4,917 matches
-
fără Kafka ? Fără Procesul ? Fără fraza „Pe domnul K îl calomniase pesemne cineva pentru că într o bună zi se trezi arestat.” ? Anul 1914 a fost cel care a arestat întregul secol XX. Un secol care n-a ieșit apoi din pușcărie decît în 1990, cînd au căzut regimurile comuniste în Europa de răsărit. Peste tot acest penitenciar care a fost Europa în toată această perioadă plutește umbra lui Kafka. La fel ca și deasupra „castelului” de la Praga. Nu vreau însă să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
la aceeași masă) oameni care profitaseră dintotdeauna de privilegiile oferite de partid precum și foști persecutați. altfel spus, respirau acolo aerul (și fumul de țigară) al aceleași încăperi scriitori supuși și conformiști alături de alții care aveau la activ ani grei de pușcărie întrucît făcuseră parte din categoria nonconformiștilor, a rezistenților, a anticomuniștilor. Ce putea avea în comun, de exemplu, un literat de modă veche precum Petre Țuțea, care își pierduse dinții în închisorile comuniste, cu un poet precum eugen Jebeleanu, al cărui
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
gata, intrigat și încîntat, Bîlbîie îl întrebă: "dar dumneavoastră ați fost? Vreau să zic, ați fost închis vreodată?" După cîte știa, Pangratty avusese o viață aventuroasă, prin Africa, prin Germania, în vremea războiului, poate atunci în Germania... "Propriu-zis, închis în pușcărie, n-am fost. Nici la arest. Eu nu am fost și nu sînt militar nici măcar cît domnul Georgescu. Dar știu exact cum este. Din zbor. Dacă stai singur în cabină, cu parbrizul tras, se întîmplă cîteodată să simți că ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
toată memoria, prin toată aducerea-aminte. Poți să petreci așa cam la vreo zece ani, poate doisprezece. După aceea gata. După cel mult doisprezece ani de rememorare ești ca o cutie goală de conservă, ca o lămîie stoarsă. Chiar dacă ieși din pușcărie, nu mai ești bun de nimic. De aceea cei mai mulți se și întorc acolo, cum s-ar spune au căpătat noua natură." "Și contele de Monte-Cristo?" Era o întrebare care putea veni numai din gura locotenentului Georgescu. Șerban Pangratty zîmbi iarăși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ar spune au căpătat noua natură." "Și contele de Monte-Cristo?" Era o întrebare care putea veni numai din gura locotenentului Georgescu. Șerban Pangratty zîmbi iarăși îngăduitor, "literatură, domnule locotenent, doar știi că Dumas n-a stat nici măcar o zi în pușcărie și n-a urît pe nimeni nici măcar o clipă. Era prea gras pentru asta, da, da, prea gras ca să poată urî." Leonard Bîlbîie se simți foarte neplăcut, prințul vorbea iarăși ca pe vremuri, cînd se afla în Vladia, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
adus ceva phraf de afahră, poate..." "Cunosc planul detaliat al acțiunii militare, excelență, punctele care vor fi ocupate, de la Poșta automată pînă la, să zicem, domiciliul domnului Emanuel Stan. Sînt probe de gradul zero, înțelegeți, probe care pot vîrî în pușcărie Pe toți tinerii ăștia cu gărgăuni." Oftînd, Basarab Cantacuzino s-a ridicat greoi din fotoliul imens și elastic, era o capodoperă a confortului, fusese desenat de unul din nemții ăia țicniți de la Bauhaus, "dhragă domnule Mihail, dacă ai venit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și o muncă murdară. Erau descreierați și stupizi toți complotiștii Vulturului Alb, dar dintre toți doar Bîlbîie era acela care privea lucrurile cu alți ochi, cu ochi reci, necruțători, cu o privire care mai tîrziu ar fi însemnat ani de pușcărie pentru toți ceilalți, ani de pușcărie grei ori, cine știe, ceva și mai mult. Cu un cuvînt geu, dar adevărat, Bîlbîie era cel care îi va trăda chiar dacă trădarea lui în planul mare al sorții Țării însemna curaj și iubire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și stupizi toți complotiștii Vulturului Alb, dar dintre toți doar Bîlbîie era acela care privea lucrurile cu alți ochi, cu ochi reci, necruțători, cu o privire care mai tîrziu ar fi însemnat ani de pușcărie pentru toți ceilalți, ani de pușcărie grei ori, cine știe, ceva și mai mult. Cu un cuvînt geu, dar adevărat, Bîlbîie era cel care îi va trăda chiar dacă trădarea lui în planul mare al sorții Țării însemna curaj și iubire de Țară. Trebuia să se aștepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pe noi, cei normali, cu degetul la tâmplă. Tocmai ei, despre care afli, azi despre unul, mâine despre altul, că și-a omorât nevasta, că a fost internat pentru reale turburări de comporta- ment pricinuite de sifilis, că a înfundat pușcăria, sau a ajuns pe cea mai umilă treaptă în profesiune din pricina beției sau a vreunei muieri oarecare... De ce îmi plăcea istoria? Fiindcă aveam sentimentul că trăiesc de atunci, de pe vremea egiptenilor și asirienilor. Aveam cincisprezece ani, dar îmi simțeam gândirea
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
fără voia mea, "dușman al republicii populare romîne"; asemenea calificativ nu era o glumă, am fost probabil salvat de acel "fără voia mea"). Am observat la timp că omul care se plimba prin odaie nu avea surâs. El stătuse la pușcărie pentru ideile lui, ceva dramatic se produsese în timp ce eu eram copil, nu știam încă de ce și vroiam să aflu. Și Paul Georgescu stătuse, dar de câte ori îl întrebam, păstra o tăcere. - Puneți prea multe sarcini pe spinarea artei, i-am spus
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
gândea la ceva. Își lăsă fruntea în jos și șopti: - Ăștia omoară lumea!... Într-o zi au venit și au luat un jidan de la noi din bloc, un doctor... I-au luat apartamentul. Cică l-ar fi omorât acolo la pușcărie... Barmanul de vizavi, un prieten de-al meu, povestea că un prieten al patronului, tot jidan, cu un magazin mare, au intrat peste el în birou și cu pistoalele în mână l-au silit să iscălească un act că le-
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Costică brutaml curios să văd dacă nu pățise ceva. Nu pățise. În timpul rebeliunii fugise de la sediu, îmi povesti el, și fugise la timp, fiindcă a doua zi toți cei de-acolo fuseseră omorâți sau prinși de armată și băgați prin pușcării. Acum lucra la Uzinele Centrale București (U.C.B.) tot ca șofer. Ce făcea, îl întrebai. Nu-mi răspunse, se feri. Păstra încă pe chip urmele spaimei prin care trecuse în acele zile, se uita într-o parte, nu întru totul
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
o fi înăuntru?" m-am întrebat. - Filerot, dă-mi-l și mie să-l citesc. Și-a ridicat privirea, care nu mai sclipea veselă după ochelari și mi-a răspuns: - Nu vezi ce scrie pe el? Vrei să intru în pușcărie? - Nu spun la nimeni! Îl iau acasă și mâine seară ți-l aduc înapoi. Nu mi-a răspuns. Am plecat și am uitat de întîmplare. Ca să ne pomenim, câteva săptămâni mai târziu, tot grupul de la Popasuri cu știrea uluitoare că
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
I-au controlat fișetul, mi-aduc aminte de niște metode securistice. Pur și simplu au deschis fișetul și au controlat. L-am văzut pe procurorul, pe colegul Doru Dobocan de-a dreptul speriat. Spunea: „Ăștia pot să mă bage în pușcărie numai pentru faptul că am făcut dosare de genul ăsta.“ Pe atunci, Procurorul General, respectiv Parchetul General, era și titular al acțiunii disciplinare, tot acolo se aplicau și sancțiunile. Și pe Dobocan, și pe Budușan i-au cercetat în procedură
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
când pleacă, așa cum s-a întâmplat într-o vreme. — Ce motivație ați avut dumneavoastră, domnule Morar? De ce să fiți procuror-șef într-o țară în care oamenii simpli par să refuze dreptatea? Cum e posibil să votezi oameni aflați în pușcărie, la Măgurele-Jilava? Ce motivație am avut eu? Motivația pe care-au avut-o procurorii despre care am vorbit: că trebuie făcut în așa fel încât toate principiile frumoase pe care le-am învățat în Facul tatea de Drept, toate sloganurile
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
toate principiile frumoase pe care le-am învățat în Facul tatea de Drept, toate sloganurile lansate la diverse conferințe și seminarii să nu rămână sloganuri, ci să fie puse în practică. Adică am avut motivația legată de observația că în pușcărie se duc doar anumiți oameni și că alții sunt protejați. La conferințele și seminariile internaționale la care am participat, am întâlnit un oficial anticorupție, Martin Kreutner, care este inițiatorul Academiei Internaționale Anticorupție, cu sediul la Viena. Este o Academie cu
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
de teren. Dacă ar fi făcut ceva care l-ar fi atins direct pe cetățean, nu l-ar fi votat. — Bun. Dar de ce indiferența aceasta se manifestă doar în România? E greu de imaginat un neamț votând un primar în pușcărie. Nu mai vorbim despre un condamnat definitiv. Pentru că vorbim iarăși despre educație. Din punctul meu de vedere, lipsește educația. Cetățeanul român trebuie să fie făcut conștient de familie, de școală. Trebuie să fie conștient că și dacă acel fenomen al
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
Corlățean. Înainte să fie ministru, a avut o reacție foarte dură împotriva procurorilor care au instrumentat cazul Năstase, despre care a spus că au falsificat probe, adăugând că dacă Năstase va fi achitat, procurorul de caz va trebui să facă pușcărie. Cum a perceput procurorul de caz declarațiile domnului Corlățean? — Evident că a fost o percepție total negativă. Chiar dacă la acea dată domnul Corlățean nu era ministrul justiției, să nu uităm că e un om cu pregătire juridică, absolvent de drept
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
împotriva mea. — Cum au reacționat procurorii auzind declarațiile lui Titus Corlățean, ajuns ministru al justiției, când a ieșit la televizor și a spus: „Dacă va fi achitat Adrian Năstase, procurorii care au făcut acest dosar ar trebui să meargă la pușcărie?“ — Categoric că procurorii n-au fost extrem de încântați când au văzut declarațiile parlamentarului Titus Corlățean, însă au fost extrem de surprinși când parlamentarul care afirmase că trebuia arestat procurorul care ancheta un dosar și obținea o achitare a ajuns ministrul justiției
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
ziceam: Da, mai fac". Îl sileam să mă bată din nou, în timp ce eu, ca să nu izbucnesc în lacrimi, îmi înfigeam dinții până la sânge în degete. "Te omor, striga tata disperat, te omor." Îl înfruntam: "Asta și vreau. Ca să intri la pușcărie". El mă privea lung și aproape mă înduioșa furia lui neputincioasă. Se congestiona la față, arăta ca un rac fiert, iar buzele căpătau un tremur nervos. Cred că nu l-am iubit niciodată mai mult ca în asemenea momente când
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
că până la urmă trebuiau să mă lase în pace și chiar să-și ceară scuze pentru că îndrăzniseră să mă bănuiască. Pe mărturia mincinoasă a unui chelner gelos, care mai era și cartofor pe deasupra, nu poți să azvârli un om la pușcărie, îmi ziceam eu. Uitasem că dreptatea este împărțită de oameni și că oamenii au slăbiciunile, vanitățile lor. Dacă-i înfrunți, dacă-i jignești, dacă-i silești să-ți poarte pică, te pot face să regreți. Am râs când am aflat
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
loveam întruna de el. Dar lumea are prostul obicei să nu te lase să uiți exact ceea ce ai vrea să uiți; încît îmi aminteam mereu școala de corecție, spitalul, noaptea când dormisem în cușca de la circ, moartea Emiliei, anii de pușcărie... Într-o zi m-am dus să-l caut pe tata. Luchi nu mi-a dat voie să-l văd decât în fugă, motivând că era bolnav și că o ceartă cu mine îi putea fi fatală. Ca să fie mai
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
închisoare am dorit să fiu liber în exces. Orice nu-mi convenea era prin definiție nedrept și deci intolerabil. Până și politețea am socotit-o adesea o celulă în care lumea vroia să mă vâre. "Să stea și ei la pușcărie, îmi ziceam, și pe urmă să-mi dea lecții de politețe". Mi-am ridicat la rang de principiu dorințele și am devenit și mai opac la reproșurile altora. Deviza mea din Talleyrand nu mai era, din acest punct de vedere
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
facă mai digerabil reproșul și s-a grăbit să plece ca să evite probabil o replică. Fierbeam. Drept ce se credea Moașa ca să mă moralizeze? Și ce încălcasem? Decența unui azil prăpădit? Nu mai eram la școala de corecție, nici la pușcărie ca să ascult de ordine. Și uitase Moașa că venise să mi se arunce în brațe? Sau tocmai de aceea...? Era geloasă?... O îndoială m-a săgetat prin inimă. Era geloasă pe mine sau pe Laura? Când i-am relatat incidentul
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
urmărindu-mă; știa că nu puteam fugi. Începusem să fiu înduioșat de soarta care ne învrăjbise fără să ne cunoaștem, când mi-am adus aminte unde mai văzusem figura aceea ștearsă, cu un neg mare la rădăcina nasului. Odată, la pușcărie, mă lovisem de ceva și căzusem. Nu era nimeni în jur. Cum stăteam întins pe burtă, am zărit, lateral, un bocanc plin de noroi uscat care s-a apropiat de obrazul meu și m-a întors cu fața în sus
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]