7,756 matches
-
întrerupere a rătăcirii: odihnă insulelor pe fundul mării din versurile următoare pare o clipă misterioasă de abandon descrisă în tonuri blânde și liniștite tipice naufragiului leopardian: Apoi pământurile se-așterneau / pe funduri de acvariu, / și-apăsarea uratului, viața altcum ursita / pierea în firmamentele subduse (Verde derivă, trad. MB).357 Pentru Leopardi naufragiul înseamnă încetarea rătăcirii și liniștirea ființei în marea de calm. Pentru Quasimodo ancorarea insulelor naște, neîntârzâiat, tulburare deoarece odihnă temporară invită la o nouă rătăcire. Un alt ecou leopardian
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
Prilejuind atenuarea ritmurilor vitale, somnul deschide o dimensiune în care eul poetic și elementul vegetal se contopesc.381 Liniștirea eului în sânul naturii protectoare constituie una dintre iluziile leopardiene predilecte, specifice copilului, adolescentului, omului primitiv și antic, dar destinate să piară de îndată ce acesta înțelege adevărul despre ostilitatea mamei creatoare. Fericirea omului în îmbrățișarea blândă a elementelor se dovedeste o speranță deșarta, un vis de demult: Unde-ați pierit, fermecătoare vise, / din tăinuit lăcașul / de tainice fapturi, din efemerul / diurn tărâm de
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
iluziile leopardiene predilecte, specifice copilului, adolescentului, omului primitiv și antic, dar destinate să piară de îndată ce acesta înțelege adevărul despre ostilitatea mamei creatoare. Fericirea omului în îmbrățișarea blândă a elementelor se dovedeste o speranță deșarta, un vis de demult: Unde-ați pierit, fermecătoare vise, / din tăinuit lăcașul / de tainice fapturi, din efemerul / diurn tărâm de stele. Din sălașul / gingașei Aurori și din ungherul / ce-ascunde-n somn a soarelui sclipire? (Către Angelo Mai, vv. 91-96).382 Drumul gândirii către deziluzie este ireversibil deoarece, odată
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
în Infinitul. La Quasimodo, cea care stabilește din nou contactul eului cu realitatea, cea care îl readuce în pezent pe poetul cufundat în viziuni onirice este iubita, în mod surprinzător și oarecum în aparență contradicție cu celelalte ipostaze ale acesteia: Piere ușoară / a viselor urzire / pe umărul tău gol / ce-amiroase a miere (Delfică, trad. MB).402 Aici ea nu este o apariție transparență, diafana, ci o ființă corporală. Deși femeia este uneori intangibilă și depărtata, mai ales in contextele în
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
exceselor filologice: acea terminologie clasicizanta (...) care a pretins că a devenit un limbaj fantastic, potrivit îndeosebi pentru traducerile textelor grecești și latine, dacă mai rezistă încă într-o zonă neclară a culturii naționale, ambigua din punct de vedere istoric, a pierit în spiritul noilor generații.454 Quasimodo milită astfel pentru reînnoirea limbajului, pentru aducerea lui mai aproape de cititor, pentru transpunerea ideilor în forme actuale care să poată fi percepute că firești de omul contemporan. Fiind oglindă vie a acestor convingeri variantele
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
greutatea unui moment tragic. În versurile primului îndepărtarea de copilărie declanșează agonia interioară ce preceda momentul stingerii: copilărie neavuta / de tine inima rănită, seaca / e tulburata (Convalescenta). Încă din tinerețe Leopardi simțea, cu teamă, îmbătrânirea: Zadar sunt tânăr; tinerețea-mi piere, / se mistuie că bătrânețea care, / deși departe încă, mă-spăimântă. / Și prea puțin se osebesc de dansa / anii mei tineri. Ne-am născut durerii (Visul, vv. 51-55). Copilul cărunt, poezie scrisă de Quasimodo în tinerețe și dedicată lui Giorgio La
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
discontinuitatea funciară a lumii israelite, într-un context jalonat de relațiile Bibliei cu Platon, ale civilizației greco-creștine cu spiritul iudaic) era dedicată memoriei lui C. Noica, iar capitolul final din Penumbra (1991) dezvăluie un moralist cu fibră profetică („Ne-a pierit semeția de odinioară laolaltă cu entuziasmul. Nu mai știm azi să găsim puterea de a ne ridica deasupra lucrurilor, de a le supune. De multe mii de ani ne tot retragem...”), în schimb Mașina de fabricat fantasme (1995), laolaltă cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286422_a_287751]
-
în Ticeu, în valea superioară a Tisei. 18 ianuarie 1787: zguduiri puternice de pământ, care s au repetat timp de o jumătate de oră, în Transilvania, unde au fost dărâmate biserici și “mulți oameni care asistau la serviciul divin au pierit”. La 26 martie 1789, într-o marți spre miercuri, seara, în timpul cinei din Săptămâna luminată, a avut loc un cutremur mare, despre care dascălul Radu Zugravu a scris: “Atunci o casă a fost dărâmată, iar la mai multe altele au
SENZAŢIONALA CONSTATARE A UNOR RENUMIŢI SEISMOLOGI: ANIMALELE PREVESTESC CUTREMURELE! by VASILE VĂSÂI () [Corola-publishinghouse/Science/262_a_498]
-
și lucruri, efortul de a reda identitatea primordială a acestora, împotriva oricăror prejudecăți, superstiții sau intrepretări superficiale fac din lucrarea soților Buraga și un apel patetic la cercetarea și cultivarea valorilor (etice, sociale, artistice, științifice etc.) care nu trebuie să piară, care există latent în ființa noastră etnică, fără a fi încă bine cunoscute sau recunoscute. Numele satului Dănești îi trimite la un radical indo-european care sugerează din cea mai neștiută vechiume, omul a devenit și este om prin actul de
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
nu se mărită odată cu vita și capătul de frînghiuță din cornele sale, ori cea dimprejurul grumazului porcului, sau și căpăstrul din capul frumosului cal. După cum se topiră eresuri atîtea ținute în cinste cînd vremea curgea peste dînsele, tot cam așa piere azi obiceiul cu tîlc tăinuit al frînghiei cutăreia vite vîndute la tîrg, ori pe cale, ori și din ogradă. Ci, pînă mai scapă un licăr ici colo, murind, este bine să prindem puțin înțelesul de ce ar putea să ne înfățișeze și
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
s-a transformat în simbol, în centru de cultură și civilizație, identificabil în orice sat românesc. Din lucrarea soților Eugenia și Costache Buraga, se desprinde un apel patetic la cercetarea și cultivarea valorilor etice, sociale, artistice, care nu trebuie să piară. Iată cum caracterizează revista ,,Junimea“ lucrarea soților Buraga. ,,O carte cu totul neobișnuită, scrisă într-o manieră absolut originală care dă autorilor posibilitatea să toarne - într-o narațiune de mare fluiență - idei, teorii, tradiții orale, reflecții pe marginea faptelor cercetate
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
care cităm câteva surse. Mărturiile Rabinului Șef Șafran sunt edificatoare: „Așa a fost să fie ca România să se situeze În rândul acelor țări puține.... invadate de armatele lui Hitler care nu și-au trimis fiii de obârșie evreiască să piară ăn gazul și În focul de la Auschwitz”. Teșu Solomovici, istoric evreu de mare autoritate, În studiul „Mareșalul Ion Antonescu” scrie: „România se situează În rândul acelor puține țări europene invadate de armatele lui Hitler care nu a consimțit să predea
ROMÂNII DIN UCRAINA by VLAD BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91686_a_107355]
-
a deveni expresia însăși a avangardei interpretative, distrugătoare de mituri. Dacă literatura este un joc de strategie, un joc al labirintului în care cititorul este ispitit să se aventureze, oferindu-i-se atât puncte de sprijin, repere pentru a nu pieri în jungla cărții, cât și indicii false care să-l determine să creadă că universul acesta este mai real decât realul, critica literară trebuie să participe la acest joc al labirintului și să fie învingătoare, însă labirintul nu are niciodată
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
te-ascult arzând depărtată mereu" (Veșnicul joc), "Fiebinte stai aburind ca o ceașcă străvezie", "- Ar fi bine s-o uiți! Îi spuneam inimii,/ (...) - Ușor de zis! mi-a răspuns - nicicând/ n-a fost dat nimănui a uita focul/ în care piere arzând" (Ar fi bine să uiți), "și ochii ei ardeau la fel,/ cu negre văpăi, sub ferigile genelor" (Argumente îmi curgeau pe tâmplă). Este ființa care pune stăpânire pe eul poetic, care atrage și mistuie totodată. E ca întotdeauna și
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
dată când tăcerea mi se pare un uriaș aisberg". Recluziunea nu mai înseamnă dispoziție creatoare sau condiție a întâlnirii divinității, ci și un factor posibil distrugător. Impresia inițială de distrugere a limitelor pe care o dă meditarea în tăcere ("pereții pier imaculați în infinit") este rapid contrazisă de afirmarea imposibilității de creație "și mi-e cu neputință să-mi reprezint cuvântul "merg"", când tocmai a merge înseamnă desprinderea din încremenire, depășirea barierelor, viață. Textul se constituie din alternarea afirmațiilor și comentarea
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
o coordonată a poeziei lui Radu Sergiu Ruba (volumul Spontaneitatea înțeleasă), la el producându-se o transferare aproape integrală a vieții pe o scenă, cea a poemului: "mă amestec în conflictul dintre rațiune și sentiment/ fluierând tot/ nelăsând eroina să piară/ între tatăl contrareformat/ și logodnicul cam hughenot,/ (...) la glezna mea dreaptă lanțul cauzal/ scoate un huruit de zi mare,/ pesemne că poemul înaintează greu,/ metru cu metru/ casă cu casă...", Epilog. La Geo Dumitrescu, fraza comună, care răsună pe străzi
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
sus." (Amurg). Într-o manieră asemănătoare se reface ludic universul, ca spațiu al maximei libertăți creatoare, și la Leonid Dimov: În laptele dimineții aceste/ Din orașul climateric cu însușiri alpestre/ Au explodat ciudat prăjiturile din vitrină./ Zic ciudat, pentru că doar piereau într-un/ glob de lumină" (Vis cu bufon). Imaginile surprinse par a se compune și a se descompune sub privirile lectorului nevoit să se prindă în caruselul textului care nu vrea să-i inducă o stare halucinatorie, ci să-l
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
lăturalnică. Să ies în fața fiecărui trecător să-i mulțumesc că există și să-i ofer căte o floare. Aia, dragul meu, e fericirea!Cand ma voi preda? “Cănd magnoliile unei primăveri eterne se vor ofili, îmi voi pierde conturul; voi pieri în brațele nimicului meu, dar voi scăpa de moartea voastră monocromă. Sfărșitul meu e pictat în culori vii.” Pată de iubire Îmi plăcea atăt de mult să o privesc, încăt mă uitam benevol pe fotoliul cu pata cafea pe spătar
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Dana Ştefania Braşoavă () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2307]
-
cu trupul nostru, cu măsura ritmurilor noastre. Vântul, ploaia și furtunile au aruncat, pe câmpul acesta, pe rând, într-o devenire dramatică, după un ritm știut numai de aceste fenomene, constelații de părăluțe, bujori, margarete și cicoare care înfloresc și pier în feluri diferite și în care se combină mișcările ritmice ale țărânei, soarelui și abundența unei neștiute vieții microscopice. În alte tablouri florile nu se mai află atât de aproape de ritmurile naturale ale timpului cotidian măsurant, adică de ritmurile fundamentale
Construcţii narative în pictură by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Science/626_a_1333]
-
și să o protejăm. Mă întristez mereu când văd la televizor zeci de cazuri despre persoane care și-au dat viața pe droguri.Într-o seară liniștită,mă uitam împreunăcu părinții mei la un caz tragic despre un copil ce pierise din cauza drogurilor. Părinții lui îl născuse într-un sătuc mic și sărac. Copilul avea un talent unic de a cânta la vioară și își dorea să ajungă un mare musician,să cânte într-o sală mare plină de oameni ce
Fii conştient, drogurile îţi opresc zborul! by Doroftei Andreea, Vlădeanu Dobriţa () [Corola-publishinghouse/Science/1132_a_1963]
-
prindă bine și o scapă din mână. Ea fuge mai departe și - ca-n bancul acela - se împiedică și cade. Atunci el o prinde și filmul copilăresc se rupe, iar în locul lui se desfășoară un scenariu foarte serios. Zâmbetul le piere de pe buze; amândoi au o expresie răvășită pe față. Încep să se sărute, se strâng în brațe înflăcărat și de aici totul se desfășoară în cascadă, pe tărâm sexual. Nu mai este joacă deloc! Chiar și adulții, când vor să
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
multă expresivitate feței; cei cu pleoa pele mai arcuite inspiră bunătate, cei care au coada pre lungă dau senzația de viclenie și dispoziție jucăușă; ba chiar și ochii cu un oarecare strabism (sașii) su gerează o aiureală care permite apro pierea fizică. Să nu clipești! Unul dintre primele exerciții ale celui ce vrea să învețe hipnoza este controlul clipitului. În acest fel, hipnotizatorul va putea reduce mult mărturisirile emoționale despre el însuși. Toți oamenii știu că clipitul prea des e semnul
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
-l vâna decât acesta: când își conduc puii la pășune, dacă sunt împresurați de numeroși călăreți, refuză să fugă și să-și părăsească progeniturile și se luptă cu lovituri de corn, împungând, sfârtecând și distrugând cai și călăreți; ei înșiși pier sub săgeți și sulițe, căci nu pot fi capturați vii"16. Acesta este fragmentul care conține, in nuce, mare parte din mitul pe care medievalii îl vor dezvolta. Avem deja elementele esențiale: în primul rând cornul unic, apoi demnitatea și
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
lipsit de abilitate; în Kalila și Dimna protagoniștii preiau trăsăturile modelelor pe care le reproduc. Șacalul îi desparte definitiv pe leu și pe taur, preschimbând o frumoasă prietenie într-o rivalitate care se încheie tragic. Uneori, fiind prea lacom, el piere în mod stupid. Alteori reușește să îi păcălească pe cei mai puternici decât el, dar are de furcă tocmai cu cei din neamul său. În fine, nu are rost să comentăm toate ipostazele în care acest carnasier apare în Panciatantra
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
celor scrise mai sus: "Locuitorii cetății Tentyra reușesc să-i înfrângă nu prin virtuțile neamului și sângelui lor, ci prin dispreț și bravură. Într-adevăr, ei urmăresc animalele care fug și le târăsc pe uscat, aruncând o plasă peste ele. Pier în număr mare cei care sunt lipsiți, în această vânătoare, de prezență de spirit". 23 Dimitrie Cantemir, op. cit., pp. 687-688. 24 Idem, p 688. 25 Ibidem. 26 Idem, p. 690. 27 Ibidem. 28 Idem, p. 755. 29 Michel Foucault, Cuvintele
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]