5,138 matches
-
Ernst I, În palatul căruia trăise cinci ani, strecurându-se cu ușurință, după cât se pare, În mediul aristocratic din Dresda. Însă tot timpul ăsta a nutrit pasiu nea picturii animalelor sălbatice, Îndeosebi a leilor. Îi văzuse cândva la circul lui Henri Martin, la Haga, și se simțise atras de instinctele lor de nestăpânit. S-a identificat cu mândria, cu firea lor fioroasă, și a creat lucrări monumentale care Înfățișează aceste animale săbatice, dar nobile, atacând șerpi, cai sau ofițeri olan dezi
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
discuțiile astea, care ar fi pasionat pe Mini la lumina zilei, se topeau acum. 27 . .. La același dejun era și prințul. . . Un om de talie mijlocie, slab, palid, cu ochii mari, verzi, spălăciți și o barbă mică blondă, a la Henri IV, foarte îngrijită. Un bărbat cu barbă nu exista pentru Mini decât cel mult când era domnul de gazdă, ca moșierul Hallipa. Remarcase însă mâinile și picioarele prințului, ea care nu observa mâini și picioare. Erau așa de înguste si
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
al aventurii în stare pură, reputația de artă sincronă cu sensibilitatea epocii sale. Bob Morane este un caz cu atât mai interesant cu cât geneza benzii desenate este legată de expansiunea unui ciclu narativ semnificativ în ecuația literaturii de consum. Henri Vernes este un Ian Fleming francofon ce creează scheletul pe care se așază imaginea benzii desenate. Vitalitatea acestui ciclu, care se întinde peste decenii și cuprinde zeci de volume, este explicabilă în contextul occidental al creșterii impresionante a unui tip
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
la ce cunoștințe să raportezi monumentele vizitate nu le poți înțelege. Adică ai o vedere parțială a lor. Le-ai zărit numai. Un gând despre scindările conștiinței și schimbările de dispoziție care creează iluzia mai multor persoane în una singură. ٭ Henri Bergson, Râsul: Simțurile și conștiința mea nu-mi livrează din realitate decât o simplificare practică". O frumoasă intuiție. Bărbații sunt mai logici decât femeile. Observ că femeile trăiesc mai mult decât bărbații. Ori logica nu e bună, ori ea epuizează
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
servicii importante Franței. Nu disprețuia acest gen de muncă, socotind că războiul este război. Soțul ei a murit pe front și ea aflat aceasta printr-o scrisoare în care i s-a trimis „Crucea de război” cu care fusese decorat Henri Richer. A trecut prin multe încercări cunoscând după terminarea primului război mondial tristețea și dezamăgirea agentului dublu asupra căruia va pluti suspiciunea. —De ce? A fost suspectată de anumite fapte? Serviciul francez de spionaj nu mai era decât un viespar din
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
se ascund sub numele „complotiștilor“ și a „sectei satanice“. Din vastul material despre Protocol (care, În mare, a preluat, cu modificări și adăugiri neesențiale, aceeași documentație) se disting net cărțile lui Norman Kohn, Delevski ca și Apocalipsa vremurilor noastre de Henri Rolland, care nu este doar sursa majoră În cercetarea acestei teme, ci și o Învățătură moralizatore, un post‑scriptum al povestirii: această carte semnifică Încă o victimă a Conspirației, fiind arsă de autoritățile de ocupație germană de la Paris! Un cititor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
de față nu include și textul lui Jean Cassou, foarte pertinent de altfel; voi cita în notă unele dintre pasajele comentate mai jos de Unamuno, restul discuției putând fi lesne urmărit chiar și în lipsa textului care a provocat-o. Abatele Henri Bremond (1865-1933), La poésie pure, 1926. „Saint Augustin s’inquiète, avec une sorte de frénétique angoisse, de concevoir ce qu’il pouvait bien être avant l’éveil de sa conscience. Plus tard il s’étonne de la mort d’un ami
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Ruiz (1873-1967), scriitor și eseist spaniol, una din cele mai importante figuri ale Generației de la 98. Jacques de Lacretelle (1888-1985), romancier și eseist francez. Unamuno se referă la Aparté. Colère. Journal de colère. Dix jours à Ermenonville, Gallimard, Paris, 1927. Henri Frédéric Amiel (1821-1881), scriitor elvețian de expresie franceză, eseist și diarist, autor al unui celebru Journal intime (1883). Frédéric Lefèvre (1889-1949), romancier, eseist și critic literar francez. A fost co-fondator al revistei Les Nouvelles Littéraires, în octombrie 1922. Aici își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
am Înțeles că pentru el fusese rezervat acel loc. Imediat a fost copleșit cu atenții, adulat, fiecare din cuvintele lui provoca exclamații sau râsete. Bunicul se ridică, Îmi făcu semn să-l urmez. Vino, trebuie să te prezint vărului meu Henri. Spunând acestea, mă trase până În dreptul noului-venit. Cei doi veri se Îmbrățișară, Înainte de se Întoarce spre mine. — Nepotul meu american. I-ar face atâta plăcere să te viziteze! Mi-am ascuns cu neîndemânare surpriza. Bărbatul mă examină cu un aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
vorbise despre el adesea și cu o agasantă mândrie de clan. E drept că sus-numitul văr, puțin cunoscut În partea mea de Atlantic, era, În Franța, mai faimos decât Sarah Bernhardt, pentru că era vorba despre Victor-Henri de Rochefort-Luçay, În democrație Henri Rochefort, marchiz și comunard, fost ministru, fost ocnaș. Deportat În Noua Caledonie de versaillezi, reușise, În 1874, o evadare rocambolescă, care Înflăcărase imaginația contemporanilor; Însuși Édouard Manet pictase o Evadare a lui Rochefort. În 1889, plecase, totuși, din nou În exil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
cuprindea catrenele scrise de poet cu propria-i mână, la care fusese adăugată, pe margini, o cronică. Mi-a istorisit mai cu seamă pe ce căi ocolite Îi parvenise Manuscrisul. — Good Lord!1 Pioasa mea interjecție englezească Îi smulse vărului Henri un hohot de râs triumfător, ea era dovada că recele meu scepticism se risipise și că, de atunci Înainte, aveam să să-i sorb fiecare cuvânt. Se grăbi să profite. — Bineînțeles, nu-mi amintesc mare lucru din ce mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Scuzați-mă că v-am făcut să așteptați. Era Djamaledin. M\ma lui stângă strângea o țigară de foi stinsă; mi-o Întinse pe cea dreaptă, ca palma deschisă, moale, dar viguroasă. — Numele meu este Benjamin Lesage, vin din partea lui Henri Rochefort. Îi prezentai scrisoarea de recomandare, dar el o strecură În buzunar fără s-o privească, Își deschise brațele, mă Îmbrățișă și mă sărută pe frunte. — Prietenii lui Rochefort sunt și prietenii mei, le vorbesc cu inima deschisă. Luându-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
deschise brațele, mă Îmbrățișă și mă sărută pe frunte. — Prietenii lui Rochefort sunt și prietenii mei, le vorbesc cu inima deschisă. Luându-mă de umăr, mă trase spre o scară de lemn care ducea la etaj. — Nădăjduiesc că prietenul meu Henri o duce bine, am aflat că Întoarcerea sa din exil a fost un adevărat triumf. Toți acei parizieni care au defilat scandându-i numele, ce fericire trebuie să fi simțit! Am citit relatarea În L’Intransigeant. Mi-l trimite regulat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
regale. Și tu, popor al Persiei, În care mi-am pus speranțele cele mai mari, să nu crezi că, eliminând un om, Îți poți câștiga libertatea. Trebuie să Îndrăznești să scuturi povara tradițiilor seculare”. Păstrați o copie, traduceți-o pentru Henri Rochefort, L’Intransigeant este singurul ziar care-mi mai clamează nevinovăția, celelalte mă tratează de asasin. Toată lumea-mi dorește moartea. Să fie liniștiți, am cancer, un cancer al maxilarului! Ca de fiecare dată când avea slăbiciunea de a se plânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
s-a îngropat în provincie unde n-a avut nici măcar ocazia unui șantaj mai ca lumea, care să-l propulseze la Paris. Și când te gândești că fusese unul dintre cei mai buni studenți la filozofie! Se plimba prin Bernard Henri Lévy ca pe un gazon proaspăt tuns într-o zi ploioasă și avea câte-un citat din Jean-Paul Sartre la îndemână pentru orice împrejurare. Dar ce să faci cu citatele din Sartre când dai doar știri cu deciziile primarului sau
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
violentă este experiență mistică, clipe excepționale de intuiție ideatică, fulgor et lumen în secunde infinitezimale, scrie Edgar Wind; o transă ducând la o înfăptuire mecanică, lipsa de control asupra forței dicteului, pentru că este un travaliu subteran. Prin termenul de transpossibilité, Henri Maldiney definește spațiul necunoscut în care are loc artezianic izbucnirea operei de artă, spațiu pe care îl asimilează acelui Nirgends ohne Nicht din a opta Elegia duineză a lui Rilke, "Niciundele fără nimic". Pierre Blanchot crede că inspirația este ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
lucid în a găsi și trăi suprema eliberare spirituală în mers continuu. L-am simțit, a trecut prin mine, m-a absorbit în acea clipă: am fost el. Notă. Termenul de "transposibil" a fost utilizat după trei decenii de fenomenologul Henri Maldiney pentru a defini cunoașterea transcendentală, superioară celei intelective (Emmanuel Lévinas, Totalitate și infinit, ed. Polirom, 1999, p. 286). Este prin urmare vorba de un concept gnoseologic (analog "ochiului transcendental", discutat în cartea de față), și nu onto-axiologic precum transposibilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
oraș. Câinele îi conduse lătrând la o distanță respectabilă, deși glonțul nu-i rănise decât amorul propriu. Ca și la Superman, paznicul ruginit ghici cu greu identitatea personajelor. Erau soldații damnați ai lui Sven Hassel, iar mutilații, leproșii lui Papillon, Henri Charrière. Dacă s-a creat o breșă, cum naiba au venit ăștia din trecut? gândi dezghețatul paznic. Chiar poate veni de oriunde, cineva? Adică, acolo e o bandă rulantă cu bagaje din toate timpurile și cad în golurile de vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
-o pe cea de-a doua cu următoarea carte a d-nei Underhill, The Mystic Way. A psychological study in Christian origins (1913), care este o pledoarie pentru caracterul „unic“ al creștinismului. Scrisă sub influența filozofică a lui Rudolf Eucken și Henri Bergson, Mysticism a suferit, de-a lungul celor douăsprezece ediții ale sale, sensibile modificări și schimbări de accent. Una dintre cele mai importante este privilegierea experienței mistice creștine în raport cu celelalte expresii ale trăirii mistice. Evelyn Underhill a fost prezentată cititorului
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
două, este un bun comun al teologiei fundamentale, dincolo de frontiere confesionale. E din nou adevărat că Nae Ionescu o citează pe Sfânta Tereza de Ávila pentru viziunea mistică a trinității, la fel ca Underhill. Aceasta o expune după cartea lui Henri Delacroix, Études d’histoire et de psychologie du mysticisme (1908), pe care o recunoaște în prefață drept o sursă majoră de inspirație a cărții sale. Nae Ionescu era de mult familiar cu Sf. Tereza, pe care o pomenește adesea atât
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
autor și nici învinuirea de plagiat. Nereușindu-i încercarea printre clasici, Marta Petreu trece la un autor non-tradițional, la care se referă și Nae Ionescu. Așadar, acesta „pare să se fi inspirat“ din Introduction à la métaphysique (1903) a lui Henri Bergson. Dar, cum reputatul studiu nu a fost reluat în volum decât în 1934 (La pensée et le mouvant), emite ipoteza că Nae Ionescu nu l-ar fi cunoscut direct, ci prin intermediul amplelor citate din monografia Bergson (1926) a lui
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
sincer, căci, la sfârșitul semestrului, Nae se mută la Universitatea din München pentru a audia alți profesori. Tot pe vremea când își pregătea doctoratul în Germania s-a pronunțat asupra acuzației de plagiat aduse unui alt filozof. După izbucnirea războiului, Henri Bergson luase o poziție agresivă față de însuși spiritul germanic, pe care l-a învinuit, printre altele, de „barbarie cinică“. În replică, dincolo de Rin au fost reactualizate mai vechi acuzații, după care celebrul filozof francez ar fi plagiat câțiva gânditori germani
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
cochet. Îmi zâmbește și mă invită politicos, În sufragerie, parcă mă aștepta. Un interior bine aerisit, cu un aer cald, primitor, În care te simți efectiv, bine. Pe fotoliu stătea un domn care citea o carte În limba franceză de Henri Calet. Nu Îi dădeam mai mult de 80 de ani, cu indulgență, În realitate, având 101 ani, născut În 1910. Un bărbat suplu, Înalt, privire ageră, energic, cult. Puse cartea pe o măsuță (așa am putut să rețin ce carte
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
mea începuse de mult, ea a învățat deodată numai operele bune, a cunoscut pe Debussy, înainte de a fi auzit pe Puccini. Același lucru s-a întîmplat și în literatură, unde a gustat pe Racine, înainte de a se fi emoționat de Henri Bataille. Avusese norocul unui profesor bun, pe care nu-l avusesem odinioară eu, și pierdusem mult timp ca să am curajul să cred că anumite opere sunt proaste, indiferent de admirația ce o au încă pentru ele unii critici cunoscuți. O
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
n-o va lua. Acum totuși, eroina răspunde mai bine noțiunii lui de femeie fină, fiind o cerebrală, în mare măsură educată chiar de el. Ea gustă pe Racine și pe Debussy, coborând la justa măsură pe Puccini și pe Henri Bataille și are păreri foarte solide asupra literaturii: "Aș vrea să conving pe toți cum se pricepe de bine să judece o operă literară, fără influența nimănui, neputând să-i schimb părerile, și ce pa-timă pune să-ți demonstreze adevărurile
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]