drăguță, imaginea Mariettei mi se arăta în fața ochilor, precum o stafie. Mi-a luat mult timp și mult efort să mă conving pe mine însumi că ea murise, probabil cândva prin anii '40 sau poate chiar mai devreme. Și totuși, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85131_a_85918]
-
se întâmplă cu noi? Asta mă întreb - că mulți oameni spun că... nu suntem decât corp. Iar sufletul nu există. D.M.: Dacă n-am avea suflet, păi... nu am face daruri sau nu am ajuta pe cineva, sau am fi drăguți cu ei... R.C.: Și de unde vine sufletul ăsta, cum crezi că... Cum a venit la noi? Sau când apare? Noi ne naștem - și în momentul acela avem și suflet, sau el apare în timp? D.M.: La această întrebare, n-am
Poveştile mele de pe vremea când nu ştiam să scriu by Drago ş -Sebastian Meri ş ca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91582_a_92386]
-
-mi puteam permite să părăsesc orașul de domiciliu. În miezul acestei perioade primesc de la București o scrisoare ce-mi vestea că una din rudele mele apropiate trăia o situație dramatică, un necaz cât se poate de mare... Băiatul lor, Petrică, drăguțul prințișor cum îl botezasem eu pentru felul lui de a se comporta, căzuse la Examenul de Stat, deși îl știam foarte sârguincios și-l consideram chiar foarte bine pregătit pentru examenul final. Căzuse, nu pentru că nu ar fi știut, ci
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
mai iau cu cititul și printre picături și cu scrisul... Dar trebuie să ies măcar până la C.E.C. să-mi completez nevoia de bani, pentru traiul cotidian. Apelez la un taxi, al cărui număr îl știu și prin somn, iar dispecerul drăguț devine foarte operativ. Abia cobor scările sprijinit în baston și de după colțul străzii și apare taxiul solicitat, cu un șofer comunicativ și deprins să zâmbească... profesional care mă transportă după dorință. Lume suficientă la ghișeu, întreb cine e ultimul sosit
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
scriu visează numai bani, ascultă-mă pe mine, scumpete. De ce visează ei numai bani? (Degetul arătător al bărbatului se ridică în aer, seamănă acum cu un professor aflat în fața clasei, așteptând răspunsul la o întrebare foarte important). - Îți spun eu, drăguță, fiindcă nu-i pot obține sub nicio formă din propriul scris. Niște complexați. Pe bune, ce dracu` s-o mai lungim? Nu știu de ce stai cu el. Vă regulați în trei, tu, el și windows-ul lui Bill Gates? - E bun
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]