9,526 matches
-
incluzând câteva versiuni în volumul Domus taciturna) din bucolicii siracuzani Bion și Moschos, din Cleanthes, Pindar, din sonetele lui Michelangelo și, fragmentar, din Dante (Infernul, cânturile I și II). În comedia Sapho (1915), iluzia vieții antice e convingătoare, dar modelul comediei burgheze de salon oferă, inadecvat, majoritatea soluțiilor dramatice. SCRIERI: Aquile, Câmpina, 1913; Sapho, București, 1915; Domus taciturna, București, 1916. Repere bibliografice: Duiliu Zamfirescu, Ion Al-George, „Aquile”, AAR, partea administrativă, t.XXXVI, 1913-1914; N. Bănescu, Ion Al-George, „Domus taciturna”, CL, 1916
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285211_a_286540]
-
de scenă. În urma unor conflicte, va reveni în capitală, unde - exceptând stagiunea 1931-1933, când a fost regizor la Teatrul Național din Cernăuți - întemeiază ori conduce, fie singur, fie cu Tudor Mușatescu, mai multe companii dramatice: Teatrul Popular, Teatrul Vesel, Teatrul Comedia, Teatrul Nostru, de care sunt legate câteva mari reușite ale sale, Teatrul Mic, Alhambra, Regina Maria. În 1936 are inițiativa întemeierii Asociației Teatrelor Particulare, pentru ca din 1937 să fie director al unei Societăți cooperative de întreprinderi teatrale și artistice, care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285240_a_286569]
-
sale, Teatrul Mic, Alhambra, Regina Maria. În 1936 are inițiativa întemeierii Asociației Teatrelor Particulare, pentru ca din 1937 să fie director al unei Societăți cooperative de întreprinderi teatrale și artistice, care rezistă două stagiuni. Când, în 1947, Teatrul Național preia sala Comedia, A. devine prim-regizor al acestei instituții. Avea să realizeze încă multe spectacole, din dramaturgia românească în special, făcându-și un punct de onoare din reprezentarea comediilor lui I. L. Caragiale. În 1966, pe parcursul a două luni, predă la Viena un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285240_a_286569]
-
și artistice, care rezistă două stagiuni. Când, în 1947, Teatrul Național preia sala Comedia, A. devine prim-regizor al acestei instituții. Avea să realizeze încă multe spectacole, din dramaturgia românească în special, făcându-și un punct de onoare din reprezentarea comediilor lui I. L. Caragiale. În 1966, pe parcursul a două luni, predă la Viena un curs de artă scenică, la Seminarul „Max Reinhardt”. A mai fost, în ultima parte a vieții, director al Teatrului Dramatic din Brașov, care acum îi poartă numele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285240_a_286569]
-
și zeci de ieftine compuneri, dar și piese de Shakespeare, Molière, Goldoni, Gogol sau, din dramaturgia noastră, de B. Delavrancea, Al. Davila, Camil Petrescu, Mihail Sebastian ș.a. Însă autorul preferat al lui A. a fost, de departe, Caragiale, ale cărui comedii le-a transpus scenic - în elaborări rămase clasice -, cu pietate și cu scrupulul nuanței infinitezimale. Împreună cu Victor Iliu, realizează, în 1953, o versiune cinematografică a piesei O scrisoare pierdută, cu o distribuție de calibru. Ca regizor, A. - care montează capodopera
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285240_a_286569]
-
pe care le-a semnat sunt, de fapt, montaje dramatice sau dramatizări (O seară la „Union”, Altă seară la „Union”, Momente, după schițele lui Caragiale, Lența, după o nuvelă de Francisc Munteanu). I se datorează peste o sută de localizări (comedii, farse, vodeviluri, satire), cu precădere din dramaturgia franceză și, mai rar, din aceea germană, cele mai multe făcute în asociere cu Tudor Mușatescu. Ușurătatea unor scrieri preluate din repertoriul bulevardier parizian este compensată, într-o măsură, de simțul teatral - strâns legat de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285240_a_286569]
-
altă variantă decât producerea puiului (a animalului) la scară industrială, producerea lui pe bandă rulantă. În dreptul primei verigi a lanțului, la picioarele benzii transportoare, se află un om într-o cămașă albă, cu o bonetă albă de plastic pe cap (comedia grijii pentru igienă, albeața milosteniei), care ia în primire marfa: puii abia născuți, care intră în lume pe o bandă rulantă. Pe banda rulantă a morții, o mulțime de pui piuie, se zbat, se încalecă, se calcă în picioare, dezorientați
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
literare la ordinea zilei. Un editorial din 1888 subliniază nevoia dezvoltării gustului pentru lectură, în scopul consolidării sentimentelor naționale și al cultivării datinilor strămoșești. Beletristica inserată se circumscrie acestui program. Th. Alexi este autorul unor nuvele istorice prolixe, al unor comedii (Vistavoiul Marcu), pe care le traduce și le localizează fără a indica sursa, al unei tragedii (Domnul Tudor) și al unui vodevil, Lăcustele, în care printre personajele principale figurează Al. I. Cuza și Moș Ion Roată. Alături de Th. Alexi, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288983_a_290312]
-
Viața și opera lui, sunt trase în broșuri (1936 și 1941), la fel o conferință din 1925, „Liră de argint, Sihleanu”, și Bibliografia operelor lui Mihail Dragomirescu, din 1928 (redactată împreună cu D. Mazilu). În 1938 a publicat versiunea românească a comediei Louison de Alfred de Musset. A semnat și Ion M. Ganea, I. Râmniceanu și Mihai Longhin. G. a fost un poet al năzuinței către liniștea spirituală (Luminișuri), al amintirii și nostalgiei copilăriei, în formula de „cântec senin și curat”, inaugurată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287161_a_288490]
-
construcțiilor (ridicate după "planuri elegante și plăcute ochilor"), aprecia totuși că "nu este oraș în lume alcătuit din mai multe contrasturi: Iașii este un teatru curios, decorat cu palaturi și bordeie lipite împreună; actorii lui sunt luxul și sărăcia; iar comedia ce se gioacă în toată ziua pe scena lui poartă deosebite titluri, precum: "Cine-i mare, îi și tare; cine-i mic, tot nimic!" sau "Șlicul și pălăria, sau idei vechi și idei nouă""29. Mesajul social însoțește, așadar, mereu
[Corola-publishinghouse/Science/1576_a_2874]
-
căruia roiau, desigur, atâtea concurente”?... Ce i se poate reproșa criticului în acest caz este faptul că prea ia în serios vorbele lui Moș Nichifor, lăudăros și glumeț, specializat deja - prin repetiție - într-o retorică a seducției. El joacă o comedie care nu dă niciodată greș, și comedia place, e savuroasă. Impresia generală pe care o ai, citind la rând aceste portrete computerizate, este că lumea lui Creangă este extraordinar de bogată și că un număr de teme se repetă în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286504_a_287833]
-
se poate reproșa criticului în acest caz este faptul că prea ia în serios vorbele lui Moș Nichifor, lăudăros și glumeț, specializat deja - prin repetiție - într-o retorică a seducției. El joacă o comedie care nu dă niciodată greș, și comedia place, e savuroasă. Impresia generală pe care o ai, citind la rând aceste portrete computerizate, este că lumea lui Creangă este extraordinar de bogată și că un număr de teme se repetă în scrierile sale: cruzimea, de pildă, sau frica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286504_a_287833]
-
255-322; I. Valerian, Chipuri din viața literară, București, 1970, 9-18; Sașa Pană, Alexandru Vlahuță. Evocări-amintiri, „Albina”, 1970, 39; Rotaru, O ist., I, 572-580; Gáldi, Introducere, 280-286; Cioculescu, Itinerar, II, 243-247, 270-276; Ist. lit., III, 741-758; Al. Bojin, Pagini dintr-o comedie necunoscută, MS, 1976, 4; Virgiliu Ene, Alexandru Vlahuță, București, 1976; Dicț. lit. 1900, 910-913; Mihai Ungheanu, Fiii risipitori, București, 1988, 143-162; Faifer, Semnele, 191; Dicț. analitic, I, 262-264; Dicț. esențial, 891-895; Zamfirescu, Istorie, II, 208-210. F. F.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290607_a_291936]
-
tehnicilor poeziei beatnicilor americani. Mircea Cărtărescu definește poemele lui C. ca pe niște „scenarii elaborate, spirale strălucitoare construite cu ajutorul laitmotivelor și al imaginilor recurente, într-un registru indecidabil între ludic și elegiac. Stări de spirit efemere sunt evocate printr-o comedie arcimboldescă a obiectelor care tind să se organizeze compunând lumi absurde și tandre, ca de desen animat sau videoclip. Peste puritatea sentimentului inițial e suprapus un colaj de «citate» din real, prelucrate prin savante manipulări stilistice. Apelul permanent la imaginar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286439_a_287768]
-
banal că printre comentatorii lui Machiavelli să apară critici cu privire la activitatea lui Ricci. Ceea ce i se reproșează acestuia este slabă calitate de copist și editor al textelor lui Machiavelli. Printre altele i se reproșează acestuia că nu a republicat o comedie intitulată Le maschere, scrisă de secretarul florentin, care s-a pierdut, din păcate 12. Referindu-ne la calitatea lui Ricci de scrib și de cititor al textelor lui Machiavelli este necesar să ne oprim un pic. Nu există niciun dubiu
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
o catastrofă (căderea omului), o criză (întruparea și învierea lui Christos) și un sfârșit (bruscă Întoarcere a lui Christos că Rege, urmată de înlocuirea vechii lumi cu "un nou paradis și un nou pământ"), transformând tragedia istoriei umane într-o comedie cosmică" (1984, p. 344). 178 Potrivit lui Damon, cele patru cărți elaborate de Urizen tratează, pe rând, sociologia, războiul, dragostea și știința (1988, p. 424). 179 Saree Makdisi observa că, pentru Blake, "experiența istorică și timpul în sine nu sunt niciodată
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
și Îngerii lui Rafael („fantezie”, 1894), jucate pe scena Teatrului Național din București, construiesc, fluid și inconsistent, pe o schemă romanțioasă. Cam în aceeași vreme L. traduce din poeți felibri (Aug. Barbieri și Ch. Fuster) ori transpune pentru scena craioveană comedia Le Flibustier de Jean Richepin. În articole și conferințe, în scrierile despre teatru, există și tentația comentariului literar. Dar aprecierile, altfel făcute cu distincție, dintr-o perspectivă culturală, rămân mereu la suprafața lucrurilor. Mult mai inspirate sunt „profilurile din foaier
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287842_a_289171]
-
praf la culoare (!), marmoră, lux, ceva mișcare în unele birouri deja încuiate. Semn de activitate ascunsă ? A trecut un prim an de la inaugurarea somptuoasei clădiri cu față de Parlament european. Cred că lipsește o singură inscripție, pe care Dante, în Divina Comedie o plasează la intrarea în iad: "Lăsați orice speranță, voi care intrați aici !". Instanțele de judecată sunt absolut necesare în viața unei societăți. Ca ele să fie corecte li s-au făcut salarii foarte mari slujitorilor acestora și li s-
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
la Vaslui și Iași. Debutează ca autor satiric în 1940, în revista lui Tudor Mușatescu, Mitică, cu epigrame, iar în calitate de critic literar în 1943, cu un medalion Ibsen, în ziarul Ecoul, condus de Miron Radu Paraschivescu. Ca dramaturg, debutează cu comedia în trei acte "Cearta"(1949). A fost redactor al ziarelor și revistelor Victoria, România liberă, Rampa, Flacăra, Probleme de cinematografie. În 1954 a intrat ca șef de secție la revista Contemporanul de unde trece, tot ca șef de secție, la revista
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
lăsată deoparte, că istoria literară înseamnă, mai presus de orice, informație completă asupra unui subiect. Încă înainte de a-i fi apărut, la Paris, teza de doctorat, el publicase în țară o selecție din scrierile autorului englez, versuri și fragmente din comedii, foarte asemănătoare culegerilor de texte pentru studenți, așa cum erau ele folosite în universitățile din Anglia: A Sheaf of Poetical Scraps (Unknown Congreve) (1923). Din 1921 inaugurase o activitate care avea să dea scrierilor sale un profil foarte caracteristic. Se afla
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289047_a_290376]
-
poetice la modă în epocă: Poezii. Epistole (1871), Fabule, glume și anecdote (1873) sau poeme și drame istorice, precum Un ajutoriu la timp (1863), Berchea, rămasă într-un periodic din 1865, Rarișa sau Cerdacul lui Ferenț (1869), dar mai ales comedii - Secretu pentru sexu frumos (1869), Muza și casieria (1870), Tronc Lude Măscărescu sau Ministru Tirtiflichi (1875) etc. Cu o exprimare facilă, supralicitând clișee prozodice și de conținut, T. e doar o prezență în istoria literară, identificabilă în vremea sa în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290102_a_291431]
-
Deleanu, Nicolae Roșioru. A fost regizat de Constantin Dinischiotu, regizor care mi-a pus ulterior, uneori simultan, multe spectacole în scenă, mai ales la Botoșani, dar și la Radio și Televiziune. Un spectacol în care s-a implicat trupa de comedie pentru că Bacăul a avut și încă mai are, dar a avut la un moment dat o trupă de comedie unică în mișcarea teatrală de la noi. Mai mult decât atât, a existat un regizor, la data aceea, I.Gh. Russu, care a
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
în scenă, mai ales la Botoșani, dar și la Radio și Televiziune. Un spectacol în care s-a implicat trupa de comedie pentru că Bacăul a avut și încă mai are, dar a avut la un moment dat o trupă de comedie unică în mișcarea teatrală de la noi. Mai mult decât atât, a existat un regizor, la data aceea, I.Gh. Russu, care a rămas fidel genului și pot să spum că, pentru mine, I.Gh. Russu e unul din regizorii importanți pe care
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
spectacol jucat la Bacău a fost cu piesa Conversație în oglindă, care avea două titluri Victima fericită, de fapt titlul normal, de bază, dar tot așa, din motive de cenzură s-a jucat cu titlul Conversație în oglindă. Tot așa, Comedie provincială avea și un alt titlu, Bârfa și interesele. Piesa s-a jucat cu succes de public și de critică, trebuie să o mărturisesc, au jucat Iona Ene, Nicu Roșioru, Florin Zăncescu, Stelian Preda. A fost 95 un spectacol în
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
Muzeului Literaturii Române, apare un volum cu piesele scrise în deceniul 1993-2003, în care sunt publicate Tetralogia Destinului, pe care am menționat-o, Trilogia captivă, cu piesele Împăcare târzie, Rătăciți în amurg și Cantonul de vânătoare, și Trilogia provincială, cu Comedie provincială, Victima fericită și Trivial tango. Ați avut o bogată activitate și ca editor. Care au fost proiectele de marcă ale Editurii Rampa și Ecranul? Rampa și Ecranul este o editură mică, o editură cu preocupări restrânse, care și-a
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]