6,679 matches
-
articolul și-ți vei alege o iubită. Ai de ales Între Mariana și Scânteiuța. Mariana e urâtă și săracă, Scânteiuța e frumoasă și bogată. În timp ce te hotărăști pe cine să iubești, adică pe Scânteiuța, pe ușă dă năvală tatăl tău urlând că „de mâine ne mutăm Într-o casă nouă, cu parchet și baie!” Norocoasă zi. Ai o iubită, te vei muta În casă nouă și te muncește primul gând serios. Niște idei. Cum poate trăi o luptă? Lasă ce-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Ilie pe toate și să se ducă de râpă tot. Și cum bate Donize, nebunul care adună toate cuiele și sârmele aruncate sau pe care le găsește pe drum, cum bate el clopotul bisericii când este vreme rea și cum urlă Fira Bălan că: „Da, nu vedeți că ne prăpădim! Da, tulai Doamne că oamenii ăștia nu văd că ne prăpădim! Că-i sfârșitul lumii și ei nu văd că ne prăpădim!” E de-ajuns să deschizi ochii ca să revii În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de pe Tolbuhin, iar ei Îți dădeau cincizeci de bani. Mai puneai cinci și Îți cumpărai o Înghețată pe băț. De vanilie. Sau de rom. Vă Întoarceți la momeala cu pilitură de fier. A dispărut ca și cum n-ar fi fost. Demeșco urlă de fericire și pune mâna pe magnet. Se așază tacticos la pândă. Viața confirmă mereu cuvintele lui N.S.Hrușciov: În epoca noastră nu există decât două căi - fie coexistența pașnică, fie cel mai distrugător război din istorie. O a treia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
S-o tai să strică S-o las mi-e frică Că vine altul și mi-o ridică Și, ca din senin, ca o lovitură de trăznet, vine vestea. Trântind poarta, plutonierul major Bălălău, care locuiește În camera de la mansardă, urlă indignat că, „acum o jumătate de oră la Dallas, În Texas, președintele Kennedy a fost asasinat”. Te arunci afară, În pasta după-amiezii de noiembrie și, Înmărmurit, asculți cum lumea ieșită din curți ca după cutremur discută despre Kennedy. Cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de nepenetrat. Arsura este puternică și țâșnești sufocat din somnul acestei după amieze, izgonit din visul cu zodii, căci, nu se știe cum, fierul de călcat al mamei tale s-a răsturnat În patul unde dormi, prăjindu-ți adânc carnea. Urli de durere și nu mai știi ce să faci. Joci tontoroiul prin casă și cu greu te lași uns cu ulei, ca să-ți treacă durerea. Chinuit de rană, vei pleca către seară cu trenul În vacanță. Așa au fost mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
face În vase Închise, datorită cărora nămolul Își păstrează toate efectele terapeutice. Mâna caldă a colegei tale de bancă, Stela Dumitrescu, te atinge firav după ce Îți strecoară discret ceva În carnetul de note. Îți vezi imperturbabil de teză. „ Pe stradă urle viața și moartea / Și plângă poeții poema lor vană / Știu / Dar foamea grozavă nu-i glumă, nu-i vis / Plumb, și furtună, pustiu / Finis / Istoria contemporană / E timpul... toți nervii mă dor / o vino odată, măreț viitor”. Tu scrii că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
oarbă a trăgaciului, până te plictisești. Bagi glonțul Înapoi În Încărcător și te Întinzi ca un câine pe jos, la picioarele drapelului. Stai cu mâna În cot. În felul ăsta nu poți să adormi. Și când, În fine, te prăbușești, urlă fioros soneria alarmei. Sari ca ars și, În mai puțin de zece minute, comandamentul colcăie de ofițeri, unii pe care nu i-ai văzut niciodată În viață. Stai ca o stană de piatră și, când Îți vine schimbul, afli că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
curții sforăie și bate din picior. Onica Întoarce capul și Întâlnește cerul adunat În ochii feciorului cu părul galben pe care nu l-a mai văzut niciodată, hora Începe și se Învârte mai tare ca Înainte și vioara lui Ciobi urlă de durere și bate Săcădău În tobă și pielea Întinsă de vițel răspunde ritmic. Bum-bum-bum, bum-bum-bum, ochii albaștri o țintuiesc pe Onica și ea nu se mai uită peste umăr, ce ar mai putea să vadă, când În fața ei stă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de mine că sunt necăjit, lăsați-mă să mor, nu-mi faceți rușinea asta”, dar ei Îl țin cu putere și-l poartă În spatele colibei și-l aruncă În lanul de urzici bătrâne și-l rostogolesc pe toate părțile. Bitancu urlă Întâi de durere, dar el este slab și prăpădit și Într-un timp nu mai poate țipa, doar scâncește În colțul colibei, unde l-au așezat gol, acoperit cu țolul greu și aspru. Lungile nopți În care se trezește... Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
În genunchi În fața unui iepure alb, clipind anesteziat de apropierea copilului. Bot În bot. Nu știi dacă este frică, bucurie sau Încercarea de a descoperi lumea În strigătul acestui copil. Întinde mâna spre urechile aduse pe spate ale iepurelui și urlă: Ieee-puuuu-reeeeeee! Și ronțăie copilul la știuletele de porumb fiert. Îi strigă numele de iepure de la doar câțiva centimetri. Răsuflare de om peste răsuflare de animal, urlet disperat de iubire. Precum odinioară, Rodrigo de Triana, urcat pe catarg, zărind țărmul, descoperind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
În fasoane hărăpești /... Visita Interioram Terae... Departe, pe șosea În Mogoșoaia, venind de la Buftea, un microbuz se hurducă spre București. Pe bancheta din spate, cu o mutră de oaie tristă și rătăcită, TU măcinând nisipul fricii. Nisip și iar nisip. Urlă câinii Uranusului În depărtatul oraș. Câini și iar câini. Oamenii zidiți de vii În propriile trupuri. Cu frică cu tot. O egalitate În sărăcie nu este egalitate. Egalitatea este atunci când oamenii pot să trăiască din plin, să se bucure În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
matinală. Ăsta e un alt motiv pentru care nu-i plac întâlnirile matinale cu clienții. — Unde e? am întrebat eu. Nu știu sigur. De ce nu încerci să-l suni pe mobil? —Mulțumesc, Harry. Am închis repede să nu apuc să urlu la el pentru că-și protejează nemernicul de fiu. L-am sunat pe Mark pe mobil, dar îl avea închis. Am lăsat un mesaj concis spunându-i să mă sune când avea un minut liber. Și apoi a trebuit s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
avut un ursuleț panda pe care-l chema Toffee. Un semn bun. Am traversat curtea în spatele ei și l-am privit cu groază pe un băiat aducând spre noi un animal maro și masiv. —Samson! Înainte s-apuc să fug urlând, Ed își salută calul foarte entuziasmat. Precum John Wayne, se ridică în șa. Eu am închis ochii recunoscătoare lăsându-mi inima să înceapă să pompeze sânge din nou. Când am deschis ochii, soarele fusese acoperit de o chestie imensă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
călcând din greșeală pe Martha. În vârstă de 2 ani. Așa-i trebuia dacă plânsese tot timpul la nunta mea și-l făcuse pe Mark să nu-și mai dorească copii. Copiii erau doar în chiloți, încăierându-se pe podea, urlând isteric, lovindu-se și pocnindu-se unii pe ceilalți și țipând după mama lor. Tally veni în hol și mă ignoră până separă monștrii, îi controlă să nu aibă răni grave și-i trimise în sufragerie să se uite la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
cu The Wheels on the Bus. Tally a pus capăt coșmarului la versul „Criminalul cu toporul face harșt, harșt, harșt“ cântat de Ellery, moment în care fetele au început să plângă. Aproape ne-au dat afară de la dentist. Martha a urlat de când a intrat în sala de așteptare și până am plecat. Asta i-a făcut pe toți ceilalți copii să țipe și chiar și unul dintre adulți și-a pierdut curajul și a plecat fără să mai intre pentru consultație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
spun: „Am avut doar un singur prieten până acum și nu știu dacă ar trebui să-mi mai fac unul, doar să văd cum e“, dar nu eram la ora de geografie și nimeni nu ridica mâna. Femeile din jurul nostru urlau ceva despre țelurile lor strivite în fașă și coapsele lor pline. Femeia cu coif își atingea urechea dreaptă ca și cum ar fi ascultat-o pe fiecare dintre harpiile acelea înnebunite. Apoi a cerut să se facă liniște, a urlat, mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
din jurul nostru urlau ceva despre țelurile lor strivite în fașă și coapsele lor pline. Femeia cu coif își atingea urechea dreaptă ca și cum ar fi ascultat-o pe fiecare dintre harpiile acelea înnebunite. Apoi a cerut să se facă liniște, a urlat, mai bine zis, ca să se facă liniște. Toate aveți dreptate, dar, știți, a fost un cuvânt pe care nu l-am auzit. Singurul cuvânt care vă împiedică să vă împliniți cu adevărat ca femei, și știți care e acela? Așteptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
că subiectul disputei ținea de frustrări personale. Paul a ridicat tonul. Claire a început să țipe. Am plecat discret, dezamăgită. Ieșind din camera lor era să dau peste Ajay care mergea în camera lui, cea de alături. Se auzea cum urlă Claire chiar și prin ușa închisă. Am făcut schimb de priviri cu subînțeles. El avea în mână un borcan pe care era lipită o etichetă albă: „Al lui Ajay. Vă rog întrebați înainte să folosiți“. —Mă bucur să te văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
vorbe grele, doamnă Hammond. Să îți spun de ce mă interesează? Lee Jackson a însemnat mult pentru mine. Și am impresia că mie îmi pasă mai mult de ce s-a întâmplat cu ea decât îți pasă ție. Nu e adevărat, a urlat ea, ridicându-se pe jumătate de pe canapea. Atunci spune-mi ce s-a întâmplat în seara asta la apartamentul lui Walter Quincy. Dacă nu are legătură cu moartea lui Lee, o las baltă. S-a uitat fix la mine, așezându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
să dea cu spatele peste mine. Poate aș fi reușit să arunc cu mâna descărnată peste acel cineva. Asta i-ar speria de moarte. Am încercat să mă ridic și am respirat îndurerată. —Sam, Sam, ești teafără? Sam! —Aaaaa! am urlat în stare de șoc. Corpul peste care stăteam întinsă pe jumătate a sărit în sus. Mi-am întors capul și l-am văzut pe Nat în fața mea. Se întâmplase totul atât de repede și de violent, ca urmele pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
Purtam un body drept lenjerie intimă, așa că am băgat scrisorile în el până au ajuns în dreptul stomacului. Nu puteam să mă aplec sau să mă așez foarte repede, dar oricum nu puteam să fac nici una din aceste mișcări fără să urlu de durere. I-am returnat cheile lui Stephen Baldring, spunându-i că am găsit schițele pe care le căutam. Din curiozitate l-am întrebat dacă Lee îi povestea despre proiectele la care lucra. — Da, sigur că da, a răspuns cordial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
-se printre degetele lui ca bananele. —Bună, Sammy, a spus el vesel. —Te ții de haiku-uri? Tom nici măcar nu a clipit. De obicei când îmi băteam joc de muza sacră a poeziei își ținea arătătorul îndreptat amenințător spre mine, urlând „Anticristul“ pe cea mai groasă voce a lui. Probabil că îi mergea foarte prost. —îmi fac bagajele și mă duc să predau copiilor din clasele mici, a spus. De data asta chiar am să o fac. Tre’ să recunosc - nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
a scării, în tăcere, la doar un metru distanță. Avea vocea răgușită. Gâjâia prin trahee ca și cum nu ar mai fi folosit-o de ani de zile. De ce nu ai putut să o lași așa? Mi-am auzit și mie vocea, urlând, din văpaia sângelui. — Știi bine că nu aș fi putut. Am rânjit simțindu-mi fața strânsă într-un rictus. Straniu, mi-a zâmbit înapoi. Pentru un moment am crezut că renunță. Sau am sperat. Apoi a urcat scara cu mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
trase cu spatele în casă, trântind ușa de stejar, iar pe cerdac boierul Preda și Tudora, ținând în brațe pruncul Zamfirei, rămaseră la voia mulțimii. Când unul dintre seimeni ridică arma să-l pălească pe bătrân, ca scoasă din minți urlă Tudora: — Stați!... Mulțimea se opri, de parcă un farmec se abătuse asupra ei. — Staaați, ajunge, ajunge sângele boierului celui tânăr! În șoaptă se întrebau cine-i fetișcana și răspunsul veni tot șoptit de la un știutor a toate: — E țiganca jupânesei, care
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
obrajii și era nespus de frumoasă. O privea ca pe o floare, ca pe o icoană. Era ca și cum scăpa de o boală grea, de o febră mare și-i era sete, sete de apă, se simțea slăbit. Îi venea să urle, să țipe să afle toți: „Este cea mai frumoasă, dar eu nu o mai doresc, nu o mai doresc!” Vedea arzând ochii celorlalți bărbați care așteptau ținând cuminte isonul doar din tropăitul cizmelor și era sigur că ochii lui sunt
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]