4,595 matches
-
În primul rând copiilor și persoanelor În vârstă. O, Doamne... Ce rost are să citesc lucrurile astea ? La ce mi-ar fi de folos să mă uit la imaginile astea cu omuleți ca niște bețe care sar În ocean, În timp ce avionul explodează În urma lor ? Bag repede instrucțiunile de siguranță În buzunarul de plasă din față și iau o Înghițitură de șampanie. — Scuzați-mă, doamnă. Lângă mine și-a făcut apariția o stewardesă cu păr roșu buclat. Călătoriți În interesul serviciului ? — Da, zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
fixez șocată. De ce ?... De ce ar fi cu totul altă situație ? — Te rog să mă Înțelegi. Unele lucruri din viața mea sunt foarte delicate... foarte complicate... și foarte importante... — Și crezi că lucrurile din viața mea nu sunt la fel ? Îmi explodează vocea, ca o rachetă. Crezi că secretele mele sunt mai puțin importante decât ale tale ? Crezi că faptul că mi le-ai strigat În gura mare pe un post de televiziune e mai puțin jignitor, dacă-mi spui asta ? Tremur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
adâncite, tremura din tot corpul, o ridică pe birou bucurându-se de o priveliște mirifică, o ajută să-și dezbrace și ultimele opreliști din calea pasiunii năvalnice, o sărută așa cum credea că nu o mai făcuse niciodată, când o bombă explodă În universul său de băiat rămas oarecum În urmă, În fața sa apărură Liza și Aneta cu concluziile nefaste ale relațiilor cu „fetele rele”! Se ridică spășit, Îi privi nedumerirea și spuse: Regret nespus, nu pot! Realizez perfect nivelul la care
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Veronica Grigorași a acumulat aproape o viață de om sentimente amare izvorâte dintr-un spațiu spiritual pe care a trebuit să-l părăsească de mic copil. Și acum în pragul unei maturități depline, această încărcătură a explodat. Sufletul ei de româncă dezrădăcinată, plin de obidă, s-a revărsat peste paginile albe ale unei cărți pentru a ne povesti despre suferințele neamului nostru de peste Prut rămas sub ocupație sovietică. Lucrarea de față intitulată TEATRU DOCUMENT, ce se deschide
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93040]
-
nepoți minori și locuiește În ,,edificiul,, cu patru etaje, adăpost al disperării și al bolilor. Antoniu trece pe lângă ea fără să comenteze. Ajunge În fine ,,acasă,, Înfrigurat și Înfometat și cu gândul că nu mai e mult și primăvara va exploda și trupul lui va reveni la viață. -Chiar Îți este indiferent În ce lume trăiești? Chiar nu-ți pasă de ce este În jurul tău? Chiar crezi că Europa știe exact cine suntem și cum suntem În clipa de față? Bărbatul vorbește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
a zis cu mine! N-am mai dat târcoale ghetoului, mi-a fost frică să nu mă Întâlnesc cu violatorul-criminal. Ce mai fac Îngerii? Ce părere au despre ce se Întâmplă aici? Dacă mai Întârziai puțin pe pământ, mărite Kawabata, explodam amândoi de atâta fericire. De unul singur n-o pot duce, e prea grea pentru mine. Acum, te las cu bine, noapte-bună și... Îngerii să te sărute, cum spuneam În copilărie! Dacă Uniunea Europeană, e ca și tine, tot o ficțiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
de pasăre vă leagănă expert, înainte de-a vă vărsa ca pe un foc ce topește zăpezi și geruri învârtoșate? peste toate, soare sunând înfundat, în căderi neverosimile de cascadă, neclintire de albastru, cum luciul de apă virgină, și liniștea, explodând, ca un munte biciuit în afund. în legea lor în ultima vreme curg cu prea multă ușurință, mă descopăr în lucruri, în muzici, în cărți, în culori scânteind în tablouri. mă întreb dacă e bine sau rău, dacă-mi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
zid împotrivă, le întoarce ecoul ca pe-o beregată tăiată. chircit ca o frânghie udă plânsul lăstărește în noi mlădițe de tristețe, cu cât avânt le decojim, ca să le stoarcem seva peste rana zâmbetului ce-l scoatem la comandă, găunos explodând, salvatoare, expirată petardă. ne-am închis în pietroase tabieturi ce ne cioplesc în forme geometrice perfecte, doar fixitatea mai sună în noi, monotonă toacă obosită. muzici sacadate răbufnesc uneori, mâini disperate cerând ajutor, dar cine să le vadă, să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
rușine cu ea. Acum am trecut de vârsta ei, pentru că, murind, ea a rămas mai tânără ca mine, dar, cu cât mă străduiesc s-o Înțeleg, cu atât mi-e mai străină... Iar fața ei, Îngrozită că ar putea să explodeze Într-un plâns nervos, nu și-ar recunoaște-o dacă și-ar zări-o În vitrina cofetăriei de pe Hauptstrasse În timp ce urmărește mașina decapotabilă, escortată de motociclete și Își Înghite lacrimile isterice, uriașe lentile strâmbe care Îi Întunecă privirea. Profitorii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
de stupefacție, am văzut prăpastia ce se deschidea amenințător, chiar sub picioarele mele. În câteva clipe, totul a scăpat de sub control. Adrenalina a făcut ca inima să aibă În jur de două sute de bătăi pe minut. Eram convinsă că va exploda, Împrăștiindu-se, pulverizându-se ca și cum nici n-ar fi existat. Durerea era atât de mare, Încât am Început să strig după ajutor. Tremuram din toate Încheieturile, când am format numărul de telefon al prietenei mele. Era trecut de miezul nopții
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
timp în urmă, chiar tata trecuse printr-o beție. Ținând-o cu eticheta întoarsă, am golit dintr-odată sticla care părea să conțină alcoolul cel mai curat și mai limpede. Beția m-a cuprins aproape imediat. Băutura a părut să explodeze în mine, împrăștiind limbi de foc. Era ca și cum bubuitul unui vârtej ar fi cuprins întreaga casă. Eu mă bălăbăneam - ca să nu spun că navigam - prin încăperile mici, privirea mea interioară vedea picturi pe sticlă uimitor de strălucitoare, transparente, auzeam sonatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
E superb. Scârbo. ― Clar nu, tastez eu. Suntem doar prieteni. ― Ei, atunci s-aveți parte de momente drăguțe și prietenești, și să nu faci nimic din ce n-aș face eu... La ora șase sunt atât de entuziasmată încât aproape explodez. Am fost la toaletă, m-am machiat un pic, deși sinceră să fiu nu prea văd vreo diferență, și acum stau la birou încercând să mă opun impulsului de a sări prin încăpere. Mă scuzați, care Brad? Vine și Ben
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mână ridicată în sus, în încercarea de a-și ascunde fața, cu cealaltă acoperindu-și disperată bigudiurile. O. ― O? spune Ben și-și ridică o sprânceană, rânjind amuzat la vederea acestor două creaturi ciudate. Eu mă gândesc că am să explodez în râs. Lisa aleargă înapoi sus, urmată în grabă de Sophie. ― Pa-pa, fetelor, strig eu în timp ce-l urmez pe Ben spre ușă. O seară plăcută. Jemima nu primește nici un răspuns, pentru că Sophie și Lisa s-au prăbușit pe canapea, fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mai vechi prieten, cel mai bun amic al lui, pentru că mai întâi vrea să vorbească cu el, cum n-au mai vorbit de mult, iar apoi trebuie neapărat să-i spună cuiva despre interviul de azi, dacă vrea să nu explodeze. ― Rich? Eu sunt. ― Ben! Ce mai faci, băiete? Așa își vorbesc cei doi. Sunt bine, Rich, tu? ― Merge, Ben, merge. Nu te-am mai văzut de nu știu când, ce-ai mai făcut? ― De fapt, am vești. Vocea lui Richard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
hotărâtă să n-o las să scape de data asta. ― Chiar crezi că ți-aș împărtăși ție din problemele mele? spuse Jenny ironic. ― Uite ce e, chiar am încercat să fiu prietenoasă, și tu ești pur și simplu - practic am explodat eu - a dracului de nepoliticoasă. ― Așa să fie? Ei bine, nu țin minte să-mi fi spus cineva că trebuia să fiu drăguță cu tine. ― Sunt prietena șefului tău. Dumnezeule, nu-i vorba că trebuie, doar că nu ți-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
azi noapte. Știu asta, pentru că n-am mai simțit niciodată nimic din ce am simțit azi-noapte. Și în sfârșit, mai știu că n-o să uit niciodată cum e să fii atât de fericită încât să-ți fie teamă să nu explodezi. Așa că stau pur și simplu în pat și absorb această fericire. Nu mă mișc, mi-e teamă să nu-l trezesc pe Ben, mă tem că vraja are să dispară, dar în timp ce-l privesc dormind, el își deschide ochii încet, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și a venit în fața lor cu cele două hârtii în mână. ― Ia spuneți, unde ați vrea să faceți concentrarea? ― ... La tăcerea lor, căpitanul a întins fiecăruia câte una din hârtii, care pentru ei însemnau bucăți de trotil gata să le explodeze în mâini... Nici n-au îndrăznit să-și arunce privirea pentru a vedea ce scrie pe hârtia primită. Au rămas cu ochii ațintiți într-ai căpitanului, care îi privea ca un părinte. ― Am respectat rugămintea sergentului care v-a adus
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
fi fost unul și în vremea lui Alexandru cel Bun. Cel care a fost zidit mai târziu, însă, a fost spulberat de explozia unui depozit de muniții aflat în preajma lui. ― Cum s-a întâmplat ca un depozit de muniții să explodeze așa tam-nisam? - a întrebat unul dintre cei de față. ― Această nelegiuire au înfăptuit-o la 10 mai 1918 bandele de ruși - aliații noștri care, după pacea separată de la Brest Litovsk cu nemții, au părăsit frontul și s-au dedat la
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
Sus să nu-i ducă cum ne-o dus pe noi în noă sute cinșpe... Că în răzbel te duci, da’ cine știe dacă te mai întorci... Parcă și acum simt țărâna ceea zvârlită peste noi de obuzu’ care o explodat chiar în fața tunului nostru. Noroc că o vinit brancardierii și ne-o scos de sub pământ... Unuia - acela era servant - i-o luat mâna de tot. Din umăr. Mie mi-o rupt numai carnea de pe piciorul stâng, mai gios de genunchi
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
ridicat privirea. S-a uitat la noi, după care, în timp ce noi îl urmăream și nu ne venea să credem, ne-a făcut cu ochiul. Eu și Brigit ne-am holbat una la alta cu niște priviri tâmpe, după care am explodat din nou. — Ce tupeu pe capul lui! am chițăit eu printre lacrimile care-mi curgeau pe obraji de-atâta râs. — Cine se crede? a hohotit Brigit. Apoi, spre oroarea mea, l-am văzut pe Luke detașându-se de ceilalți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
locul la care mă uitasem eu, după care și-a fixat din nou privirea în ochii mei. O vreme, ne-am uitat unul la celălalt în tăcere. Nu știam ce să spun. Apoi, din senin, am simțit cum dorința a explodat în mine. într-o fracțiune de secundă, Luke a încetat să mai fie un personaj amuzant. Nu-mi mai păsa de tunsoarea lui demodată sau de hainele lui caraghioase. Totul, inclusiv pantalonii ăia strâmți, și, mult mai important, conținutul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de casă! Asta-i bună de tot! — Sau să facă... să facă... Clarence râdea într-un asemenea hal încât abia reușea să vorbească. —...sau să facă degustări de vinuri, a izbutit el să spună într-un final. Puloverele maro au explodat într-un râs convulsiv. Erau veseli nevoie mare și râdeau așa de tare că trebuiau să se sprijine unii de alții. — Aș mânca și eu un castron de pateuri crude dacă m-ar lăsa să fac degustări de vinuri, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Oricum, străzile erau pustii. Irezistibil atrasă de oglinda retrovizoare, am observat că șoferul continua să se holbeze la mine. Mi-am dat seama, cu o stare de calmă resemnare, că soarta mi-era pecetluită. Câteva secunde mai târziu, frica a explodat pur și simplu înlăuntrul meu. Incapabilă să mai suport, am început să scotocesc prin geantă în căutarea Valiumului. Asigurându-mă că taximetristul nu știa ce fac, am ridicat pe furiș capacul și am scos vreo două pastile. în timp ce mă prefăceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
din plastic transparent. —Nu sunt sigură că chestia asta rezistă la greutatea mea, mi s-a confesat ea îngrijorată. Nu! mi-a strigat atunci când am încercat să mă așez lângă ea. Nu era deloc de acord. Dacă stăm amândouă, o să explodeze cu siguranță, mi-a explicat ea. Of, Doamne! a exclamat după ce s-a instalat confortabil. —Ce-i? — Prin chestia asta se vede totul și știi cum se lățește totul atunci când stai jos! Toți cei care sunt în spatele meu o să creadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
După asta, am căzut una în brațele celeilalte, râzând cu lacrimi. Soneria s-a auzit din nou. Lung și pătrunzător, reducându-ne pentru o clipă la tăcere. Ignoră-l, am gâfâit eu. Nu pot, a fornăit ea. Apoi amândouă am explodat din nou în râs. Brigit a trebuit să aștepte până când a putut din nou să vorbească. A ridicat receptorul și-a zis: —Intră, porc gras și păros ce ești! După care a apăsat pe butonul de deschidere. Tipul părea nedumerit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]