5,478 matches
-
mi-am introdus cartela. Mașinăria prăpădită a scuipat-o înapoi disprețuitor. Impacientată, am încercat din nou, însă cu același rezultat. Încercând să rămân calmă, am îndreptat cartela și am încercat iarăși, adăugând ceva înjurături. Într-un final, mașinăria s-a îndurat să mă lase să trec. I-am dat un șut să o învăț bunele maniere. Capul lui Simon dispărea în fața mea în josul scărilor. Am țâșnit după el. Culoarele stației nu erau atât de aglomerate ca străzile, însă erau îndeajuns de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ne cunoaștem mai bine. Aș vrea să beau ceva mai întâi, am spus cu hotărâre. Urma să fiu târâtă printr-o petrecere școlărească New Age, și cu o cutie de bere în mână mi-ar fi fost mai ușor să îndur oroarea. Bineînțeles, ceai sau suc? zise Alice entuziast. M-am uitat în gol la ea. —Ei bine, mă gândeam mai degrabă la... Sunt și o grămadă de băuturi energizante, m-a întrerupt Tom. — ...o bere, am terminat accentuând cuvântul. —Vai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
-se chiar în fața noastră, mă îndoiesc că sunt. Am dat din cap înțelegându-l, presupunând că Simon se referea la faptul că a continua să trăiască în ambianța curentă ar însemna să-și nege sexualitatea sau să fie nevoit să îndure glumele compromițătoare și poate intimidante care ar apărea. Cum ar putea, de exemplu, să aducă la o astfel de petrecere un iubit? Dar aceasta era viața pe care el o știa, mediul în care fusese crescut. L-am privit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
doamnă cutăreanu - și Dvs., doamnă, sunteți doamne, vă permiteți să faceți pe servitoarele. Eu sunt țărancă: nu-mi permit să lucrez, În exil, cu mâinile... » ȘCOALA Într-adevăr, tata abia Începuse, nu-și permitea. Școala, În jurul căreia tot dăduse târcoale, neîndurându-se să o părăsească (până se făcuse prea târziu) fusese acel ceva prea-puțin ca să te poți despărți de el: acel ceva făcut cu mânurile lui, Înălțat, nu doar cu-sacrificii, ci cu-un-sacrificiu: un flăcău care scotea piatră pentru temelie fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
că e de la noi de loc, din Codru: cunoștea lemnul, lemnul Îl știa, mergea, cum se zice, la esență. Pe când ceilalți... Se vedea că vin din stepele rusești, pentru ei stejarul era ceva atât de rar, Încât, credeau ei, poate Îndura orice, oricât - de asta nu lăsau nici cât o unghie lemnul neînflorat. Și pe deasupra, mai și văpseau sfântul lemn - cu albastru! Să le dai foc, nu alta! Și ciopliturilor, și cioplitorilor! Cât despre acoperișuri... - Erau nostime, Încearcă tata. - Erau barbare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
crimă, când la pedeapsă - asta i-i viața, ăsta i-i destinul, bietul rus... C-așa a fost blestemat: să te... așa, olecuță și numai de ochii lumii, fure, calce În picioare, robească - altfel să știi tu: cel care o să Îndure chinurile iadului pe lumea cealaltă el are să fie, nu tu; pe el l-a ales Dumnezeu să cucerească Țarigradul, să plângă ne-cucerirea lui; să te-ajute, să te libereze, să te-nvețe, să-ți deie cămeșa de pe dânsul, azi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
a tot pălit-o, Îndesat-o, acolo, Între și, uite: nu șchiopăta, pășea pe picioare alăturate și, deși cam foarte roșie În obraz, nu părea să plângă, oricum, nu plângea c-o durea - după atâta amar de durere de-o Îndurase de la porcul de câine al lui Macarie, el o stricase, sărmana. Dac-ar fi venit la mine - să fi venit la mine, să mergem noi doi În tufiș - eu n-aș fi făcut una ca asta, să-mi fi dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Nora - asta vine de la Eleonora. Însă degeaba-i mai mare Nora: soră-sa mică, diavolul Împielițat de Mili o bate tot mereu și tot mereu o pișcă, o trage de păr, o-mbrâncește, Îi strică păpușile, Îi rupe cărțile... Marea Îndură și tace; adică plânge. Plânge cel mai frumos din lume, Nora. Doamna-i ceva mai ’nantă decât mama și mai subțire, ai zice că are inel la brâu, Însă aproape tot atât de frumoasă; deși are părul negru și ochii negri - cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Întunericului. Dar, pînă la urmă tot am să-i vin de hac acestei femei. Aștept. N-am decît să aștept clipa aceasta. Se auzeau pași. Parcă umbla cineva numai pe cîlcîie. Pașii se apropiau și, pentru prima dată, m-am Îndurat să-mi dezlipesc ochii de fereastră. Poc - poc - poc... Pași repezi și mărunți ai unei femei pe tocuri... De, se Întorcea tîrziu. Nici măcar Întunericul nu-i putea ascunde paltonul alb garnisit cu blană la mîneci și guler. Ducea o sacoșă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
nu mi se pare de ajuns pentru sacrificiul pe care-l fac, pentru ceea ce trebuie să înghită omul din ei în Parlament. De unde și dozele homeopatice de fecale despre care aminteam - metaforic, desigur. În plus, îți trebuie ceva tărie ca să înduri disprețul a milioane de oameni. Da, nu există meserie mai grea și mai grețoasă ca asta! Acum înțeleg de ce, oricâte abuzuri ar face, oricâte privilegii și-ar aloca, oricâtă aroganță ar emana, parlamentarii români par mereu nemulțumiți, frustrați și țâfnoși
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
financiar. A-i ajuta pe alții are legătură directă cu valorile etico-morale ale tradiției sale religioase. Chiar dacă nu era „hei rupist”, el spunea că datorează „acest respect strămoșilor mei care au trecut prin chinuri iadului, mult mai mult decât voi îndura eu vreodată”. Aceste afirmații pot fi comparate cu ceea ce Barbara Myerhoff (1978) a aflat de la unul dintre subiecții săi: „Toate acestea nu sunt doar pentru noi, ci pentru generațiile viitoare” (p. 39). Erikson (1964) explică astfel această dorință de continuitate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
este cea mai frumoasă pentru că... e liniștea aia că ai ajuns acolo, ți-ai făcut treaba. Plus că, din meseria asta, cea mai frumoasă parte mi se pare drumul de întoarcere din deplasările mari. După tot stresul pe care îl înduri ca să ajungi acolo, după toată nebunia de acolo cu transmisiuni din oră în oră, cu zile întregi și nopți întregi nedormite, după toate astea, drumul de întoarcere este pur și simplu o călătorie plăcută. Ești liniștit, poți chiar să bei
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
Franța, dar au avut norocul de a străbate noroaiele comunelor și care cunosc până la urmă mult mai bine realitatea. Imaginea pe care am avut-o seamănă cu situațiile din cel de-al doilea război mondial: ofițerii de pe front, cei care îndurau bombardamentele, tranșeele mizerabile, lipsurile etc. versus comandamentele strategice, pline cu colonei și maiori care locuiau în confortabilele clădiri rechiziționate. Cartiere Generale, OKW și OKH-uri, Stavka, Marele Stat Major. Ofițeri superiori care aveau imagini idilice, de ansamblu, care primeau rapoarte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
enervant nu se aude la clasa întâi? Ce bine o fi să zbori în lux absolut! Dacă aș avea bani, nu aș zbura decât la clasa întâi. Pot să pun pariu că „Adam al meu“ nu a trebuit niciodată să îndure ororile unui zbor de mai mult de unsprezece ore spre L.A., cu un puști enervant lovindu-i scaunul. Într-o zi sper să fiu celebră și bogată și că o să îmi permit să stau la clasa întâi în timp ce vreun însoțitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
fiecare an jur că o să fiu unul din oamenii ăia care își fac cumpărăturile de Crăciun la reducerile din ianuarie. Dar în fiecare ianuarie gândul de a mă duce în oraș să mă bat pe chilipiruri e prea greu de îndurat, așa că evit orașul. Bineînțeles că nici teama să nu-mi fie respinsă cartea de credit în fața unei cozi lungi de femei cârcotașe nu mă încurajează. Oricum, nici nu o să mă gândesc la Crăciun. Pentru că acum încep pregătirile atât de devreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
Finalul studiului este un cutremurător tablou dantesc și un vehement act de acuzare. În linii sumbre, amintind de unele poezii ale lui Arghezi din volumul „Flori de mucegai” sau tablete din volumul de proză intitulat „Poarta neagră”, INO prezintă suferințele îndurate de Vasile Voiculescu în anii de temniță la care a fost condamnat pe nedrept de dictatura comunistă. Ultimele secvențe biografice urmăresc eliberarea scriitorului și plecarea lui la cele veșnice, în anul 1963. În ceea ce privește analiza operei voiculescuiene (secvența a patra), evidențiem
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
ei, bine pe...nu, nu era vorba de nici o vedenie, mă, nu venise, ca mine, să caște gura acolo, nu, era prosternat de-a dreptul, c-o față de senil idiot, în transă, bătea mătănii, dacă-l înțepenea sciatica nu se îndura să facă douăzeci de genuflexiuni să-și dezmorțească articulația. Nu, și-ar fi luat concediu medical, ar fi apelat la împachetări cu parafină, băi galvanice și cine știe câte hapuri sau ar fi plecat pur și simplu în străinătate să se trateze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
calitate a oamenilor, aceea de a coopera, cu aleasă înțelegere, atunci când era vorba de salvarea unei loaze. Bineînțeles, tuturor acelor persoane atât de îndatoritoare, le vorbea despre o groază de situații absurde, ce-au generat o serie de scandaloase persecuții, îndurate de sărmanul copil care avea fără doar și poate sufletul anihilat și era pur și simplu de mirare, că mai rezista încă nervos, numai vigoarea tinereții îl ajuta să se mențină la limita normalului. Cine-l vedea pe "bietul băiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Nu se întâmplă nimic în afara învolburării sângelui său, femeia se îndepărtă cu același firesc, ei, bine, te cucerea! Bărbații nu observară nimic, se înțelege, toți își vedeau de îmbucături, picase bine domnul cu amenzile lui, altfel nu s-ar fi îndurat gospodarul, în mijlocul săptămânii să sacrifice un cocoș. Flecăreau cu gura plină, convinși că totul pe lumea asta se obține cu o pulpă rumenită de cocoș. Viorel se strădui să golească paharul, era aprins, ah, numai vin roșu nu-i trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Ea abia aștepta să meargă la concert, mai cu seamă că se cânta Simfonia a IV-a de Brahms, pe care o iubea nespus. Din pricina Cavaleristului care se perpelea în pat, gata parcă să-și dea sufletul, nu m-am îndurat să plec din cămin și nici n-am găsit alt fraier care să vrea să aibă grijă de el. Am cumpărat gheață și am băgat-o în pungi de plastic pe care i le-am ținut pe frunte, l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și jumătate. A fost îngrozitor. A suferit de la început până la sfârșit. A ajuns să nu mai fie conștientă de ceea ce se întâmplă în jurul ei și a devenit dependentă de medicamente, dar tot nu putea să moară. Până la urmă s-a îndurat cineva de ea și a murit prin eutanasie. Oricum, e îngrozitor să te chinuiești să mori. E îngrozitor și pentru cel care e într-o agonie permanentă, dar și pentru familie. Am rămas fără nici un ban. O injecție costa douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
-l stimuleze. — Să stimuleze? Șșșt, Sascha. Lui Otto nu trebuie frate. Și Else... Bună seara, domnule Latek. Bărbatul care până acum se odihnise cu ziarul pe față scoase capul pe ușă. — Doamnă Himmel, vă vine să credeți ce trebuie să Îndur? Întinse un bol cu un conținut greu de identificat. De când Rosa s-a angajat la fabrica aia de bere, nimic nu mai e cum a fost. Asta e așa-numita „emancipare“? Pufnind, Else roti brațele, apoi ne-am reluat drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
plăceri și dezastre; povara de a i se fi Încredințat sarcina de-a naște fii, cu cât mai mulți cu atât mai bine, fiindcă nu știai niciodată cât aveau să trăiască, și faptul că născuse doar fete, una după alta; Îndurase durerea de a-și vedea soțul Îndepărtându-se tot mai mult de ea cu fiecare naștere. Levent Kazanci era un om impulsiv, care nu ezita să se folosească de curea pentru a-și disciplina nevasta și copiii; un băiat, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să continue fără să ceară mai mult. Însă astăzi mătușa Banu are de gând să ceară ceva În plus. Allah, dă-mi știința, fiindcă nu mă mai pot Împotrivi dorinței de-a ști, Însă dă-mi și puterea de-a Îndura toată știința asta. Amin. Scoate dintr-un sertar un rozariu de jad și mângâie mărgelele. Bine atunci, sunt gata, hai să-ncepem. Allah să mă ajute! Atârnată de raftul de cărți pe care se află lampa cu gaz, doamna Sweet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
despre sferă, chiar și cea Înmagazinată În memoria lor. Ca și cum n-ar fi existat niciodată, sfera ar fi urmat să dispară din conștiința umanității pentru totdeauna. — Grozavă afacere, spuse Harry. După toate cele Îndurate, să uităm totul... — Tocmai fiindcă am Îndurat atâtea, Harry, zise Beth. Să recunoaștem că nu ne-am descurcat prea strălucit. Norman observă că acum Beth vorbea fără ranchiună, tenta arțăgoasă de mai-nainte dispărându-i. — Din păcate, cam așa e, spuse Norman. Sfera a fost concepută ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]