4,932 matches
-
ajung la mine la bloc. De-abia așteptam să intru, să mă schimb în colanți și să mă ghemuiesc în pat. Când am ajuns în fața ușii, am scotocit în poșetă după chei. Dar, când am vrut să bag cheia în broască, am observat ceva ciudat. Clanța era slăbită, de-abia se mai ținea în locaș. Speriată, m-am uitat mai îndeaproape. În lumina slabă din hol am văzut că broasca fusese smulsă. Era zgâriată și, pe una din fețe, se vedeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
poșetă după chei. Dar, când am vrut să bag cheia în broască, am observat ceva ciudat. Clanța era slăbită, de-abia se mai ținea în locaș. Speriată, m-am uitat mai îndeaproape. În lumina slabă din hol am văzut că broasca fusese smulsă. Era zgâriată și, pe una din fețe, se vedeau urme de zimți. Cineva îmi spărsese locuința. Neliniștită, mi-am băgat capul pe ușă. Totul fusese răsturnat cu fundul în sus. M-am retras repede pe hol. Poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
am răspuns agitată, ridicând receptorul de pe podea. Părinții mei locuiesc la The Old Rectory. —Trebuie să-l anunț pe lordul Swyre. Așteptați aici, îmi spuse și ieși repede din cameră. După ce a închis ușa, am auzit cheia întorcându-se în broască. Dumnezeule, a crezut că vreau să fur sau așa ceva. Am înșfăcat receptorul și am sunat din nou acasă. De data asta, cineva mi-a răspuns la primul apel. —Mamă? am întrebat. —Bau! Ce faci, gagico? —Julie? Mă simt atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
într-una din călătoriile ei la țară. —... a intrat prin efracție... am chemat poliția. Îmi pare rău, domnule. Poliția? Am început să bat în ușă. Hei, dați-mi drumul! am strigat. După câteva minute, am auzit cheia răsucindu-se în broască. Sincer, jur că nu o să ghiciți ce a urmat. E ca și cum Michael Jackson ar fi negat că și-a făcut operații estetice sau ceva de genul ăsta. A intrat majordomul și - pe cuvânt că nu inventez nimic - imediat după el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
nu, să ne întoarcem. E mai bine imediat. Dacă e unchiul dumitale... — Eh! El e anarhist! N-o să-l chemăm. Și-l obligă pe Augusto să urce cu ea. Bietul om, care venise cu aere de experimentator, se simțea acum broască. Când fură singuri în salon, Eugenia, fără a-și scoate pălăria, cu hainele de oraș, așa cum intrase, îi spuse: — Bine, să vedem ce ai să-mi spui. Păi..., păi... - și bietul Augusto bâiguia -, păi..., păi... — Bine; ce? — Că nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
genunchi. — Eugenia! - și-i întinse brațele, gata parcă s-o cuprindă-n ele. Ei, ușurel! - exclamă ea îndepărtându-se și ferindu-se din calea lor -, ușurel! — Dar data trecută..., ultima dată... — Da, dar atunci era altceva! „Sunt pe post de broască“, gândi psihologul experimental. Da - urmă Eugenia -, unui prieten, cuiva care nu-i nimic mai mult decât prieten, i se pot permite anumite mici libertăți care nu i se cuvin..., cum să zicem..., logodnicului! — Dar nu înțeleg... După ce-o să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
libertăți care nu i se cuvin..., cum să zicem..., logodnicului! — Dar nu înțeleg... După ce-o să ne căsătorim, Augusto, am să-ți explic. Dar acum, ușurel, nu-i așa? „S-a terminat“, gândi Augusto, care se simți absolut și desăvârșit broască. — Și-acum - adăugă Eugenia ridicându-se - mă duc să-l chem pe unchiul meu. — La ce bun? — Ei, și tu, ca să-l punem la curent! — E drept! - exclamă Augusto, consternat. Don Fermín sosi numaidecât. — Uite, unchiule - îi spuse Eugenia -, iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
mă-nțelegi. Da, te-nțelege, unchiule. Chiar atunci se auzi soneria de la ușă și Eugenia zise: — Mătușa! Și când aceasta intră în salon și văzu ce se petrece, exclamă: — Gata, am priceput! Vasăzică s-a făcut? Știam eu. Augusto gândea: „Broască, total broască! Au pus toți mâna să mă pescuiască.“ — Azi rămâi, desigur, la masă cu noi, ca să sărbătorim... - zise doña Ermelinda. — N-am încotro! - îi scăpă bietei broaște. XXVII Pentru Augusto începu atunci o nouă viață. Ziua și-o petrecea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Da, te-nțelege, unchiule. Chiar atunci se auzi soneria de la ușă și Eugenia zise: — Mătușa! Și când aceasta intră în salon și văzu ce se petrece, exclamă: — Gata, am priceput! Vasăzică s-a făcut? Știam eu. Augusto gândea: „Broască, total broască! Au pus toți mâna să mă pescuiască.“ — Azi rămâi, desigur, la masă cu noi, ca să sărbătorim... - zise doña Ermelinda. — N-am încotro! - îi scăpă bietei broaște. XXVII Pentru Augusto începu atunci o nouă viață. Ziua și-o petrecea aproape toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
exclamă: — Gata, am priceput! Vasăzică s-a făcut? Știam eu. Augusto gândea: „Broască, total broască! Au pus toți mâna să mă pescuiască.“ — Azi rămâi, desigur, la masă cu noi, ca să sărbătorim... - zise doña Ermelinda. — N-am încotro! - îi scăpă bietei broaște. XXVII Pentru Augusto începu atunci o nouă viață. Ziua și-o petrecea aproape toată acasă la logodnica sa, dar studiind nu psihologia, ci estetica. Și Rosario? Nu mai reveni pe la el. Data următoare când i se livră lenjeria călcată, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
să-mi demonstreze..., ce știu eu?..., că nu exist. — Ce fericire! — Nu glumi, Víctore. — Și de ce să nu glumesc? Tu, iubite Augusto, te-ai dus acolo ca experimentator și ai devenit subiect de experiență; ai vrut s-o iei drept broască, și te-a luat ea pe tine drept broască. Aruncă-te, așadar, în baltă și pune-te pe orăcăit și trăit! — Te rog încă o dată... — Să nu glumesc, da? Ei bine, o să glumesc. Pentru asemenea ocazii a fost inventată gluma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Ce fericire! — Nu glumi, Víctore. — Și de ce să nu glumesc? Tu, iubite Augusto, te-ai dus acolo ca experimentator și ai devenit subiect de experiență; ai vrut s-o iei drept broască, și te-a luat ea pe tine drept broască. Aruncă-te, așadar, în baltă și pune-te pe orăcăit și trăit! — Te rog încă o dată... — Să nu glumesc, da? Ei bine, o să glumesc. Pentru asemenea ocazii a fost inventată gluma. — Ești caustic. — Așa și trebuie să fii, caustic. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și veghea, ficțiunea și realitatea, adevărul și minciuna; să confunzi totul într-o singură ceață. Gluma care nu e caustică și derutantă nu e bună de nimic. Copilul râde la tragedie; bătrânul plânge la comedie. Ai vrut să o faci broască, te-a făcut ea broască; acceptă deci situația și fii broască pentru tine. — Ce vrei să spui cu asta? Experimentează pe tine însuți. — Da, să mă sinucid. — Nu zic nici da, nici ba. Ar fi o soluție ca oricare alta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
adevărul și minciuna; să confunzi totul într-o singură ceață. Gluma care nu e caustică și derutantă nu e bună de nimic. Copilul râde la tragedie; bătrânul plânge la comedie. Ai vrut să o faci broască, te-a făcut ea broască; acceptă deci situația și fii broască pentru tine. — Ce vrei să spui cu asta? Experimentează pe tine însuți. — Da, să mă sinucid. — Nu zic nici da, nici ba. Ar fi o soluție ca oricare alta, dar nu cea mai bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
într-o singură ceață. Gluma care nu e caustică și derutantă nu e bună de nimic. Copilul râde la tragedie; bătrânul plânge la comedie. Ai vrut să o faci broască, te-a făcut ea broască; acceptă deci situația și fii broască pentru tine. — Ce vrei să spui cu asta? Experimentează pe tine însuți. — Da, să mă sinucid. — Nu zic nici da, nici ba. Ar fi o soluție ca oricare alta, dar nu cea mai bună. Atunci să-i caut și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
comune, cea de a supune criticii vulgaritățile. Și dacă, făcând asemenea eforturi, nu poate face față poverii și-și epuizează nu prostia proprie, ci propria inteligență și propria viață, atunci se sinucide. I se întâmplă ce i s-a întâmplat broaștei din fabulă care-a vrut să devină bou și a plesnit. Așa trebuie să plesnească și ei. Nu de mult a fost adusă pe-aici, în lumea ficțiunilor de dincolo de mormânt, o carte a lui Papini, intitulată Maschilità. Știi doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
lent, silabă cu silabă, buchisind-o literă cu literă, oprindu-se de fiecare dată cu un rând mai departe decât în lectura perecdentă pentru a o relua de la început. E ca și cum ar fi avansat cu o sută de pași de broască țestoasă și ar fi dat îndărăt cu nouăzeci și nouă, avansând din nou și reîntorcându-se proporțional și mereu cu spaima ultimului pas. Cuvintele pe care le-aș fi pus în gura lui Jugo de la Raza al meu, și anume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
a început să mi se prelingă printre buze și, fără să mă gândesc, am întins mâna și mi-am înfășurat sârma de tras apa în jurul gâtului și m-am lăsat în jos, ca să atârn așa, cu ochii bulbucați, ca o broască mare și verde, orăcăind. Am stat o vreme așa ca să-mi dau seama când va fi clipa când voi realiza că încep să nu mai exist și cred că am amorțit și m-a cuprins frigul și m-am uitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
în timp ce ies din lift. — Noapte bună, Samantha. Ușile liftului se închid și nu-mi pot reprima un țipăt mut. Nu pot locui în aceeași clădire cu Ketterman. O să trebuiască să mă mut. În clipa în care îmi bag cheia în broască, ușa apartamentului de vizavi se crapă ușor. — Samantha ? Îmi stă inima. Ca și cum nu mi-ar fi ajuns pe ziua de azi. E doamna Farley, vecina mea. Are păr argintiu și trei căței de talie mică și o curiozitate insațiabilă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
la picioarele mele. De ce dispar lucrurile ? Ridic rujul și i-l dau. — Vă amintiți unde le-ați pierdut, doamnă Geiger ? — Nu le-am pierdut. Trage aer în piept adânc. Mi-au fost furate. E evident. Va trebui să schimbăm toate broaștele. Ne vor fi furate identitățile. Se ia cu mâinile de cap. Asta fac escrocii ăștia pus pe fraudă, să știi. A fost un ditamai articol pe chestia asta în Mail... — Astea sunt ? Tocmai am observat un portchei Tiffany licărind pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
meu forte. — Sunt... jumătate belgianca. Rămân cu ochii în podea. Rog frumos pleaca acuma. Sau chem polisia. Haida-de ! Nu ești belgiancă, scumpo ! — Tu pleaca ! Intrat ilegal casa ! Dau judecata ! Îl împing afară pe scări, trântesc ușa și răsucesc cheia în broască. După care trag perdeaua acoperind complet fereastra și mă rezem de ușă, cu inima bubuindu-mi. Fuck. Fuck. Ce mă fac ? OK. Lucrul cel mai important e să nu intru în panică. Lucrul cel mai important e să nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
catedrala din Tours. Această dispută de marketing religios a avut însă o influență benefică asupra răspândirii circului în Europa. Circ care continuă și azi: au proliferat trupele itinerante care prezintă, în panopticumuri, diverse vietăți cu două capete, de la viței la broaște țestoase și purici. Ar mai fi de spus doar că orașul are o echipă de fotbal - SCO Angers - care se zbate în apele mlăștinoase ale ligii a doua franceze. Pe la mijlocul romanului, SCO Angers, dintr-o confuzie generală, va promova, pentru
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
potențiale. Până joi, până vineri... Da, abia vineri dimineața, când Dominic se întorsese să-și ia umbrela. Începuse o ploaie cu fire lungi și dese, se întorsese din prag să-și ia umbrela. Abia vineri dimineață, când învârti cheia în broască, întorcându-se să-și ia umbrela, răzbiseră, parcă, scrâșnind, cuvintele pornite cu câteva zile în urmă. Obișnuitele vorbe ale coanei Veturia ajunseseră abia vineri la Don Dominic, în intervalul abia perceptibil dintre cele două rotiri ale cheii. Broasca ușii bolborosi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cheia în broască, întorcându-se să-și ia umbrela, răzbiseră, parcă, scrâșnind, cuvintele pornite cu câteva zile în urmă. Obișnuitele vorbe ale coanei Veturia ajunseseră abia vineri la Don Dominic, în intervalul abia perceptibil dintre cele două rotiri ale cheii. Broasca ușii bolborosi, parcă, sătulă de atâta complicitate: „A plecat! Parcă a plecat profesorul“. Cuvintele stăruiră mult în urma sa, înmulțindu-se, atrăgându-se în asocieri noi. „A luat scrisoarea? Parcă a luat scrisoarea, profesorul...“ Dacă țineai neapărat, puteai desluși și asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
luat scrisoarea? Parcă a luat scrisoarea, profesorul...“ Dacă țineai neapărat, puteai desluși și asemenea împerechere. Un susur, departe, aproape, greu de spus. Judecând după starea sa extremă, domnul profesor fusese deja, vineri, în posesia scrisorii. Credea a fi deslușit scâncetul broaștei ruginite, citise umbrele cenușii ale cerului umed, în care se împotmoleau tăceri și se deșira așteptarea, intercepta privirea fixă, fosforescentă a gurii de burlan de la colțul clădirii, unde se refugia cotoiul vagabond al străzii. Nu rămăsese din sulul felinei, înșurubat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]