5,380 matches
-
pieptănate de un pieptăn de apă, în partea cealaltă, îmi pierdeam uneori cunoștința și apoi, când îmi reveneam, mă-ntre-bam unde fusesem în acea clipă de absență. Făcuse oare-n acel moment conștiința mea un fel de pliu, o cută, un cuib de rîndunică? Se adâncea deodată în țeasta mea casa-n ruine și eu însumi în mijlocul ei, în fața oglinzii din mobila străveche? Mă găseam deodată în centrul minții mele, ochi în ochi cu un frate tăcut? Era acela singurul loc de pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pereți exteriori ce încă-și purtau balcoanele sub care doi atlași cu mușchi de ghips se-ncordau inutil. Cupele dințate loveau în mijlocul flăcării farurilor, zidul troznea, tencuiala zbura în fulgi și în țăndări, cărămizile se depărtau, lăsând la vedere pufoase cuiburi de păianjen, și tot decorul se prăbușea deodată pe spate, prefăcîndu-se-n gunoi și-n relicve sub luna uriașă a lui aprilie. Farurile goleau clădirile de culori și le umpleau cu ceară lichidă. Le apăsau ușor în calupul de ceară al
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
intra strălucirea verii, vară adâncă și leneșă, cu miros de cărămidă încinsă de la clădirea morii de vizavi și cu nori în dezvoltare încremenită, orbitor de albi în adâncimea cerului. Deasupra aragazului, în aerisirea cu grilaj, neagră de ulei ars, era cuibul, și el înnegrit, al viespilor, pe care insectele în puternice platoșe galbene roiau, amestecîndu-și picioarele și antenele. Dar zumzetul lor abia dacă se distingea de huruitul monoton al sitelor electrice din clădirea prăfuită a morii. Când ieșeam pe balcon - balustrada
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din albul ochilor. Degetele cu unghii lucioase, roșii ca sângele în înserarea adâncă, modelau lutul cu mișcări neomenesc de agile, de parc-ar fi fost labele multiarticulate ale unui păianjen ce-și țese plasa, ori pântecul călugăriței, ce plămădește singur cuibul complicat în formă de smochină. Așa se frământă, uneori, în vis, mâinile adormiților. Bulgărele de lut muiat în sudoarea mistică a măștii Mariei se alungi ca un cilindru turtit, ușor curb, cu o inimioară lucioasă în vârf și, la capătul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
albaștri cu cât trăsăturile sculpturale ale feței erau de marmoră străvezie. Erau ochi cu iriși din fibre de lapislazuli, ochi ușor dilatați, cu pupila mărită ca de beladonă. În colțurile interioara câte un mic clitoris se ivea cărnos, roz-frezie, din cuibul pleoa pelor fără gene. Cu nepăsarea-ncordată a mantidelor tînara femeie-l pândea, îl ațintea cu privirile, luminîndu-l albastru, și l-ar fi descoperit la fel în orice loc al sfericei încăperi, căci Victoria, asemenea lunii și fotografiilor, avea doar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Până și ruinele de primăvara trecută fuseseră date jos. Piatră pe piatră nu mai rămăsese din vechiul, umbrosul, patriarhalul centru al bătrânului oraș. Iar blocul stacojiu rămăsese în urmă, cu pereți subțiri ca hârtia, friabili și scorojiți, ca un vechi cuib de viespi, pustiu acum, pe care-l desprinzi de sub un acoperiș mirîndu-te cât e de ușor. Azi deja nici urma locului unde-a fost nu mai există, și dacă-i adevărat ce se zvonește, după dinamitarea și ruinarea singuraticului mădular
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
râul Chebar, despre topologie ("geometria de cauciuc") și despre quasan, despre microcipuri și diploidhaploidismul himenopterelor sociale ("Viziunea lui Daniel cu Cel bătrân de zile înconjurat de zeci de mii de zeci de mii de sfinți nu se deosebește de structura cuibului de viespi sau de albine decât prin ciudățenia, neîntîlnită-n natură, că Bătrânul și sfinții săi sânt masculi, pe când lumea insectelor sociale e pur feminină)... Abia după ani sau decenii mi se-ntîmpla să găsesc, în vreo enciclopedie răsfoită alene sau în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
își retrase sonda ihtifalică din corpul ei, fata simți cum sperma lui înghețată, neurotoxică, îi amorțește trupul cu-ncetul. Era acum prada vie, cu nervii-n alertă, cu ochii lărgiți de groază, dar incapabilă de mișcare, dusă de viespe la cuibul larvelor ei. Era șoarecele hipnotizat de piton, lăsîndu-se înghițit de viu, dizolvat de viu de acizii lui gastrici. Era victima dintotdeauna, singură și neputincioasă, la cheremul călăului ei, în celula îngropată adânc sub pământ. Era ochiul secretând o lacrimă limpede
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lucruri... - Lasă amănuntele astea în seama mea, îl întrerupse brutal împăratul pe quintul său. Totul e sub control. Gărzile mele de voluntari s-au dus să mai aducă încă un transport de zeți, în timp ce soldații și aliații noștri nimicesc ultimele cuiburi ale Rezistenței. Una din mătcile pe carp le-am adus cu noi va trece apoi imediat la ridicarea unui edificiu, care îi va lămuri pe oamenii Klemplantului de măreția civilizației zeților. - Sire, un atac orbital e iminent. Își vor da
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
în pene ori că e vreun lăudăros și povesti ce putuse să vadă ca membru în garda personală a lui Magister militum, care, de altfel, călătorise foarte rar la Ravena în ultimii ani, fie pentru că din totdeauna considerase Curtea un cuib de vipere, fie pentru că se găsise adesea angajat în campanii militare. Frediana, închisă într-o tăcere plină de durere între vociferările comesenilor, îl ascultă, cu toate acestea, cu atenție și desigur nu pentru că ar fi interesat-o acele subiecte. După ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
în mintea sa o anume idee. în sfârșit, se opri și își fixă din nou prefectul — Omul acesta - îl arătă pe Dividone - ne poate fi de mare ajutor. După cum știi, regiunea aflată spre apus de Loira a fost întotdeauna un cuib de bagauzi. Credeam că în anii din urmă generalii mei au făcut ceva ordine prin părțile acelea, dar e clar că m-am înșelat. Eudoxiu și-a trimis acolo complicii ca să-i ridice pe toți spre a-i ajuta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
subterană Tokio-ului. Locuiesc din vremuri străvechi în adâncul întunecat al pământului, sunt niște creaturi rele și înfricoșătoare. Nu au ochi și rod mortăciunile. Au săpat o rețea de tuneluri în pământul de sub Tokio. Pe ici-pe colo și-au făcut cuiburi și trăiesc în grup. Oamenii obișnuiți nu știu nimic despre existența lor. Eroul principal, „eu“, a reușit să se infiltreze în lumea mitică. În timp ce mergea pe urmele lăsate de Întunegri, prin întuneric, a evadat și a ajuns cu bine în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
și în activități de protecție a mediului, de protejare și salvare a speciilor rare, de evitare a poluării : turism ecologic, expoziții de desene, de fotografii din natură, creații literare tematice, realizarea unei colecții cu materiale din natură (ierbare, ouă, pene, cuiburi), a Colțului verde în școală, participarea la campanii de ecologizare a unor zone publice, desfășurate cu ocazia Lunii pădurii, Zilei Pământului 22 aprilie, plantarea de puieți și flori în grădina școlii Sub genericul Trăiește verde, elevii au participat și la
Arc peste timp 40 ani 1972-2012 by Geanina Honceriu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/795_a_1862]
-
pe tăticul să-i cumpere și lui. După ce se termină spectacolul o să arunce, rând pe rând, toate puștile. Toate! -...”O pasăre albastră zvâcnise dintre ramuri, Și viața căprioarei spre zările târzii Zburase lin, cu țipăt, ca pasările, toamna, Când lasă cuiburi sure și pustii. Împleticit, m-am dus și i-am închis Ochii umbroși”... Sorina nu mai poate recita. Lacrimi mari și calde se preling din doi ochișori negri și frumoși acum. Plânge și Sorin. Vezi, nu mai pot să spun
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
pare a cânta, din niște strune nevăzute, vântul. „Na ni, na-ni, somn ușor!” șoptesc din frunze prietenii de taină ai fetiței. Sus, sub streașină, ghidușii n-au astâmpăr. Vor s-o vadă mai bine pe fetița care stă sub cuibul lor. Rândunelul și rândunica le-au spus că aici, la casa unde s-au oprit ei când au venit de peste mări și țări, sunt oameni cu suflet bun. Iar copiii sunt, toți, cuminți. Nu lovesc cu mingea căsuța rândunelelor, nu
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
unde s-au oprit ei când au venit de peste mări și țări, sunt oameni cu suflet bun. Iar copiii sunt, toți, cuminți. Nu lovesc cu mingea căsuța rândunelelor, nu trag cu praștia în puii cei mici, nu pun mâna în cuib, ca să facă rele... De aceea ei, părinții acestor mogâldețe, au venit și primăvara aceasta tot aici, la fel ca anul trecut, la fel ca mereu. Iar micuții care au ieșit din ou doar de câteva zile au și băgat de
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
bunicilor se adună acasă, încep să cânte, să spună poezii, să joace tot felul de jocuri, care de care mai năstrușnice. Și totul se petrece aici, nicăieri altundeva, ci pe prispă. Puii de rândunică se așază frumos și comod în cuib, gata să privească spectacolul. Păcat, doar, că nu pot aplauda. Dar ciocurile lor ciripesc întruna: „Bravo, copii!” Sorina știe cele mai multe cântece și poezii. „Unde le-ai învățat?” pare a întreba ciripitul ghiduș al puilor. Fetița ar vrea să le răspundă
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
Acuși acuși o să creșteți mari, o să învățați să zburați...” „Și o să putem pleca și noi, așa, ca și mama și tata?” „Da, sigur că o să puteți . la început o să zburați puțin, doar în ogradă, prin curte și prin grădină...” În cuib au sosit rândunelul și rândunica, tata și mama adică. Ei le-au adus celor mici mâncare. Auzind ce le spunea Sorina, cei doi părinți cred de datoria lor să spună: „Dar trebuie să fiți foarte atenți, să nu cumva să
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
tot se mai aude câte-un ciripit. „La masă nu se vorbește!” par a-l certa ceilalți pe guraliv. „Așa este! zice Sorina. Și bunicii, și părinții ne-au spus lucrul acesta!” „Gata, am terminat de mâncat!” reîncepe larma din cuib. „Să vă fie de bine!” le urează Sorina. „Mulțumim!” răspund puii înclinându-și căpșoarele, așa cum i-au învățat mama și tata. Dar ce-i asta? Unul dintre ei, mai neastâmpărat și mai neatent, cade din cuib. Frățiorii lui privesc îngroziți
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
mâncat!” reîncepe larma din cuib. „Să vă fie de bine!” le urează Sorina. „Mulțumim!” răspund puii înclinându-și căpșoarele, așa cum i-au învățat mama și tata. Dar ce-i asta? Unul dintre ei, mai neastâmpărat și mai neatent, cade din cuib. Frățiorii lui privesc îngroziți în jos. Poc! Sărmanul! Nu, nu e ce cred ei. A căzut - unde gândiți? - chiar pe salteaua Sorinei. „Vezi dacă nu ești cuminte și nu ești atent?” ar vrea să-l certe ea. Însă, văzându l
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
să-l învelească cu pătura... Poate că ar trebui să facă toate astea, dar fetița simte că nu este în stare să facă nici o mișcare. Mâinile și picioarele nu vor s-o asculte. Părinții puilor au sosit din nou la cuib. „Ce-ați pățit, de ce sunteți așa de triști?” Dar nu mai e nevoie de nici o explicație. Privesc și ei în jos și-și văd puiul neastâmpărat. Apoi, fără a sta prea mult pe gânduri, încep să zboare, să se agațe
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
pneumatică, atâta tot! îl ceartă Sorin pe Cuțulache. Cu un nou mârâit, câinele ar vrea să-i spună: „Să privim mai atent. Oare, de ce zboară rânduneii încoace și încolo?” Ia te uită! Se miră băiatul. Un pui a căzut din cuib. Săracul! Mă duc să-l mângâi pe căpșor. Că somnoroasa asta nici n-a băgat de seamă ce se întâmplă la nasul ei. „Lasă-l în pace! Cheamă, mai bine pe bunica sau pe bunicul. Or să-l pună iar
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
Mă duc să-l mângâi pe căpșor. Că somnoroasa asta nici n-a băgat de seamă ce se întâmplă la nasul ei. „Lasă-l în pace! Cheamă, mai bine pe bunica sau pe bunicul. Or să-l pună iar în cuib, la locul lui”. Ai dreptate, Cuțulache. Așa am să fac, zice Sorin și pleacă înspre bucătărie. Nu mergi și tu? „Păi, dacă plec și eu, cine mai rămâne aici, cu micuțul? Dacă vine cineva și vrea să-i facă vreun
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
mai repede.!” Frunzele pomilor și ale viței de vie murmură: „Foarte bine, Cuțulache, așa trebuie să faci!” Iar vântul șoptește: „Sigur, sigur!” Auzind despre ce este vorba, bunica ia un scaun și vine cu el pe prispă. Îl așază în dreptul cuibului, apoi îl ia pe ștrengarul cel mic și-l pune lângă frații săi. „Cip-cirip! Ce-am mai pățit!” spune poznașul. „Cip-cirip! Bine-ai venit!” îi răspund ceilalți pui. „Cip-cirip, cirip, mulțumim frumos, mulțumim!” pare a zice întreaga familie rândunicească. Mulțumiri
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
toți copacii de pe cîmp. 5. De aceea, tulpina lui se înalță deasupra tuturor copacilor de pe cîmp, crengile i se înmulțiseră și ramurile i se întindeau, de mulțimea apelor care-l făcuseră să dea lăstari. 6. Toate păsările cerului își făceau cuiburi în crengile lui, toate fiarele cîmpului fătau sub ramurile lui, și tot felul de neamuri multe locuiau sub umbra lui. 7. Era frumos prin mărimea lui, prin întinderea ramurilor lui; căci rădăcinile îi erau înfipte în ape mari. 8. Cedrii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]