42,009 matches
-
În consecinț], pl]cerea se confund] cu r]ul, iar durerea trebuie suportat]: fapt care r]stoarn] utilitarismul clasic! Manualul practic al eticii Jaina definește conduită corect] în termeni de jur]minte de abținere, direcționate, în mod progresiv, în scopul renunț]ri complete a ascetului. Aceasta este schemă lor axiologic]. Exist] cinci astfel de jur]minte, si anume, ahimsa, satya, asteya, brahmacharya, apigrha, pe care le vom prezenta succint. Ahimsa se refer] la nev]ț]marea ființelor conștiente și reprezint], probabil
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
etice budiste se reg]sește în urm]toarele cinci norme de conduit]: a nu ucide și a nu face nici un r]u vreunei ființe; a nu fură; a nu tolera în mod greșit pl]cerile simțurilor; a nu minți; a renunța la b]utur]. Aceste norme constituie condițiile indispensabile unei vieți decente și ale form]rii unei comunit]ți solide. Respectul pentru viat] și proprietate, adoptarea unui stil de viat] care s] resping] pl]cerile exagerate, anormale și d]un]toare
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este un factor coordonator al raționamentelor estimative (wei). Acțiunile bazate pe afirmația c] lucrurile reprezint] sau nu ceea ce sunt într-adev]r sunt acțiuni nefirești și convenționale. Renumitul îndemn aparținând lui Lao Tzi — wu-wei sau evitarea raționamentelor estimative — ne îndeamn] s] renunț]m la aceast] condiționare social-lingvistic]. Idealul diametral opus const] tocmai în acțiunea fireasc] și spontan]. De fiecare dat] când acțiunea este generat] de categorii convenționale, ea devine nefireasc]. O acțiune fireasc], dimpotriv], nu presupune existența unor noțiuni prealabile. Nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
susținut ideea c] în orice opoziție de genul shi-fei, una dintre p]rți are întotdeauna valoarea adev]rât]. Zhuang Tzi a inversat taoismul lui Lao Tzi, prin ideea c] limbajul nu trebuie înl]turat în favoarea acțiunii firești și spontane. A renunțat printre altele și la ipoteza conform c]reia „divinitatea”, „ordinea natural]” sau „realitatea” ar constitui o bâz] stabil] în construirea oric]rui tao. Zhuang Tzi a asem]nat toate concepțiile divergențe anterioare cu niste „rezonante ale divinit]ții”, fiecare fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
tre aproapele. Ceva nu este în regul] atunci când oamenii sunt comparați cu niste tuburi. Ei sunt chemați mai degrab] s] se împ]rt]șeasc] de iubirea reciproc] a lui Dumnezeu, care dorește un r]spuns de la aproapele, dar care nu renunț] când acesta nu vine. În acest sens, difer] de prietenie, care se caracterizeaz] print-un nivel mai mare de reciprocitate și poate suferi schimb]ri, având nevoie de agape pentru a se salva de la egocentrism. De asemenea, erosul, care poate
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
list] cu alte virtuți. Nu exist] motive pentru a nu fi de acord că normele de conduit] s] acopere situații standard, cu condiția că atmosfera radical] a evangheliei s] fie menținut]. Oricum, o pare dintre acestea s-au pierdut. Biserică renunț] prea ușor în condițiile orânduirii sociale și politice respective. O tr]s]tur] nefericit] a unora dintre coduri este accentul pus pe obligațiile celor „inferiori” fâț] de cei „superiori”, a șotiilor fâț] de soți, a copiilor fâț] de p]rinți
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este potrivit] pentru lumea de ast]zi, din ce in ce mai conștient] de responsabilitatea individual] și de nevoia unor structuri sociale care s] o încurajeze său s] o fac] posibil] în situațiile de opresiune. Totuși, persecuțiile periodice nu au ing]duit Bisericii s] renunțe prea ușor, o astfel de atitudine reg]sindu-se în ultimele scrieri ale Noului Testament. Această ia forma unei reacții riguroase îndreptate împotriva conformismului, prin intermediul unor referiri la p]câte ce nu pot fi iertate. Nu știm care era „p]catul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
c] rațiunea practic] putea „dovedi” pan] la urm] existența lui Dumnezeu. Nietzsche îl aseam]n] cu mai puțin] amabilitate unei vulpi care evadeaz] - și se furișeaz] dup] aceea înapoi în cușcă teismului. În scrierile sale de mai tarziu, Kant a renunțat atât la ideea coordon]rii garantate dintre virtute și fericirea-recompens] (a crezut c], astfel, virtutea adev]rât] va fi subminat]), cât și la cerință de a postula imortalitatea, înțeleas] că viat] veșnic] (vezi lucrarea Sfârșitul tuturor lucrurilor). El ofer] o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
aceast] lume a scopurilor morale și naturale ale omenirii. Versiunile pe care Kant le ofer] că postulate ale rațiunii practice reprezint] aspecte anticipatorii ale teoriei destinului lumesc asociat cu tradiția revoluționar] și mai ales cu Marx. Totuși, Kant nu a renunțat la o interpretare religioas] a afirmațiilor despre originea și destinul omului. În lucrarea să târzie, Religia în]untrul granițelor rațiunii, el consider] c] scripturile creștine sunt o relatare temporal] echivalent] cu „un simbol al moralei”. Interpretarea acestei opere, care i-
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
etic, fie egoismul raționalist. Mulți filosofi au considerat c] nu este dificil s] alegi între egoismul etic și doctrina reglement]rii conflictelor etice de vreme ce majoritatea au respins egoismul etic din alte motive. În mod similar, puțini au fost dispuși s] renunțe la doctrina reglement]rii etice. Cu toate acestea, am observat c] renunțarea la egoismul etic implic] renunțarea fie la raționalismul etic, fie la egoismul raționalist, lucru care a constituit pentru multi o alegere dificil]. Unii utilitariști care i-au urmat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
nu înseamn] c] cineva poate sau ar trebui s] fac] mai degrab] ceea ce este în interesul propriu decât ceea ce se cuvine din punct de vedere moral; conformitatea cu principiile rațiunii constituie doar o form] de justificare, iar oamenii „decenți” vor renunța la ea atunci când se opune argumentului moral. La prima vedere, ar însemna c] opțiunea pentru raționalitate sau pentru moral] este o chestiune de preferinț] (comparabil] cu alegerea între meseria de agricultor și cea de om de afaceri) și, nu în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
opțiunea este direct sau indirect comportamental]: cea mai bun] opțiune este cea care promoveaz] cel mai eficient valorile agentului. Restrictivitatea vine din recunoașterea faptului c] agenții își pot promova valorile prin alegeri comportamentale, dac] își restricționeaz] tendința de a calcula, renunțând la dreptul de a analiza toate consecințele relevante. iv. Principalul argument al consecințialismului Cheia principalului argument al consecințialismului este o premis] considerat] pan] acum ca fiind implicit]; conform acesteia orice teorie moral] apeleaz] la anumite valori care necesit] a fi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
care hedonismul de factur] etico-psihologic] promovat de c]tre Bentham a urmat direcția corespunz]toare, ins] au existat și situații contrare. Uneori ne angaj]m în acte de autosacrificiu, donând, spre exemplu, bani obținuți cu mari eforturi în scopuri caritabile, renunțând la anumite recompense în favoarea altor pretendenți ale c]ror merite au o valoare deosebit] sau chiar sacrificându-ne propria viat] pentru a-i salva de la moarte pe semenii noștri. S-ar putea afirmă cu cinism c] toate aceste acțiuni binevoitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
aspecte ale vieții ce dep]șesc sfera eticii, cum ar fi sportul sau studiul istoriei. În str]dania să de a-și ajuta cât mai mult semenii, acest individ își dedic] tot timpul liber în scopul unor acte de altruism, renunțând la alte acțiuni benefice, care în mod normal i-ar aduce satisfacție. iv. Exclusivismul Anscombe și MacIntyre au militat pentru renunțarea în totalitate la sistemul etic bazat pe principii în favoarea unei abord]ri corespunz]toare a virtuții. Acest „exclusivism” presupune
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
se întâmpl] în cazul personajului Dorothea Brooke. În cel mai fericit caz, oamenii ajung la o percepție interioar] a propriilor probleme și își g]sesc resursele necesare schimb]rii (acesta este unul dintre meritele psihoterapiei). Faptul c] oamenii se schimb] (renunț] la b]utur], devin mai miloși sau mai r]i) este o realitate incontestabil] (capitolul 47, „Implicațiile determinismului”). Teoriile care ignor] aspectul virtuților prezint] și inconvenientul c] nu acord] atenție acelor aspecte ale vieții care determin] formarea caracterului, cum ar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
transmiterea sau transferarea să la o alt] persoan]. Așa-numitele „drepturi matrimoniale” ne ofer] un bun exemplu de drepturi care sunt inalienabile în acest sens. Dar trebuie s] prezent]m și un alt contrast: în vreme ce la unele drepturi se poate renunța sau pot fi date deoparte, altele pot fi v]zute ca fiind mult prea importante pentru a se renunța la ele chiar și de c]tre un dețin]tor de drept dispus s] o fac]. Asemenea drepturi fundamentale ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
care sunt inalienabile în acest sens. Dar trebuie s] prezent]m și un alt contrast: în vreme ce la unele drepturi se poate renunța sau pot fi date deoparte, altele pot fi v]zute ca fiind mult prea importante pentru a se renunța la ele chiar și de c]tre un dețin]tor de drept dispus s] o fac]. Asemenea drepturi fundamentale ar fi cele la viat] și la libertate. Dar, cu toate c] de obicei s-ar consimți faptul c] acest principiu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
nonguvernamentale. Dac] cineva este dedicat cauzei reducerii s]r]ciei, atunci acea persoan] va lua m]șurile necesare în aceast] direcție, inclusiv selectarea agențiilor sprijinite sau realizarea de campanii pentru modificarea priorit]ților și politicilor guvernamentale. Acea persoan] nu va renunța la cauza să. Eșecul ajutorului sau asistenței, fie datorit] faptului c] scopurile sunt greșite sau c], pur și simplu, lucrurile nu merg, reprezint] rareori un motiv pentru a nu susține aceste cauze, bineînțeles, în condițiile în care nu exist] alte
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
are dreptul la acestea (Nozick, 1974). La un anumit nivel, acest aspect este v]zut drept o modalitate de a demonstra c] oamenii au drepturi morale depline asupra a ceea ce ei posed] și, prin urmare, nu au datoria de a renunța la acele bunuri. La un alt nivel, acest aspect reprezint] modalitatea de a ar]ta c] rolul „statului minimal” este acela de a asigura existența tranzacțiilor libere. Rolul statului este de a r]mane în afara procesului, de exemplu, prin neimpozitarea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sunt preg]tite s] aib] un copil și s] își asume responsabilitatea pentru el. Dac] relațiile heterosexuale atât de populare duc la moartea a milioane de „persoane” nevinovate (fetușii avortați), atunci nu ar trebui m]car s] încerc]m s] renunț]m la aceste relații? Pe de alt] parte, dac] f]tul nu are un drept substanțial la viat] avortul nu este atat de greu de justificat. Întreb]ri despre statutul moral al f]tului Care este momentul din ciclul de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
s] realizeze convertiri în rândul neamurilor, moștenirea să ebraic] tindea s] se micșoreze, în timp ce influențele grecești creșteau. Odat] cu apariția gnosticilor, virginitatea a devenit o virtute important] și c]s]toria un ajutor pentru sl]biciunea spiritual]. Dup] ce a renunțat la trecutul s]u colorat, Sfanțul Augustin, în ale sale Despre sfântă virginitate și Despre c]s]torie și concupiscent] a devenit cel mai mare sistematizator și cizelator al unei tradiții care îi îndemna pe oameni s] renunțe la pl
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ce a renunțat la trecutul s]u colorat, Sfanțul Augustin, în ale sale Despre sfântă virginitate și Despre c]s]torie și concupiscent] a devenit cel mai mare sistematizator și cizelator al unei tradiții care îi îndemna pe oameni s] renunțe la pl]cerile trupești în favoarea idealului mai înalt al contemplației. Conform liniei sale de gândire, sexul, înaintea c]derii lui Adam și a Evei, era neîntinat de pasiunea arz]toare, fiind controlat și ținut în frâu de c]tre minte
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
acord. În forma sa neprelucrat], viziunea este eronat]. Eronat], dar nu f]r] sens deoarece are argumente importante pe care nu trebuie s] le ignor]m. Imparțialitatea este vital] înțelegerii moralei, „ceva extrem de important, la care nu ar trebui s] renunț]m prea ușor. Este util], de exemplu, în a explica de ce egoismul, rasismul și sexismul sunt condamnabile din punct de vedere moral, iar dac] abandon]m aceast] concepție ne pierdem mijloacele cele mai naturale și persuasive de combatere a acestor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sc]derea să, persoane instabile din punct de vedere mintal pot fi atrase de perspectivă pedepsei. Pedeapsă poate aliena infractorii de societate și poate spori activit]țile infracționale. Dac] pedeapsă ar avea aceste efecte nocive și multe altele, utilitariștii ar renunța la pedeaps] în favoarea unor abord]ri mai eficiente care s] rezolve problema r]uf]c]torilor. Ins] retributiviștii sunt preocupați de pedepsirea infractorilor. Efectul pedepsei retributive, într-o asemenea situație, este reprezentat de o creștere a num]rului de victime
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este posibil (mai ales pentru un principe) s] respecte toate virtuțile „deoarece condiția uman] nu permite asta” (1513, p. 52). De aceea, „f]când ceea ce este bine” în politic] va însemna uneori, de fapt, cultivarea unui viciu uman. (Deși Machiavelli renunț] uneori la aceast] poziție sever], vorbind despre ceea ce „pare s] fie un viciu”, vezi p. 53, The Prince). Considerații similare se aplic], poate mai riguros, în tratarea ariei problemei noastre în termenii moralei rolurilor. Viața nim]nui nu este eclipsat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]