6,028 matches
-
Midori. — E primăvară, ce să fac! — Și porți puloverul pe care ți l-a tricotat prietena aia a ta. Mi-am privit, uimit, puloverul de culoarea strugurilor negri. — Cum de-ai ghicit? — Pentru că ești cinstit. Se vede de la o poștă! exclamă Midori, resemnată. Dar nu-mi place cum arăți. — Păi, încerc și eu să mă adun. N-ar trebui să uiți că viața e ca o cutie de fursecuri! Am dat din cap și m-am uitat la ea. Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
după ce am cercetat cu atenție mostrele de plastic din vitrină, am comandat, fiecare, câte un meniu la cutie. Deși era ora prânzului, puteai s\ numeri clienții pe degete. — O, Doamne, de când n-am mai mâncat într-un restaurant elegant! am exclamat eu, în timp ce beam ceaiul verde din ceșcuța albă de porțelan, pe care numai într-un asemenea restaurant o poți găsi. — Îmi plac grozav asemenea ieșiri, spuse Midori. Nu știu cum să-ți spun, dar am senzația că fac ceva deosebit. Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am spus eu. Probabil că structura trupului lor nu le permite nici o evoluție... în comparație cu maimuțele, să zicem. Văd că sunt o mulțime de lucruri pe care nu le știi. Watanabe, eu credeam că tu știi totul. — Lumea e mare! am exclamat eu. — Munți înalți, oceane adânci. Midori și-a strecurat mâna pe sub halatul meu și mi-a apucat penisul. Stăpânindu-și emoția, a spus: — Hei, Watanabe! Să știi că nu glumesc, dar chestia asta nu merge. E prea mare și prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
că glumesc, spuse ea, chicotind. Stai liniștit. Sunt sigură că o s\ se potriveasc\. Te deranjează dacă o examinez puțin? — Te rog. Midori se vârî sub pătură, îmi pipăi penisul și îmi cântări testiculele în palmă. Apoi scoase capul și exclamă: — Îmi place! Nu te flatez... zău că-mi place! — Îți mulțumesc, i-am spus eu, simplu. — Watanabe, știu că nu vrei să te culci cu mine... până nu lămurești lucrurile acelea, nu? — Nu că nu vreau, vreau al naibii de tare, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
cred c\ ai comis vreun păcat. Asemenea lucruri se întâmplă frecvent în lumea asta largă. Știi ce imagine mi-a venit în minte acum? Într-o zi senină, te plimbi cu barca pe un lac splendid și îți vine să exclami că cerul și lacul sunt minunate. Te rog, nu te mai consuma fără rost. Totul se petrece așa cum îți este scris și chiar dacă faci eforturi să nu superi pe nimeni, lumea tot se supără dacă a venit momentul să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
atentă în jurul ei. — Nu-i mare lucru de văzut pe-aici, am spus eu. Am intrat pe poarta din spate, am luat-o prin grădină și am intrat în cuibușorul meu. Reiko părea impresionată de tot ce vedea. — Ce grozav! exclamă ea. Tu singur ai făcut toate acestea? Rafturile și biroul? — Normal! am răspuns eu, în timp ce pregăteam ceaiul. — Ești foarte priceput, Watanabe! Și e atât de curat la tine! — Am învățat de la Cavalerist. El m-a făcut să iubesc atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
la chitară! Nu crezi că o să i se pară ciudat? Eu consider că-i mai bine să punem lucrurile la punct de la bun început. I-am adus și un cadou - o cutie cu prăjiturele pentru ceai. Ce înțeleaptă ești! am exclamat eu, admirativ. Înțelepciunea este apanajul vârstei. Am să-i spun că sunt mătușa ta din partea mamei și că vin de la Kyoto, așa că te rog să nu mă dai de gol. Vezi tu, în situații ca acestea diferența de vârstă ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
facem, dar nu am tigaie pentru sukiyaki. — Mă descurc eu. O să împrumut de la proprietari. A dat fuga la proprietăreasă și s-a întors cu o tigaie excelentă, cu un aragaz mic și cu un furtun. — Ei, ce zici? — Grozav! am exclamat eu, admirativ. Am cumpărat de la un magazin mic din apropierea casei carne de vacă, ouă, legume și t½fu. Am ales și un vin alb care să se potrivească mâncării. Am insistat să mă lase să plătesc eu, dar Reiko n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
brațe, stând de vorbă. Mi-a plăcut grozav să stau de vorbă cu ea în poziția aceea. Dacă spuneam ceva amuzant și o făceam să râdă, hohotele ei treceau parcă prin penis. Am rămas îmbrățișați mult timp. — O, e minunat! exclamă Reiko. — Nici în mișcare nu e rău, am zis eu. Hai, mai încearcă! Am ridicat-o puțin, am intrat adânc și am savurat, din plin, senzația de mișcare în cerc până când am ejaculat iar. Ne-am împreunat trupurile de patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
culoare. — De fapt, Îl caut pe doctorul Karp. Negăsind un loc unde să arunc cotorul de măr, l-am vârât În buzunar. — Karp, doctor Karp... I-a luat o veșnicie să-și dea seama despre cine vorbeam. A, doctor Karp! exclamă. Nu mai lucrează la noi. Îmi pare rău să vă zic. Da, a plecat de la fundație. Desigur. Doctorul Röser i-a rugat pe vizitatori să-l contacteze pe el. Încruntându-se, se uită atent la semnătura mea. — Va trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
cumva? Numele unui vizitator necunoscut? Sau ultimele cuvinte pe care le-a rostit Înainte să moară? Domnule Knisch, se aplecă Înainte cu un elan dramatic, vreți să mărturisiți? — Să mărturisesc? Vreți să insinuați, că sunt suspect? Așa ceva este absurd! am exclamat. Dora a fost prietena mea. În plus, am un alibi. Am fost la Apollo. Întrebați-l pe șeful meu, pe domnul Stegemann. — Tocmai asta am și făcut! Pentru a treia oară, Diels bătu În masă triumfător. În spatele meu, Pieplack oftă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Publicul e probabil sedus de acțiune, știi. Criticii susțineau că scenele astfel create nu mai putea fi distinse unele de altele, și că acțiunea, În cazul În care exista una, cunoștea o singură direcție previzibilă. Dar tocmai asta e ideea! exclamă Anton. Spectatorii Înțelege că lucrurile se termină mereu la fel; totuși, vrea să fie sedusă. Și acest lucru era posibil doar dacă cineva creează combinația perfectă de enigmatic și evident În același timp, cu Întârzieri calme, calculate, Înghesuieli la limită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
conduce mulțimile și va aduce pace și dreptate lumii! Zeliha s-a oprit și a respirat adânc. — Oricum, am vești bune pentru voi! Am păstrat copilul! Nu peste mult timp o să punem Încă o farfurie la masă. — Un bastard! a exclamat Gülsüm. Vrei să aduci În sânul familiei un copil din flori. Un bastard! Cuvântul a produs o impresie puternică asupra tuturor, ca o piatră aruncată Într-o apă stătătoare. — Să-ți fie rușine! Întotdeauna ai făcut familia asta de râs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și era Îmbrăcată cu o haină verde, pufoasă, Împodobită cu dungi roz și nasturi purpurii. Arăta ca un brad de Crăciun pitic, decorat de un nebun. — Ți-e foame? Mami o să-ți gătescă mâncare americană adevărată În seara asta! a exclamat Rose. A pus sacoșile pe bancheta din spate, păstrând un pachet de nalbe prăjite, presărate cu nucă de cocos pentru drum. Și-a aranjat părul În oglinda retrovizoare, a pus o casetă care era preferata ei zilele alea și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
pentru eventulitatea În care nu fusese Înțeles de prima oară: — Armanoush Tchakh-makh-chi-an! Abia atunci ochii căprui ai tânărului s-au luminat a Înțelegere, deși nu tocmai În felul la care se așteptase Rose. — Chak-mak-chi-an... Çak-makçi...! Hei, dar sună turcește! a exclamat el fericit. — Ei bine, de fapt e armean, a spus Rose. Dintr-odată s-a simțit nesigură pe ea. — Tatăl ei - adică fostul meu soț - a Înghițit cu greutate de parcă ar fi Încercat să scape de un gust amar, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
că te-am cunoscut, Mostapha, a zis ea stâlcindu-i din nou numele. Însă de data asta Mustafa nu a mai simțit nevoia s-o corecteze. CAPITOLUL TREI Zahăr — E adevărat? Vă rog spuneți-mi că nu e adevărat! a exclamat unchiul Dikran Stamboulian dând ușa de perete și năpustindu-se În living. Își căuta nepotul sau nepoatele sau pe oricine altcineva dispus să-l consoleze. Ochii lui negri erau ușor ieșiți din orbite de tulburare. Avea o mustață plină, lăsată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
că Johnny Cash ar fi de aceeași părere. — Dar dacă ți se Întâmplă cumva să calci pe o mină de răutate, nu vei cere ajutorul nici unuia din oamenii ăștia. — Și Îți Închipui că voi cere ajutorul unui djinn răutăcios!a exclamat Asya. — Poate că da, a spus mătușa Banu dând din cap. Să sperăm doar că nu vei fi niciodată nevoită. Asta a fost totul. De atunci nu au mai vorbit niciodată despre limitele binelui și necesitatea răului. Cam prin vremea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Banu a părut o clipă Îngândurată. Apoi a Întors a treia carte. Se părea că aveau să aibă curând un vizitator, un vizitator neașteptat de dincolo de ocean. — Cum adică nu vrea tort? E ziua ei, pentru numele lui Dumnezeu! a exclamat mătușa Feride cu buzele strânse și o lucire mînioasă În ochi. Apoi, probabil că i-a trecut altceva prin cap pentru că s-a Întors spre Asya și Își miji ochii. — Ți-e teamă că a otrăvit cineva tortul? Asya a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Azi e ziua mea, a anunțat Asya surprinzându-se până și pe ea, din moment ce nu avusese nici cea mai mică intenție să declare asta. — A, da? a Întrebat cineva. — Ce coincidență! Astăzi e și ziua fetei mele celei mici! a exclamat Poetul Extrem de Netalentat. — A, da? a fost rândul Asyei să Întrebe. — Deci te-ai născut În aceeași zi cu fiică-mea! Sunteți Gemeni. Poetul a scuturat vesel din cap, un pic cam teatral. — Pești, l-a corectat Asya. Și asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
silită să Învețe să-și ascundă talentele și să facă tot ce-i stătea În puteri să nu strălucească prea tare. Un miros pătrunzător, picant a venit dinspre bucătărie și i-a gâdilat nările, trezind-o din reverie. — Deci, a exclamat Armanoush Întorcându-se spre cea mai vorbăreață din cele trei mătuși ale ei. Rămâi la cină? — Doar puțin, scumpo, a murmurat mătușa Varsenig. Trebuie să plec curând la aeroport; gemenele se Întorc astăzi. Am trecut pe-aici doar ca să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
de mâncare pe care le discredita public de fiecare dată când i se ivea ocazia: picioare de vițel și intestine umplute. Armanoush Își amintea că Rose i se plânsese o dată doamnei Grinnell, vecina de alături. — E strigător la cer, a exclamat doamna Grinnell cu o urmă de dezgust În glas. Și chiar mănâncă intestinele alea? — O, da, a Încuviințat Rose din cap cu multă Însuflețire. Le mănâncă, credeți-mă pe cuvânt. Le condimentează cu usturoi și ierburi aromate, le umplu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
lingura și evitând privirile celorlalți, a Început să bage În gură ce avea În față, deși nu era ceea ce voia ea. A trebuit să mai ia vreo câteva linguri până să-și dea seama de greșeală. — De ce mănânc manti!? a exclamat Armanoush. — Nu știu, scumpo, a exclamat mătușa Varsenig la rândul ei, uitându-se temătoare la ea de parcă ar fi fost o creatură necunoscută. L-am pus acolo În eventualitatea În care voiai să-l Încerci. Se pare că voiai. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Început să bage În gură ce avea În față, deși nu era ceea ce voia ea. A trebuit să mai ia vreo câteva linguri până să-și dea seama de greșeală. — De ce mănânc manti!? a exclamat Armanoush. — Nu știu, scumpo, a exclamat mătușa Varsenig la rândul ei, uitându-se temătoare la ea de parcă ar fi fost o creatură necunoscută. L-am pus acolo În eventualitatea În care voiai să-l Încerci. Se pare că voiai. Acum lui Armanoush Îi venea să plângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Îți era greu să crezi că era bolnavă, fiindcă mintea ei părea la fel de limpede ca o oglindă venețiană lustruită de curând. În dimineața asta era greu să te pronunți. Era prea devreme ca să te pronunți. — Bună dimineața, Petite-Ma!a exclamat Asya pe când Își târșâia picioarele Încălțate În papucii de culoarea lavandei spre masă, după ce În sfârșit se spălase pe față și pe dinți. S-a aplecat spre bătrână și a sărutat-o zgomotos pe amândoi obrajii. De când era mică, dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
e profund interesată de cunoașterea altor culturi și că abia așteaptă să ne Întâlnească Într-o zi, bla bla bla. Și după aceea ne spune minunea: Apropo, vin la Istanbul peste o săptămână. Pot să stau la voi? — Uau! a exclamat Caricaturistul Alcoolic aruncând trei cuburi de gheață În paharul cu raki pe care Îl umpluse din nou. Spune și de ce dintre toate locurile din lumea asta vrea să vină aici? Doar ca turistă? — Habar n-am, a mormăit Asya, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]