45,986 matches
-
în brațe de istorie până la sufocare. Arheologii viitorului nu vor găsi din cultura coca cola decât cutii goale și sticle din plastic. Istoria este calendarul marilor ratări umane. Ce tânără ar fi istoria dacă s-ar contabiliza numai anii de pace. Istoria - această obsedantă piromană. Deasupra popoarelor mici a atârnat întotdeauna furculița lui Damocles. Deseori, istoria ne-a obligat să bem apă, mai ales când nu ne era sete. Drumurile istoriei sunt pietruite cu idealurile învinșilor. Bucuriile multor popoare au rămas
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
fără sicriu dar nici viitorul fără leagăn. Eroii sunt cariatide ale istoriei. În istorie există foarte puține perioade de sleire a conflictelor. Mă tem că istoria simulează căutarea adevărului. Marile decizii ale istoriei se iau pe la colțurile congreselor. Acordurile de pace sunt niște hârtii care rezistă până la primul scuipat al istoriei. Istoria este terenul tuturor nisipurilor mișcătoare. În timp ce Geografia este solemnă și indiferentă, Istoria devine tot mai cârcotașă și mai flecară. Istoria trăiește din ecarisajul arhivelor. Întotdeauna marii cuceritori ai lumii
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
marcă a fost întotdeauna în preajma roților dințate ale istoriei. Marile imperii nu au fost surpate de armatele din afară, ci de viciile din interior. Secolul al XX-lea s-a spălat pe mâini cu toate naivitățile noastre. Lăsați smintiții în pace! Dar nu pe tronuri. Mulți dintre cei care au pornit să schimbe lumea s au uitat prea târziu în oglindă. Pe orice meridian, rostogolirea scaunelor încântă lumea. Insectarul istoriei este plin de curtezani ai puterii. Înțelepții greci credeau că, după
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
o contabilizare a întâmplărilor din ce în ce mai jenante. De-a lungul istoriei, multe cranii de conducători au fost umplute cu minți alterate. Cad din istorie popoarele care nu reușesc să găsească o motivație corespunzătoare muncii. Oamenilor le-a fost întotdeauna teamă că pacea ar fi un sinonim al monotoniei. Cu toate comediile ei, istoria rămâne o mare tragediană. Cam după un secol de la apariție, cărțile de istorie devin literatură. Istoria nu poate fi citită corect decât cu ochelari de distanță. Comuniștii erau blazați
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
multe ori în istorie, noi, românii, am transformat voința în resemnare. Politicienii actuali fentează istoria, nu o înfrunta. Renașterea a reanimat antichitatea. Comunismul ne-a trimis direct în comuna primitivă. Popoarele imbecile își deversează uscăturile spre vârf. Unele tratate de pace par scrise cu mitraliera. În istorie, popoarele mici joacă întotdeauna cu negrele. Popoarele, care nu au eroi, nu pot avea nici profeți. Sunt inteligente popoarele care știu să fructifice conjuncturile istorice și geografice căzute în calea lor. Popoarele imbecile nu
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Barbarul duel era totuși o chestiune de ecologie morală. Responsabilitatea profesorilor este imensă. Dacă Hitler nu ar fi fost respins la Academia de Arte Frumoase,istoria secolului XX ar fi fost alta. La primele seisme ale istoriei, marile tratate de pace ale lumii devin un soi de maioneză tăiată. Stalin și Hitler au fost nebuni. Dar cei din jurul lor? După revoluții acționează legea pendulului. Adică ce a fost bun e rău și invers. Istoria se repetă mai întâi ca dramă, apoi
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
nu au nevoie de eroi. Barbaria tiranilor constă în anularea dreptului oamenilor la speranță. Fiecare secol după Iisus s-a considerat, probabil, piscul Golgotei. Istoria acest cașalot devorator de destine umane. Unele conflicte rămân în frigiderul istoriei și după încheierea păcii. Principiul dinte pentru dinte a lăsat omenirea știrbă. Și greșelile colosale te pot planta în istorie. Condiția umană este f. rezistentă la schimbări. De aceea istoria se repetă. Cotropitorii inteligenți au schimbat lumea ocupată prin cultură, nu prin forță. În
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
reziste decât în rezervații. Puține popoare rămân tefere după ce li se aplică testul libertății. Găsim alibi de natură politică tuturor eșecurilor personale. Democrația tinde să devină laptele bătut al politicienilor. Politicienii împing inteligența spre șiretenie. Dacă politica mi-ar da pace, i-aș întoarce spatele. În politică internațională nimic nou. Marile puteri continuă să tragă de perciuni țările mici, cu aceeași voluptate de altădată. Liderii lumii pot avea minte mai puțină, dar să fie barem sănătoasă. În jurul oricărei noi puteri se
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
iadul pe pământ? Alchimiștii moderni vor să obțină aur amestecând plumbul cu sânge. Cele mai multe războaie au țâșnit din orgolii, nu din necesități. Fără aparatul rafinat al inteligenței, războiul nu ar fi putut provoca decât banale cucuie. Important e să câștigi pacea, nu războiul. Războaiele viitorului vor avea nevoie, probabil, de alte planete și constelații. În definitiv, orice război ar putea fi înlocuit cu un duel. La război comandantul nu mai merge în frunte. Ca să nu-l împuște ai lui. Din simbolul
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
fi înlocuit cu un duel. La război comandantul nu mai merge în frunte. Ca să nu-l împuște ai lui. Din simbolul purității și al frumuseții, aurul a devenit principala cauză a războaielor. Războiul poate fi câștigat de o singură forță. Pacea însă nu rezistă decât cu susținerea mai multor parteneri. "Război sfânt" este poate cea mai absurdă sintagmă. Terorismul înseamnă generalizarea ideii că și făcând dragoste poți da de o mină. Conducătorii de state aprind războaiele. Diplomații și istoricii adună apoi
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
înseamnă generalizarea ideii că și făcând dragoste poți da de o mină. Conducătorii de state aprind războaiele. Diplomații și istoricii adună apoi justificări. Terorismul este arma urangutanilor frustrați. Un război este intens mediatizat, chiar dacă în jurul lui sunt câteva continente de pace. În cazul terorismului, mori doar pentru că ești om. Dispari în conflicte care nu sunt ale tale. Cu un cal de lemn, ca al lui Ulise, se pot câștiga și războaie atomice. Un război nuclear nu s-ar putea încheia decât
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
de a se ține de om e să ne - o plantăm în ADN. Arta oferă stări de spirit, nu răspunsuri. În arta modernă se poate vorbi despre un transfer de transpirație. De la autor spre consumator. Nici arta nu a încheiat pacea cu morile de vânt. Postmodernismul învelește arta în staniolul divertismentului. Jurnalul este o încercare de ordonare retroactivă a vieții. Toate privighetorile sunt talentate. Poeții - numai unii. În artă, complimentele se administrează cu pipeta, nu cu hârdăul. În artă e mai
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
înfiripa un concubinaj. Feriți - vă de sicofanți ! Sunt capabili să vă lingă tălpile până la dizolvare. În Parlament, unii deputați nu deschid gura decât când cască. Suntem cantonați în paradisul simțurilor. Tinerii aruncă timpul la câini. Culisele acordării Premiului Nobel pentru pace înseamnă uneori un cumplit măcel. Unele primării nu mai fac trotuarele. La lasă doar în grija damelor. Principala mascotă a tineretului de astăzi rămâne prezervativul. Prin sentimentele noastre adie o briză de manele. Unii iau de la praznic cât pot duce
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
înlăturat mâna care i se lipise de inimă. Mâna lui grosolană lângă o inimă de privighetoare, în timp ce sunetele curgeau în continuare: "/Și pe strunele ei, ca și din.../" iar mâna tot nu se dezlipea. O fermecase cineva. Se înțepenise și pace! Mâna era fericită însă buzele... Cineva uitase de ele. Melodia șoptită se consumase pe neobservate, când buzele neglijate s-au hotărât să intervină hoțește. Trebuiau să fure și ele ceva. Ceva dulce, fragil și amețitor. Furase ceva însă prea puțin
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
gospodar. Un pământ bun ca untul. Să-l ungi pe felia de pâine. Matei tare îl mai iubea ca pe sufletul lui!... Cred că de aceea nu a vrut să-l dea; nu a vrut să-și dea sufletul și pace! L-a sfătuit și tovarășul nostru învățător, chiar și directorul școlii de la șosea, om bătrân, deștept și prieten cu bărbatul meu; l-am auzit cu urechile mele când îi spunea: "Nu te pune, bre, împotriva valului; te îneci ca un
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
doboară imediat. Trebuie să te adaptezi! Fă și tu ce face toată lumea; dă-le pământul ș-ai scăpat!...". N-a vrut în ruptul capului. Eu i-am spus același lucru, nu vroia să înțeleagă, era tare încăpăținat, nu vroia și pace. Măcar de s-ar hodini pe pământul pe care l-a iubit, că din pricina lui a murit!... O tăcere apăsătoare se așternu în compartiment. Toți au crezut că discuția a încetat aici. A scos din traista cu alimente un fel
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
în timpul arăturilor, începu ea să povestească. În primăvară au fost doi ani de atunci. Într-o dimineață când mă trezesc, noi la țară ne trezim devreme, ia bărbatul de unde nu-i! Mă uit în stânga, mă uit în dreapta...nu-i și pace! Nu e nici o nenorocire; s-o fi dus să mulgă vaca..., îmi spun în mintea mea. Mă apuc și eu de altă treabă. Dau mâncare la păsări, pun ceaunul de mămăligă, să pregătesc ceva de mâncare pentru toți. Până să
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
o localitate la alta sau cei care rupeau biletele la intrare, dacă mai trăiesc. Puținii călători risipiți ici-acolo în incinta impresionantului patrulater al holului central, înalt cât o clădire cu două etaje așteaptă cu stoicism venirea trenului. Pe peron pace și liniște, ca sub zidurile unei mănăstiri în ruină. Doar vreo doi jandarmi, care neavând cum să-și petreacă timpul, precum pistonul unei pompe cu aburi, se duc și vin dintr-un capăt în altul; câțiva bătrâni, o mamă cu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
uscate. Pe partea dreaptă, luminată de razele jucăușe ale soarelui abia trezit din somn, se contura o clădire ceva mai arătoasă, curată și îngrijită. Era chiar școala, o construcție rurală, cu o arhitectură specifică acelui scurt răgaz interbelic de relativă pace, cu o curte spațioasă la stânga, în partea opusă un lot școlar suficient de mare, iar în față o încântătoare grădină cu flori diferite, printre care și trandafiri altoiți, toate împrejmuite cu gard nou din scânduri de brad fasonat și vopsit
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mi s-a părut interesant. Am presupus că nu e unic și l-am botezat cu numele lui Arcașu. Parcă pe undeva își merita soarta... Dumneavoastră mi l-ați prezentat în culori cam trandafirii. Mama, Dumnezeu să o odihnească în pace acolo unde se află, bănuia că Arcașu nu a fost străin de moartea tatălui meu. Tot ce se poate. De asta a și murit cum a murit. Avea conștiința încărcată. Tipul nu avea conștiință, vă garantez. Era un fel de
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ceaun nu mai ai zile multe de trăit! În fiecare noapte toate mâțele negre din lume, care au murit de când te-ai născut, îți vor miorlăi la cap până înnebunești și mori. Nici atunci miorlăitoarele nu te vor lăsa în pace. Îți vor arunca sufletul în cel mai adânc cazan cu smoală topită chiar din fundul iadului. Tu însă o lași să fiarbă mult, până spre dimineață când cântă cocoșii! Atunci oasele se desprind singure de pe carne. Ai grijă să nu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
lua și dirigenția însă colindele nu le mai pot lua înapoi de la elevi, gândi el în timp ce a ieșit în curte împreună cu toți ceilalți care îl priveau ca pe o stranie curiozitate Spuneți ce aveți de spus și lăsați-mă în pace! Se adresă colegilor și, în primul rând, directorului. Acesta îl luă de braț și-l împinse în propria-i mașină. Gestul de amabilitate dinainte calculată, îl făcu să fie mai atent, știind că niciodată nu-și invita subordonații la o
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
refuz, furați de gânduri, se priveau reciproc. Oare ce mai aveau de discutat doi pensionari după atâția ani de conviețuire? Urmă o tăcere odihnitoare, destul de lungă, care a durat exact cât au sorbit câte o ceașcă de cafea fără cafeină. Pacea ce se instalase în sufletele celor doi septuagenari, fu întreruptă de o întrebare simplă și naivă, formulată parcă de un marțian: La ce te gândești?... Mă gândeam la trecut; nici într-un caz la viitor... Nu înțeleg. Nu e mai
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
acasă“..., se mai vorbea pe la colțuri. Un cârd de copii se ținea dupa el, pe uliță, hârjonindu-se, unii chiar îngânându-l. El nu se mânia, îi privea și râdea cu ei. „Plecați!... plecați, măi plozilor și lăsați omu‟n pace... îi mai sărea în ajutor câte cineva, cu milă și inimă bună. Lăsați-l cu Dumnezău‟ lui, și nu vă faceți râs di el... că distul ș-o făcut Satan!..“ Câteodată, umbla supravegheat „discret“ de Anuca, fata pădurarului câțiva feciori
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
pentru prima oară pragul casei: „Tătăiță, tătăiță!“ De atunci, i s-a lipit de suflet pentru totdeauna. I se părea, privind-o, că-și mișcă buzele și-i vorbește... „Tătăiță... tătăiță...!“ Pe chipul ei frumos s-a așternut liniștea, și pacea... și, se putea citi împăcarea cu Dumnezeu, cu soarta... cu tot ce i-a fost scris... Sus pe cer, în mintea ei adormită, ciocâriile se legănau nevăzute... Dinspre miazănoapte sufla un vânt tăios, care îngheța nările. Soarele abia se zărea
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]