44,748 matches
-
justific pentru ceva ce nu făcusem. Când am văzut că lucrurile luau o întorsătură amenințătoare și m-am speriat puțin, m-am hotărât să-i scriu tatei. Era singurul om la care puteam apela. M-am chinuit două nopți să compun o scrisoare în care să nu mă umilesc prea mult. I-am descris pe larg ce se întâmplase, fără să mă cruț și fără să-l cruț nici pe el, întrucât datorită lui, îi reaminteam asta, ajunsesem să-mi petrec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
lăsat să înțeleg Domnul Andrei, nu fusese de fapt un accident. Cel care scăpase în copcă primise înainte câteva avertismente, fiindcă își permisese să vorbească prea liber, necuviincios despre taina Bătrânului; omul găsise în cameră, pe pat, scrisori de amenințare, compuse cu litere tăiate din ziar prin care era anunțat că dacă nu-și ținea gura și-și permitea în continuare să etc. etc. va trage consecințele. Nu dăduse atenție acestor scrisori, le luase în derâdere, le arătase tuturor susținând că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
cum sunt. Nici destinul nu pot să-l acuz. Surditatea destinului e desăvârșită. Nu mai rămân decât eu, să-mi pun pe masă vinovățiile, să le disec, ca pe niște animale cărora le desfaci măruntaiele ca să vezi din ce se compun. Iar procesul meu nu se poate termina decât cu o condamnare care să mă elibereze, în sfârșit. Nu sunt dispus să mă prefac că n-am înțeles ce s-a petrecut cu mine, deoarece, ca și pe Dumnezeu, scuzele m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
cap, cu gândul la submarinele germane care patrulau Atlanticul - oroarea Lusitaniei era Încă proaspătă În amintire -, dar nu Încercă să o Împiedice. Între timp, secretara preluă comanda În casă, angajând asistente, dând ordine servitorilor, răspunzând Întrebărilor puse de prietenii Îngrijorați, compunând buletine informative, interzicând vizite și chiar descurajând apelurile telefonice, pentru că zgomotul soneriei tulbura odihna pacientului. Theodora Bosanquet, de la Cheltenham Ladies’ College și University College din Londra, era perfect capabilă să facă față crizei - Într-un fel, Întreaga ei viață de după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
măcar să dea glas vreunei critici. Loialitatea și discreția Îi erau totale. Singurul ei regret era că Începuse să lucreze pentru HJ abia după ce lucrările mai bune fuseseră scrise - ar fi fost o onoare imensă să colaboreze la realizarea măreței trilogii compuse din Ambasadorii, Aripile porumbiței și Potirul de aur. Trebuise să se mulțumească doar cu prefețele la nefericita ediție newyorkeză a Colecției de romane și povestiri, cu amintirile din copilărie și tinerețe, și cu alte opere relativ minore. Cu toate acestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
à quatre sous“: Fi! de ces vins d’Espagne, Ils ne sont pas faits pour nous C’est le vin à quatre sous Qui nous sert de champagne! Ca toate familiile numeroase, și familia Du Maurier Își avea limbajul propriu compus din nume de alint, zicale și aluzii, pe care Herny le Învăță rapid. Beatrix, botezată după eroina romanului Henry Esmond, era „Trixy“. Sylvia era cunoscută drept „Tornada“, datorită temperamentului său exploziv, numele lui Marie Louise fusese prescurtat dând „May“, În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Întâlniră, dar continuară să corespondeze. Reținut În America de Îndatoriri familiale, Henry Îi scria lui Constance, implorând-o să Îi trimită vești. Îi era, după cum constată ea cu Înțelepciune, dor de Europa. Îi făcu pe plac, scriindu-i epistole lungi, compuse cu stil, În care Îl tachina blând, dar care erau pline de laude și de Încurajări pentru proiectele sale literare. Declară că Portretul unei doamne era o capodoperă - mai ambițioasă și, de aceea, mai măreață decât Daisy Miller - și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
zece ani acceptase o propunere similară, de a adapta Daisy Miller pentru scena newyorkeză, propunere care nu avusese nici o urmare. Publicase piesa nejucată și decisese să nu Își mai irosească timpul cu astfel de aventuri. Gândindu-se Însă mai bine, compuse un răspuns prudent dar Încurajator pentru Compton și, după revenirea la Londra, se interesă la și despre el, primind informații pozitive. Compton avea reputație bună, atât ca actor, cât și ca administrator. Repertoriul companiei consta În principal În comedii clasice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
bilete fuseseră vândute, iar el va fi nevoit să stea printre spectatori și să le Înregistreze verdictul. Unul dintre ei era William Archer, influentul critic de la The World, care Îi scrisese lui Henry pentru a saluta perspectiva unei piese noi, compuse de un distins om de litere, și a-și anunța intenția de a veni la premieră. Pe Henry, mesajul Îl măgulise, dar Îl și alarmase. Archer Își asumase parcă sarcina de a ridica standardele literare ale scenei engleze, obiectiv pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
piesă. Cinară liniștiți și mulțumiți, recapitulând numeroasele puncte forte ale serii, ca niște soldați care se odihnesc În cort, retrăind o bătălie victorioasă. Era aproape ora două noaptea când grupul vesel se sparse. Înainte de a se duce la culcare, Henry compuse o telegramă care urma să Îi fie expediată lui Alice la prima oră a dimineții, așa cum Îi promisese. Pentru prima dată, șirul de cuvinte și propoziții nu tocmai corecte din punct de vedere gramatical părea justificat retoric. Scrise: „SUCCES MAGNIFIC
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
o comedie. Fenimore ascultă, Încruntându-se concentrată. Folosea cornetul acustic, Înclind capul pentru a-i mări eficacitatea. La sfârșit, decretă că piesa era „foarte neobișnuită“. — N-ai prea râs, spuse el. — Am râs interior. N-am vrut să pierd nimic. Compui dialoguri minunate, Henry. — Îți mulțumesc, Fenimore. — Dacă oamenii ar rosti fraze atât de perfect formulate și În viața de zi cu zi, suspină ea. Henry o măsură atent, căutând o cât de mică intenție ironică, dar expresia de pe chipul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
versuri cu rimă pentru Ada Rehan, la finalul piesei, În stilul comediilor din perioada Restaurației. Henry, care nu mai scrisese un vers din tinerețe, fu Îngrozit de propunere, dar, văzând În aceste cerințe un semn că montarea newyorkeză era iminentă, compuse cuminte În acest scop un monolog drăgălaș, spiritual și grațios În proză ritmată și se ocupă expeditiv de restul chestiunilor ridicate de Daly. Trimise textul revizuit și apoi așteptă cu sufletul la gură timp de câteva săptămâni, numai pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cel literar, cerea ca autorului fictiv să i se refuze acest final fericit. Dencombe trebuia să moară la sfârșitul povestirii, un om În floarea vâstei, lăsându-și opera supremă neterminată. Închipuindu-se pe sine Într-o asemenea situație tragică, Henry compuse un monolog pe patul de moarte atât de percutant și de elocvent, Încât Îi dădură lacrimile În timp ce Îl așternea pe hârtie: „O a doua șansă - aceasta este iluzia. De la bun Început, nu avusese decât una. Trudim În beznă și facem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
din opiniile ei profesionale. Dintre toți prietenii lui, era cea mai În măsură să Îl compătimească pentru răul tratament la care Îl supusese Daly. Ea fu prima pe care o informă despre dezastrul lecturii, Într-o notiță pe care o compuse În aceeași zi, după care, la scurt timp, Îi făcu o vizită În apartamentul din Manchester Square, la capătul a șaptezeci de trepte de beton, și o ținu trează până la ora unu noaptea, vărsându-și focul provocat de trădare. — Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cred că, dacă ar fi fost să se Întâmple, aș fi suportat, pentru că m-am considerat Întotdeauna artist plastic. Scrisul de romane s-a născut ca o idee colaterală, când a Început să mă lase văzul. Sigur că le-am compus cum m-am priceput mai bine, dar aș fi preferat să fiu un pictor de succes, decât un romancier de succes. Pictorii nu au parte de boom-uri. După o pauză, adăugă: — Sau nu Încă. Cine știe ce ne rezervă viitorul? — Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Corectă șpalturile la Comorile din Poynton, mult-revizuita variantă În volum a Vechiturilor, care urma să apară În februarie - primul fruct copt al noii metode de creație literară, după cum Îl considera. Acum, că Își golise masa de lucru, era liber să compună eseul despre George Du Maurier, cerut insistent de McIlvaine, căci În Harper’s apăruseră deja primele patru episoade din Marțianul. Dar ezita, tărăgăna, trăgea de timp. Făcu din angajamentul de a trimite lunara „Scrisoare de la Londra“ o scuză pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Necuratul arcuș de cătrăneală în voce și bătea tactul cu muștiucul narghilelei pe tejgheaua oricărui norișor. Fredona Ucigă-l toaca: 14 DANIEL BĂNULESCU - Lăsă-ți, țato, ocultismul și dezbracă-ți organismul... Organismul nu ia foc fiindcă-ai drăcuit în bloc... Compunea de n-avea treabă. Bale de voluptate curgeau de pe limba sa de scârbavnic și, insinuîndu-se pe la colțurile buzelor, se preschimbau ba în sirop de fistic, ba în firimitură de baclava, fiindcă poseda tînguitură dulceagă, turbatul. De altfel, fără a se
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
inimă, s-a călugărit... Adică s-a angajat la vopsitoria asta de obiecte de piele, unde îi cântă în strună lui bestia. Și-l hrănește acum de trei ori pe zi, pe Șopîrlac... 96 DANIEL BĂNULESCU și care din ei compune o poezie mai bună, s-a procopsit. Fapta pentru care s-au cotonogit, a lui e... D-aia și șade drăcimea și îngerimea, cu urechea lipită, cu scuipat, de mintea omului, cunoscîndu-l pe om mare meșter la întocmit vreo poezioară
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
totuși în solul ostil fundațiile noastre. Ancorasem principalele noastre baterii de utilaje, racordasem stațiile de separare, reglaj și supraveghere. Înaintam, în acea după-amiază, pe-o pasarelă, ca pe-o punte de transatlantic, cu prova adânc înfiptă într-o vegetație luxuriantă, compusă din capacitățile noastre de colectare, din filtre, debitmetre, diafragme și regulatoare de presiune. Când, o vicleană și infamă alunecare de teren a balansat cu putere, către ceafa mea, coarnele unui elevator. Măturîndu-mă, ca pe un căuș de rumeguș, de pe platforma
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
exemplu, un zâmbet, la alta remarcai, străpungând cu privirile forfota trecătoarelor de pe celălalt trotuar, linia ochilor, modul ațâțător în care își balansa o poșetă, felul distins în care știa să se miște sub propriul ei parfum, intelectualitatea unei glezne. Îți compuneai în minte imaginea unei asemenea femei ideale și te pomeneai colindând prin oraș după ea, și, bineînțeles, după ani de eșecuri, observai că ea nu e ea, nu-i cea perfectă, avea un nu știu ce al emailului interior sărit și sânii
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
reluat aerul de nătăfleață bătrâna, șuieră muzicianul admirativ. Se gândea ce să cânte și, al naibii de mult, i-ar fi plăcut să trântească înaintea acestor făpturi un "The Great Gig in the Sky". Deși nu-l avea. Nu-i nimic. Va compune, chiar în această noapte, muzica pentru un album de capă și spadă. Îl va intitula: "Detectivi și Detective". "La Belle Époque." "Tu mă lovești în creștet c-o secure. Eu te lovesc, în gol, c-o batistuță." - Doamnă, și când
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
timpul... Domnule Pink Floyd, ești un mare artist!... Singurul lucru pe care nu merită să-l evit să-l recunosc este că, într-adevăr, ești un foarte mare artist. Urmează-mă, te rog, până în locul pe care, prin ce-ai compus întreaga dumitale viață, meriți să-l vezi!... Ieșiră prin stânga, un vestiar inofensiv, mic, hazardat, lambrisat în nuc, mascat cu o perdea cafenie. Trecură de respectivul vestiar și, după 3-4 metri, obținură oușă. Unul dintre brațele Patriciei căzu în caverna
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
fi mai curând o femeie", lăsă loc, în monologul interior, vigurosului său bun simț, Pinky. - Nu spunea: "Fetelor, după mine se va ridica cineva căruia eu nu-s vrednic nici să-i dezleg șireturile încălțărilor." - Asta nu-i o melodie compusă de Pink Floyd. Asta-i o melodie compusă de Ioan Botezătorul. - " Întrebarea era în ce loc existau cele mai mari șanse de a apărea acel om... 251 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Nu va avea pentru cine. Undeva, zeflemitor
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
monologul interior, vigurosului său bun simț, Pinky. - Nu spunea: "Fetelor, după mine se va ridica cineva căruia eu nu-s vrednic nici să-i dezleg șireturile încălțărilor." - Asta nu-i o melodie compusă de Pink Floyd. Asta-i o melodie compusă de Ioan Botezătorul. - " Întrebarea era în ce loc existau cele mai mari șanse de a apărea acel om... 251 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Nu va avea pentru cine. Undeva, zeflemitor, pe un nor, va sta Papa Secund și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Nu ținea neapărat. Dar nici cine știe ce nu s-ar fi supărat, dacă vreunul dintre poeții aceia i-ar fi luat, cu adevărat, gâtul. Îi înțelegea. Nu pentru asta se zbătuseră și scriseseră ei. Nu ăsta era motivul principal pentru care compuneau dânșii. Pentru ca muierile poemelor lor să se repeadă în limbă, înfierbîntate ca niște pisici, în cameră la Sinistrat. Și să citească, împreună cu el, literatură, noaptea întreagă. Se rușina și n-ar fi mărturisit nimănui despre comportamentul prietenos al doamnei
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]