7,100 matches
-
și termenul de referință constituindu-le obiectivele pedagogice.” Prin tehnologia didactică subiectul cunoscător, fie el copil, adolescent sau tânăr, este adus În fața adevărului, a științei, a culturii și Îl ajută pe această cale să intre În posesia cunoașterii (adevărului și frumosului), una dintre cele mai Înalte categorii de bunuri ale omului, parte integrantă și definitorie a ființei sale, cea care dă un sens și un țel vieții. Orice cunoaștere ce ia naștere În mintea individului este o solicitare a unor funcții
Managementul calității În Învățământul superior by Valentin Ambăruş, Ciprian Rezuş, Gabriel Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1697_a_2974]
-
mâine” suportă brutala respingere a clipei. Izolat, trădat, lovit de absurde învinuiri, eroul - proiecție vanitoasă a lui B. însuși - ia calea exilului. Bărbat plin de farmec, Andrei nu acceptă să rămână captivul iubirii. În femeie el nu caută desfătarea, ci frumosul, ca și misterul de care este însetat. Dar, printr-un renghi al destinului, idealistul ajunge să fie privit de ceilalți doar ca un seducător cinic și egoist. Un soț zuliar îl ucide și amintirea omului politic de anvergură se va
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285759_a_287088]
-
comparative bazate pe substantive sunt mai fructuoase decât cele care se opresc asupra altor categorii gramaticale.26 Termenii-cheie leopardieni sunt pe de o parte elementele nominale ce dau măsură originalității și specificității lexicului din Canturi: siepe-desiș, luna-lună, inganno-înșelătorie, ignoto-necunoscut, vago-vag/frumos, silenzio-tăcere, quiete-liniște etc., iar pe de altă parte, numele comune foarte frecvente. Cele din urmă au fost numite de Steen Jansen și Paola Polițo, reluând terminologia lui Robert Martin, cuvinte pol.27 În Canturi primele zece cuvinte pol sunt în
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
propria interioritate din Sieși a fost reluat de Arturo Graf și Camillo Sbarbaro. Există, de asemenea, un întreg inventar de termeni tipici Canturilor și preferați de novecentiști: ermo însingurat, solitario singuratic/solitar, solingo solitar, pensoso gânditor, odorato înmiresmat, vago vag/frumos, posare a așterne.58 Asemenea contemporanilor săi, Quasimodo nu a rezistat tentației de a împrumuta elemente lexicale, stilistice și motive leopardiene, pe care le întâlnea în paginile revistelor literare sau în operele care circulau în epoca. El se numără așadar
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
trăire. Motivului tăcerii cu trimitere la abilitatea creatoare a celor doi autori demonstrează că ambii au perceput existența unei corespondențe între împietrirea inimii și tăcerea naturii, liniștea vocilor sau dispariția cuvintelor ce umpleau sufletul în copilărie: îmi va părea orice frumos al naturii sau artei / fără suflet și mut (Contelui Carlo Pepoli, vv.134-5), Milă, că eu să nu rămân / fără de chipuri și cuvinte / în amintire, într-o bună zi (Bâtlan mort); temeri de umbre și de tăceri (Vânt la Tìndari
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
Allgemeinheit verbun den sein.“ Acordul subiectiv al facultăților de cunoaștere, pe care îl produce judecata estetică, își găsește în filozofia istoriei a lui Benjamin o corespondență în intensitatea așteptării mesianice, provocată de spectacolul decăderii creației. Altfel spus, la fel ca frumosul kantian, clipa venirii lui Mesia nu se lasă recunoscută prin concept, nu poate face obiectul unei judecăți de cunoaștere. Ea iese din regimul reprezentării și se constituie ca așteptare pură și index al răscumpărării amânate pe care îl poartă în
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
norocul îl vînd “. însă, nu te chiti că la oricare pas vei găsi cîte unul, să știe că nu se mărită odată cu vita și capătul de frînghiuță din cornele sale, ori cea dimprejurul grumazului porcului, sau și căpăstrul din capul frumosului cal. După cum se topiră eresuri atîtea ținute în cinste cînd vremea curgea peste dînsele, tot cam așa piere azi obiceiul cu tîlc tăinuit al frînghiei cutăreia vite vîndute la tîrg, ori pe cale, ori și din ogradă. Ci, pînă mai scapă
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
Albatros s-a dorit a fi o punte de legătură între generații, "între cei vechi legați de tradiție și respectul câteodată exagerat al trecutului și între cei tineri frământați de dorința găsirii unor forme și formule nouă de exprimare a frumosului". O afirmație destul de importantă în condițiile în care tinerii care adoptaseră o orientare de dreapta exprimaseră nu de mult un protest la adresa literaturii bunicilor. De altminteri, în Albatros va reveni cu insistență ideea aceasta a necesității existenței unei continuități între
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
nici ele noi, dar reprezintă o luare de poziție față de presiunile exercitate asupra literaturii de diversele tendințe ("politice, sociale, pedagogice, moraliste sau oricum s'ar numi și oricât de nobile ar fi"). Se susțin ideile maioresciene: arta trebuie să exprime frumosul, arta este morală prin ea însăși. Raul Teodorescu este prudent și atunci când prezintă revista Albatros, precizând că nu toate creațiile publicate aici "satisfac înaltele cerințe ale artei, căci adevărata creație artistică nu apare decât întâmplător și deci rar". Apariția revistei
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
an I, nr. 7, 15 iunie 1941, p. 1. 131 Ibidem. 132 Ibidem. 133 Ibidem. 134 Ibidem, p. 2. 135 Ibidem, p. 5. 136 "A scrie nu este totuna cu a traduce gustul unui public neinițiat în labirinturile rare ale frumosului. A scrie este totuna cu a sluji într-o catedrală de sublime ecouri. Cultul sacerdotal al artei, nu poate fi oficiat decât de acei magi ai cuvântului (...)", Virgil Untaru, "Între biografia romanțată și industria literaturii", în Albatros, an I, nr.
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
nu își vor lua vacanță în timpul verii, rămânând să informeze publicul cititor despre fenomenul cultural de pretutindeni. Declarându-se „monarhici din convingere”, „tradiționaliști prin educație și cultură”, „susținători numai ai ideilor sănătoase, a concepțiilor clare în arta” și „propovăduitori ai Frumosului, unit numai cu Binele”, ei își definesc în continuare un program susținut de bilanțul numerelor apărute: „La această revista, noi ne-am propus să apărăm eternele principii ale artei clasice, care este una în toate timpurile. Am deschis rubrici pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289042_a_290371]
-
care revista editată de acesta la Fălticeni le-a promovat, U. optează pentru un demers estetic preponderent teoretic, realizat în lucrările Poetică folclorică (1976), Prolegomene la o estetică a folclorului (1980), Eseuri etnologice (1986), Etnoestetica (1998), Cazul Mărie sau Despre frumos în cultura orală (2001). Sunt programatice pentru el reformularea definițiilor culturii tradiționale, detașarea netă de practicile studiilor tematiste, conținutiste, de abordarea cantitativă, descriptivistă, de tehnicismul mărunt, cercetătorul alegând examinarea calitativă, axiologică a creației populare, convins, spre deosebire de teoreticienii utilitarismului creației folclorice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
Sunt programatice pentru el reformularea definițiilor culturii tradiționale, detașarea netă de practicile studiilor tematiste, conținutiste, de abordarea cantitativă, descriptivistă, de tehnicismul mărunt, cercetătorul alegând examinarea calitativă, axiologică a creației populare, convins, spre deosebire de teoreticienii utilitarismului creației folclorice, că în spațiul oralității frumosul este evident, că în mediile tradiționale au existat inși înzestrați, care și-au performat creațiile pentru delectarea artistică, că aceștia au avut o conștiință estetică explicită. U. refuză termenul „folclor”, preferându-l pe cel de „literatură orală”, care include și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
creației orale de pe pozițiile etnoesteticii, ceeea ce ar presupune o bună cunoaștere a esteticii savante. Dacă în Poetică folclorică aplică teoria artei la literatura orală, iar în Prolegomene la o estetică a folclorului schițează o teorie a valorilor și a frumosului, în Etnoestetica încearcă apropierea problematicii esteticii literaturii orale de „modelul unei discipline de-sine-stătătoare”. Secțiunile cărții tratează despre cadre axiologice, capodopera folclorică, categorii ale etnoesteticii, poetica folclorului, forme ale imaginarului și ale creației. Miorița, scrie U., trebuie examinată nu de pe pozițiile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
un „comportament mitic”, iar sacrificiul său având semnificația unei „reconstrucții în spirit”. Observații subtile face U. și despre tragic, așa cum se relevă acesta, între altele, în balada Meșterul Manole. O abordare nouă aduce capitolul Categorii ale etnoesteticii, unde sunt examinate frumosul, sublimul, sărbătorescul, tragicul, comicul și absurdul. În definirea frumosului autorul nu-și cantonează interpretarea la perfecțiunea formală, nu împărtășește opinia lui Lucian Blaga potrivit căreia conceptul de frumos constă în fenomenul nuanțării, ci se oprește la o serie de sentințe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
reconstrucții în spirit”. Observații subtile face U. și despre tragic, așa cum se relevă acesta, între altele, în balada Meșterul Manole. O abordare nouă aduce capitolul Categorii ale etnoesteticii, unde sunt examinate frumosul, sublimul, sărbătorescul, tragicul, comicul și absurdul. În definirea frumosului autorul nu-și cantonează interpretarea la perfecțiunea formală, nu împărtășește opinia lui Lucian Blaga potrivit căreia conceptul de frumos constă în fenomenul nuanțării, ci se oprește la o serie de sentințe „acceptate ca dogme de colectivitatea întreagă”, ele vădind însă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
Manole. O abordare nouă aduce capitolul Categorii ale etnoesteticii, unde sunt examinate frumosul, sublimul, sărbătorescul, tragicul, comicul și absurdul. În definirea frumosului autorul nu-și cantonează interpretarea la perfecțiunea formală, nu împărtășește opinia lui Lucian Blaga potrivit căreia conceptul de frumos constă în fenomenul nuanțării, ci se oprește la o serie de sentințe „acceptate ca dogme de colectivitatea întreagă”, ele vădind însă că „nu există un model general al conceptului”. Frumosul natural are o importanță secundară pentru artistul anonim, iar portretul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
nu împărtășește opinia lui Lucian Blaga potrivit căreia conceptul de frumos constă în fenomenul nuanțării, ci se oprește la o serie de sentințe „acceptate ca dogme de colectivitatea întreagă”, ele vădind însă că „nu există un model general al conceptului”. Frumosul natural are o importanță secundară pentru artistul anonim, iar portretul uman este prezentat în datele lui anatomice generale. În lirica populară, pentru definirea frumosului este folosită o serie de substitute. În sfera sublimului intră colindele și sărbătorescul. În ansamblul ei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
ca dogme de colectivitatea întreagă”, ele vădind însă că „nu există un model general al conceptului”. Frumosul natural are o importanță secundară pentru artistul anonim, iar portretul uman este prezentat în datele lui anatomice generale. În lirica populară, pentru definirea frumosului este folosită o serie de substitute. În sfera sublimului intră colindele și sărbătorescul. În ansamblul ei, Etnoestetica propune o strategie sugestivă a receptării literaturii orale. Cazul Mărie sau Despre frumos în cultura orală, structurată pe analiza unor descântece, colinde, paremii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
în datele lui anatomice generale. În lirica populară, pentru definirea frumosului este folosită o serie de substitute. În sfera sublimului intră colindele și sărbătorescul. În ansamblul ei, Etnoestetica propune o strategie sugestivă a receptării literaturii orale. Cazul Mărie sau Despre frumos în cultura orală, structurată pe analiza unor descântece, colinde, paremii și basme, este o carte despre apariția frumuseții (nașterea Afroditei), despre mituri (mitul apei, legenda focului), estetica elementelor (frumusețea naturii, frumosul uman), peisaje celeste, peisaje terestre, modele de frumusețe și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
sugestivă a receptării literaturii orale. Cazul Mărie sau Despre frumos în cultura orală, structurată pe analiza unor descântece, colinde, paremii și basme, este o carte despre apariția frumuseții (nașterea Afroditei), despre mituri (mitul apei, legenda focului), estetica elementelor (frumusețea naturii, frumosul uman), peisaje celeste, peisaje terestre, modele de frumusețe și portrete eroice, geografia imaginară a iadului, geografia raiului, aceasta - aparent mai săracă - confirmând constatarea esteticii generale „cum că frumosul este mai uniform decât urâtul”. Alte considerații privesc râsul și obiectul comic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
nașterea Afroditei), despre mituri (mitul apei, legenda focului), estetica elementelor (frumusețea naturii, frumosul uman), peisaje celeste, peisaje terestre, modele de frumusețe și portrete eroice, geografia imaginară a iadului, geografia raiului, aceasta - aparent mai săracă - confirmând constatarea esteticii generale „cum că frumosul este mai uniform decât urâtul”. Alte considerații privesc râsul și obiectul comic, tipologia obiectului comic, în care, împotriva unei opinii exprimate de Mihai Ralea, se propune ideea că omul societăților arhaice nu avea capacitatea de a recepta situațiile comice, dar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
folclorului, București, 1980; Eseuri etnologice, București, 1986; T. Maiorescu esteticianul, București, 1987; Camera Sambô. Introducere în opera lui Mircea Eliade, Iași, 1993; Sadovenizând, sadovenizând..., Iași, 1994; Etnoestetica, Iași, 1998; Mic tratat de estetică teologică, Iași, 1999; Cazul Mărie sau Despre frumos în cultura orală, Iași, 2001. Ediții, antologii: De-ale lui Păcală. Snoave populare, București, 1964 (în colaborare cu Vasile Adăscăliței); Pe plaiuri moldovene, Iași, 1964; Mihai Lupescu, Tei-legănat, pref. edit., Iași, 1975; Mihail Sadoveanu, Poezia populară, pref. edit., Iași, 1981
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
de președinți, de cântăreți, actori și regizori, muzicieni celebri, nume "mai mult sau mai puțin elitiste" de scriitori și critici literari contemporani. Aranjate alfabetic, articolele care îl alcătuiesc creează un caleidoscop al societății americane, pe cât de divers, pe atât de frumos colorat. Impresionantă este nu numai varietatea spectrului socio-politico-istorico-cultural, dar și excelentele legături intertextuale, trimiterile la concepte similare, conexe, comparative sau antitetice. Ori trimiterile la bibliografie. În felul acesta, Dicționarul este mai mult decât un simplu instrument de lucru; el devine
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
salută entuziast versurile lui Ion Barbu din Joc secund, definindu-le drept „stanțe purificate în flacăra minții”, „adevărate filtruri de melodie și simbol, descântece pentru intelect, formule poetice ale unui ritual magic”. Preocuparea lui P. este aceea de a decela frumosul autentic în opera literară. Nu reproșurile și obiecțiile precumpănesc la el, ci dorința de a sesiza și așeza în lumină acele elemente în virtutea cărora o lucrare intră în sfera literaturii. În articolul Versificație și poezie, preciza că unul dintre scopurile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288761_a_290090]