5,380 matches
-
abia o țin minte. M-a lăsat de mică și-a plecat încolo, în păduri. N-am mai văzut-o. Am trăit singură cu frate-miu, crescuți de bunica. Într-o noapte își luară și păsările zborul. Adăstaseră pitite în cuiburi, în frunzișul pomilor, supraveghind din gămălia neagră și ușor brumată a ochilor forfota și zbaterea de jos, apoi, la urmă, răspunzând la o chemare neauzită de urechea oamenilor, începură să chirăie și să piuie zvârlind pădurii și câmpiei mii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
un balet oribil, până la deplina ocupare a spațiului nostru lăuntric: ,pești răpitori de-a lungul și de-a latul sângelui meu/ și păsări mici țopăind peste oasele mele/ și eu cu cleme de carne înțepenindu-le tuturor gâturile./ sunt un cuib galben și sunt o suculentă hrană galbenă./ dar mai întâi să mă liniștesc./ să-mi susțin cu ajutorul pereților bucata de plastic din mijlocul inimii./ o dată pe lună. de trei ori pe săptămână. absolut în fiecare zi/ cu un mare pleoscăit
Poeme de noapte by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11299_a_12624]
-
dealurilor. Un loc binecuvîntat, care are alte ritmuri și, mai ales, alte priorități pe lumea asta. După ce traversezi Sibiul și o iei spre Cluj, lași Orlat-ul în stînga, și incredibilul drum pavoazat în absolut toți copacii cu berze caraghioase în cuiburi ireal amplasate, mai treci un deal și un pod abrupt, îl cobori spectaculos, ca și cum ai așeza un avion pe pistă și, la intrarea în Cristian, cotești brusc la stînga, spre Sibiel. La cîțiva metri de agitata civilizație a șoselelor se
Actualitatea by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11378_a_12703]
-
în viață, fără ca voi să semănați și să secerați vreodată, El vă dă și izvoarele și pâraiele unde să vă potoliți setea, vă dă și coline și munți, în care vă adăpostiți și arbori înalți în care să vă faceți cuiburile, și pentru că nu știți să coaseți, nici să vă împletiți straiele, vouă, și odraslele voastre..." Aici filmul se rupe... O îmbulzeală de credincioși la ușă, așteptându-și sfântul lor, care a și venit, adus de un preot tânăr și frumos
Lecturi repetate și deviate... by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/9142_a_10467]
-
Curtea de Conturi pentru că cineva trebuie să meargă la pușcărie pentru prăduiala asta enormă și bătaia de joc față de banul public, față de taxă pe care o plătim fiecare dintre noi ca să vedem toți ciumații portocalii care au găsit acolo un cuib călduț și exorbitant de bine plătit", susține Lia Olguța Vasilescu pe blogul personal. Citește aici
TVR în pragul falimentului: a ajuns la datorii de 100 de milioane de euro () [Corola-journal/Journalistic/24169_a_25494]
-
Ce poate să fie/ În gîndul ce l-am primit/ Acum, atîta mîhnire în somn dată mie./ Să văd primăvara, mugur destăinuit/ Oricui peste lucruri?/ Ce poate să fie? De nu mai pot fi/ Asemeni copacului, din nou să dau cuiburi/ Smeritelor păsări întoarse într-o zi./ Uscat e lemnul în care dorm./ Sevele pămîntului urcă fără să atingă/ Sufletul cărnii mele" (Sufletul cărnii mele). Lumile se despart aparent, înfiorate de o nostalgie în care nu putem citi decît inexorabila lor
Însemnări asupra poeziei lui Miron Kiropol by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15320_a_16645]
-
amintirilor la o graniță peste care Jiri Menzel nu a trecut-o laolată cu regizorii noului val care au fugit în străinătate după Primăvara de la Praga în 1968. Alături de Milos Forman, refugiat în America, unde semna filmul Zbor deasupra unui cuib de cuci (1975) după romanul lui Ken Kessey, ca o regard éloignée asupra regimului concentraționar din propria sa țară, Juraj Herz, Vera Chytilova, Menzel făcea parte din cineaștii noului val (Nova Vlna). Cu doi ani înainte de invadarea Cehoslovaciei, în 1966
Jan care rîde și Jan care plînge by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8793_a_10118]
-
legendă. Și-atunci, după mai mulți ani, Pe un nou Campo di Fiori, Pana poetului aprinde mânia. Învățătura Din clipa, când în casa cu streașină joasă Doctorul de la oraș a tăiat cordonul, Iar în livezi se-nmulțeau ștevia și loboda, Cuiburi de pere stropite cu alb mucegai, Eram în mâinile oamenilor. Puteau sugruma Primul meu țipăt, apăsând cu mâna lor mare Gâtul firav, ce le stârnea gingășia. De la ei am preluat nume de păsări și fructe, În țara lor, nu atât
Centenarul Czesław Miłosz (1911-2004) () [Corola-journal/Journalistic/5475_a_6800]
-
inventa tot felul de împrejmuiri ale plantelor expuse. Semințele florilor uscate, mai ales ale celor așa-zise de piatră, le colecta în borcane de medicamente etichetate. Evenimentul mic, dizlocarea unei streașini, ruperea unei garoafe, căderea unui pui de rândunică din cuib aveau mare importanță pentru Hergot, îi ocupau existența, agitîndu-l, stîrnindu-i pasiuni. Hergot, scuturat de micile lui drame, avea obiceiul să vorbească singur și Ioanide îl zărea din pod dând din mâini și mișcând buzele în răspunsuri imaginare pe care le
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
oficial despre această chestiune. Totuși circulau versiuni particulare. Ultimul ecou public fu un scurt schimb de explicații. O gazetă destăinui cu subînțelesuri că pe strada în care locuia Dan Bogdan, și anume în casa lui Andrei Gulimănescu, se afla un cuib al Mișcării. Oficiosul acesteia publică un comunicat conform căruia Mișcarea nu are nici un local în numita stradă, în care n-a călcat nici unul din membrii ei. Din partea legației apăru o notă cum că Deutsche Buchhandlung, ca o foarte onorabilă agenție
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
și de posibilitatea lor de a locui separat sau împreună cu copiii. Una din perioadele de stres ale părinților, în special ale femeilor-mame, este momentul plecării ultimului copil, când părinții rămân singuri. Această etapă este caracterizată de către Duvall drept fază „de cuib gol”. Totodată, părinții rămași „singuri” au posibilitatea unor relații apropiate cu copiii lor plecați de acasă și foarte repede cu copiii copiilor lor, ei devenind bunici (schimbare de rol). Din numărul total de femei investigate, 14,6 % locuiesc împreună cu copiii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2350_a_3675]
-
M-a impresionat până la lacrimi acest caz. Despre Vasilica am aflat că s-a măritat la o vârstă fragedă, pe la 16 ani; a plecat după Marin, fără a avea încuviințarea părinților; totuși treburile au mers bine, și-au făcut un cuib de casă și, din iubirea lor, au rezultat trei copii, dintre care fetița mi s-a părut o zână în miniatură. Dar, cum viața pune în fața tuturor multe și felurite obstacole, Marin nu le-a putut ține piept și a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2350_a_3675]
-
frumos din partea lui că se prefăcea. Pesemne că îi plăceam. Copiii lui, însă, nu mă aveau la inimă. în spatele casei era o grădină cu hățișuri de iarbă și pomi piperniciți, iar în serile călduroase de vară mă jucam acolo, construind cuiburi în iedera de la fereastra dormitorului meu. într-o seară a venit fiica fermierului și mi-a zis: — Ce crezi că faci tu aici? Probabil că nu avea nici doisprezece ani, dar mie îmi părea femeie în toată firea. I-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
dormitorului meu. într-o seară a venit fiica fermierului și mi-a zis: — Ce crezi că faci tu aici? Probabil că nu avea nici doisprezece ani, dar mie îmi părea femeie în toată firea. I-am răspuns că fac un cuib unde să se ouă o pasăre. — O micuță păsăruică? Asta-i o prostie. Și de unde-ai luat paiele? — Din curte, erau pe jos, am zis. — Atunci sînt ale tatei, iar tu le-ai furat, așa că pune-le înapoi. Pentru că mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Printr-o despicătură a draperiei văzu o felie de cer incolor, cu nori negri zdrențuiți care pluteau ca un fum spectral. Sirena de opt fără zece de la fabrică jeli deasupra acoperișurilor orașului, iar el se ghemui și mai strîns în cuibul călduros pe care trupul său îl săpase în saltea, pentru că, la fel ca mai toți cei care dormeau prost, gusta din plin ultimele clipe petrecute în pat. Dinspre bucătărie, unde tatăl lui pregătea micul dejun, veneau sunete slabe. Sute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Vro pensie reversibilă, vro răscumpărare de drum de fier cu câștiguri pentru deputați ș. a. m. d. Curioși copii suntem noi romînii! Cel mai simplu om care-a observat că albina adună miere și ceară, iar cuca își pune ouăle în cuiburi străine deduce că așa va face albina în veci de veci, că tot astfel va rămânea și nevasta cucului, care, ca femeile cele stricate, își leapădă copiii pe mâni străine. În toate cele recunoaștem necesitatea absolută a legilor naturii, știm
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
publice, atinge viața privată a oamenilor. O, n-o face în măsura în care s-ar cuveni. Într-o societate onestă, viața oamenilor, în genere, trebuie să fie astfel încît casa lor să poată fi de sticlă. Când s-ar ști din ce cuiburi de pupăză iese multe din ilustrațiunile politice, ele n-ar mai fi ilustrațiuni. Licența presei, orice s-ar zice, nu e decât urmarea firească a licenței de moravuri publice și private. Într-o țară în care trădarea se decorează, afacerile
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
locuțiune clasică. Se vede că există mai multe moduri pentru a muri și a învia. Alții dintre oratori au numit Iașii cetatea lui Ștefan cel Mare, deși chiar copiii știu că Iașii sunt scaunul lui Lăpușneanu și că Suceava era cuibul Domnului Moldovei. E ca și când s-ar numi Bucureștii cetatea lui Radu Negru, deși acesta la Câmpulung rezida. În fine clasicul d. Grădișteanu spune că - într-o exploziune de dragoste - "bea în sănătatea femeilor române, căci atât valorează un popor cât
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
corupția ce-a răspîndit-o în țară, tovărășia sa cu Mihăilescu - warszawsky, impunitatea acestuia, îmbogățirea peste noapte și fără muncă a Caradalelor, Costineștilor, Stolojenilor, pentru a ne esplica toate acestea mintea noastră și-o fi făcând ea ipotezele ei și asupra cuibului din care asemenea virtuți publice răsar. Dar, pe cât timp nu afirmăm ceea ce credem și știm, lucrurile aparțin conștiinței noastre și nu-l privesc pe d-sa. D. C. A. Rosetti cere "o dezmințire nobilă, categorică". De la cine? De la Fantasio? A
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
-n tablourile maiștrilor olandeji, și-n scandalurile povestite de gazete, dar cuvinte cari, să ne ierte d. C. A. Rosetti, nu ne privesc. Destul avem a lupta cu imoralitatea adâncă, cu lipsa sa de pudoare publică, pentru ca să mai cercetăm și cuibul privat din care aceste calități ale sale pot răsări. În o a doua scrisoare, adresată membrilor de căpetenie din partidul conservator, d. C. A. Rosetti mai află și alte indicii în cronica lui Fantasio, despre cari pretinde că-l îndreptățesc
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
-i rămâie să nu pomenească idei sfinte pe cari nici e în stare să le priceapă, necum să le practice. ["DIN STRĂINĂTATE... "] 2264 din străinătate, pentru că reflecta pentru cei guvernați corupțiunea adâncă a clasei guvernante și pentru că în adevăr din cuiburi infecte de corupție casnică nu poate ieși nici moralitate publică. Cine se recunoaște sub litere algebraice pe sine însuși și pe ai săi are poate rațiuni îndeajuns de-a se recunoaște, dar rațiuni cari pe noi nu ne privesc. 349
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
mâncate de decadență și melancolie! Tișlaifăre brodate pluteau deasupra servantei, într-un pahar de cristal roșu din vitrină răsărise un crin de mare, corali se înălțau din mocirla tocită a covorului, parazitată de cril. În closet o caracatiță își făcuse cuibul, iar în cadă se rotea un praf scânteietor. Exploram fiecare cameră, încercînd să-mi dau seama unde mă aflu, de unde cunosc marele radio cu clape de fildeș și ochi magic, mașina de cusut cu pedală, corodată până la nemairecunoaștere, tabloul cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sinistră. În umbra adâncă mama părea o țigancă uitată pe un scaun, lângă aragazul ei, toată întunecată și transpirată, în afară de globii ochilor, care prindeau învălătucirea orbitoare a cerului de vară. Viespi împlătoșate în galben foiau peste tot, căci își făcuseră cuib în fereastra de aerisire și se strecurau printre barele ei de metal. Pe corpul mamei, ca pe al unei ciudate dresoare, și în părul ei fin și rar, care avea să rămână întotdeauna castaniu, neatins de încărunțire, se plimbau viespi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tablou cam pretențios, se vede Bucureștiul, conglomerat de clădiri și vegetație sub un cer mereu schimbător. Masa e chiar în fața ferestrei și se scaldă-n lumina ei, pe când patul e sfios și umbrit, în colțul întunecat. Patul e adâncul adâncului cuibului meu de păianjen. Masa de scris e doar o proiecție a patului meu. Textul ăsta, care mănâncă tot mai mult, ca un mucegai sau ca o rugină, paginile albe, e sudoarea, sperma și lacrimile ce mânjesc cearceaful unui bărbat singur
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vieții, complicate nu prin sensul textului conținut, ci prin însăși structura paginilor, ca și când prima ar fi un punct, a doua o linie, a treia o suprafață, a patra un volum, a cincea un volum al lui Mobius, a șasea un cuib de rândunică thomian, și tot astfel până la a miliarda pagină, unde Dumnezeirea este la puterea Dumnezeire. Mitoză și meioză, doi, patru, opt, șaisprezece, treizeci și doi, șaizeci și patru, morulă, blastrulă, gastrulă, și cele trei învelișuri embrionare scânteind ca o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]