5,982 matches
-
a concluzionat că aerul poate trece prin mai multe substanțe decât credea el la început. Concluzia aceasta a fost „contrară cu toate principiile hidrostaticii cunoscute”. Această descoperire, împreună cu munca sa timpurie, a fost recunoscută mai târziu sub denumirea de difuzie gazoasă care, în cele din urmă, i-a ajutat pe John Dalton și pe Thomas Graham să formuleze Teoria cinetică a gazelor. În 1777, Antoine Lavoisier și-a publicat lucrarea "Réflexions sur le phlogistique pour servir de suite à la théorie
Joseph Priestley () [Corola-website/Science/319129_a_320458]
-
de Janeiro, Brazilia), Hal Levison (Boulder, Colorado, Statele Unite ale Americii), Alessandro Morbidelli (Nișă, Franța) și Kleomenis Tsiganis (Salonic, Grecia). În aceste publicații, cei patru autori propun că după împrăștierea gazului și a prafului din discul solar primordial, cele patru gigante gazoase (Jupiter, Saturn, Uranus și Neptun) erau, la origine așezate pe orbite cvasicirculare la distanțe de la circa 5,5 până la 17 unități astronomice, deci mult mai aproape și mai compacte decât în prezent. Un disc dens și larg de mici planetezimale
Modelul de la Nisa () [Corola-website/Science/332453_a_333782]
-
total vreo 35 de mase terestre, se întindea de la orbită celei mai îndepărtate gigante până la vreo 35 u.a.. Dacă se examinează evoluția acestui sistem planetar se constată că planetezimalele de pe partea interioară a discului trec ocazional în apropierea gigantelor gazoase, iar orbitele lor sunt modificate de către acestea sub efectul asistenței gravitaționale. Planetele interioare se dispersează schimbându-și momentul cinetic cu majoritatea micilor corpuri înghețate pe care le întâlnesc, ceea ce are drept consecință îndepărtarea planetelor spre exterior pentru păstrarea momentul unghiular
Modelul de la Nisa () [Corola-website/Science/332453_a_333782]
-
ale nivelelor de energie de rotație, care la H sunt foarte îndepărtate, datorită masei sale mici. Aceste nivele îndepărtate împiedică la temperaturi mici partiția egală (între cei doi atomi ai moleculei) a energiei termice în energie de rotație. Compușii diatomici gazoși formați din atomi mai grei nu au diferențe mari între nivelele energetice de rotație și nu prezintă același efect. Hidrogenul este elementul cu cea mai mică densitate. În formă moleculară (H) este de aproximativ 14,4 ori mai ușor decât
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
Un important fenomen este acela de difuzie în fier, platină și în alte metale tranziționale. Aceste proprietăți conduc la utilizări tehnice numeroase, dar de asemenea, și la dificultăți legate de transportul, depozitarea și de prelucrare a amestecurilor de hidrogen. Hidrogenul gazos (în stare de moleculă diatomică) este extrem de inflamabil și la presiune atmosferică se aprinde în aer la concentrații volumetrice cuprinse între 4% și 75%, iar în contact cu oxigenul pur între 4,65% și 93,9%. Limitele între care apare
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
formând HCl și HF. Hidrogenul este cel mai răspândit element în univers, reprezentând mai mult de 75% în masă și mai mult de 90% după numărul de atomi. Se găsește în cantități mari în compoziția stelelor și a planetelor gigantice gazoase. Norii moleculari de H sunt asociați cu formarea stelelor. Hidrogenul joacă un rol-cheie și în exploziile stelare datorate reacțiilor de fuziune nucleară dintre protoni. În Univers, hidrogenul este întâlnit mai ales sub forma de atom și în stare de plasmă
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
din cauza masei mici, astfel forța gravitațională a planetei are un efect foarte slab asupra sa. Totuși, hidrogenul (prin compușii săi) este cel mai răspândit element de la suprafața Terrei. Cei mai întâlniți compuși chimici ai săi sunt hidrocarburile și apa. Hidrogenul gazos este produs de anumite specii de bacterii și alge, acesta fiind componentul principal al flatulenței. Metanul este o importantă sursă de hidrogen. Nivelul energetic fundamental al electronului în atomul de hidrogen are energia egală cu -13,6 eV. Nivelele superioare
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
de hidrogen care diferă prin spinii relativi ai nucleului. În forma de ortohidrogen, spinii celor doi protoni sunt paraleli și formează un triplet; în forma de parahidrogen, spinii sunt antiparaleli și formează un singlet. La temperatură și presiune standard, hidrogenul gazos conține 25% parahidrogen și 75% ortohidrogen („starea normală” a hidrogenului). Proporțiile în care se găsesc orto și parahidrogenul depind de temperatură, dar forma orto este excitată și are o energie mai mare, deci este instabilă și nu poate fi purificată
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
este de obicei obținut prin reacția metalelor cu acizii în aparatul Kipp. Aluminiul poate produce H prin tratarea cu baze: Electroliza apei este o metodă simplă de a produce hidrogen. Un curent de joasă tensiune trece prin apă, iar oxigenul gazos se formează la anod, în timp ce hidrogenul gazos apare la catod. De obicei la producerea hidrogenului, catodul este confecționat din platină. Dacă se realizează și arderea, oxigenul este preferat pentru combustie, astfel ambii electrozi sunt confecționați din metale inerte. Eficiența maximă
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
cu acizii în aparatul Kipp. Aluminiul poate produce H prin tratarea cu baze: Electroliza apei este o metodă simplă de a produce hidrogen. Un curent de joasă tensiune trece prin apă, iar oxigenul gazos se formează la anod, în timp ce hidrogenul gazos apare la catod. De obicei la producerea hidrogenului, catodul este confecționat din platină. Dacă se realizează și arderea, oxigenul este preferat pentru combustie, astfel ambii electrozi sunt confecționați din metale inerte. Eficiența maximă (electricitatea utilizată raportată la cantitatea de hidrogen
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
acoperișul caselor. Ele nu au nevoie de teren și nu intră în competiție cu producția de alimente”. La unele specii de alge, cum ar fi Chlamydomonas reinhardtii sau cyanobacteria, la întuneric, protonii și electronii sunt reduși pentru a forma H gazos cu ajutorul hidrogenazei în cloroplast. Anual se înregistrează un consum mondial de hidrogen de peste 500 miliarde metri cubi normali în diverse scopuri și în diferite domenii. În afara utilizării ca reactant, hidrogenul are multe aplicații în inginerie și fizică. Se utilizează la
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
marcare izotopică și ca sursa de iradiere pentru vopselele fosforescente. Hidrogenul poate forma amestecuri explozive cu aerul și reacționează violent cu oxidanții. În cazul inhalării în cantități foarte mari, poate produce asfixierea, pierderea mobilității motrice și a cunoștinței. Scurgerea hidrogenului gazos în atmosferă poate cauza autoaprinderea sa. Flacăra de hidrogen este invizibilă, acest lucru putând produce arsuri accidentale. Multe proprietăți fizice și chimice ale hidrogenului depind de proporția de orto/parahidrogen. Uneori durează săptămâni pentru a atinge starea de echilibru a
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
de către scafandru. De regulă, supapa acționează atunci când presiunea în cască depășește cu 0,35 bar o presiune egală cu suma dintre presiunea exterioară a apei la adâncimea la care se află supapa și tensiunea resortului. Sistemul de alimentare cu amestec gazos respirator de la suprafață este fie o pompă acționată manual pentru aer, fie o stație de stocare pentru gaze formată din mai multe butelii de 50 l fiecare, în care amestecul respirator este comprimat până la o presiune de 200 bar (sc.
Costum de scafandru cu cască () [Corola-website/Science/315365_a_316694]
-
cârlig pentru prindere de harnașament. Harnașamentul are rolul de a împiedica umflarea costumului cu aer mai jos de mijlocul scafandrului, precum și casca cu plastronul de a se ridica de pe umeri mai mult decât este nevoie. Sursa de alimentare cu amestec gazos respirator de la suprafață este fie o pompă care în trecut era acționată manual, un compresor pentru aer, fie o stație de stocare pentru gaze formată din mai multe butelii de 50 l fiecare, în care amestecul respirator este comprimat până la
Costum de scafandru cu cască () [Corola-website/Science/315365_a_316694]
-
prin reținerea apei de către silicagel din filtre. Sistemul de regenerare este compus în general din următoarele elemente principale: Acestea pot fi amplasate în interior sau la exteriorul incintei hiperbare. Sistemul de recuperare este o instalație cu care se reține amestecul gazos pe bază de heliu evacuat de scafandrii din chesoane sau turelă pentru a fi refolosit. Sistemul include următoarele elemente: Amestecul de gaze poate fi folosit imediat sau pentru fabricarea de noi amestecuri. Scufundarea în saturație reală în sistemul turelă-cheson se
Scufundare în saturație () [Corola-website/Science/313849_a_315178]
-
frecvența recomandată a schimbării pansamentului să fie minimă, - să fie sigur, non-toxic, hipoalergenic, - să nu aibă particule contaminante, - să nu adere de leziune, - să permită schimbarea netraumatică și nedureroasă, 100 - să absoarbă exudatul, - să permită inspecția plăgii, - să permită schimburile gazoase, - să poată fi adaptat la orice dimensiuni ale leziunii, - să fie impermeabil pentru microorganisme, - să fie acceptabil pentru pacient, - să fie ușor de manipulat, - să aibă un raport cost/eficiență optim. Debridarea, care constă în îndepărtarea sistematică a țesuturilor necrozate
Piciorul diabetic [Corola-website/Science/92027_a_92522]
-
unui m de gaz natural se produc teoretic cca. 1,6 kg de apă sub formă de vapori, iar prin arderea unui kg de combustibil lichid cca. 1,1 kg. Evacuarea la coș a acestor vapori de apă sub formă gazoasă implică aruncarea în atmosferă a căldurii lor latente de vaporizare, care este cca. 12 % din puterea calorifică superioară a gazului metan, respectiv de cca. 6 % puterea calorifică superioară a combustibilului lichid. În practică, cantitățile de condensat obținute sunt ceva mai
Centrală termică de perete () [Corola-website/Science/318312_a_319641]
-
Stelele sunt compuse din plasmă, compoziția lor fiind formată în mare parte din nuclee de hidrogen și heliu. În plasma stelară se găsesc de asemenea și cantități mici de oxigen, carbon, neon și azot. Stelele emană și elemente în formă gazoasă, iar pe parcursul evoluției lor și din cauza fuziunilor atomice permanente apar în cosmos și cantități mici de elemente mai grele și chiar metale. Soarele este cea mai apropiată stea de Pământ, aflându-se la "doar" 150 de milioane de km. El
Stea () [Corola-website/Science/297467_a_298796]
-
obținut prin descompunerea termic la 390 °C a nitrurii de cesiu , ce se produce prin reacția dintre sulfat de cesiu și nitrură de bariu. În vid, dicromatul de cesiu poate reacționa cu zirconiul formând cesiu metalic pur fără alți produși gazoși. Prețul cesiului de puritate 99,8% în 2009 era de aproximativ 10 dolari pe gram, însă, prețurile compușilor de cesiu sunt vizibil mai ieftine. Cea mai modernă și largă utilizare a cesiului non-radioactiv este pentru crearea formatului numit format de
Cesiu () [Corola-website/Science/304474_a_305803]
-
pentru șoareci este 2,3 g per kilogram, ce este simțitor mai mică decât cea pentru clorura de potasiu sau clorura de sodiu. Cesiul este unul dintre cele mai reactive elemente și este foarte exploziv când reacționează cu apa. Hidrogenul gazos produs în urma reacției este încălzit de către energia termică ce provine din aceasta și poate cauza aprindere și explozie violentă. Această manifestare apare și la celelalte metale alcaline, dar cesiul este atât de reactiv, încât această reacție are loc chiar și
Cesiu () [Corola-website/Science/304474_a_305803]
-
albumină umană tratată termic , cu conținut de perflutren , în soluție de albumină umană 1 % . Concentrație : Microsfere conținând perflutren , 5- 8 x 108/ ml , cu valoarea medie a diametrului cuprinsă între 2, 5 și 4, 5 µm . Cantitatea aproximativă de perflutren gazos este de 0, 19 mg pentru fiecare ml de OPTISON . Excipien : Fiecare ml conține sodiu 0, 15 mmol ( 3, 45 mg ) . Pentru lista tuturor excipienților , vezi pct . 6. 1 . 3 . FORMA FARMACEUTICĂ Soluție limpede cu un strat alb de microsfere
Ro_748 () [Corola-website/Science/291507_a_292836]
-
MEDICAMENTULUI OPTISON , 0, 19 mg/ ml dispersie injectabilă Microsfere conținând perflutren 2 . 1 ml conține : microsfere conținând perflutren 5 - 8 x 108 pe ml , cu valoarea medie a diametrului cuprinsă între 2, 5 și 4, 5 µm , echivalent cu perflutren gazos 0, 19 mg pe ml . 3 . Excipienți : Albumină umană , clorură de sodiu , N- acetiltriptofan , acid caprilic , hidroxid de sodiu și apă pentru preparate injectabile . A se vedea prospectul pentru informații suplimentare . 4 . FORMA FARMACEUTICĂ ȘI CONȚINUTUL 1 x 3 ml
Ro_748 () [Corola-website/Science/291507_a_292836]
-
Aceste măsuri vor ajuta la protejarea mediului . 6 . INFORMAȚII SUPLIMENTARE - substanța activă constă din microsfere din albumină umană tratată termic , cu conținut de perflutren 5- 8 x 108/ ml , suspendate în soluție de albumină umană 1 % . Cantitatea aproximativă de perflutren gazos este de 0, 19 mg pentru fiecare ml de OPTISON . hidroxid de sodiu și apă pentru preparate injectabile . Cum arată OPTISON și conținutul ambalajului OPTISON este o dispersie injectabilă . Este o soluție limpede cu un strat alb de microsfere la
Ro_748 () [Corola-website/Science/291507_a_292836]
-
baron era doar valabil pentru el și urmașii săi legali. Jacquin a luat de la început parte activă la transformarea chimiei prin fizicianului și chimistului scoțian [[Joseph Black]], apoi completată de Lavoisier. După ce Black a învățat că există de asemenea corpuri gazoase care nu fac parte al aerului atmosferic, dezvoltând cu farmacistul Meyer în [[Osnabrück]] o controversă stranie asupra cauzei statului blând și mușcător al varului, Jacquin a decis această controversă în 1769 prin lucrarea sa "Examen chimicum doctrinae Meyerianae de acido
Nikolaus Joseph von Jacquin () [Corola-website/Science/337404_a_338733]
-
un element cunoscut de chimiștii de la sfârșitul secolului al XVIII-lea. Nitrogenul a fost de asemenea studiat în același timp și de Carl Wilhelm Scheele, Henry Cavendish și Joseph Priestley, care l-au numit "aer ars" sau "aer flogisticat". Nitrogenul gazos era destul de inert încât Antoine Lavoisier l-a numit "azot", de la cuvântul grecesc αζωτος însemnând "fără viață". Acest termen a devenit cuvântul francez pentru "nitrogen" și a fost împrumutat mai târziu și de alte limbi, printre care și româna. Compușii
Azot () [Corola-website/Science/300740_a_302069]