4,821 matches
-
vrut să cuprindă imensitatea întinderii ce se deschidea înaintea lor. Vin vremuri grele - murmură. Și chiar în cazul, puțin probabil, că toată povestea asta se va termina cu bine, este clar că niciodată nu vom mai fi în siguranță lângă puț. Ce-o să facem atunci? — „Războinicul care nu se concentrează, gândindu-se la ce va face după bătălie, o va pierde, iar drumețul care nu se concentrează, gândindu-se la ce va face la sfârșitul călătoriei, niciodată nu va ajunge la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
vreme. Ca să poată merge la amiază pe nisip sau prin munții din Tenere, un bărbat cu o constituție fizică și cu obiceiurile italianului ar fi trebuit să bea cât apă ar fi putut duce, de aceea, cum cel mai apropiat puț se afla la patru zile de mers, nici măcar dacă s-ar fi dus direct acolo în marș forțat n-ar fi avut nici cea mai mică posibilitate să ajungă înainte de a se deshidrata. Când, după vreo oră, tuaregul văzu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
acestor imbecili care aleargă pe aici. Eu am învățat deja lecția. — Mă tem că nu chiar de tot. Mă tem că mai ai multe de învățat. Și acum, ar fi bine să pornim la drum, căci vreau să ajung la puț înainte să se lumineze de ziuă. A fost un drum lung și o noapte interminabilă în timpul căreia italianul mulțumi din suflet că lăsaseră în urmă munții și intraseră în erg, deoarece odată cu înserarea și când nisipul începu să se răcească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
uleiul fără să se îmbolnăvească, și oricum nu mai conta dacă mureau de sete sau otrăvite, iar apoi făcu o baie reconfortantă, prima dată după mult timp. Când în cele din urmă hotărî să-l trezească pe băiat, îi arătă puțul cu un gest al capului. — Poți să te răcorești - spuse. O să-ți facă bine, dar încearcă să nu înghiți apă. Prefer să-l sun mai întâi pe tata. — Cum dorești. Pino Ferrara se duse la mașină, scoase o valijoară grea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
să existe o libertate absolută, iar lumea să n-o ia razna odată cu trecerea timpului. Pură utopie! - Nené Dupré făcu o pauză, dar după câteva clipe adăugă: Ceea ce pot să fac e să te las la o oarecare distanță de puț și să-l întreb pe tuareg dacă vrea să vorbească cu tine. — Mi se pare o idee foarte bună. — Dar ești în pericol. Ce pericol? — Dacă din cine știe ce motiv nu mă întorc, sau mă întorc și nu te găsesc, rămâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
pietroasă, își făcură apariția la orizont negrele siluete dințate ale unui mic lanț muntos, așa încât Nené Dupré se îndreptă spre sud-est și, după câteva minute, arătă un punt întunecat ce ieșea în relief la vreo zece kilometri distanță. — Acolo este puțul - spuse. Te las aici. Când începură să coboare, atât puțul și palmierii, cât și munții îndepărtați se pierdură din vedere, așa încât austriacul intră în panică, înțelegând că va rămâne absolut singur în mijlocul întinderii netede ca o tăblie de masă încinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
unui mic lanț muntos, așa încât Nené Dupré se îndreptă spre sud-est și, după câteva minute, arătă un punt întunecat ce ieșea în relief la vreo zece kilometri distanță. — Acolo este puțul - spuse. Te las aici. Când începură să coboare, atât puțul și palmierii, cât și munții îndepărtați se pierdură din vedere, așa încât austriacul intră în panică, înțelegând că va rămâne absolut singur în mijlocul întinderii netede ca o tăblie de masă încinsă de soare și fără nici cea mai mică urmă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
aparatului scoase un mic rucsac de care atârna un bidon plin cu apă. - Cu asta poți supraviețui vreo două zile, dar dacă mâine dimineață nu m-am întors, mergi în direcția unde apune soarele și în două-trei ore ajungi la puț. — Ai de gând să mă lași aici toată noaptea? — Nu se știe niciodată. — Și fiarele? Fiarele? se miră pilotul. Ce fiare? Chiar crezi că există vreo fiară atât de stupidă încât să trăiască în acest loc? Hans Scholt privi lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
direcția unde tocmai dispărea elicopterul. Nené Dupré nu trebui să se uite în urmă ca să se convingă că ziaristul făcea exact ceea ce făcea, deoarece, fără îndoială, și el ar fi făcut la fel în asemenea împrejurări. Poate că acel prăpădit puț otrăvit și cei trei palmieri pricăjiți nu însemnau nimic în imensitatea pustiului Tenere, dar constituiau singurul punct de referință, singura umbră și ultima speranță de salvare pentru oricine s-ar fi aflat pe o rază de sute de kilometri. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
și un pilot excelent. Spune că taică-su e un om foarte important. Din câte știu eu, așa este. — A vorbit cu el la telefon și e convins că poate să mi-l aducă pe cel care mi-a otrăvit puțul... Tu ce crezi? Nené Dupré se gândi îndelung cum să răspundă și nu era nevoie să-l cunoști bine ca să-ți dai seama că se simțea din ce în ce mai neliniștit din cauza întorsăturii pe care o luau lucrurile. În cele din urmă răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
facă. — De acord... Adu-l. Dar fără fotografii. — Pe dracu’, ce mai contează câteva fotografii, dacă nu ți se văd decât ochii și la fel de bine poți fi tu sau un scoțian cu turban? vru să știe Nené Dupré. Important este puțul, mașinile și corturile. În felul ăsta poate să confirme că a fost aici, că a vorbit cu tine și că nu face decât să povestească ceea ce s-a întâmplat într-un colț pierdut din deșert din vina unei șlehte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
spună el toată povestea. Mi-a spus-o deja. — Atunci uită-te la caprele astea: sunt pe moarte. Și la cămile, care abia se țin pe picioare. Doar cele trei, pe care nu le-am lăsat să se apropie de puț, vor supraviețui. Și asta e toată averea familiei mele. Nu este mult, dar ne-au trebuit mulți ani ca să le adunăm și cineva a distrus totul dintr-un capriciu, în mai puțin de un minut... - Se uită la interlocutorul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
de o mie de ori dacă este nevoie... Scoase dintr-o servietă hărtănită o duzină de fotografii enorme luate din avion, le răsfiră pe o măsuță joasă și așteptă ca însoțitorii lui să se apropie. În asta se văd perfect puțul, palmierii, jaimele și mașinile - arătă. Dar se vede clar că nu e nici un loc unde-ar putea să-i ascundă pe ostatici, așa că cel mai probabil e că i-au dus în vreo peșteră din munții ăștia. — Nu cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
aflăm aici și, din câte mi s-a spus sunt adevărați profesioniști, gata de orice. Ori îi învingem, ori ne putem considera morți. — Ne rămâne a treia cale... - remarcă Aisha. Să eliberăm ostaticii. — Cam târziu, nu crezi? Nu mai avem puț și nici un alt loc unde să mergem. Nu mai avem nici grădină și nici animale. Și am pierde pentru totdeauna singurul lucru care ne-a mai rămas, mândria de a fi tuareg. Dacă acum ne dăm bătuți, vom pângări memoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
seama că se află în mijlocul unei regiuni muntoase, pustie și pârjolită de soarele ce cădea ca plumbul topit, scoase fără să vrea un geamăt de spaimă. — Să plec? Unde? — Dacă mergi spre nord-est, în trei zile o să ajungi la un puț pe unde trec caravanele de sare. Ai apă destulă pentru drum și ți-am adus busola asta pe care am luat-o dintr-o mașină. — Dar de ce eu? — Pino Ferrara a plătit pentru eliberarea ta. Lui trebuie să-i mulțumești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
și se strădui să recurgă la experiența sa de necontestat, în calitate de copilot în cele trei curse de-a lungul deșertului, ca să-și facă o idee despre locul unde se află și ce-ar trebui să facă pentru a ajunge la puțul acela îndepărtat, dacă într-adevăr exista. Dacă exista, fără îndoială că era vorba de Sidi-Kaufa, locul unde trebuia să ajungă în acea blestemată zi când au rătăcit drumul din cauza unui atlas rutier greșit; și făcu un efort, încercând să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
n-am dreptul să-mi exprim părerea. Voi fi de acord cu ceea ce hotărăște majoritatea. Ar mai fi o a treia... - interveni numărul trei, un nord-american înalt și slab, veteran din războiul din Golf. — Care? — Să mergem toată noaptea până la puț, să scoatem apă și s-o lăsăm să stea până când uleiul iese la suprafață. Poate că am putea folosi apa care rămâne la fund. — Problema nu este uleiul... - spuse Sam Muller. Problema e că nu știm ce fel de ulei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
noi alte pășuni, alte orizonturi și noi speranțe. — Ce-ai să faci când toată povestea asta se va sfârși? Ai să mergi în căutarea unor noi pășuni și noi orizonturi? — Ce altceva aș putea să fac? — Să te întorci la puțul tău. — Acolo niciodată nu vom mai fi în siguranță - spuse Gacel Sayah cu convingere. Și de mult mă bătea gândul să plec. Sora mea ar avea nevoie de un soț. Și tu de o soție... - remarcă Bruno Serafian. Celălalt se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
în deșert. — În afară de tuaregi. — Așa cum spui. Ne-au trebuit o mie de ani, dar am învățat să luptăm, fiind absolut siguri că vom învinge. Și ce ai de gând să faci acum? Încă nu ne-am hotărât. — Te întorci la puț? — În mod sigur nu. Locul acela nu mai are nici un viitor. În realitate, niciodată n-a avut... Vru să mai adauge ceva, dar se întrerupse văzând că de după stânci apăru grupul format din ostatici, maică-sa și soră-sa... - Iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
schimb ideea. — Dar îți aparțin...! — Nu sunt un sechestrator care acceptă o răscumpărare. — Nu este o răscumpărare... - insistă celălalt. Este o compensație pentru daunele pe care vi le-am pricinuit. — Nici așa nu accept. Dar ați pierdut totul...! - insistă pilotul. Puțul, grădina, vitele...! Totul! — Am spus că nu, și când un tuareg spune că nu, este nu! — La naiba cu blestematul vostru orgoliu! - Francezul se întoarse spre Laila și-o imploră cu glasul frânt: Fă-l să înțeleagă! Cu asta o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
Toată lumea spune că o să folosească bine banii, dar când vine momentul nimeni n-o face. — Noi putem fi o excepție... - îi spuse maică-sa. Îți dau o soluție: păstrăm jumătate din banii ăștia, iar cealaltă jumătate o folosim ca să reparăm puțurile din zonă, că au foarte multă nevoie. Oamenii noștri au nevoie de apă și tu știi asta. Gacel Sayah nu răspunse imediat, se uită pe rând la frații săi, citi în ochii lor o rugăminte mută ce-l făcu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
Cu toate acestea, era clar că era un efort care-i făcea plăcere, pentru că atât ea, cât și Aisha nu încetau să plănuiască în ce fel ar putea aranja lucrurile ca să dea o parte din acei bani pentru a repara puțurile din regiune, fără să se afle că familia Sayah este cea care plătește. Deșertul nu este un loc unde dă bine să te fălești cu bogăția. Nu toți locuitorii săi sunt tuaregi. Și nici toți tuaregii nu sunt de încredere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
sfârși viața într-un mod atât de tragic. Nu trebuia să scormonească prea adânc în sufletul său ca să accepte că, de fapt, nu era pedepsit pentru simplul delict de a fi vărsat un bidon de ulei într-un nenorocit de puț beduin, ci pentru multe alte delicte, incomparabil mai grave, de care nu dorea să-și amintească în acele clipe. Întotdeauna se fălise că e în stare să-și petreacă cea mai mare parte a vieții făcând echilibristică pe muchia unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
foarte aproape, erau urmele mașinii sale. Și lângă ele, urmele mașinii lui Marcel Charrière, pe care-l urmărise cu atâta furie în acea blestemată zi de tristă amintire. Aceea era deci, în mod sigur, întinderea pietroasă ce se afla între puțul tuaregilor în care vărsase un bidon de ulei la prima oră a dimineții și marele puț din oaza Sidi-Kaufa, unde sosiseră pe înserat. Era așadar un drum pe care-l mai străbătuse. Un loc cunoscut. Și urmele celor două vehicule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
-l urmărise cu atâta furie în acea blestemată zi de tristă amintire. Aceea era deci, în mod sigur, întinderea pietroasă ce se afla între puțul tuaregilor în care vărsase un bidon de ulei la prima oră a dimineții și marele puț din oaza Sidi-Kaufa, unde sosiseră pe înserat. Era așadar un drum pe care-l mai străbătuse. Un loc cunoscut. Și urmele celor două vehicule ce se vedeau asemenea unui drum lat îi indicau, fără îndoială, în ce direcție se află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]