5,138 matches
-
ea „permite continuarea vieții, îngăduie o existență postumă” etc. (48). Or, toate aceste caracteristici ne îndreptățesc să credem că decapitarea a fost folosită mai ales în riturile sacrificiale. La studiul lui Ion Taloș adaug o excelentă carte a lui Paul Henri Stahl, în care etnologul prezintă foarte sistematic funcțiile rituale ale decapitării, mai ales în Europa de Sud-Est (49). Un alt argument este prezența lui Mihai în scenariul atât de sumar și cu semnificații atât de greu lizibile al invocațiilor infantile
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
opium” (122, pp. 206, 229). În 1769, cu jumătate de veac înaintea lui De Quincey, căpitanul James Cook explicase termenul malaiezian amuck în jurnalul călătoriei sale în Asia de Sud-Est. Vezi și nuvela lui Stefan Zweig Der Amokläufer, scrisă în 1922. Și Henri Michaux amintește de amok-ul malaiezianului opioman (Un barbare en Asie, 1933) (249). În limba română termenul a intrat ca un neologism din limba franceză. Un alt argument în sprijinul ipotezei formulate, și anume că în spațiul românesc „a bea afion
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
am scris acele memorabile cuvinte „VĂ IUBESC POPOR ROMÂN!”, rostite de marele patriot, Ilie Ilașcu, din celula condamnaților la moarte. Lozincile au fost arborate, două în oraș, în Piața Unirii și pe Bulevardul ștefan Cel Mare, și cealaltă în sala “Henri Coandă” a Palatului Culturii, unde s-a desfășurat simpozionul. La simpozion au luat parte Nina Ilașcu, Gheorghe Ghimpu, Grigore Vieru, Elvira Opran, Vitalia Pavlicenco, Tamara Sunița, Valentin Țigău, Constantin Simirad, Elisabeta Alexa, Ioan Alexa, Dimitrie Alexa, Constantin Ciopraga, Alexandru Husar
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
sociale, Editura Polirom, Iași, 1997. Pasti, Vladimir, Ultima inegalitate. Relațiile de gen în România, Editura Polirom, Iași, 2003. ștefan, Cristina, Familia monoparentală. O abordare politică, Editura Polirom, 2006. ștefănescu, Doina-Olga, Dilema de gen a educației, Editura Polirom, Iași, 2003. Tajfel, Henri; Turner, John C., „The social identity theory of intergroup behaviour”, în Wordhel, S.; Austin, W.G. (coord.), The Social Psychology of Intergroup Relations, Nelson-Hall, Chicago, 1986. Teșiu, Roxana, „Discriminarea femeilor în România”, în Combaterea discriminării. Eficiența inițiativelor guvernamentale și neguvernamentale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
de pasager clandestin, dar pentru unele dintre ele, mai ales pentru bunurile materiale, este mai ușor prin apropriere, adică excludere și rivalitate, de îndepărtat pe trișori. Iată de ce afirmarea proprietății private este concomitentă cu emergența econo-miei de piață. Cum indica Henri Lepage (în lucrarea Pourquoi la propriété?, Paris, Pluriel, 1985), soluția la riscul de risipire și de sub-optimalitate indus de comportamentul pasagerului clandestin, trece prin stabilirea drepturilor de proprietate, care împiedică manifestarea indivizibilităților. Iată de ce orientarea actuală este spre tarifarea unui
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
în absența unei tranzacții. Încă o dată, un întreg ansamblu de reguli organizează relațiile dintre indivizi și dintre obiecte. Orice între-prindere reiese astfel din categoria, sau din sociologia organizațiilor. Teoria organizațiilor a evoluat mult odată cu lucrările lui Frederick W. Taylor și Henri Fayol. În principal, ele au abandonat ipoteza după care individul nu ar fi decît un mecanism, un executant fără grade de libertate. H. Simon și James March, în plus, arată importanța arată importanța jocurilor de putere din interiorul organizațiilor. Pentru
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
Weber • Istoria politicilor sociale, Francis Démier • Istoria sociologiei, Charles-Henry Cuin, François Gresle • Manual de etnografie, Marcel Mauss • Mediul penitenciar românesc. Cultură și civilizație carcerală, Bruno Ștefan • Metode de cercetare în științele sociale, R. McQueen, Christine Knussen • Metodele în sociologie. Observația, Henri Peretz • Motivația. Teorii și practici, Carmen Buzea • Noile sociologii, Philippe Corcuff • Noțiunea de cultură în științele sociale, Denys Cuche • Noua problemă socială, Pierre Rosanvallon • Sat bogat, sat sărac. Comunitate, identitate, proprietate în mediul rural românesc, Adela Elena Popa • Sociologia banilor
Adopţia copiilor în România by Anca Mioara Bejenaru [Corola-publishinghouse/Administrative/883_a_2391]
-
pot conviețui în pace. într-o societate deschisă, indivizii se bucură de cel mai mare grad de libertate care nu afectează libertatea celorlalți. Constrângerile necesare sunt stabilite prin lege. Sintagma societate deschisă a fost utilizată prima dată de filosoful francez Henri Bergson în cartea Cele două surse ale moralei și ale religiei, publicată în 1932. El susținea că morala și religia se bazează fie pe identitatea tribală, fie pe considerații asupra condiției umane universale. în primul caz, un exemplu este Vechiul Testament
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
mai puțin convingătoare, solicitând folosirea forței până când, în cel mai rău caz, sistemul se va baza pe constrângere și ideologia va fi complet ruptă de realitate. Index Adams, John, Afganistan, Albright, Madeleine, Arafat, Yasser, mercantilism asiatic, Aznar, José Maria, Bergson, Henri, Blair, Tony, Bolton, John, modelul expansiune-recesiune, administrația Bush și î procese Browne, John, administrația Bush, exploatarea evenimentului de pe 11 septembrie de către î agenda î, modelul expansiune-recesiune și î, Cheney ca sursă a pericolului î, lipsa unei ideologii unitare în î
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
Lorca sau chiar Nero - tot așa a venit ora când pământenii, stând confortabil în fața televizoarelor, se socotesc Armstrong; aventura cosmică prin persoane interpuse umple deodată un vid din existența lor!... Cucerirea Lunii este un alibi pentru conștiința curată a umanității. Henri de Montherlant continuă: - E totuși odios să poți merge pe Lună în timp ce casa mea poate să ardă sau eu să fiu asasinat fiindcă telefonul nu avea curent. Un joc pentru copii, lansat de italieni, face ravagii: astronauți-soldați transformă Luna într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
simplu o formă de panteism păgân. El se sprijină pe monografia lui Peter Sherwood The Earlier Ambigua of Saint Maximus the Confessor and his Refutation of the Origenism, publicată la Roma în 1955, criticând fără rezerve poziția tolerantă a lui Henri Crouzel și Manlio Simonetti față de maestrul alexandrin. Citând, de exemplu, un pasaj din prefața celor doi savanți occidentali, Stăniloae remarcă ironic: Precum se vede, Crouzet (sic!)211 și Simonetti voiesc să ușureze vina lui Origen pentru concluziile gravelor erori pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
oarecum, rămâne, ca un dat incontestabil, manifestarea Duhului Sfânt prin coridorul redeschis lumii al marii Tradiții. Un moment de anamneză poate răscumpăra ori suporta încă o sută de ani de amnezie. Vara lui 1938. Apariția unei cărți fundamentale a lui Henri de Lubac 238, Le catholicisme. Les aspects sociaux du dogme. După șase luni de sâcâieli administrative legate de obținerea nihil obstat-ului din partea superiorilor săi iezuiți, De Lubac, pe atunci profesor la Facultatea Catolică din Lyon, reușește să-și publice lucrarea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
tomismului din interior. Deși situabil la „stânga”, cu alunecări uneori agasante spre zona politică, Chenu rămâne unul dintre cei mai interesanți reformatori ai secolului XX și una dintre vocile ascultate în timpul Conciliului Vatican II239. Întorcându-ne acum la cartea lui Henri de Lubac, trebuie spus că titlul, Catholicisme, se pretează la confuzii și, într-o bună măsură, chiar le-a provocat. Nu este vorba despre o apologetică a Bisericii sau a confesiunii predominante în Occident, catolicismul, ci despre „caracterul universal, catolic
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
chrétiennes» și sunt nerăbdător să-l văd”, îi scrie Jean Daniélou editorului său. Întemeierea la Lyon, în timpul ocupației germane a acestei colecții de scrieri din Sfinții Părinți marchează o dată în istoria teologiei catolice a secolului XX240. Coordonatorii sunt doi iezuiți, Henri de Lubac și Jean Daniélou, iar colaboratorii se recrutează în toate mediile ecleziastice și universitare, după criteriul competenței. E vorba despre un proiect deopotrivă intelectual și spiritual: să li se redea Părinților, greci și latini (dar mai ales greci), influența
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
actuali”, iar aici Daniélou urmează à la lettre Catolicismul lui De Lubac, „printr-un număr de categorii specifice gândirii contemporane, pe care teologia scolastică le pierduse”, în special „istoria” și ideea mântuirii colective, sobornicești, despre care am amintit deja. 1946. Henri de Lubac publică un alt volum socotit „scandalos”, Surnaturel. Etudes historiques, în care deconstruiește, cu o minuție de artizan, o pseudo-tradiție care se oficializase de patru secole. Conform acestei pseudo-tradiții, „supranaturalul” ar fi „adăugat” naturii umane în vederea mântuirii, așadar n-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
ontologia tomistă, o filozofie a acțiunii, inspirată din lucrările lui Blondel 247. Scandalul declanșat și întreținut de acești tomiști vexați, pe de o parte, de articolul lui Daniélou, iar pe de altă parte, de cărțile despre Sfântul Toma ale lui Henri Bouillard și De Lubac însuși, nu va rămâne fără ecou la Vatican 248. Pius al XII-lea, probabil la instigația lui Garrigou-Lagrange, publică în 1950 epistola enciclică Humani generis, „despre câteva false opinii care amenință să surpe temeliile învățăturii catolice
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
deschiderea lucrărilor Conciliului, prin acel faimos discurs al Papei cunoscut sub numele de Discorso alla luna. Zi memorabilă și pentru „oile pierdute” de la Fourvière, întrucât, printre periti („experții”) invitați mai întâi să pregătească, apoi să participe la Conciliu, se regăsesc Henri de Lubac, Yves Congar, Jean Daniélou. Aportul celor doi patrologi iezuiți s-a dovedit decisiv încă din primele momente. Într-o Convorbire despre Vatican II, De Lubac povestește 250: „Pe măsură ce lucrările se desfășurau, simțeam că se apropie catastrofa. Schemele care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
rimează” perfect cu spiritul Tradiției patristice. Mă limitez aici la două exemple: 1. Primul capitol al constituției se intitulează „mysterium Ecclesia”. Aceste titlu e un întreg program - revoluționar, trebuie s-o spunem - și se înrădăcinează în meditațiile ecleziologice ale lui Henri de Lubac, printre alții (trebuie invocate însă obligatoriu și numele lui Moehler, Semmelroth etc.). Textul rupe în mod conștient cu declarațiile pe care le ilustrau de obicei tratatele „clasice” De Ecclesia, înrobite analizelor juridice. „Definirea Bisericii ca un mysterium (gr.
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
foarte mare măsură, în toate sectoarele atinse de Conciliu, acest aggiornamento a devenit posibil datorită reînnoirii patristice din ultimii cincizeci de ani. Happy end. Jean Daniélou a fost făcut cardinal încă din 1969 de către Papa Paul al VI-lea, în timp ce Henri de Lubac a trebuit să aștepte instalarea la Vatican a prietenului său polonez, Karol Wojtila, care l-a trecut în rândul „prinților Bisericii catolice” în 1983. Concluzie și puțină morală Aș încheia scurtul jurnal istorico-teologic de mai sus cu o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
devenite celebre: "Rien ne pousse à l’ombre des grands arbres!" (La umbra marilor copaci nu crește nimic.). În 1907 închiriază un atelier în Rue de Montparnasse și intră în contact cu avantgarda artistică pariziană, împrietenându-se cu Ezra Pound și Henri Pierre Roche, care au fost nu doar prieteni, ci și confidenți, purtători de cuvânt și mai târziu biografi. De asemenea, a fost foarte apropiat cu poetul Guillaume Apollinaire și cu artiști celebri precum Fernand Léger, Amedeo Modigliani, Marcel Duchamp alături de
A doua oară unu by Viziteu Diana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92957]
-
aventuri constructive - își are rostul ei în formarea unei opinii, a unei preferințe și, în orice caz, pentru dezvoltarea unor sentimente și formarea unor calități, între care curajul rămâne elementul principal, determinant, ca și spiritul de inițiativă, încrederea în sine.” Henri Coandă 129. „Un bun și adevărat articol, ca să nu mai vorbim de o carte de critică, este o autobiografie intelectuală cuprinzătoare și integrală, fără ascunzișuri, fără ocolișuri, fără puncte nodale neclare, trecute cu prudență sub tăcere și mă întreb dacă
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
cât avertizează.” André Gide 569. „Să nu citești niciodată o carte care măcar un an vechime.” Ralph Waldo Emerson 570. „Câte cărți, câte studii, senzații, încercări triste, câte dezamăgiri și adevăruri succesive sunt necesare pentru a forma un spirit cultivat?” Henri Frederic Amiel 571. „Mi-ar părea o nedreptate să mor fără a fi redat viața primită în dar și să las moștenire gândirea mea, printr-o carte.” Henri Frederic Amiel 572. „Oamenii nu sunt atât de răi pe cât spuneți. V-
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
dezamăgiri și adevăruri succesive sunt necesare pentru a forma un spirit cultivat?” Henri Frederic Amiel 571. „Mi-ar părea o nedreptate să mor fără a fi redat viața primită în dar și să las moștenire gândirea mea, printr-o carte.” Henri Frederic Amiel 572. „Oamenii nu sunt atât de răi pe cât spuneți. V-ați cheltuit douăzeci de ani ca să faceți o carte proastă și lor le-a trebuit doar un moment ca să o uite!” Rivarol 573. „La Bruyere spune un lucru
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
și când istorisirea ajunge la perioada de după 1989, stilul - expresie a suficienței și a unei operativități de om de șantier - se păstrează. De unde și proverbul: regimurile trec, stilurile rămân. P.S. Pe coperta a IV-a, o grațioasă inepție semnată de Henri Zalis: „Impulsul creator confirmă că Ion V. Strătescu are mână bună, cum se zice în popor.“ Epigrame fara umor Poemele fără umor sunt poeme fără umor. Romanele fără umor sunt romane fără umor. Dar epigramele fără umor sunt epigrame fără
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
din surse demne de încredere că nu s-au interesat și că dacă se vor interesa vreodată nu-l vor pedepsi. În schimb, se simte un proscris pe Terra bietul critic literar care trebuie să-i citească versurile. Cuvinte mari Henri Zalis a publicat la începutul lui 2006, la ed. Bibliotheca din Târgoviște, o carte impropriu intitulată Istoria condensată a literaturii române. Titlul ei corect ar fi fost Istoria caraghioasă a literaturii române. Autorul folosește terminologia de specialitate cu emfază, într-
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]