4,595 matches
-
spun. Niciodată nu mă simt mai bună decât cei din jurul meu. Nu asta e impresia pe care ai lăsat-o când ai venit la Cloisters, a zis ea cu blândețe. Asta pentru că toți de-aici sunt fermieri și alcoolici, am explodat eu înainte să-mi dau seama c-am deschis gura. îmi venea să-mi tai corzile vocale cu răzuitoarea de cartofi. Sper c-o să-mi dai dreptate. Josephine mi-a zâmbit plină de grație. — Suferi de o supradezvoltare a simțului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Ochii ăia, coapsele alea... într-o zi, mă gândeam cu jind. Poate că într-o zi o să fim împreună, în New York, teribil de îndrăgostiți unul de celălalt... Tocmai atunci Misty a fost chemată să sară, iar eu am simțit că explodez de invidie. — Mă îmbolnăvesc aici, am spus plină de amărăciune. Pe bune! Să ne oblige să ne amintim de copilărie! —Nu ăsta e scopul, a răspuns Chris uluit. Jocurile astea ne fac plăcere și ne relaxează. Și oricum, ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
da, mulțam pentru tot sprijinul pe care mi l-ai acordat, mamă, a izbucnit Helen de parc-ar fi avut doisprezece ani. Presupun că ți-ai fi dorit să nu-mi găsesc niciodată de lucru. Am așteptat s-o văd explodând, urlând ca o apucată „Nu eu am cerut să mă nasc“ și părăsind îmbufnată încăperea. Dar toate trei ne-am adus aminte unde eram și am lăsat-o baltă. Mama s-a îndepărtat din nou. De data asta, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
puteam să iau câte droguri voiam. 46tc "46" După ce vizitatorii au plecat, asupra mea a coborât dintr-odată Sufocarea de Duminică DupăAmiază. Adică, senzația sumbră că, dacă ceva nu se întâmpla curând, dacă ceva nu se schimba curând, aveam să explodez. Am hoinărit fără liniște din sala de mese până-n camera de zi, apoi m-am dus în dormitor și am revenit de unde plecasem. Nu puteam să mă așez nicăieri. Mă simțeam ca un animal închis într-o cușcă. Tânjeam după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mai multă tăcere. Josephine o privea pe Misty cu ochii îngustați. — De fapt, sunt în căutare de material pentru următoarea mea carte, a adăugat Misty de parcă tocmai atunci îi venise ideea. A urmat o tăcere uluită, după care toată lumea a explodat pur și simplu asaltând-o cu o mulțime de întrebări. O să fiu și eu în carte? a întrebat incitat John Joe. —Dar eu? a sărit și Chaquie alarmată. N-o să-mi folosești numele adevărat, nu-i așa? — Și nici pe-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
inspirat! am zis eu. După care, gândindu-mă mai bine, am întrebat: — Dar cum mi-a ajuns viermele în intestine? A fost într-o bucată de carne care n-a fost bine prăjită... Dar eu sunt vegetariană. Nu contează, a explodat Brigit. Ți-am mai spus. Toată chestia asta e doar ficțiune. —Scuze. Pentru câteva clipe am fost destul de umilă, dar după aceea am zis: —Și cum de mi-am putut permite rochia Dolce & Gabbana? Am o slujbă nouă? — Nu, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
chestia asta trebuia să mă facă să mă simt mai bine? 59tc "59" Trecuse deja o săptămână și mai bine de când spumegam de o furie turbată, ca un anti-Christ. în timpul ăsta, Neil a plecat, umil și pocăit, pe punctul să explodeze de atâtea bune intenții. John Joe a plecat și el. A ieșit pe poartă plin de mândrie, etalându-și mustața în furculiță abia mijită. Chris a plecat la rândul lui, dar nu înainte de a-mi da numărul de telefon și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în perioada de recuperare, m-am gândit eu cu inima strânsă. în centrul de tratament ne îmbrățișam la fiecare cinci minute. Dar printre civili situația era diferită. —Bine, am răspuns cu o voce tremurătoare, având impresia că inima o să-mi explodeze de emoție. —Trebuie să trăiești zi după zi, a spus el cu un zâmbet ironic. Deci, am zis eu cu un zâmbet enorm, dar timid întipărit pe chip. Am reușit. Am trecut pe la Cloisters și am supraviețuit ca să ne spunem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am vrut să aflu. —Alții îi spun Club Mexxx, mi-a zis Helen aruncând o privire scurtă către nebuna care se uita de la Helen la mine și apoi la Chris zâmbind de zor de parc-ar fi fost pe cale să explodeze. Dă-mi-le, a zis Helen înșfăcând meniurile din mâinile nebunei zâmbărețe. îi așez în zona mea. N-o să primiți prea multe pahare gratis, ne-a strigat ea peste umăr în timp ce-și unduia fundulețul printre petrecăreții înecați în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să aud orice zgomot ar fi venit dinăuntru. Ca atunci când îți ții respirația sub apă, până ieși din nou la suprafață. Acolo femeilor li se întâmplau lucruri fără nume, care bărbaților nu li se puteau întâmpla niciodată, acolo corpurile lor explodau și nici măcar doctorii nu puteau opri asta. Am știut dintotdeauna că eu nu voi ajunge niciodată înăuntru, că în căsuța în care corpurile explodează și femeile urlă nu e locul meu. N-am apucat să fug. Corpul a fost mai
Poveşti cu scriitoare şi copii by Svetlana Cârstean () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1767]
-
se întâmplau lucruri fără nume, care bărbaților nu li se puteau întâmpla niciodată, acolo corpurile lor explodau și nici măcar doctorii nu puteau opri asta. Am știut dintotdeauna că eu nu voi ajunge niciodată înăuntru, că în căsuța în care corpurile explodează și femeile urlă nu e locul meu. N-am apucat să fug. Corpul a fost mai puternic decât mine, la fel și timpul. Pentru că s-a oprit, la ora 16 fix, pe 8 mai 1997. Eram pe un culoar, nici
Poveşti cu scriitoare şi copii by Svetlana Cârstean () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1767]
-
deja dus în salonul de nou-născuți, își amintește ușor, ușor, vorbind, că există în continuare și cu cealaltă parte a ei. Și uite-așa conversația asta unică, purtată ca după război, o salvează pur și simplu din cataclismul propriului corp „explodat“ - un cataclism fericit altfel - și pune la loc, împreună, diversele ei identități, le confirmă simultan și le dă voie să existe. Recunoștință se numește ceea ce simt pentru acel medic care m-a traversat podul mobil al nașterii, neuitând pe partea
Poveşti cu scriitoare şi copii by Svetlana Cârstean () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1767]
-
la temperaturi scăzute, sub limita de îngheț, în mod repetat, se degradează. Vrei să spui că nu mai e bună? îndrăzni să întrebe Ileana, speriată la gândul că explozivul nu mai poate fi folosit. Dacă întrebi ca să știi dacă mai explodează, atunci răspunsul este da, din punctul acesta de vedere poți fi liniștită. Explodează și, încă cum! Alta e problema. În zilele noastre, numele lui Alfred Nobel este legat de presti gioasele premii decernate de fundația ce îi poartă numele. Puțini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să spui că nu mai e bună? îndrăzni să întrebe Ileana, speriată la gândul că explozivul nu mai poate fi folosit. Dacă întrebi ca să știi dacă mai explodează, atunci răspunsul este da, din punctul acesta de vedere poți fi liniștită. Explodează și, încă cum! Alta e problema. În zilele noastre, numele lui Alfred Nobel este legat de presti gioasele premii decernate de fundația ce îi poartă numele. Puțini își mai amintesc că fabuloasa avere care a stat la baza constituirii acestor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
celelalte cartușe? întrebă el în timp ce se scutura de praf. Nici nu poate fi vorba de așa ceva, e prea riscant. Oricum, să știi că batonul acela nu e stabil de loc. A rămas o mulțime de nitroglicerină pe el care poate exploda la cea mai mică solicitare mecanică. Asta înseamnă că renunțăm? rosti Ileana cu voce slabă. Crezi că poți face rost de alt exploziv? se întoarse inspectorul spre Moș Calistrat. Unul care să nu fie degradat? Am să încerc! declară bătrânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Ileana, nu mai are rost să vorbim! spuse inspectorul hotărât. Plecați acolo unde v-am arătat. Pierdem vremea cu discuții inutile iar ceea ce am eu de făcut îmi va lua ceva timp. Dacă vreau ca dinamita asta să nu-mi explodeze în mână trebuie să mă mișc cu toată atenția, nu mă pot grăbi. Fără să mai aștepte confirmarea din partea femeii, inspectorul se apucă să pregătească încărcăturile explozive. Mai întâi desfăcu colacul de fitil pe care îl tăie în șase părți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ar fi prins bine un clește sertizor dar Calistrat nu adusese așa ceva. Nu-i rămânea decât să strângă cu dinții capsele pe fitil. Se strădui să facă acest lucru cât mai aproape de capătul liber al capselor, rugându-se să nu explodeze vreo una. Dacă se întâmpla acest lucru, în cel mai bun caz ar fi rămas fără nici un dinte în gură. În câteva minute avea fitilurile pregătite. Știa că nu așa se procedează, această operațiune trebuia să o facă acolo sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ca să străbată câțiva kilometri. Dar lucrurile s-au întâmplat altfel. Supuși grozavei presiuni, bolizii dindărătul lui Homer au trebuit și ei să sară în aer. Celor care înaintau pe celelalte benzi li se părea că incongruentul culoar ai vitezei maxime explodează la un moment dat, expectorând pe rând o mulțime de coleoptere. De fapt, toate au aterizat cu bine în exteriorul megarutei. Doar cabina lui Homer s-a izbit de aceea țâșnită în urma sa. Impactul a fost teribil. Ochii Barbarei ieșiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
tramvaiele de pe Călărași... (Cartea cu povești de Crăciun sosise dimineață devreme la vila din Bologna a președintelui Comisiei Europene, înainte să se trezească toată casa pentru biserică. Pe când profesorul desface febril ca un copil ambalajul ispititor de infolio, „cartea“ îi explodează la câțiva centimetri de fața neprotejată de ochelari. Pe stradă, preț de vreun minut, parcă a paralizat tot traficul, până au început să se audă dinspre amândouă capetele sirenele poliției. Profesorul își culege cu vârful degetelor cenușa de pe obraz, arătând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
să iau autobuzul spre oraș? grăiesc eu cu intenția să mă fac auzit, dar a trebuit să repet de vreo trei ori până să iasă din casă o femeie măruntă, coaptă înainte de vreme, cinșpe-șaișpe ani după trăsăturile feței, dar sânii explodând de sub rochia destul de murdară arată deja femeia. Ce vreți dumneavoastră? S-ajung în oraș. Păi tot pe drumul ăsta, dar șoseaua e-ncolo! (cu un braț bronzat, voinicos, arată exact în sensul din care veneam eu). Fac cale întoarsă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
din cârcă, dar o creangă se agață în păr. Încerc s-o desprind. Nimic. Se mai încâlcesc și altele. Îmi vâr amândouă mâinile în coamă, trag tot mai tare, mă smucesc, mă scutur, țopăi ca o descreierată. Nimic. Simt că explodez de nervi și uit de plâns. Înjur în aia mă-tii de creangă de viață de rahat și dau cu piciorul în roata căruciorului, mai să mi-l rup. Din curte răsare Oana cu o lanternă și cu pisica Țila
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
agățat de scaun, cu mintea rătăcită și el pe undeva. Doar o clipă mai zări lumina gălbuie strecurându-se printre frunzele copacilor bătrâni și gândul i se iți imediat la asfințitul acela care-ți făcea un gol în stomac. Culoarea exploda în măruntaie și rozul era doar amintirea unui roșu intens, proiectată pe negrul serii. Atâta simțea, că-i explodează măruntaiele, când îl văzuse pe Daniel deschizând ușa compartimentului. Să fi stat cineva să imortalizeze atunci cum îi zbura sângele prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
printre frunzele copacilor bătrâni și gândul i se iți imediat la asfințitul acela care-ți făcea un gol în stomac. Culoarea exploda în măruntaie și rozul era doar amintirea unui roșu intens, proiectată pe negrul serii. Atâta simțea, că-i explodează măruntaiele, când îl văzuse pe Daniel deschizând ușa compartimentului. Să fi stat cineva să imortalizeze atunci cum îi zbura sângele prin vene, ce tensiune nebună simțea până în vârful degetelor, ce dorință să scoată capul pe geam și să strige: „Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
visului său, așa cum m-am bucurat eu de întîia mea biruință. Se vede că erau mai lesne de supus furtunile oceanului, decât o fată ca Mihaela. Bucuria îmi pricinui o energie copleșitoare, care se cerea cheltuită, pentru că altfel aș fi explodat în milioane de bucăți. Ca s-o risipesc n-am găsit ceva mai bun de făcut decât așternând un caiet întreg, cu slovă măruntă și deasă. Ce i-oi fi scris acolo, în fierbințeala mea smintită? Nu-mi aduc aminte
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
nu trebuia să mă declar mulțumit numai cu atât, ci s-o supraveghez mai departe, s-o urmăresc mereu. Știu, dar ce folos? Și limpezeam în continuare atâtea lucruri care mai înainte îmi păruseră oarecum ciudate. Acum știam de ce nu explodase de bucurie când îi spusesem că tata ne cumpără o casă. Ce-i păsa ei de casă când avea alte preocupări? îmi explicam de ce mereu era îngîndurată, nervoasă, de ce nu-i intra nimeni în voie? (Păcătuise și o chinuiau fără
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]