44,748 matches
-
frumoase și un șnur de catifea roșie cu ciucure, care, când Îl trăgeai, producea o gâlgâială și un clipocit cu minunate modulații discrete. Din acel colț al casei, se zărea luceafărul de seară și se auzeau privighetorile; acolo mi-am compus mai târziu versurile de tinerețe, Închinate frumoaselor neîmbrățișate și acolo am urmărit morocănos, Într-o oglindă prost iluminată, Înălțarea spontană a unui straniu castel Într-o Spanie necunoscută. Când eram Însă foarte mic, mi se repartizase o improvizație mai modestă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
Din cotlonul cel mai Îndepărtat al minții mele cred că pot scoate la iveală cel puțin cinci asemenea călătorii spre Paris, având ca ultimă destinație Riviera sau Biarritz. În 1909, anul pe care l-am ales acum, grupul nostru era compus din unsprezece oameni și un câine dachshund. Purtând mănuși și o șapcă de călătorie, tata citea o carte În compartimentul pe care-l Împărțea cu preceptorul nostru. Fratele meu și cu mine eram despărțiți de ei printr-o toaletă. Mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
cu talpa piciorului ei Îngust cu degete lungi. Nu, nu eram englez. Ochii ei verzui păreau pistruiați, de parcă numeroșii ei pistrui ar fi debordat de pe fața cu trăsături ascuțite. Purta ceea ce azi s-ar putea numi un costum pentru joacă, compus dintr-un jerseu cu mânecile scurte și un șorț albastru croșetat. La Început am luat-o drept băiat, apoi m-a derutat brățara de la Încheietura mâinii ei subțiri și buclele castanii răsucite care fluturau pe sub bereta de marinar. Vorbea repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
acolo. Ne așteptam la tot felul de compensații ca răsplată pentru suportarea acelor cumplite dimineți. Fratelui meu Îi plăcea muzeul figurilor de ceară de la Arcada de lângă Unter den Linden - grenadierii lui Friederich, Bonaparte conversând cu o mumie, tânărul Liszt care compunea o rapsodie În somn și Marat care a murit Înecat În sânge; iar pentru mine (nu știam pe atunci că Marat fusese un lepidopterist pasionat), Într-un colț al acelei Arcade se afla celebrul magazin de fluturi „Gruber“, un paradis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
după-amiază, bănci, poduri și trunchiuri de copaci (totul, de fapt, În afară de terenul de tenis) se uscau cu o rapiditate incredibilă și În curând rămăsese prea puțin din inspirația mea inițială. Deși strălucitoarea fisură se Închisese, eu continuam cu Încăpățânare să compun. Întâmplător, mijlocul meu de exprimare era limba rusă, dar ar fi putut foarte bine să fie ucraineana, engleza minimală sau limba volapiik. Genul de poezie pe care am creat-o atunci, aproape că nu era altceva decât un semn pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
dragoste. În varianta lor cea mai bună, produceau o notă spartă vibrând pe alocuri În operele unor poeți adevărați (mă gândesc Îndeosebi la Aleksandr Blok). În varianta lor cea mai proastă, puteau fi asemănate cu acele cântece În stil apaș, compuse de modești oameni de litere și interpretate de doamne planturoase În barurile de noapte pariziene. Mediul lor natural era populat de privighetori Înlăcrimate, lilieci Înfloriți și alei mărginite de copaci foșnitori ce Înnobilau parcurile nobilimii de țară. Acele privighetori scoteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nu erau suficient apreciate de opinia publică din Rusia). În drum spre Anglia, fiind provocat de tata și de Kornei Ciukovski să găsească o rimă pentru Africa, poetul și romancierul Alexei Tolstoi (n-are nici o legătură cu contele Lev Nikolaievici) compusese, deși suferind de rău de mare, fermecătorul cuplet: Viju palimu i Kafrika Eto - Afrika. (Văd un palmier și un mic Kafru. Aceasta-i Africa.) În Anglia, vizitatorilor li s-a arătat flota. Au urmat, Într-o nobilă succesiune, dineuri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
de stâlpul din stânga al porții, savuram plăcerea de a Închide ochii, ascultând astfel cum Îmi bate inima și simțind burnița oarbă pe față, auzind de departe zgomotele intermitente ale partidei, imaginându-mă o ființă exotică fabuloasă deghizată În fotbalist englez, compunând versuri Într-o limbă pe care nimeni n-o știe despre o țară Îndepărtată pe care nimeni n-o cunoaște. Curios, nu eram foarte popular printre colegii mei. Nici măcar o dată În cei trei ani petrecuți la Cambridge - repet: nici măcar o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
Minunilor În limba rusă. Am colaborat la compilarea unei gramatici a limbii ruse pentru străini, În care primul exercițiu Începea cu cuvintele Madam, ia doktor, vot banan (Doamnă, sunt medic, poftiți o banană). Cea mai bună slujbă a fost să compun pentru un cotidian al emigranților, berlinezul Rul, primele careuri rusești de cuvinte Încrucișate, pe care le-am botezat krestoslovițî. Mi se pare ciudat să-mi amintesc acea existență fantastică. Foarte Îndrăgită de cei care fac publicitate autorilor pe coperțile cărților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
ca să folosim o comparație mai conservatoare - ca un meteor, și a dispărut, nelăsând În urma lui decât o vagă senzație de neliniște. 3 În decursul celor douăzeci de ani de exil mi-am dedicat o imensă parte din timp pentru a compune probleme de șah. Se stabilește o anumită poziție pe tablă și problema care trebuie rezolvată este posibilitatea de a da șah-mat la negru Într-un anumit număr de mișcări, În general două sau trei. Este o artă frumoasă, complexă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
scopul de a câștiga o competiție. În realitate, majoritatea șahiștilor, amatori sau profesioniști, nu sunt foarte interesați de aceste ghicitori rafinate, fanteziste, foarte specializate și, deși apreciază o problemă complicată, ar fi total derutați dacă li s-ar cere să compună și ei una. Procesul de creație a unei probleme șahiste de acest gen implică o inspirație de tip cvasimuzical, cvasipoetic sau, mai exact, poetico-matematic. Mi se Întâmpla În mod frecvent, În miezul plăcut al unei zile, să simt pe neașteptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
surpriză. De câte ori nu m-am luptat să domolesc teribila forță a reginei albului pentru a evita o dublă soluție! Trebuie să se Înțeleagă că În problemele de șah competiția nu are loc Între Alb și Negru, ci Între persoana care compune problema și persoana prezumtivă care o rezolvă (la fel cum Într-o operă de ficțiune de prima mână adevăratul conflict nu este Între personaje, ci Între autor și lume), astfel Încât o mare parte din valoarea problemei este dată de numărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
mai simți plăcerea mișcării line a unui mecanism bine lubrifiat și lustruit care intră lin În funcțiune la atingerea a două degete bifurcate care ridică și coboară Încet o piesă. Îmi amintesc o anumită problemă pe care Încercasem s-o compun luni În șir. Într-o noapte am reușit În sfârșit să formulez tema dorită. Era menită să fie o sursă de delectare pentru un expert În soluționarea unor asemenea probleme. Persoanele nesofisticate s-ar putea să ignore cu totul poanta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
înfiorător cum e SavaMart, carnea tocată e acceptabilă. (Gata, am spus-o. I-am zis pe nume. Nu chiar cu voce tare, dar măcar în gând. SavaMart: ce cuvânt nesuferit și neatractiv, care îmi produce o asemenea durere când îi compun în cap silabele urâte.) — Nu, insistă el. Iau eu. Câtă să iau? Suntem doar noi? — Oh, dragul meu, ești sigur? Chiar nu mă deranjează, să știi. Charlie puse ziarul pe colțul dulapului de la bucătărie și-și pipăi buzunarul de la pantaloni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
se declanșase, iar eu m-am oprit șocată când mi-am dat seama de ceva extraordinar și înfricoșător. Eu fusesem cea care îl recunoscuse. Și nu acum, ci atunci când ieșisem. Fără să-mi fi dat seama, văzusem părțile separat și compusesem imaginea, doar pentru ca apoi conștiința mea să o lase la o parte, probabil, fiindcă era prea absurdă ca să fie luată în serios. Una dintre siluetele înghesuite acolo era Charlie. Imediat ce l-am căutat a doua oară, direct și vreme de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
se ridica singur, ca de pe un mosorel. Dascălu îngîna un cântec fără melodie, un lălăit întrerupt ici-colo de cuvinte fără sens: aripi, copaci de aur, pasărea cea crudă. ― Îți place? ― Ce? întrebă absent Ionescu. ― Poezia. ― N-ai treabă! ― Pot să compun și alta. Nu mă satur niciodată de poeziile cu fluturi albaștri. ― Am băgat de seamă. Și se întrebă din nou ce caută aici, în pivnița întunecoasă, scociorând pământul alături de un nebun. Dascălu începu din nou să improvizeze versuri, pe urmă
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
fi consolat în chixul pe care l-am dat ideea că execută o pedeapsă pentru fapte anterioare? Nu-mi place să-mi escamotez nici sentimentele, nici judecățile. Două rateuri la rând e prea mult... Cu adevărat prea mult. Azimioară își compuse o expresie optimistă. ― Să mai așteptăm. Nu se știe niciodată. ― Ești drăguț. Încerci cu orice preț să mă galvanizezi, dar eu unul mai că m-aș da bătut. ― Ce vreți să faceți? ― Multe... Nu mi-am închipuit niciodată că sânt
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Imaginea gravă și mâhnită a șefului statului dispăru și în locul ei apăru din nou drapelul înălțat pe catarg. Vântul îl agita încoace și încolo, încolo și încoace, ca un prost, în timp ce imnul repeta acordurile războinice și accentele marțiale care fuseseră compuse în vremurile trecute de nestăvilită exaltare patriotică, dar care acum păreau să sune a doagă. Da, domnule, omul a vorbit bine, rezumă cel mai bătrân din familie, și trebuie să recunoaștem că are perfectă dreptate în ceea ce a spus, copiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
pe mine, era ofensată și frustrată din cauza mea, dar nu credeam că animozitatea ei e suficient de puternică pentru a crea o breșă definitivă între noi. Dar nu-mi puteam permite să risc și de aceea, când am ajuns să compun ultima versiune a scrisorii, eram într-o stare de căință deplină și profundă. „Iartă-l pe tatăl tău cel prost, care-și dă drumul la gură când nu trebuie - era formula de început - și spune lucruri pe care acum le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
rău, zice el. Am lăsat-o acasă din greșeală, dar o s-o iau cu mine mâine. E atât de convingător, că fetița nu știe ce să mai creadă. Oare domnul acesta misterios spune adevărul? Kafka se duce direct acasă, să compună scrisoarea. Se așază la birou și, în timp ce îl veghează, Dora observă aceeași seriozitate și tensiune pe care le manifestă când își elaborează propria operă. Nu intenționează să o păcălească pe micuță. Este un efort literar real și el e decis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
în parc. Ce fel de om face așa ceva? A ținut-o așa timp de trei săptămâni, Nathan. Trei săptămâni! Unul dintre cei mai străluciți scriitori care au existat vreodată, sacrificându-și timpul - timpul din ce în ce mai puțin și mai prețios - pentru a compune scrisori imaginare de la o păpușă pierdută. Dora afirmă că așternea fiecare frază cu cea mai mare atenție acordată detaliilor, că stilul era precis, amuzant și atrăgător. Cu alte cuvinte, era stilul lui Kafka și zi de zi, el se duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
nu-mi trecea prin cap că ea ar fi putut fi vinovata pentru încurcătura în care ne găseam, m-a mirat mulțumirea senină, aproape supranaturală pe care am descoperit-o pe chipul ei. Motorul abia ce își revărsase potpuriul cacofonic compus din toate sunetele junglei și, în condiții normale, toate zgomotele acelea caraghioase ar fi trebuit să stârnească o reacție din partea ei: sperietură, amuzament, agitație sau orice altceva. Dar Lucy era adânc închisă în sine, plutind imponderabil pe un nor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
căutând mai întâi în sertar. O dată în viață, am avut noroc. Lipit pe un plic cu aspect oficial, chiar cum deschideai sertarul, era un bilețel verde, pătrat, cu trei cuvinte scrise pe el: „Celularul lui Gordon“, urmate de un număr compus din zece cifre, care începea cu prefixul 917. Am dezlipit bilețelul de pe plic și l-am pus pe birou, lângă telefon, și abia atunci am văzut că pe plic mai scria: „A se deschide după moartea mea“. Înăuntru erau douăsprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
lui decembrie. Concluzia logică era că nu era nimeni acasă - sau că Rory și soțul ei locuiau în casă ca într-o peșteră, apărându-se de strălucirea naturală a soarelui, respingând intruziunile lumii din afară, singurii membri ai unei societăți compuse din două elemente. Dat fiind că nu aveau sonerie, am bătut. Pentru că nu am obținut nici un răspuns, am mai bătut o dată. De când lăsase mesajul pe robotul lui Tom, așteptam cu toții să sune din nou. Dar nu mai primiserăm nici o veste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
nu mai umbla chirlalesa pînă nu te zlemnesc de nu te mai sviduiește nici cel din baltă ! — Sît, paciauro ! Ce-i asta ? Păi, o ceartă între două oltence. Nu, nu-i reală, dar s-ar putea să fie autentică. Am compus-o, cuvînt cu cuvînt, după ce am răsfoit cîteva ore Dicționarul de grai oltenesc al Dorinei Bărbuț, publicat în 1990 și înregistrînd aproape 11.000 de cuvinte. Nu, nu toate sînt de neînțeles pentru un „român”, dar sînt multe care te
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]