42,009 matches
-
pentru politic], care este cooperativ] în mod deosebit din aceast] perspectiv]. Compromisul este un fel de negociere în care mai mulți agenți, care v]d avantaje în eforturile cooperative, accept] s] continue într-un fel în care fiecare trebuie s] renunțe, cel putin temporar, la unele scopuri, interese sau politici proprii pentru a realiza altele. În acest sens, compromisul nu este ceva imoral, dar nu este de mirare c] acest cuvânt are de obicei unele conotații negative, si c] o anumit
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sit] de considerații asupra consecințelor (sau legat de o alt] datorie, cum ar fi datoria unui stat de a-și proteja cet]tenii). Argumentul împotriva descuraj]rii ar putea fi dep]sit în cazul în care consecințele prev]zute ale renunț]rii la descurajare ar fi mult mai grave decât cele ale conținu]rii practic]rii ei. Deci, chiar dac] credem c] mai conteaz] și altceva în afar] de consecințe, si dac] nu suntem absolutiști, nu vom putea evita analizarea descuraj
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
c]reia îi lipsește acea culoare pe care noi o știm. Oricum, multe din felurile în care ne apare lumea din punctul nostru de vedere subiectiv ar persistă o vreme pentru c] ne îndrept]m spre o mai mare obiectivitate, renunțând gradual la acele tr]s]turi a c]ror prezent] se datoreaz] particularit]ților punctului nostru de vedere. De exemplu, teama de în]lțime de care suf]r face s] mi se par] însp]imânt]toare în]lțimile, dar știu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
un singur efort. Spre sfârșitul carierelor lor acest lucru s-a dovedit adesea ustur]tor; în consecinț], unii își aman] retragerea pan] când acest lucru devine penibil pentru mai toat] lumea. Acest lucru este important deoarece puncteaz] dificultatea de a renunța la un scop, a c]rui realizare a fost sursa primar] a respectului nostru de sine. Cand îndeplinirea unui singur scop este sursa primar] a respectului de sine, realmente nici un sacrificiu nu este prea mare pentru a asigura succesul. Așadar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
suntem îndemnați s] d]m moralei un caracter obiectiv, considerând c] ea ne este impus] și c] nu ține de liberul arbitru (Mackie, 1979). Astfel, ne supunem regulilor ei. Dac] atunci cand interacționez cu cineva îmi dau seama c] pot s] renunț la înțelegere pur și simplu în condițiile în care doresc, voi face acest lucru imediat ce va fi nevoie. Ins], dac] cred c] regulile morale sunt obligatorii - și chiar și faptul c] pot s] îi recunosc temelia nu antreneaz] o modificare
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sociali 13 și culturali 14. Mai mult decât atât, parafrazându-l pe Jenkins (1996), vom spune că toate tipurile de identități colective, indiferent de sistemul lor de referință rasa, națiunea, etnia, clasa, genul ș.a. sunt identități socioculturale. Cu alte cuvinte, renunțăm din start la concepția identităților multiple 15 și afirmăm în schimb ideea referențialului unic, dar multidimensional. Deși unii ar putea spune că noțiunea suferă de vaguitate, apreciem că există o serie de consecințe analitice pozitive care ne determină să o
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
și mai fac un tur. La chioșcul din dreptul pieței, m-aș opri să iau un Patapievici. Mă și opresc. Cineva, înaintea mea, îl roagă pe vînzător să-i schimbe cartea: Are multe foi albe, dați-mi alt exemplar, sau renunț, deși... Mă uit mai bine. Cine? Andrei Pleșu. Să cad, nu alta. Bună ziua, domnule Pleșu! Se-ntoarce, ușor surprins probabil de timbrul meu marcat de emoție: Vă salut, aaa, vă salut și mă bucur să vă revăd. Cînd încearcă să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nevoie o echipă ca Steaua de așa imagine în lume? Imaginea nu-i la urma urmei numai a unei echipe care, fie vorba între noi, ca și surata ei, Dinamo, n-a vrut nici în ruptul capului, în '90, să renunțe la glorioasa firmă de inspirație sovietică. Dar să nu ne mai mirăm și să nu ne mai întrebăm atît. În fond, echipa națională nu e antrenată de un om care, de ce oare? ține morțiș să apară, din cînd în cînd
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de lume, preferată de personajul de joasă extracție. Urmașul lor, în linie directă, actualul prezident de republică, constrîns de cu totul alte conjuncturi, recurge la aceleași soluții duplicitare, dar care, prin surplus de șiretenie, depășesc de departe primitivismul celorlalți doi. Nerenunțînd (cum s-ar putea!) la vizitele de lucru pe magistralele socialismului, acesta trebuie să împace cumva ținuta mediului proletar în care se implică și ștaiful globtroterului pe la cancelariile lumii. Oricum, se poate face o socoteală simplă: prezidenții de republică, trei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Societății "Amicii regelui Mihai". Mulțumesc pentru noblețea gestului. Dar aș remarca, mai întîi, un lucru. Dacă aniversarea acestei zile sfinte pentru neamul românesc nu cunoaște anvergura la care este îndrituită să aspire, atunci cred că e mai bine să se renunțe la astfel de palide momente, care nu aduc nici un serviciu coroanei. În Sala Voievozilor de la Palatul Culturii, o proiecție de film: vizita Regelui Mihai la Iași din 3-5 mai 1997. Dar... dar... în imensa sală, dezafectată prin desfacerea unei expoziții
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
onora vernisajul cu nobila domniei sale prezență. Venind, jovială, dintr-o Românie antebelică, atît de tînjită de noi (mai) toți. Atît de neștiutoare de învrăjbirea noastră de-acum. La revedere. 22 mai Cu, pardon, creionul prin București. Pardon, ca să evit cacofonia, nerenunțînd însă la eufonia argheziană, cea cu bastonul, care l-a logodit pe patriarhul literelor cu regimul lui Ghiță Dej. Dar nici la scena întîlnirii poetului cu savantul, acesta din urmă aflat deja în stafful comunist și recomandîndu-se: Parhon. La care
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
aici. Am cam scăpat să recunoaștem de "etichetele" defunctului regim. Orice am face însă, oricîtă apă ar mai curge pe Dîmbovița, nu putem scăpa de trei: Dinamo, Steaua și... și... 8 Martie. Cum nostalgicii bărbați cu ochi albaștri nu pot renunța la sovieticele etichete ale cluburilor lor de glorie, tot așa vajnicele femei, la Internaționalele nu știu căror Rose Luxemburg sau Clare... Știau domnițele, reginele, doamnele și domnișoarele Regatului României de acest prostesc-segregaționist 8, atît de străin ființei lor? Doar ziua
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
loc datoria. Ducă-se pe pustii! Ați observat, cred, năuceala produsă de gestul de renunțare al președintelui Constantinescu în fronturile criptocomuniste. Așa ceva activiștii partidului unic n-au mai întîlnit în practică. Cu atît mai puțin în... Cursul Scurt: cum să renunțe ăsta, țapul, de bunăvoie, la o nouă candidatură!!! Vipurile iliesciene n-au mai făcut subit, ca de obicei, conferință de presă, ca să... ia atitudine. Au așteptat să-și revină din stupoare. Și încă nu și-au revenit. În altă ordine
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
majestuos în forscenă, e gata să înceapă. Dar nu. Cuprinde, cu un fel de ferocitate voioasă, incinta arhiplină și începe să... facă ordine: îi invită pe cei rămași pe margini, în picioare, le indică chiar locurile rămase libere și nu renunță la acțiune pînă nu vede toată situația rezolvată. Din cînd în cînd, sala, ușor contrariată, aplaudă insolitul număr. În care timp, Radu Varia nu contenește să-și fotografieze ilustra soție, ca și cum ar (am) asista neîntrerupt la una din mirobolantele ei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
permanent", credeam că secvența face parte din umorul negru al postcomunismului. Urmase crahul năucitor al pierderii alegerilor, dar au fost de-ajuns doar patru ani ca umorul să devină tristă realitate: "carismaticul" își pregătește acum, meticulos, o efigie în eternitate, renunțînd (nu de tot) la stropșelile umorale ale începutului și colorîndu-și masca tătucului națiunii cu tonurile, ușor degradate, ale unui roșu oricum congenital. Cu sacii în căruță cum zice plastic popolul suveran personajul tine să confiște mai tot ce infiltratele forțe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în materie revine la maestru și-i spune că tentativa de a se arunca de pe trunul Eiffel eșuase pe motiv că, dîndu-și seama că nu are ciorapii curați și astfel s-ar fi făcut de rîs ajuns pe caldarîm, a renunțat. E de observat, nu?, umorul (chiar dacă un pic negru) și de-o parte, și de cealaltă. Nici o reținere însă în relatarea aceluiași Cioran, altădată, privind relația sa de copil cu groparul cimitirului din natalul Rășinari, care-i facilita jocul de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Și de-aici, începe speculația: Cred că abia în momentul în care ne vom vedea destinul prin inexistenta piele a micului, atunci îl vom vedea corect". Iar antidotul corupției, mizeriei, diletantismului ar fi... renunțarea la mic. Și dacă nu putem renunța, atunci... nu. Ca să vezi pînă unde poate răzbate pesimismul (schopenhauerian)! Imagini (în sepia) cu străzile vechilor orașe românești au mai totdeauna un atît de neîndoios efect catartic. Chiar dacă efectul vine dintr-o dispoziție oarecum dureros-nostalgică ("nostalgia este o formă de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
simpatice. Pentru că, iată, ce cîștig poate avea spiritul nostru, avid de noutate, dacă vine tovarășul Mizil să ne mărturisească în premieră cum l-a montat pe tovarășul spaniol Santiago Carillo, pentru a-l determina pe... pretinul său Nicolae Ceaușescu să renunțe la ideea (neprincipială) de a fi desemnat de apropiatul congres al partidului ca secretar general pe viață? Ce fel de istorie e asta? Crede tînărul erudit Adrian Cioroianu că genul acesta de oră de istorie ne interesează pe noi, cei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lui soție, se va bucura, pînă la sfîrșitul exemplarei sale vieți, de soarele sudului. Da, dar Iliescu nu e Havel. Reverența balerinilor. Cu tot corpul. Într-o fandare amplă, preluînd-o pe cea strict protocolară, din încăperile princiare ale Renașterii. Și nerenunțînd la ea nici azi, păstrîndu-se, distins, în vetustețea ei nobilă, care ne reamintește ceva pierdut pentru totdeauna de ființa noastră, cîndva (și) ceremonioasă. 25 februarie Ducă-se naibii, o secundă, tevatura zilelor (și nopților), ne-am zis (un pic argotic
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
unui timp cu care, probabil, nu ne vom mai întîlni. De ce? Din simplul motiv că lumea s-a schimbat. Numai într-o jumătate de secol poate și mai puțin (dar poate și mai mult; după primul război mondial) omul a renunțat al o mulțime din... agrementele spirituale în stare, altădată, a-i alina angoasa și însingurarea. Și asta, în mai toate planurile, de la cele strict domestice la aventurile minții. Ca să rămînem o secundă în domeniul picturii care a și declanșat, iată
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de babacă a nației, își ușurează, într-un fel, eforturile gimnaste. Chiar cu aparentele piedici ale unui răzgîiat Năstase, tandemul se arată indestructibil. Mai ales din momentul în care mai tînărul dogmatic deprinde, și el, vrînd-nevrînd, gustul genuflexiunilor. Neputînd încă renunța la contraforturile numite vai, tendențios baroni locali și nici la cele ale acoperiților securiști, pe care-i apără de cîte ori gușterii presei îi atacă, iată-l pe pontosul partener de show al lui Garcea apărînd, peste noapte, cu un
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pe una din elegantele perechi, ideale, mi-am zis, deambulărilor. Simplu: intru, probez, achit (pipărat!) și, încălțat cu noutatea, îmi încep... meseria. Evident, mă așteaptă și altceva: castelele de pe Loara, galeriile, vizitele, mesele, revenirea în Parisul muzeelor, dar de ce aș renunța, nu?, la pasiunea veche de cînd e trotuarul... O minimă precizare: transcriu bruioanele, fără cosmetizări, subite, calde. Cruditatea clipei. Ireproșabilă în sine. Și încă una (pentru care cer deja scuze): menținerea frecvenței superlativelor. Explicabilă... Pe bancă, în bulevard Grammont. Pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
însă. Dacă Cher și ca ea încă vreo cîteva nume, pe degetele de la o mînă este ceea ce este, asta e pentru că, deși a permis tehnicienilor ei fonici să-i prelucreze pe scurte pasaje vocea, ființa ei hărăzită nu a putut renunța cum să renunțe! la ceea ce natura-i oferise cu atîta generozitate. E vorba, așadar, de păstrarea, cu strategică inteligență, a datelor native, cele care și decid, pînă la urmă, ieșirea unică în fața lumii. Și-n alte arte lucrurile se petrec
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și ca ea încă vreo cîteva nume, pe degetele de la o mînă este ceea ce este, asta e pentru că, deși a permis tehnicienilor ei fonici să-i prelucreze pe scurte pasaje vocea, ființa ei hărăzită nu a putut renunța cum să renunțe! la ceea ce natura-i oferise cu atîta generozitate. E vorba, așadar, de păstrarea, cu strategică inteligență, a datelor native, cele care și decid, pînă la urmă, ieșirea unică în fața lumii. Și-n alte arte lucrurile se petrec/ ar trebui să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lecție dialectică convinse, și ele, că numai confruntarea celor două extreme ar hrăni mecanismul gripat. Nevăzînd, aceste minți, că doar aici, în spațiul acesta rămas tributar sovietismului întîrziat, lupta de clasă mai are trecere. State europene cu mare tradiție civilizată renunțînd de mult și pentru totdeauna la rudimentara dihotomie marxistă. Un minim efort de pliere la conceptele moderne nu le-ar strica. Apropo: oare nu le spun nimic state de prim rang, Anglia, SUA, Franța, Italia, micile regate apusene, Japonia, Spania
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]