9,526 matches
-
autor al unor interviuri cu dramaturgi și actori. Mai târziu va fi redactor al emisiunilor radiofonice de teatru pentru copii. Ca dramaturg, debutează în 1954, când îi este reprezentată piesa Drumul soarelui. Genul dramatic abordat de S. este unul minor: comedia cu intenții moralizatoare, altoită pe un scenariu stereotip, cu mesaj ideologic. Problematica, tratată în maniera unui pedagog care se străduiește să aibă umor, o constituie investigarea unor aparente crize sau conflicte interioare socotite specifice tinereții, ca în Un tânăr cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289942_a_291271]
-
este așteptat Americanul. Întoarcerea lui este elementul activizant al narațiunii. Contrariați de ținuta sărăcăcioasă a lui Nicola, pusă îndată pe seama originalității yankee, membrii coloniei grecești se întrec în a-l potopi cu măguliri și favoruri, jucând, pe coarda ipocriziei, o comedie impudică, în râvna lor de a se arăta vrednici de „milioanele” care îi fascinează. Se pun la cale străvezii tertipuri, încolțesc resentimente, înflorește zâzania. Soția lui Stamati, trufașa Penelopa, apelpisită până la nevroză de viața searbădă pe care o duce, bovarizează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285660_a_286989]
-
un moftangiu”. Apariția în cotidianul „Vestea” a unui articol dedicat lui Caragiale provoacă din partea lui Vellescu o reacție iritată (Biografia unui om maaare!?). Criticile sunt îndreptate și spre literatura „directorului mofturilor bucureștene”. Acesta, se spune cu ironie, ar pregăti o comedie nouă, intitulată Piper fără sare sau Nș 13”, care ar reprezenta „o săritură bunicică de la Nș 9 la Nș 13”. Aluzia la comedia lui Caragiale O noapte furtunoasă sau Nș 9 este pe cât de evidentă, pe atât de nedreaptă. În
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285226_a_286555]
-
Criticile sunt îndreptate și spre literatura „directorului mofturilor bucureștene”. Acesta, se spune cu ironie, ar pregăti o comedie nouă, intitulată Piper fără sare sau Nș 13”, care ar reprezenta „o săritură bunicică de la Nș 9 la Nș 13”. Aluzia la comedia lui Caragiale O noapte furtunoasă sau Nș 9 este pe cât de evidentă, pe atât de nedreaptă. În termeni apropiați, deși nu fără o câtime de dreptate, este comentată și prestația lui Caragiale la direcția Teatrului Național. De altfel, activitatea teatrală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285226_a_286555]
-
Demetrescu, epigrame dau Sergiu Cujbă și Giordano (B. Goldner), în vreme ce Bonifaciu Florescu traduce un rondel de Charles d’Orléans. Cu proză sunt prezenți D. Rosetti-Max și Smaranda Andronescu-Gârbea, iar Ștefan Vellescu își publică aici încercările dramatice, nereușite, o adaptare a comediei Le menteur véridique de É. Scribe și mai multe nuvele. R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285226_a_286555]
-
proximitate (complicitatea În rezistență), este În esență o reacție la sistemul de propagandă și control al expresiei și comunicării, la „impunerea asupra societății a necesității de a repeta «ceea ce trebuie să se spună» În care poezia și glumele periculoase asediază comedia unanimității care se bazează pe capacitatea artificial formată de cooperare și receptare”11. Aceste forme și organizări tipologice ale rezistenței anticomuniste nu includ Întreaga varietate și multitudinea manifestărilor față de opresiunea prezentă În societatea românească În a doua jumătate a secolului
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
glorie, departe de piața publică și de glorie rămîn Întotdeauna inventatorii de noi valori. Fugi prietene fugi În singurătatea ta, te văd Înțepat de muștele veninoase. Fugi acolo sus unde suflă un vînt aspru, rece, puternic.” Luceafărul vede de sus comedia condiției umane. Ii vede Înlănțuiți pe protagoniști În micimea relațiilor umane. Vede muștele. Iar el este sus, rece, gîndindu-și singurătatea ca pe ceva imperial. Tot la Nietzsche citim „aproape orice geniu cunoaște, ca o fază a dezvoltării sale, existența catilinară
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
este de cântec de pahar, de romanță ratată, de plângere amoroasă, a doua lectură atrage atenția asupra unui proiect neobișnuit, ce se va împlini mai tîrziu, în altă limbă. Nu e de neglijat nici sugestia folclorică, dialogul rapid, insertul antipoetic, comedia amoroasă: „Mărie, merlița mea,/ Creanga s-a frânt, lumea-i grea// Dar cuibul tău, dar palma mea?// Grâul verde din ochii mei/ L-au cosit ochii lui răi // Mărie, holda mea, măi!// Nu te-a întrebat umbra ta/ Unde-i
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288916_a_290245]
-
și sunt foarte respectați, aș Începe astfel... Lucrarea noastră Își propune să acopere o latură mai puțin cercetată de către exegeții operei lui Caragiale, și anume modul În care se Înfățișează personajul feminin din creația comică a scriitorului, mai exact din comedii și schițe. Femeile din această parte a creației caragialiene nu sunt construite după un calapod, nu reprezintă un stereotip psihologic, ci au individualitate și autenticitate umană, În limitele speciei literare abordate, firește. Nu i se poate cere unui autor de
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
și schițe. Femeile din această parte a creației caragialiene nu sunt construite după un calapod, nu reprezintă un stereotip psihologic, ci au individualitate și autenticitate umană, În limitele speciei literare abordate, firește. Nu i se poate cere unui autor de comedie să facă operă de analist, să surprindă drame de conștiință și să fie preocupat mai mult de psihologii decât de moravuri și de caractere. Din acest motiv, În creația comică a lui Caragiale nu primează interesul pentru mecanismul psihologic al
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
construit În spiritul realismului (critic / ironic/ tipic / clasicizant etc.), eroina lui Caragiale e Înzestrată cu toate virtuțile și metehnele lumii În care trăiește, dependentă, principial, de bărbat / bărbați. Personajul feminin din creația comică (avem În vedere Îndeosebi cele patru mari comedii - O noapte furtunoasă (1879), Conul Leonida față cu reacțiunea (1880), O scrisoare pierdută (1884) și D-ale carnavalului (1885) - și mare parte din schițe) a scriitorului ilustrează, În principiu, tipul adulterinei și al cochetei. Iar studiul de față, prin valorificarea
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
Categoric, Caragiale nu e interesat În această parte a creației lui literare să sondeze psihologii. Dar, preocupat de viața socială a indivizilor, de moravurile lor și de caractere, era inevitabil să eludeze dimensiunea psihologică a acestora. Se știe că personajul comediei nu este În mod necesar și personaj comic, după cum un personaj comic nu apare doar În comedie. De un comic substanțial, dintre toate personajele caragialiene feminine, este, considerăm noi, Mița Baston din D-ale carnavalului. Câtă energie animă femeia aceasta
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
de viața socială a indivizilor, de moravurile lor și de caractere, era inevitabil să eludeze dimensiunea psihologică a acestora. Se știe că personajul comediei nu este În mod necesar și personaj comic, după cum un personaj comic nu apare doar În comedie. De un comic substanțial, dintre toate personajele caragialiene feminine, este, considerăm noi, Mița Baston din D-ale carnavalului. Câtă energie animă femeia aceasta, cât luptă ea pentru amorul ei ilicit și toxic și cât orgoliu tăinuiește replica știe orice lector
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
comic substanțial, dintre toate personajele caragialiene feminine, este, considerăm noi, Mița Baston din D-ale carnavalului. Câtă energie animă femeia aceasta, cât luptă ea pentru amorul ei ilicit și toxic și cât orgoliu tăinuiește replica știe orice lector atent al comediei scriitorului. Iar câtă Încrâncenare vecină cu patologia există În zbuciumul ei comico-tragic e de ordinul evidenței. De altfel, inițial lucrarea aceasta, care avea ambiția de se constitui Într-o schiță de psihologie / psihopatologie a personajului feminin caragialian, trebuia să se
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
Joițichii), deloc convins de leșinul și de suferința femeii. Zoe recurge la strategia imbatabilă a feminității, uzând de nevoia de protecție și de Înțelegere a femeii, fire sensibilă. Preocuparea spre autodefinire caracterizează, În principiu, aproape toate personajele feminine caragialiene din comedii; fiecare eroină Ține să-i reamintească partenerului ce reprezintă ea În relația implicată. Zoe Trahanache e nu doar o femeie volutară, ci și un abil manipulator sentimental. Trebuie, pentru a-și salva onoarea, să-l determine pe Tipătescu să o
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
Își Întărește spusele arătându-le fotografia Miței; mai mult, femeia - prin frumusețea ei - e un fel de punct fix În amărâta de gară prin care trec trenurile din care călătorii privesc uluiți spre Mița: „... Apoi În gară la noi, e comedie! Toți pasagerii când trece trenul ziua, toată lumea, uite așa Întoarce capul și se uită la ea, la fereastră - că stăm sus În gară.” (s.n). În creațiile dramatice caragialiene, femeia apare doar În postura de soție și / sau de amantă
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
Gătește-te degrab’, Mițule, și... hai și noi pe la revuluție.» Ne Îmbrăcăm, domnule, frumos...”. Efimița nu e nici rușinoasă și nici măcar simțitoare: e doar nevricoasă. Astfel o consideră soțul. Nu contează că e sau că nu e așa. Spre deosebire de universul comediilor, În proza scurtă (momente și schițe), femeia apare și În ipostază maternă. Mahalagioaică ori din high-life, femeia-mamă asistă la examenul final al progeniturii (Un pedagog de școală nouă); simpla ei prezență garantează reușita: „Profesorul: Binevoiască numai onorata doamnă să ieie
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
pasiune, acceptă coabitarea, Însă Își află Împlinirea sufletească În iubirea pentru un altul (ca Mița Baston ori Didina Mazu). Unei aventuri prelungite Îi anexează obișnuit o alta, mai incitantă. Triunghiul sentimental-amoros e modul obișnuit de existență pentru eroina caragialiană din comedie și schiță. Căsătorită, ea are slăbiciuni mai mult (cum e cazul Vetei sau al soție lui Trahanache, Zoe) sau mai puțin (precum madam Mița Georgescu) vinovate pentru un altul. Și triunghiul se configurează, adulterul e permanentizat, iar soțul, de obicei
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
lumii. Primo mihi! Personajul lui Caragiale nu crede În destin, dar acuză fatalitatea; se consideră onorabil, dar aplică lax principiile etice și normele sociale. Practică necenzurat compromisul, urmărește interesul personal și- i place să creadă că suferă din iubire. Personajul comediei și schiței caragialiene nu manifestă sensibilitate pentru transcendent și nu cunoaște alt plan ontologic În afara celui social. Cu simțurile acutizate, el trăiește clipa, organic, e un epicureu și exaltă norocul orb când Întrevede schimbări fericite În viața lui, ca Lefter
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
rutinată oferindu-se să le aducă celor două femei pe care le Însoțește la teatru o gustare: „... merse cu damele, mama și fata, la teatru. Peste câteva minute de la ridicarea cortinei, pe când damele urmăreau cu cel mai viu interes desfășurarea comediei, el se sculă și, pretextând că merge la bufet să le aducă prăjituri și apă rece, plecă frumușel din lojă. Coborî, ieși din teatru, se aruncă Într-o birje, merse acasă, Își luă bagajul, se duse la gară și se
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
ficțională, exclamă: „Atâta neglijență nu se pomenește nici În romane, nici Într-o piesă de teatru.”; replica lui e și acuză, la adresa amantei care a pierdut scrisorica, și expresie a revoltei față de o situație În care, vrând-nevrând, e erou de comedie. Artificiul artistic Îi apare net inferior incidentului existențial. O comèdie joacă și venerabilul prezident din O scrisoare pierdută. Trahanache Își pregătește psihologic amicul pentru a-l informa despre situația delicată În care se află: „E comèdie, mare comèdie, Fănică, stăi
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
limbul subțire dintre nefirescul straniu și oniricul comic. Alte „schițe” au ca fundal un pitoresc provincial, poate autobiografic. Frazarea narațiunilor este laconică, într-un lexic dezinhibat, cu ironice alăturări de expresii crude și neologisme, sugerând nesfârșita tranziție, tragedia și totodată „comedia cea de obște” a societății românești de azi. SCRIERI: Poeme, Iași, 1980; Credință și frig, București, 1990; Hierofanie, Iași, 1991; Amintirile verbului, Iași, 1992; Cameră cu magnolii, pref. Emil Iordache, Iași, 1995; Lampa lui Aladin, Iași, 1997. Referințe bibliografice: Val
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289901_a_291230]
-
agricultori, de etnie romă. După școala elementară, făcută în satul natal, și cinci clase (1902-1907) urmate la Liceul Grăniceresc din Năsăud, A., trecut în România, figura în 1912 alături de Maria Giurgea și Elvira Popescu printre absolvenții clasei de dramă și comedie a Conservatorului de Muzică și Declamație din București. Ecourile unei existențe de boem se răsfrâng în Fragment dintr-un roman (1922). A. nu va fi totuși actor, ci bibliotecar la Fundația Universității, unde va funcționa din 1913 până la pensionare. Ultimii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285211_a_286540]
-
Gazeta Transilvaniei”, „Rampa”, „Ilustrațiunea neamului nostru” (aici și cu pseudonimele Ion Al. Francesco și Ion Al. Cozia) ș.a. Volumele Aquile (1913; Premiul Academiei Române, raportor Duiliu Zamfirescu) și Domus taciturna (1916) adună poeme din aceste publicații. În 1915, îi mai apăruse comedia Sapho. Era membru al Societății Scriitorilor Români (1915). La Școala de Ofițeri de Rezervă din Botoșani sau în tranșeele războiului, continuă să scrie, fixând momentul istoric, și trimite la „Moldova veche” (Botoșani), „Sburătorul”, „Eroii”, „Săgetătorul” poezii ocazionale, precum și două piese
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285211_a_286540]
-
a expresiei sunt ceea ce interesează în lirica lui. A tradus (incluzând câteva versiuni în volumul Domus taciturna) din bucolicii siracuzani Bion și Moschos, din Cleanthes, Pindar, din sonetele lui Michelangelo și, fragmentar, din Dante (Infernul, cânturile I și II). În comedia Sapho (1915), iluzia vieții antice e convingătoare, dar modelul comediei burgheze de salon oferă, inadecvat, majoritatea soluțiilor dramatice. SCRIERI: Aquile, Câmpina, 1913; Sapho, București, 1915; Domus taciturna, București, 1916. Repere bibliografice: Duiliu Zamfirescu, Ion Al-George, „Aquile”, AAR, partea administrativă, t
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285211_a_286540]