44,748 matches
-
Care-o mai fi cifra exactă? Ei, dac-o mai rămîne vreo ureche să ne-audă, află că lui Arghezi i-a fost pregătită "revizuirea" încă din februarie '45, în "România liberă". I-a făcut-o Miron Radu Paraschivescu. M.R.P. compusese primul poem pentru Stalin, în '44. Acuze: parvenit, compromis, profitor, fariseu, rău cetățean, rău tovarăș, mincinos, tată denaturat. "Arghezu" încă mai sufla, în iarna lui '46. Uite, citește asta: "Dac-ați fi mai inteligenți și mai identificați cu tradițiile culturii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Pe dracu' naibii! E-un nemernic, la fel ca toți nemernicii. Cum poți crede într-o schimbare în bine de la ăștia, coane Victorache?" "Ești prăpăstios, Iordan". "Nu-s prăpăstios, sînt obiectiv". N-a fost "altfel". Sigur că aveau muzica. Tata compunea piese pentru voce și pian. Pe versuri de Nerval ("Frères, je vous trompais: Abîme! abîme! abîme!/ Le Dieu manque à l'autel où je suis la victime"), de Novalis, de Musset, de Jules Laforgue... Iordan răspundea la orice chemare de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
mînca așa cum mînca el, cu poftă, rapane și raci; eu mă mulțumeam cu o bucățică de ciocolată, ronțăită concomitent cu miez de măr făinos. Eram regina lui de apă și de sare. M-a ținut în brațe și mi-a compus liedul ăsta; l-a compus pe clapele dinților, genunchilor negri, coastelor mele. Purtam o basma mov, cu bănuți alămii și mereu altă petunie la ureche. Ieșeau aburi din pîlnia petuniei. Cristoase, vorbesc despre nopți de dragoste din mileniul II, secolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
poftă, rapane și raci; eu mă mulțumeam cu o bucățică de ciocolată, ronțăită concomitent cu miez de măr făinos. Eram regina lui de apă și de sare. M-a ținut în brațe și mi-a compus liedul ăsta; l-a compus pe clapele dinților, genunchilor negri, coastelor mele. Purtam o basma mov, cu bănuți alămii și mereu altă petunie la ureche. Ieșeau aburi din pîlnia petuniei. Cristoase, vorbesc despre nopți de dragoste din mileniul II, secolul trecut. Cînd ațipeam pe țărm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
singură. În clar de singurătate. N-am instinct de conservare sau mi l-am învins. Și, ca dezbinarea să intervină și aici, unii nu citesc și nu adnotează decît primul volum din Dumnezeu, Vechiul Testament; la volumul doi nu ajung. Alții compun tropare, după ce-au scris imne ceaușii. Dacă nu prea-iubitul Ceaușescu, atunci, sus Hristos! La nevoie, "Dumnezeu e pedeserist" ori nu e deloc. Scripturi să fie. Sfinte ori Nesfinte. "Și așa rămîne greșeala în carte, Căci noi oameni sîntem, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
și jur că am tras pe nări fumul de BT. Invertitul are talent de imitator. I-a imitat și vocea: "După cobalt 60, nu-mi fac iluzii că mă vindec, că am să dau un concert fără egal, că mai compun pentru orchestre de cameră". Sarcastic? Eu cred că era scîrbit cînd i-a văzut pe cei doi împletindu-și degetele, pipăindu-se pe apucate, sărutîndu-se pe gură, așa cum i-am văzut și eu. La criza care l-a sufocat a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
amintindu-i că o întreagă pagină îi e adresată. Mă roagă să-i trimit textul respectiv. Îi promit și copiez scrisoarea pentru I.N. Oprea cu unele ștersături, corecturi, pentru că îmi este mai greu să còpii un text, decât să-l compun direct. Tot astăzi, la orele serii, mi-a telefonat d-na prof. Felicia Soloviev din Galați, povestindu-mi, printre altele, că a fost la București și că a asistat la înhumarea poetului Adrian Păunescu, în cimitirul Bellu. În timp ce la noi
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
nu ai luat și asta în seamă, scriitorașule, scrii fără să anticipezi și consecințele? - îl puse un pic pe gânduri. - Magicianule, în astfel de momente, atunci când povestești un accident stupid, trebuie să fii credibil. Amănunte, amănunte, amănunte. Viața noastră este compusă din amănunte, nenorocitele de amănunte pe care le scăpăm de foarte multe ori din vedere, iar apoi ne trezim cu ele pe cap, ne invadează precum niște viruși agresivi, ne luptăm, stabilizăm situația, urmează rezolvarea lor, e complicat, de ce-
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
cu o privire chiar mai atentă ațintită asupra mea. Întrebarea venise atât de brusc, atât de neașteptat, Încât, pentru prima dată În ziua aceea, m-a prins cu garda jos. Nu am mințit și nici nu m-am obosit să compun o explicație. Nu. După vreo zece secunde de tăcere, i-a făcut semn lui Emily să mă conducă spre ieșire. Și am știut că primisem postul. 3 — Mie nu mi se pare că ai obținut postul, mi-a spus prietenul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Dacă nici asta nu avea să producă rezultate, altceva nu putea nici atât. Mirandei nu-i păsa că noi Îi falsificam semnătura - o scutea de mărunțișuri plictisitoare - dar s-ar fi Învinețit probabil de furie dacă ar fi aflat că eu compusesem ceva atât de politicos, atât de adorabil, În numele ei. Cu abia trei scurte săptămâni În urmă mi-aș fi anulat imediat planurile dacă m-ar fi sunat Miranda și mi-ar fi cerut să fac ceva pentru ea În weekend
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Hainele tale sunt drăguțe, ca ale oricărei alte fete, Andy, dar nimic din garderoba ta nu e demn de Runway.“ Nu i-am spus că, pentru prima dată după luni Întregi, mă sculam acum ceva mai devreme, hotărâtă să-mi compun un look à la Runway din dulapul meu ticsit de haine de la Banana Republic. Îmi tot Încălzeam și reîncălzeam cafeaua În cuptorul cu microunde timp de aproape jumătate de oră În fiecare dimineață și agonizam cu ochii la diverse perechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
o să primească un premiu, dar că va trebui și să țină un discurs! — Andrea, liniștește‑te. Sunt sigură că ți‑am spus și... — Iar eu trebuie să Îl scriu! Mă asculți? Am la dispoziție patruzeci și cinci de minute ca să compun un discurs de acceptare a unui premiu despre care nu știu nimic, Într‑o limbă pe care nu o vorbesc. Altfel sunt terminată. Ce mă fac? — Bine, nici o problemă, Îți explic eu ce și cum. În primul rând, ceremonia va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
se Înmuiau genunchii și mă cuprindea o stare de frică neînțeleasă. Era de fapt o bucurie imensă, o plăcere fără margini de care mă speriam ca de o mare primejdie. Nu știam ce să fac cu elementele din care eram compus, unde să țin mâinile, cum să-mi mișc picioarele; Îmi Îndreptam umerii dintr-odată, deveneam rigid ca un faraon pe tron. Parcă se deschidea un gol Înainte-mi; parcă se surpa spațiul până la ea, iar eu cădeam fără oprire, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
disciplinat În semnele manualelor stereotipe. Acum, În clipa când am avut revelația propriei implicări, brusc, am receptat existența ca pe o absență, ca pe un gol. Era pentru prima dată când mă trezeam Înarmat cu această conștiință a realului alveolar, compus din goluri și plinuri. Așa, parcă În frunze, zumzăia aceeași panică, deși frunzele erau acum doar semne abstracte, neexistând decât undeva În rădăcini și era caznă grea până să traverseze tunelul sevelor până În ramuri și crengi. În ochii trecătorilor am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Am devenit scriitor de scrisori amoroase când eram În clasa a X-a. Zina, o colegă brună, era Îndrăgostită de un tânăr de 24 de ani, care-i scria Înfocate epistole; ea mi li aducea și eu trebuia să-i compun altele la fel de Încinse. Deodată, după câteva compoziții reușite, am constatat că mă dedublam și intram În starea unei fete Îndrăgostite, adică În acele scrisori de răspuns mă exprimam ca o Îndrăgostită; e curios, dar tot ce scriam eu acolo era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
-i scriam ca din partea ei către un alt tânăr nu poate să mă reprezinte decât pe mine. Ea nu credea În dedublare și a dedus că numai motivarea directă (adică sentimentul meu pentru ea) putea să mă facă să-i compun niște epistole atât de frumoase. Mă rog, voi povesti altădată agresivitatea dragostei sale pentru mine. Important este că atunci mi-am dat seama că pot fi autor de scrisori și că pot influența prin aceasta alte ființe. Atunci am Încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
În mine și să nu-mi răspundă; scriu pe fiecare foaie a carnețelului câte o Întrebare și las loc (cine știe, Îmi spun eu cu naivitate, poate va voi să-mi rețină Întrebările și trebuie să aibă spațiu de scris). Compun 30 de Întrebări: Întreb ce-mi trece prin cap („Să fie cât mai lung“, mi-a spus Ana Barbu de la revistă); de exemplu, citez episodul cu cina și Îl invit să spună la ce se gândea când a scris această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Proust este un mare constructor, el narează geometria sentimentelor și a realului, cu mare grijă pentru amănuntul semnificativ. El este atent cum Începe romanul și cum se termină; are ureche fină pentru o dezvoltare muzicală a construcției epice, ca și când ar compune o operă simfonică: auzi aici o uvertură, dincolo un menuet, aici o reluare În andante a unor motive sau a unor stări lirice, dincolo o Încetinire a ritmului. Ia să vedem ce legătură au toate acestea cu romanul actual“. Preda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
școala, dar trec peste mine, mă zbat, mă frământ și nu pot Învăța decât după ce pleci tu, după ce totul mi se limpezește În cap, iar somnul se așterne ostenit peste ochii ce Încearcă zadarnic să citească. Oare viața mea se compune numai din tine, oare lumea, universul visurilor mele ești doar tu? Odată, demult, am renunțat, așa ziceam eu, la tine. Tu erai cu o femeie, iubeai, erai fericit, eu, ca totdeauna, În gândurile mele, În visuri, te vedeam doar pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ca și aceea a copilului; adulmecă fin (se vede după furnicăturile nărilor) laptele de care-l desparte doar țesătura parfumată a bluzei și a sutienului. Am vrut să alerg după ea și s-o Întreb dacă În mod intenționat Își compusese aceeași figură cu a țigăncii, dar mi-am amintit de replica primită de la aceasta și m-am oprit. Aici, la limita dintre real și imaginar, căscată Între Bărăție și Hanul lui Manuc, sunt momente când timpul și spațiul se contractă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Nu pot, nu pot să dansez ca toți oamenii. Nu pot să mimez o mișcare mecanică precum atâtea perechi din jur. Nu pot să țopăi În ritmul muzicii, mi-e frică, nu pot... Iată un cântec pe care l-am compus azi: „Mâna-n părul lui când trec Încet/ Parc-aș vrea să-l strâng de tot În mine/ Dar acum mă Întreb de câte ori/ Și la câți prin păr trecut-am mâna?/ Da, la mulți/ Dac-aș avea rușine/ Lucruri d
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
șarpe-copil găsit din Întâmplare pe răzorul Înflorit, zgâindu-se la o vrabie. El, șarpele nu e decât un element de decor acolo; „copii, dacă o să găsiți un șarpe, o să-i scoatem pielea și o să vă arăt din ce organe se compune corpul său“, spune brutal tânăra Învățătoare, care abia acum observă că eu am lipsit pentru un timp: „Unde ai fost, M.?“. Eu nu știu ce să răspund. „Să nu te mai Îndepărtezi de ceilalți că o să-ți chem părinții la școală!“ (duminică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
înțelept a procedat lăsând pe Aristide pe-afară. Nadina era cu bărbatul ei și cu Raul Brumaru, și îl întîmpină cu o drăgălășie care nu-i prevestea nici o bucurie: ― Tocmai despre dumneata vorbeam... Parcă-ai dat cu bobii! Arendașul își compusese surâsul de circumstanță și-i sărută mâna. Bărbații se retraseră cu explicația că fiind vorba de afaceri... Îl pofti să șează pe fotoliul ce-l ocupase Raul, lângă căminul în care foșneau cu flăcări leneșe două buturugi uriașe. Se așeză
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
pericol. Dacă nu mi-ar fi cerut-o șeful cu insistență, nici n-aș fi primit o misiune atât de covîrșitoare! Vă dau cuvântul meu, n-aș fi primit!... Biata femeie, cum mai plîngea! Mi se rupea inima... Trenul era compus numai din câteva vagoane, și acelea aproape goale. În afară de câțiva noi prefecți, doar niște ofițeri și negustori au cutezat să mai părăsească Bucureștii. Mecanicul era instruit să conducă garnitura cu mare atenție, pentru că circulau zvonuri că țăranii ar avea intenția
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Pereții erau goi și mereu proaspăt văruiți. Orice adaos era de prisos. Pe birou - teancuri de foi, strânse între coperți simple. Pe fiecare copertă - un singur nume. Ceea ce însemna fie că autorul nu găsise cel mai potrivit titlu pentru ceea ce compusese, fie, mai degrabă, că el se afla într-o ipostază iluzorie și, de fapt, nu era decât unul dintre personaje, iar adevăratul autor se afla în altă parte. — Prea multă filosofie, spuse Vocea. Iacob nu o luă în seamă și
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]