45,986 matches
-
pot să te mai Întreb ceva și apoi promit că asta e ultima Întrebare? Spune, replică el. Orice vrei tu. — Cine este nesuferitul ăla de coleg de facultate pe care te tot duci să-l vizitezi? Că nu Îmi dă pace chestia asta. —O, este... păi, poți să aștepți până În luna de miere? Promit să-ți spun atunci. De fapt, o să-l cunoști. Și mai bine! am zis. Dar sper că nu e o lună de miere cu toți amicii tăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
și vei descoperi că încăperea lui imaginară este creată exact în același scop. Un loc pentru citit, pentru scris, pentru gândit. E o cameră secretă a contemplației, un sanctuar tăcut în care sufletul poate, în sfârșit, să găsească o oarecare pace. Imposibil de utopic? Da. Dar și o alternativă rațională la condiționarea timpului. Căci realitatea era că America se dusese, într-adevăr, pe apa sâmbetei. Țara era împărțită în două și știm cu toții ce s-a întâmplat doar zece ani mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
ridicat. În timp ce ea ieșea din baie, am continuat: — Spune-i mamei că vin și eu în câteva minute. Dacă întreabă ce fac, zi-i că nu e treaba ei. Dacă repetă întrebarea, spune-i că sunt sus și lupt pentru pacea lumii. În debaraua pentru lenjerie de lângă dormitor era o trusă de scule. Am închis robinetul de alimentare al toaletei, după care, cu un clește, am desfăcut vasul de podea. Nu știu cât cântărea blestemăția. Am reușit să-l salt de jos, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
întregime o Glass, iar familia noastră este fără excepție suplă, osoasă și înaltă. Crescuse, devenind copia la indigo a mamei ei: o frumusețe cu picioare lungi și păr negru, la fel de mlădioasă și de zveltă ca June. Natașa, din Război și pace, prin opoziție cu Pierre, fratele stângaci, cu picioare mari. Bineînțeles că orice om vrea să fie frumos, dar pentru o femeie, frumusețea poate fi uneori un blestem, mai ales când ești ca Aurora: o tânără care a abandonat liceul, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
de aur și am fost sigur că va arăta bine la gâtul zvelt al lui Rachel. Mințisem în legătură cu ziua ei - până la care mai erau trei luni -, dar m-am gândit că nu poate strica dacă trimit și o ofrandă de pace pe urmele scrisorii expediate marți. Când nu mai ai alte resurse, bombardează femeile cu simboluri ale iubirii. Atelierul lui Nancy se găsea într-o încăpere din spate, de la parterul casei, iar ferestrele dădeau spre grădină, care nu era atât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
un cadou, atâta tot. Sunt destul de bătrân ca să-i fiu tată. — Da’ o sculă ai, nu? Și coaie mai ai, nu? — Ultima dată când m-am uitat, erau la locul lor. — Domn’e te previn. Las-o pe Marina în pace. E târfa mea și, dacă te mai dai la ea vreodată, te omor. N-o face târfă. E femeie. Și ai mare noroc că-ți e soție. — O fac cum îmi vine la gură, boule. Iar ăsta - a continuat el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
plece, mi le-a aruncat în față. Dacă n-aș fi purtat ochelari, aș fi putut încasa una în ochi. — Data viitoare te omor! a zbierat el, scuturându-mi un deget în față, ca o marionetă țicnită. Las-o în pace, javră, altfel ești un om mort! De-acum, toată lumea din restaurant se uita la noi. Nu aveai parte în fiecare zi, când te așezai la masă, de un asemenea spectacol fascinant, dar acum, că domnul Belea mă pusese la punct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
evoluționismului în unele state. Mergem cu pași mari înapoi, spune el. Zi de zi, mai pierdem câte o bucată de țară. Dacă e ales Bush, n-o să mai rămână nimic. Spre surprinderea mea, Honey e perfect de acord cu el. Pacea domnește timp de aproape treizeci de secunde, apoi ea anunță că intenționează să voteze cu Nader. Nu face asta, îi spune Tom. Un vot pentru Nader e un vot pentru Bush. — Ba nu e, îl contrazice ea. E un vot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
totul mă dezgustă. Gura care-ți miroase. Varicele. Părul vopsit. Bancurile proaste. Burdihanul gras. Genunchii noduroși. Scula amărâtă. Tot. Fiecare părticică din tine îmi face silă. — Atunci de ce te-ai întors, după atâția ani? Nu puteai să mă lași în pace? După tot ce mi-ai făcut? Ești nebun? Mi-ai distrus viața, Harry. Acum e rândul meu s-o distrug pe-a ta. — Tu mi-ai întors spatele, Gordon. Tu m-ai trădat pe mine. Ia mai gândește-te, Harry
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
pe David. Teama adevărată era aceea că s-ar fi putut să aibă dreptate. Îl iubeam pe Tommy, dar ce-i adusesem eu vreodată altceva decât necazuri și suferințe? Poate era mai bine dacă retezam legăturile și îl lăsam în pace. Poate era mai bine pentru el să nu mă mai vadă niciodată... Nu, David nu m-a bătut niciodată. N-a dat niciodată în Lucy și n-a dat niciodată în mine. Nu e o persoană violentă. Specialitatea lui sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
aia. — Nancy e fiica mea... — Și Rory e nepoata mea. Și ce-i cu asta? Nu ne aparțin. Le avem doar cu împrumut. — Ce mă fac, Nathan? — Poți să te prefaci că nu știi nimic și să le lași în pace. Sau poți să le dai binecuvântarea ta. Nu e nevoie să-ți placă, dar astea sunt singurele opțiuni. Aș putea să le dau afară din casă, nu-i așa? — Da, presupun că ai putea. Și ai ajunge să regreți zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
sărbătoarea tot de la Dumnezeu vine și face parte din aceeași creație ! Altfel spus, nu lenea sau frivolitatea îl mîna pe țăran spre sărbătoare, ci o chibzuită regulă a jocului care, după cum știm cu toții din copilărie, nu se poate desfășura în pace și înțelegere în afara posibilității de a spune, din cînd în cînd, piua. Mă gîndeam la toate acestea cînd o jurnalistă de la Cotidianul m-a rugat să țin partea gră tarului în rubrica lor de pro și contra. N-am apucat
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
această istorie țărănească pentru a deveni ceea ce sîntem : moștenitorii Țăranului Român. Doar „îngropîndu-l” cuviincios și trecînd prin ceea ce francezii numesc, intraductibil, faire le deuil putem să devenim urmașii senini ai acestui părinte istoric, dîndu-i totodată posibilitatea să se odihnească în pace și să nu ne mai bîntuie ca moroi. Doar așa putem scăpa de acest complex al strămoșului, care este complexul oedipian al culturii noastre moderne. Doar așa putem să ne iubim strămoșii ca pe noi înșine și să ne reprezentăm
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
În Certeze, polul „caselor făloase” din România, se pare că unii dintre primii proprietari de astfel de case au început să și le dărîme pentru a face alte case, mai „făloase”. „Lupta în căși”, cum spun ei, nu le dă pace... Casa ca proiect - rezumă Bogdan Iancu. În literatura de specialitate se spune de mult că locuința trebuie privită ca un proces permanent, și nu ca o structură, o entitate încheiată. La țară, acest lucru a fost dintotdeauna o evidență : într-
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
a acestora. „Țigănești” sau nu, ele trebuie să plătească pentru faptele lor, și nu pentru culoarea pielii. Și atunci ? Singurul răspuns corect este ceva de genul afară-i vopsit gardul, înăuntru leopardul... Pe nimeni nu au interesat, „pe timp de pace”, existența și funcționarea acestor „clanuri”, iar politicile privitoare la romi au fost adesea doar de ochii lumii - cînd nu au fost de-a dreptul afaceri profitabile, după cum constată și Krastev. Problemele sînt, de fapt, structurale, doar expresia lor este conjunctural
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
dormea. — Vrei să mănânci? Vrei să bei? o întrebă Nicu și auzi din mintea lui că Pestrița nu dorește nimic. — Vrei să dormi? iar pasărea pestriță din mintea lui răspunse că vrea să doarmă și s-o mai lase-n pace. Atunci Nicu nu-i mai vorbi. Mâncă el, repede și aproape pe nemestecate. Doctorul Margulis îi spusese că trebuie să mănânce mereu la aceleași ore și să mestece îndelung. Dar Nicu făcea exact pe dos: mânca atunci când ajungea acasă sau
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
ținem în loc. Nu pot să plec de-aici și nu mă gândesc la altceva decât la pericolul care amenință Lacul. Pentru ca să viu în oraș îmi e cu neputință. Ce-ai să faci la Brăila? N-o să fiu oare lăsat în pace? Nici doamna și nici o altă persoană din lume nu mă preocupă în acest moment. Nu mă gândesc la nimic afară de ceea ce se petrece aici. Ești hotărâtă cu tot dinadinsul să faci concurență Dunării? Cu adevărat, și tu te reverși. Sunt
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
petrece aici. Ești hotărâtă cu tot dinadinsul să faci concurență Dunării? Cu adevărat, și tu te reverși. Sunt furios aflând că tu ești în oraș. Te îmbrățișez etc.“ Mi-a plăcut la nebunie acel „N-o să fiu oare lăsat în pace?“ și, mai ales, declarația de amor: „Ești hotărâtă să faci concurență Dunării?“ Iar la urmă „Te îmbrățișez“. Și, poate că am înnebunit și eu, cine știe, dar domnul Bastaki ăsta, hulit de toată lumea, îmi e simpatic, are ceva de om
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
pomenit cu un țânțar uriaș în cameră,cred că e tatăl țânțarilor, descălecătorul, întemeietorul de neam. Altă dată l-aș fi omorât fără să stau pe gânduri, acum - se vede c-am îmbătrânit cu un an - l-am lăsat în pace. De altfel pare obosit, ca un călător care nu vrea decât să-și pună capul pe o pernă curată și să-și odihnească picioarele. Poate e în voiaj de Anul Nou. Îi ofer toată bunăstarea și toate înlesnirile dorite. E
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
la fel de bătrân ca și el și-și împărtășesc ultimele vești: venirea păsărilor călătoare, drumul bunicului printre ei spre cercetarea locurilor necurățate sau a tufelor ce răsar sălbatice înăbușindu-i. Deodată, două glasuri subțirele se aud a ceartă întrerupând gândurile de pace ale bătrânilor copaci. Te-ai rumenit bine, mărule, și obrazul tău dolofan pare tare încrezut! Iar tu, pară, ești galbenă de atâta invidie! -Eu, spuse un măr rotofei, săltând pe creanga pe care stătea, sunt bucuria bunicului și mândria toamnei
ÎNTÂMPLĂRI ÎN LIVADA BUNICULUI by ECATERINA VICOL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1228_a_1878]
-
și în oiștea dricului. Nu trebuie să așteptăm indiferenți zorile. Mai putem mișca și noi pământul spre ele. Suntem molecule de drum. Inadaptabilul are numai două posibilități : să cadă, ori să târască specia după el. Când târâtoarele nu-ți dau pace, nu ai încotro. Trebuie să zbori. Cele mai crunte datorii le am față de pozele mele din copilărie. Se pare că scopul suprem al viitorului va fi confortul. Prea multe potăi ridică piciorul pe idealurile noastre. Sunt și idealuri care se
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
oratorii în gură. Uimirea poate fi produsul revelației. Dar și al sclerozei. Dumnezeu a dat toată cota de talent criticilor literari. Iar ei o repartizează pe scriitori. Orice prozator este convins că a scris o variantă a romanului „Război și pace”. Sunt foarte mulți care pretind că au intrat primii în mileniul al treilea. În cazul creatorilor de artă e greu să fii și mare și viu. Orice tânăr creator are impresia că a transformat cerul în șvaițer. Nu-ți fă
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
alpine ale artei. Toți vindicativii se cred justițiari. Încearcă să iubești măcar un om, nu omenirea. Suntem egali numai la începutul cursei. Averile dobândite prin furt nu ajung niciodată acte de mecenat. Tiranii și utopicii au crezut că pot da păcii dimensiuni milenare. Numai cel care nu are oglindă nu știe cum arată buricul pământului. E din ce în ce mai greu să menții o iluzie în viață. Unii susțin că strămoșii lor au fost primii care au pășit pe corabia lui Noe. Nu chiar
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
suma aritmetică a celor mărunte. A fugit în străinătate ca să-și poată iubi ca lumea țara. Valorile pot ajunge mituri și prin mumificare. Arta încearcă să reanime o planetă de ... incurabili. Un savant naiv crede că femeile ar putea institui pacea generală declanșând o grevă generală ... conjugală. Persistă iluzia că progresul material îl împinge spre culmi și pe cel spiritual. Eternitatea ne umple gura cu țărână, nu cu ambrozie. Citind inscripțiile din cimitir, constați că pământul nu acceptă decât oameni excepționali
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
cuiva bine, se așteaptă la recunoștință. Cei care caută absolutul în dragoste au soarta lui Icar. Toți leneșii se cred inadaptabili. Unii au impresia că îi paște celebritatea chiar de la vârsta pojarului. Unele funcții sunt ierarhice, nu totemice. Luptăm pentru pacea planetară. Dar nu ne reușește nici cea cu noi înșine. Cârciuma este o agoră, o purgație a necazurilor. La începutul fiecărei campanii electorale, politicienii sunt siguri că șiau redobândit virginitatea morală. Fiecare epocă are impresia că își înalță piramidele ei
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]