44,748 matches
-
scrise În veacul al XIX-lea, la Londra, nu În plin clasicism francez. Cu nimic mai diferiți ar fi Într-adevăr, dar numai la o primă vedere, Narcișii veacului romantic. Toți sunt Îmbătați de propriul reflex În oglindă, toți Își compun cu mare grijă „poza” pe care vor s-o ofere apoi privirii celorlalți. „Recurența figurii dandy-ului, urmașul domnișorilor eleganți din secolul al XVII-lea, exprimă această pretenție a subiectului de a deveni propriul lui spectator și de a se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
anume pentru dandysm, ne-am Îngădui o extensie a ideii care dă titlul unui mic capitol, Narcis, eroul vieții moderne. Am putea scrie cu Îndreptățire Dandy, eroul vieții moderne. Subiect tentant pentru un Întreg volum. Dacă ar fi să Îl compunem, am porni de la premisa că dandy-ul (real, biografic, dar și cel imaginat de artă) de la finele secolului al XIX-lea până după primul război mondial poate fi interpretat și ca „hieroglifă” a modernității, În toate ipostazele ei. Inclusiv În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
să pară altfel, snobul vrea să pară printre. Astfel, dandy-ul e o apariție uimitoare și inedită.”2 Una dintre cele mai percutante observații cu privire la această relație i se datorează lui Jean d’Ormesson. Am pomenit-o atunci când Încercam să compunem o scurtă istorie a dandysmului englez. Arivism, snobism, dandysm rămâne, de la data apariției sale (1963) În Revue de métaphysique et de morale până azi, un reper al subtilității analitice. El detașează figura dandy-ul extinzând comparația cu Încă un tip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de-a lungul anilor, tipul fundamental; ea privează deci dandysmul de limitele sale și deopotrivă de sursa lui principală; iată de ce Moda a ucis dandysmul”2. Nici prin gând nu i-ar fi putut trece lui Brummell În 1822, când compunea primul tratat din lume despre veșmintele dandy-lor, că tocmai moda va fi, peste decenii, principalul dușman al elegantei caste Întemeiate de el. Manuscrisul micului op, de a cărui autenticitate nu se Îndoiește nimeni, a fost cumpărat la New York de către Eleanor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Cosmetica pentru toți " I se adaugă acestei suprafețe pline de semnificație, veșmântul (cu accesoriile sale); Încă una, la fel de importantă: chipul. Dandy-ul cunoaște, ca nimeni altul, arta măștii. De la fardul propriu-zis la coafură, el deține inegalabila știință de a-și „compune” o figură. Dacă tot răul din lume are ca sursă pornirea naturală, dacă virtutea este eminamente artificială, rezultă, fără doar și poate - demonstrează Baudelaire În Elogiul machiajului-, că podoaba e „unul dintre semnele nobleței de Început a sufletului omenesc”1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
atunci cu siguranță că mustățile În furculiță, stil Daly, și bărbile (ample, neîngrijite sau, dimpotrivă, tunse cu grijă) pot depune mărturie despre un nou fel de a fi fashionable. La fel de important Însă este și modul În care mulți dandy Își compun chipul, tot ca pe o operă de artă, Începând cu machiajul. Unor privitori mai plini de necruțare aceștia li s-ar vădi, atunci, ca și acum, drept niște „păpuși sulemenite”, iar figurile lor - jalnice măști de clovni, așa cum apar pudrați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
sporind efectul unui costum, al unei freze sau măști, pare desprins dintr-o piesă de teatru. Salonul, sala de bal, grădina se transformă În veritabile scene, ca sub o baghetă magică. Atunci când Își pot Îngădui bănește asemenea fantezii, dandy-i compun fundalurile propriilor spectacole cu o voluptate de neegalat. Saloanele lui Brummell, camerele lui Eugène Sue, Jarry, Robert de Montesquiou sau D’Annunzio, debordând de un lux nu atât fastuos, strălucitor, cât inteligent, rafinat, exotic, au devenit subiect de legendă. Camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
nevoia imperioasă de a-l poseda pe cel sedus. Majoritatea au fie o frigiditate Înnăscută (spun psihanaliștii), fie una dobândită (susțin psihosociologii). Dandy-ul e steril și rece, asemenea meduzei pe care o contemplă Proust, evocându-l pe Charlus. Își compune un stil crepuscular, ușor pervers, cum perversă și amorală este chiar seducția pe care o exercită asupra celor din jur. Poate Însă dandysmul generaliza fără nuanță un asemenea mod de a concepe erosul? Strict ca doctrină, deci ca eșafodaj teoretic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
bordelul Europei”. Roger de Beauvoir sau Max Beerbohm se căsătoresc chiar cu actrițe, În timp ce majoritatea dandy-lor, fie ei și pederaști, sunt Înnebuniți de farmecul și geniul zeiței Sarah Bernhardt, Începând cu Robert de Montesquiou și terminând cu Oscar Wilde, care compune pentru ea Salomeea. Toate acestea au fost Însă excepții de la regulă. Dandy-ul e fundamental rezervat și distant În raport cu femeile. Le respinge impasibil sau cu un dispreț afișat. Dacă nu chiar plin de repulsie. Încă din 1906, Iwan Bloch dedica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mai Înălțător, de pildă, decât să fii văzut și recunoscut de către Brummell, printr-o simplă clipire, printr-un mic rictus, imperceptibil aproape, condescendent. Dar și atunci riști să fii scrutat ca o insectă de privirea unui entomolog. Dandy-ul Își compune așadar un chip imobil, de mască. Nici un mușchi nu se mișcă, nici un zâmbet nu se Înfiripă. Nu Împurpurări și nici Împalidări bruște, semn de emoție. S-a spus de atâtea ori că acești bărbați nu se livrează nimănui În public
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
este dorită) nici o iluminare eliberatoare. O altă dimensiune care apropie dandysmul de un soi de utopie angelică, valabilă, din nou, doar parțial, ar decurge din chiar gratuitatea (sublimă uneori) a Întregului său program. Fiind propria lor realizare estetică, propria capodoperă, compunându-și viața, până la ultimele detalii, ca operă, dandy-i par a restitui artei identitatea sa primordială, definitiv pierdută și, În consecință, privită azi ca utopie: arta ca act magic, În stare să „opereze” asupra realului, să Îl transfigureze. Iar dandy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Îndrăzneață dictatură În materie de toaletă și eleganță exterioară. Cu siguranță că a fost și așa ceva; dar și mult mai mult1. Dandysmul este un Întreg mod de a fi, nu doar o sumă de trăsături materialmente vizibile. Ci un mod compus din nuanțe, așa cum se Întâmplă Întotdeauna În societățile foarte vechi și foarte civilizate, unde spectacolul e atât de rar și unde conveniența Învinge cu greu plictisul. Niciunde antagonismul dintre conveniențe și plictisul pe care acestea Îl generează nu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
uz de normă, dar i se și sustrage; o domină și este, la rândul său, dominat de ea. Ce fire dublă și schimbătoare! Pentru a putea intra În acest joc, dandysmul recurge la toate subtilitățile alcătuitoare ale grației care o compun asemeni nuanțelor prismei, ce alcătuiesc opalul reunindu-se. Asta avea Brummell! Avea grație, așa cum o dăruiește cerul și cum, deseori, constrângerile sociale o falsifică. El o avea din plin și răspundea astfel nevoii de capriciu a societăților cotropite de plictis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
trebuie să facă obiectul celei de-a doua părți a tratatului. Acestea fiind spuse, avu bunăvoința să fixeze el Însuși limitele științei, Împărțind lucrarea noastră după cum urmează: — Dacă veți examina cu grijă, Începu el, toate reprezentările materiale ale gândirii care compun viața elegantă, veți fi cu siguranță surprinși, ca și mine, de altfel, de apropierea mai mult sau mai puțin intimă existentă Între anumite lucruri și persoana noastră. Așa se face că vorbirea, mersul, manierele, toate sunt acte care țin direct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cap prioritățile. Sally se simțea foarte jignit. Știam că preferă grupurile formate din negrese delicioase, frumuseți trase la indigo, cu buzele conturate impecabil, cântând banalități cu o armonie a cărei măreție te face să uiți, pe moment, că versurile sunt compuse din trei afirmații scurte și stupide, repetate ad infinitum („Don’t walk away. While I’m Crying. Be’ Cos’ I Love You Baby“1). Întotdeauna îi mulțumesc întâi lui Dumnezeu în textele de pe coperta albumului („U R the 1 where
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
paharul. Mulțumesc. —Așa e, Vi, dacă te ții de acțiuni din astea caritabile poate că n-o să bage nimeni de seamă că ai venit îmbrăcată în desuuri, zise Hugo. —Hugo! Dar e o Dolce & Gabbana! zise Violet, chicotind. Rochia era compusă dintr-o palmă de material negru, cu cupe asortate și bretele tivite cu dantelă, nu foarte diferită de cea a Tabithei. Numai că Violet purta originalul, iar Tabitha o copie ieftină. Nu era greu de observat diferența. — Am făcut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Fès și șeriful șchiop porniră, fiecare separat, atacuri împoriva portughezilor, cel dintâi voind să recucerească Tangerul, cel de-al doilea încercând să elibereze orașul Agadir; amândoi au fost respinși cu pierderi grele, lucru care nu este deloc amintit în poemele compuse în cinstea lor. Făcusem în așa fel încât să fiu de față în acele zile de luptă, impunându-mi să-mi notez în fiecare seară impresiile. Recitindu-le la Roma, câțiva ani mai târziu, am fost mirat să văd că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Neapole. Abbad din Sousa! Am murmurat o înjurătură binevoitoare. Îl vezi curând? — Din mai până în septembrie e deseori plecat în călătorie, dar iarna și-o petrece în vila sa dinspre Santa Lucia. Punând mâna pe o foaie de hârtie, am compus la repezeală un mesaj destinat celui ce-mi fusese companion. Și iată că, două luni mai târziu, Abbad sosea în caleașcă la mine acasă, urmat de trei servitori. Propriul meu frate de-ar fi fost și nu m-aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
UN POLIȚIST UN MAȘINIST MAESTRUL DE CEREMONII Alți mașiniști, sufleori, plasatoare, garderobiere, orchestranți, Danton, Robiespierre, regele, purtători de cocarde, lachei, arlechini, dansatori, bufoni, trompetiști, toboșari, măști, figuri, spectatori, lume, lume, lume, păsări. Regizorul poate renunța la unele personaje. Regizorul poate compune personaje noi. Regizorul poate înlocui orice replică și poate renunța la orice replică. Regizorul poate renunța la spiritul piesei întrucât acesta se află în litera ei. Regizorul poate renunța la litera piesei. Regizorul poate scrie altă piesă. Regizorul poate modifica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
groapă.) GRUBI: Ce dracu’... VIZITATORUL: Cum e posi... MAJORDOMUL: Na! Ține! Trage! Uuuu... GRUBI: Prinde! Na! Uah! BRUNO (Urlet continuu, disperare și silă.): A! A! Picioarele mele... VIZITATORUL (Țipă isteric.): Domnilor! Domnilor! MAJORDOMUL: Taci, prostule! (etc., etc. etc.; regizorul va compune această învălmășeală cât mai grotesc și mai real cu putință; țipetele, urletele și strigătele personajelor vor fi alese în funcție de imaginația, posibilitățile și temperamentul actorilor; impresia de pericol real, violent și nebănuit va trebui însă cât mai evident sugerată; în sfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
el începe prin a fi demn de milă, trece prin grotesc și ajunge la enervare; semnele grafice prin care vor fi notate replicile sale nu au decât rolul de a puncta replica și nu de a o exprima; regizorul va compune personajul după viziunea sa ori după gama de posibilități ale coardelor vocale pe care le deține actorul.) MACABEUS ( Șoptit.): Ce face? PARASCHIV: Stă pe scară. MACABEUS: Stă pe scară? PARASCHIV: Și se uită la varză... MACABEUS: Arde-i una! PARASCHIV
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
orgă, lucarnele și galeriile superioare, Întunecimea colorată a unor Încăperi misterioase, garoafe roșii și cruci răspândite peste tot. 3 Carl Heinrich Graun avusese În tinerețe o voce frumoasă de tenor; Într-o noapte, când trebuia să cânte Într-o operă compusă de Schurmann, capelmaistrul de la Brunswick a fost atât de scârbit de câteva arii, Încât le-a Înlocuit cu altele compuse de el. Acest gest m-a șocat, făcându-mă să mă bucur că am un asemenea strămoș; și totuși prefer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
Heinrich Graun avusese În tinerețe o voce frumoasă de tenor; Într-o noapte, când trebuia să cânte Într-o operă compusă de Schurmann, capelmaistrul de la Brunswick a fost atât de scârbit de câteva arii, Încât le-a Înlocuit cu altele compuse de el. Acest gest m-a șocat, făcându-mă să mă bucur că am un asemenea strămoș; și totuși prefer doi alți strămoși, tânărul explorator deja menționat și acel mare medic patolog, bunicul matern al mamei, Nikolai Ilarionovici Kozlov (1814-1889
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
sur un rocher“). Cânta barcarole și cântecele la modă („Ils se regardent tous deux, en se mangeant des yeux...“ „Elle est morte en fevrier, pauvre Colinette!...“ „Le soleil rayonnait encore, j’ai voulu revoir les grands bois...“ și multe altele). Compunea și el muzică duioasă, sentimentală și versuri franțuzești care În mod ciudat puteau fi scandate ca niște iambi englezești sau rusești, fiind marcate de un dispreț princiar față de plăcerea e-urilor mute. Se pricepea grozav la pocher. Întrucât se bâlbâia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
proustiană a simțurilor, se debattant parcă, la impactul cu culorile de toamnă (descrise cu propriile lui cuvinte ca o „chapelle ardente de feuilles aux tons violents“), cu glasurile Îndepărtate din vale, cu un stol de porumbei ce brăzda cerul fraged, compusese acea romanță Înaripată (și singura persoană care a memorizat melodia și toate cuvintele a fost fratele meu, Serghei, pe care aproape că nici nu-l băga În seamă, care mai era și bâlbâit, pe deasupra, și care a murit și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]