9,812 matches
-
mîna mea o secundă mai mult, într-un gest de prietenie. Te rog! o întrerupe Brîndușa. E o chestiune urgentă: vreau să știu unde este acum tovarășul fizician Vlădeanu! Doamna Cristina tresare, iar mîna care ține receptorul începe să-i tremure. Îi prind cu putere palma care mi-a atins mîna și-i fac semn să fie calmă. Stai... nu... nu-nțeleg ce vrei, murmură doamna Cristina, m-ai trezit din somn, tocmai adormisem, ast-noapte am venit cu trenul... Mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
o imensitate albă, deasupra căreia ninge; ninge ca în noaptea mea de Ajun, cînd buclele astea brumate și-au scuturat albul odihnitor peste întreaga mea cămăruță. Ea dorește să înving, să înving în primul rînd pentru mine. O simt cum tremură toată, aproape cu sufletul la gură, să nu spun cumva "nu se poate" înainte de-a fi cîntărit îndelung toate posibilitățile. Tovarășe Vlădeanu, mi se adresează Tamara și vocea ei mă face să tresar. O privesc lung, fix, așteptînd-o să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ochii mei, apoi, stăpînindu-și furia, își lasă mîna încet în jos și-mi șoptește: Știi prea bine că nu asta am vrut să-ți spun... Mă privește fix, în timp ce ochii ei devin rotunzi, iar buza de jos începe să-i tremure ușor. Îmi pare rău, dar azi nu sînt dispus să ghicesc ce-ați vrut dumneavoastră să spuneți, așa că spuneți deschis, vorbesc eu calm. Tamara surîde scurt, clătinînd din cap: Ascultă, Mihai, pentru tine, acum, separatorul este deja pornit. Da-da
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ivită cu un înalt simț de răspundere, în chip tovărășesc. Succes! Îmi strînge mîna, apoi strînge mîna lui Vlad și pleacă. Inginerii îl urmează. Brîndușa se uită un timp fix în ochii lui Vlad, parcă îi spune ceva, buzele îi tremură ușor, ochii i se măresc și se închid într-o singură clipă, apoi înclină din cap, se întoarce și iese. Mă uit la Vlad: privește fix în urma Brîndușei, fără nici o expresie; aș putea crede că privește în gol. Îi cădea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
de cadre ale celor incomozi. Incomozi pentru mediocritățile vremii! Dacă nu ți-a dat o carte, înseamnă că, în sinea ei, Cristina te consideră totuși un suflet mărunt, meschin, orgolios! Mihai!... "Ajungă-i zilei răutatea ei!" îmi strigă încet Brîndușa, tremurînd de furie. Cerul e senin, doamnă, arăt eu cu privirea în sus, deși ar fi trebuit să fie înnourat, să viscolească! Viscolul să vă prindă așa, dezbrăcată... Măcar din afară să vă lovească furtuna dacă în interior domnește zefirul. Sfînta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
inginerul Ștefănescu... Da, mi-e șef. Ce-i cu el? Fulvia tace. Bagă lingurița în borcanul cu cafea, o scoate plină, cu vîrf, vrea s-o ducă încet spre ibric, dar cu cît e mai atentă, cu atît mîna îi tremură mai tare, cafeaua curge aproape toată, ea se înfurie și răstoarnă ce-a mai rămas în lingură într-o cutie care ține loc de coș de gunoi. Ce scenă! murmură Fulvia, uitîndu-se la cafeaua împrăștiată pe jos. M-a răscolit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
coboară pe lîngă corp. Își scutură capul cu mîndrie, surîzînd din privire și din mișcarea lentă a buzelor, care se deschid, umede, asemenea unor petale în zori. Vrea să spună ceva, dar vorbele i se opresc pe buze, făcîndu-le să tremure. Abia acum își dă seama că a ajuns într-adevăr la mine, că și-a aruncat pe masă toate cărțile... E emoționată și începe să se piardă, ca o lumînare ce se topește încet: rămîne din ea doar lumina privirii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
s-a apucat cineva să-l dezoseze și pe el, cum ziceai tu c-or să facă racii cu mine, pe fundul bălții lu` Înecatu`, știi că așa i se spune? Eu înlemnesc când visu` ajunge aici, pe onoarea mea. Tremur, mă ia cu un tremur de numa-numa, parcă bag degetele la priză. Da` mama nare nici pe dracu`, sare și-l ia în brațe, și-l pupă pe obrajii ăia plini de țărână și de alte alea, mișcătoare, nu-ți
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
în care îl văzu pe bărbat traversând strada cu pași mari. Realiză, surprins, că nu funcționa. Îl lovi în plin, iar zgomotul i se păru un bubuit de tunet în liniștea unui cimitir. Rămase cu capul pe volan, câteva secunde, tremurând din toate încheieturile, în vreme ce oamenii alergau din toate direcțiile pentru a se apropia de locul accidentului. Când coborî, transpirația rece se prelingea pe șira spinării, iar cei prezenți se uitau la el cu ochii holbați. Dădu din cap, apoi încercă
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
Mă atrage, ca să zic așa... Istorie și muzică, revoluție și sex. Și dacă nu ne iese treaba, iar majordomul doarme cu Winchesterul pe genunchi și face poc, poc? Sigur nu e înarmat babalâcul ăla? Nu e, altă informație sigură, îi tremură mâinile permanent, când aduce ciorba la masă o varsă, pe jumătate. Informațiile de la omul nostru sunt întotdeauna de mâna întâi. Totul va merge... Strună. Bravo. Ți-ai revenit. Lady Esmeralda & Jack Lady Esmeralda trase încă un fum, apoi agită câteva
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
foarte scurtă, libertate, înainte de a începe ultima călătorie, către buze. Paranteză Dacă Jimmy l-ar urmări acum pe majordom, în timp ce se apropie tăcut de fotoliul în care stă Lady Esmeralda, ar fi foarte suprins să constate că acestuia nu-i tremură mâinile, așa cum susținuse în fața prietenului/partenerului său. Bineînțeles, o astfel de concluzie ar da naștere imediat unei întrebări delicate și deloc liniștitoare, în perspectiva acțiunii plănuite: câte procente din informațiile primite de la acela considerat omul nostru erau corecte? Și câte
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
este unul gros, are foi veline, scrisul coboară ușor către partea dreaptă a paginii, însă nu cred că mă poate acuza cineva fiindcă mi-am pierdut exercițiul de a scrie drept, pe o pagină albă. Mai ales că mâna îmi tremură, dar numai puțin. Cred că este din cauza emoției. Un nou început aduce și emoții împreună cu el, nu se poate altfel. Orice schimbare din viață îți plantează un nod în gât. Eu așa am constatat. L-am cumpărat - caietul, evident - de la
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
o dată... Percepeți niște scântei paradoxale care ies din coaste? Simțiți miros de ars? Sunteți zguduit ca și cum v-ar fi introdus cineva degetele în priză? Asta trăiesc eu de fiecare dată când Durerea ia o asemenea de decizie. Degetele mi-au tremurat, însă am reușit să scot din buzunar unul dintre creioane. Mi s-a părut catifelat la atingere. O minunăție de creion, l-am strâns cât de bine am putut, iar când curva a fost la distanța potrivită, belind ochii la
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
vezi! Ce bine îmi pare acum că Anda îi învârte pe băieți pe degete! Mă ridic țeapănă de pe cana peaua pe care ședeam și întind brațele spre Eduard. Degetele cu unghii mov, roase și mirosind a cerneală, mi se așază tremurând pe umerii lui. Barry White! Ce muzică idioată! Dar nu mai contează... — Ești altfel decât fetele pe care le știu, îmi spune Eduard, după primul dans. Am rămas în continuare în picioare amândoi, așteptând următoarea melodie. Stăm față în față
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
participat mai înainte la un concurs de patinaj-viteză care nu se mai încheia. Rămân și eu nemișcată. (Ce mult mi-aș dori să nu-mi vadă firul dus de la ciorapi!) — în ce sens sunt altfel? îl întreb, cu glasul încă tremurând și lăsându-mi privirea în jos, să nu-mi observe coșurile de pe frunte. Nu cred că mă deosebesc cu ceva de ele... — Ba da, mă contrazice el, zâmbind amuzat. îți merge mintea brici și nu te dai mare. Te-am
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
îmi plac cărțile despre oameni. îmi place să cunosc oamenii. Sau, mă rog, nu neapărat să-i cunosc, ci să-i analizez, să-i descopăr așa cum sunt cu adevărat. Uneori sunt cu to tul altfel decât apar. Nu-mi mai tremură glasul. Eduard mă privește cercetător cu ochii lui de o nuanță cenușie, având aerul că abia atunci mă vede pentru prima dată. Precis că s-a dezumflat. Pesemne că nu-i mai arde nici de dansat cu mine. îl privesc
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
rost să faci efortul ăsta pentru mine! mormăi, din nou răgușită. E prea complicat, Ed... Mă opresc. Nu pot să-ți spun Edi. Mai degrabă ți-aș spune Edo. Sunt fericită că am reușit să vorbesc fără să-mi mai tremure glasul. — De ce nu? Poți să-mi spui Edo, dacă vrei, acceptă el, după un moment de reflecție. Nu sună rău! Mult mai bine decât Edi! Dar de unde ți-a venit ideea asta? Pentru moment tac. Aș putea să-i spun
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
am imaginea per fect clară a persoanei mele - relaxată și concentrată în același timp. îmi simt mușchii feței foarte netezi și regulați, însă de getele mâinii drepte, care scriu (mă uit la ele acum, cu atenție), sunt încordate, aproape că tremură, pentru că acum întreaga greutate a trupului meu s-a strâns în pumn, și în palmă, și în degete, și în unghiile mele movulii, care mă dor. Mă uit pe pereți și ochii mi se rotesc observând totul, și mintea mea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
vine să cred! Pe mine să mă aștepte băiatul ăsta atrăgător, sub această neavenită ploaie torențială de ianuarie? — Nu trebuia să mă aștepți pe ploaia asta torențială, mârâi eu apropiindu-mă cu stângăcie de el. îmi urăsc glasul care iar tremură, răgușit și băiețos, dar mai presus de toate îmi urăsc corpul anapoda, ca un trunchi de copac, care mărșăluiește țeapăn spre el. Eduard se apropie și el zâm bitor și-mi pune o mână udă pe obraz - parcă retrăiesc pe
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ca prin farmec cu doi metri deasupra pământului și că densitatea stropilor scădea proporțional cu apropierea de creștetele trecătorilor! Am rostit totul dintr-o răsuflare, cu teama că, dacă vorbesc mai rar sau mai nesigur, iar va începe să-mi tremure vocea. Am rostit totul fără să mă uit la el, privind cu încăpățânare tot înainte. De-abia acum, când tac, îmi întorc privirea spre ochii lui cenușii. Degeaba mă ironizezi, îmi spune Eduard, cu aceeași mină concentrată cu care m-
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
să-mi închipui că sunt într-o clasă goală. De acord, accept eu. Apoi nu mă pot stăpâni și-l întreb: câte portrete i-ai făcut Andei? Tace și mă privește. își înfige nemilos lingurița în savarină, făcând să-i tremure moțul de frișcă și să se prăbușească înfrânt într-o parte. îl privesc cum mușcă autoritar din blatul însiropat, privindu-mă și el cu ochii de culoarea scrumului, parcă mai închiși dintr odată. — Multe, îmi răspunde într-un târziu. Prea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
zeci de ochi din toate părțile. Priviri curioase, priviri zeflemitoare, priviri reci mă cuprind de pe pereți și mă scor monesc insuportabil. Mai bine să nu le mai văd! Mă dezvelesc și mă ridic cu greutate din pat. Doamne, cum îmi tremură picioarele! Un tremur continuu, pe care nu-l pot opri. îmi caut lucrurile împrăștiate prin cameră și încep să mă îmbrac. în timp ce îmi trag ciorapii, intră Eduard, cu sarafanul și bluza mea în brațe. Se așază pe pat lângă mine
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
efectiv pe prima bancă de la intrare. Nu mai aveam suflu. M-am verificat mecanic: aveam o gaură mare în ciorapi, chiar în dreptul genunchiului stâng, și o cogeamite julitură la genunchi. îmi simțeam mâinile reci ca gheața și înce pusem să tremur, dar nu mă puteam ridica de pe bancă. Trebuie să-mi revin, mi-am spus, continuând să privesc, par că hipnotizată, gaura mare și rotundă din ciorap, exact în dreptul genunchiului julit. Parcă mă lovisem în semn de solidaritate cu Eduard. Dar
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Ieși din apă cu pași mari, dar pe măsură ce se desprindea de apă simțea cum i se îngreunează corpul, ca și cum marea l ar fi tras înapoi. Când tălpile atinseră nisipul se simți dintr-odată istovit și se prăvăli pe nisipul umed, tremurând de frig. Auzi pașii fetei apropiindu-se și simți cum pogoară șalul pufos de lână ca un uriaș fluture nevăzut peste spatele lui. — M-ai speriat, auzi glasul fetei. Nu știam cât ai de gând să te mai duci în
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ridică șalul căzut pe nisip să i-l dea, însă era umed. Fata îl luă, totuși, în mână, lăsându-l să atârne în jos. Râseră amândoi, înveseliți deodată, și Eduard o întrebă cum o cheamă. Fata îi răspunse, continuând să tremure de frig, că o cheamă Carla. Eduard îi privi silueta fragilă și își încreți fruntea, preocupat. — De unde știi că sunt începător? o întrebă el cu un glas mirat. Cum ți-ai dat seama? Dar ea își flutură brațul subțire în
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]