4,917 matches
-
Dar chiar în ușă m-am lovit de el. Cum l-am recunoscut prin întuneric habar n-am, însă l-am recunoscut. Și, într-o clipă, n-am mai simțit duhoarea din vagon. M-a cuprins frica... După ce ieșisem din pușcărie, îl mai întîlnisem o singură dată. Și numai pentru o clipă. Mergeam într-o seară spre casă și, brusc, am avut senzația că eram urmărit. M-am întors și l-am observat. Imediat s-a pierdut în mulțime... Iar acum
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Și cu asta gata, sus fruntea, băiete!" Era cam ridicolă, poate, această metodă de a-mi inocula optimism, dar ea a dat roade. Plecam din cimitir întotdeauna fluierând, Și puțin, îmi păsa, că unii mă puteau considera cinic. Nici la pușcărie n-am reacționat altfel. Dacă murea cineva, mă uitam ceasuri în șir la cerul albastru de-afară. Doamne, cât de mult iubeam atunci lumina! Vorba Călugărului, n-am avut niciodată chef să cobor în orificiul care ne predă neantului pentru
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
i-am zis pe un ton destul de arțăgos: "Cum ar trebui să mă port normal? Să spăl pahare murdare într-o cîrciumă? Să caut un meșter de cruci căruia să-i fie milă de mine? Ori să mă întorc la pușcărie, să fac portretele gardienilor și să deschid o expoziție într-o celulă?" Dinu a venit și s-a așezat și el pe pat. "Și crezi că aici în azil...?" zise el, fără să termine întrebarea. Am înțeles ce vroia. Tocmai
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
liderii de opinie - redutabili în perioada noastră de tranziție. Așa că am să închei cu un banc pe care l-am auzit pentru prima oară prin anii ’50, ani teribili, ani cumpliți, când pentru un banc puteai să te trezești la pușcărie. Și am să-l adaptez la anotimp, la iarna care, cam peste tot, e o iarnă grea. Zice Pastenague: — Uite! Iar ninge!... Mai dă-i în p... mă-sii! P.S. Am aflat cu întârziere că C. Țoiu nu e de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
scriitoricească. Trebuia să fii antiamerican, adaugă el, pe vremea când Maria Bănuș scria „Ție îți vorbesc, Americă”. Tac, mă uit la el să văd: chiar vorbește serios? — Se poate, tocmai tu, care ai fost victima comunismului! Taică-tău a făcut pușcărie, tu însuți ai fost persecutat și exilat, iar acum te arăți antiamerican... Culmea e că vorbește serios. Oportuniștii nu spun niciodată vorbe în vânt, chiar dacă se poartă după cum bate vântul. Sunt serioși, pentru că ei chiar cred că prin vorbele lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
lumea scriitoricească... Eram un fel de miel. Sau pui de găină ori alt animal, numai bun pentru sacrificiu. Poate că Preda voia să mă ocrotească. Poate că voia să se fălească. Avea redactori unul și unul! Doi dintre ei făcuseră pușcărie politică: Ivașiuc și Paleologu. De unde să știe Preda pe vremea aceea că pușcăriașii politici erau siliți să semneze „pactul cu diavolul”? L-au semnat cu toții? Și Goma? Și dacă l-au semnat, l-au și respectat? Nu-mi vine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
1954, când a fost închis. Țin minte că uneori, seara, când reușea să se dezlipească de aparatul de radio fixat în permanență pe „Europa Liberă”, ne anunța solemn: — Vin! În șase luni sunt aici! — Cine, tată? — Americanii, domnule, americanii! În pușcărie a rămas filoamerican. Și după, când a ieșit, grațiat de Ghorghiu-Dej. Până când a murit, nu mult după aceea. A murit filoamerican, iar eu am să mor, e sigur, antiamerican. Conflict între generații? Nu, pentru că nenumărați inși din generația mea au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
hărțuiți iar?” “Nu-i facem nimic, fiți pe pace. Vrem să-l repunem în drepturi, să fie om, așa, ca mai-nainte” “Vreți pă dracu’! nu cumva i-oți da și plămâni noi! Că, p-ăia vechi, i-a găurit pușcăria și ăi dă’l chinuiau ca pă hoții de cai...” “Ce e, tată, cu cine vorbești? Ah! Bună dimineața” “Bună dimineața, tovarășe Alexandrescu. Ce mai faceți?” “Foarte bine, domnule, nu mai pot dă bine! (Urmează un acces de tuse profundă
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
naturiste pentru boli ușoare, șoșonii de azi și șoșonii de ieri, mâncare de post, muzică, parastasuri, creșterea chiriilor, politica de pe vremuri, desigur, de aici și de aiurea, cine mai trăia din lumea foștilor, cu ce se ocupau după ce ieșiseră din pușcării, în așa fel încât dovedeau că nu erau la curent cu nimic și nu pricepeau o iotă din câte se petreceau cu adevărat în jurul lor. Dar nu doar cu politica erau cu totul în afară. Replicile sclipeau, scânteiau, se încrucișau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
moș căruia i se mai întâmplase asta cu două decenii în urmă și căruia i-au spus răspicat: Ești naiv, bătrâne, dacă-ți închipui că nu mai avem noi puterea, ori ne spuneți ce-i cu ziaristul ăsta, ori înfundați pușcăria pentru tăinuire!? Ce să le spună dacă abia de-l vedeau la față? Firește că securiștii știau asta, însă aveau nevoie să se acopere de anchete pentru ziua în care buboiul s-ar fi spart și ar fi fost chemați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
324 din codul penal. Numai întâmplarea a făcut să-mi scape călușul din gură, în noaptea când el însuși, răsfoind codul, a rostit ca un crainic radiofonic, sancțiunile legale, subliniind cu vârful degetului arătător, textele paragrafelor care indicau ani de pușcărie. - Vreau să-mi vărs tot focul, izbucni paraliticul din mine și porni ca o morișcă: Cu femeile se poartă ca un măcelar, le miroase ca un câine și le aruncă după întrebuințare ca pe niște ghete vechi. - Da, - dar ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
mușchii pătrați ai gambelor ce ieșeau la lumina de sub rochița de batist. Stătea câteva secunde lungi cu privirea cine știe unde, cu urechea atentă la un cântec de flașnetă, abia perceptibil, și care răzbea până la noi, dintr-o curte închisă ca de pușcărie, cu zidul de beton. E bătrânul flașnetar orb. Vine regulat în curtea noastră. Are o barbă scămoasă, ca din bumbac galben și decolorat. Un umăr îi este mai înălțat și ține o mână sprijinită pe curbătura ciomagului, mult prea înalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Dar comandantul batalionului nu mai revăzu vânatul, căci lupul rănit se pierdu pentru totdeauna într-un mărăciniș de nepătruns, după ce lăsase la răspântii, în zăpadă, câte o groapă înroșită, unde se ghemuise ca să-și lingă rănile. „Dormitorul meu era la pușcărie. Astfel hotărâse comandantul batalionului. Plecam de acolo dimineața și mă înapoiam seara, târziu, condus de un soldat bătrân, cu baioneta la armă. Dormeam pe jos, pe rogojină, alături de trompetul Chihaia Gheorghe, făcut prizonier pe un deal din stânga Câmpulungului. El ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
săruta mâinile, și canalia care mă supraveghease raportase cazul unui locotenent bavarez, îndrăgostit de dânsa. „Nu ești altceva decât un prizonier de război”, fu singura frază aruncată cu dispreț de către tânărul locotenent și în seara aceea, sentinela mă conduse la pușcărie pentru ultima oară. Sunt douăzeci de ani de atunci, urmă îngândurat Ferdinand Sinidis, - și pentru sufletele copiilor ce am fost amândoi, eu și Ada, aștern acum sărutul de recunoștință pe inima ei de adorabilă fecioară. Copleșit de tristețe, la gândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
adevărul, cu toate că văzuse, din deal, copilașii vecinului, frecând pe cutie niște bețe de chibrituri. Dar până să dea fuga într-acolo, copiii fugiseră și paiele ardeau cu flacără înaltă și mistuitoare. Ținea mult trompetul ca vecinii să nu intre în pușcărie, și ca să nu le rămână copiii pe drumuri. Ofițerii, văzând că tace mereu, cu ochii pironiți în dușumele, îl lăsară să se reîntoarcă, însă cu escortă întărită, „ca să ne mai țină de urât”, ne zicea Gheorghe cu surâsul tainic. Trecuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
pe mine. Dincolo de zidul înconjurător, ghiceam pădurea cu copacii pleșuviți de iarnă, pe unde, altădată, mă plimbam cu Ada, din voia sentinelei cumpărată cu tutun, și care venea cu un ceas mai târziu decât trebuia, ca să mă ducă înapoi la pușcărie. În seara neagră ca păcura, când clopotul de la intrare sună prelung și puternic, Sora Nineta din camera învecinată cu a noastră, improvizată pentru dânsa ca închisoare pentru femei, și în care mai avea de stat vreo zece luni, fiindcă șterpelise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
scump! Nu știu ce l-a făcut să se schimbe. Avea obiceiu’ să-mi spună: „Mamă, te iubesc.“ Acu’ nu mai îmi spune. — Te rog, nu plânge, spuse Mancuso adânc mișcat. Îți mai fac eu niște cafea. — Nu-i pasă dacă-nfund pușcăria, smârcâi doamna Reilly. Deschise cuptorul și scoase o sticlă de Muscat. Nu vrai nițel vin, domnu’ Mancuso? — Nu, mulțumesc. Cum sunt de la poliție, trebe să fac impresie bună. Să fiu tot timpu’ cu ochi-n patru la oameni. — Îmi dai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ar trebui să-ți fie rușine, spuse doamna Reilly cu o voce furioasă. Eu și domnu’ Mancuso ăsta tocma’ beam câte-o cafea. Ai fost mojic toată după-masa. Nu-ți pasă de unde scot banii. Nu-ți pasă dacă intru-n pușcărie. Ție nu-ți pasă de nimic. — Urmează oare să fiu atacat în propria mea casă, în prezența unui străin cu barba falsă? — Mi-e inima sfărâmată. — Serios? Ignatius se întoarse spre agentul de stradă Mancuso: Vrei, te rog, să pleci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
într-o etapă foarte fecundă. Poate că accidentul m-a zguduit și mi-a mai eliberat gândurile. În orice caz astăzi am realizat foarte mult. — Trebe să-l plătim pe omu’ ăla, Ignatius. Doar nu vrei să mă vezi la pușcărie? Nu ți-ar fi rușine s-o știi pe biata maică-ta după gratii? — Vrei, te rog, să nu-mi mai vorbești de închisoare? Pari să fii obsedată de acest gând. Parcă ți-ar face chiar plăcere să te lași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cu el acasă. Pentru asta-i nevoie de curaj. Îmi pare rău că nu l-am lăsat pe Angelo să-l aresteze. Nimic din celelalte lucruri nu s-ar mai fi-ntâmplat. Ignatius ar fi fost în siguranță, închis la pușcărie. — Cine-i Angelo? — Uite! N-am putut să-mi țin gura asta mare. Ce-am spus, Claude? — Ceva despre Angelo. — Maică Doamne, lasă-mă să mă duc să văd dacă Santa-i bine! Biata de ea. Poate s-a ars
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
la nici o secsie și nu-mi bat gura să spui nimic unui polițai. Ăia-i destul s-arunce ochii pe mine că mă și bagă la zdup. Ăi de culoare nu po’ găsi slujbă, da’ pe un’ să intre-n pușcărie găsesc îndat’. La-nchisoare îți dă regulat ceva de halit. Da’ eu mai bine mor de foame afară. Mai bine frec podelele la curve decât să fiu la-nchisoare și să fac tăblițe de-nmatriculare, preșuri, curele și alte rahaturi. Prost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Omu’ ăla de vorbea de-o demostrațe? — Mda, ăl’ de zicea că-i conduce un grăsan alb și le zice c-ar fi bine s-arunce o bombă nucleară p-acoperișu’ fabricii, ca să s-omoare, și ăi de scapă să-nfunde pușcăria... Nu l-am mai văzut de atunci. — Păcat. Aș vra să aflu p-un’ se mai învârte smintitu’ ăla gras. Poate-am să sun la Levy Pants să-ntreb de el. Mi-ar place să-l fac să pice la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
m-a făcut să pierd o slujbă cu șanse extraordinare de succes. Picioarele mele frânte sunt rezultatul sensibilității conștiinței mele sociale. — Nu mai spune! Ți-au dat cu picioru-n fund la Levy Pants pen’ c-ai încercat să-nfunzi în pușcărie pe muncitorii negri de-acolo. — Cum de știi acest lucru? întrebă prudent Ignatius. Ai fost implicat în revolta aceea eșuată? — Nu. I-am auzit pe oameni vorbind. — Serios? întrebă Ignatius cu interes. Nu mă îndoiesc că au vorbit și despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
de cinci ani dat dispărut. — E o rușine, spuse femeia În vârstă, așezând tava de ceai deasupra unui teanc de reviste Cosmopolitan aflate pe măsuța de cafea. Să umble toți dezaxații așa pe străzi! Ar trebui să fie cu toții la pușcărie! Și nu poți să zici că n-au unde să-I bage! Vorbea despre Craiginches, Închisoarea cu ziduri groase aflată la o aruncătură de băț de casă. Elisabeth Erskine acceptă cana cu ceai cu lapte de la prietena ei, Însă mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
principal asupra celor de la AUFT. Sindicatele colcăie cu tipi subversivi, deținând un așa numit trust al eminențelor cenușii care conduce tot bâlciul: o femeie și o jumătate de duzină de bărbați - toți puternic conectați cu semenii lor care au făcut pușcărie pentru că au refuzat să depună mărturie în fața comisiei senatoriale din ’47 privitoare la activitățile antiamericane, HUAC. Toți cei care fac parte din AUFT au lucrat pentru un număr de filme care simpatizează cu ideologia comunistă și sunt conectați cu alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]