5,138 matches
-
prin care să iasă din decădere, imitație și platitudine, îmbolnăvire, pe spirala stilizată a coloanei lui Brâncuși, a Monumentului Crucilor Înfrățite-Aiud, de unde s-a “liberat” cândva, a troițelor îngemănate suitor ale lui Ion Țuculescu, al zborului pe verticală al lui Henri Coandă și-ntr-o viteză tot a acestui deschizător român de drum comprimator de timp și a ajungerii spiritualmente ca România să se ofere de exemplu ziditor atâtor naufragiați, oameni și națiuni - pe marea suspinelor, în căutarea limanului plin de
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
François Rabelais și cultura populară în Evul Mediu și Renaștere, Ed. Univers, București, 1974 Baltrušaitis, Jurgis Anamorfoze, Ed. Meridiane, București, 1975 Baltrušaitis, Jurgis Evul Mediu fantastic, Ed. Meridiane, București, 1975 Baudelaire, Charles Oeuvres complètes, Ed. J. Benda, Paris, 1934 Bergson, Henri Teoria râsului, Institutul european, Iași, 1992 Breton, André Manifestes du surréalisme, Gallimard, Tolio, 1985 Burke, Edmund Despre sublim și frumos, Ed. Meridiane, București, 1981 Camporesi, Piero Le Pain sauvage, Paris, 1981 Camus, Albert Mitul lui Sisif, Ed. RAO, București, 1994
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
obosită, reprezentată în marmură albă de William Wetmore Story, cu sânul descoperit, de la Met Museum din New York. Sau Cleopatra cu sâni splendizi, care-i poruncește sclavei sa-i aducă coșul cu fructe în care stă încolăcită vipera, creată de pictorul Henri Dejussieu în aceeași perioadă, aflată astăzi la Muzeul din Chalon-sur-Saône. Sau regina stând întinsă pe pat, care, întocându-și disprețuitor capul, își lipește de sân, într-un gest ireparabil, gura larg deschisă a viperei, reprezentată de Reginald Arthur. Sau trupul femeii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Armonia integratoare, „solară” intra în violentă contradicție cu unilateralizarea dizarmonică și agresivă a futurismului. În fața agresivității insurgente și anarhice, mentorul Vieții noi, alias poetul Ervin, se retrage — definitiv — în zona calmă a simbolismului solar ilustrat de Verhaeren sau de academiștii Henri de Régnier și Vielle-Griffin. Antifuturismul său conține însă și un ferm, explicit angajament politic: apărarea valorilor europene ale Antantei împotriva „barbariei” Puterilor Centrale (Germania, Austro-Ungaria, Italia). Dacă avangardiștii români se vor delimita, consecvent, de ideologia fascistă a lui Marinetti - asimilînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
drabatja mo bonnooooooooooooooo). Monsieur Laban y assistait et fût émerveillé. Et sur l’initiative de Mr Tristan Tzara: Mrs Huelsenbeck, Janko et Tzara interprétèrent (pour la première fois à Zurich et dans le monde entier) les vers simultanés de Mrs Henri Barzun (prezentat în România de Ion Vinea, n.m.) et Fernand Divoire, et un poème simultané composé par eux-mêmes. Aujourd’hui et avec l’aide de nos amis de France, d’Italie et de Russie nous publions ce petit cahier. Il
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Dada în România Atitudinea ambiguă a lui Ion Vinea față de Dada — favorabilă în principiu, dar rezervată în fond — este exprimată de la început într-o scrisoare către Marcel Iancu și Tristan Tzara datînd, probabil, din iulie 1916 (cf. comunicării oferite de Henri Béhar, în Manuscriptum 2/1981, p. 160), la puțină vreme după explozia mișcării. Vinea primise, deja, numărul unic al revistei-almanah Cabaret Voltaire și le împărtășea „amicilor” de departe opiniile sale. Scrisoarea începe teribilist, cu o încercare de a concura spiritul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
în sirene,/ Suspinați, supape-n unison,/ sgardă, scutură-te de peron// Gară colorată și pustie/ trenurile pleacă pe vecie.../... Ieși dintr-un sertar melancolie/ cu panglici, cu bucle de hîrtie/ căci paiața-i fără de scufie!”). În comentariul publicat în Manuscriptum, Henri Béhar consideră că „În ciuda invitației de a-l publica, acest poem modernist și languid n-a avut fericirea să placă dadaiștilor aflați în fervoarea exaltării lor, sau încă rezervele lui Marcel Iancu (...) vor fi devenit un obstacol de netrecut, versurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
tîrziu formarea de către Iancu a unei colonii similare la Ein Hod, Israel), sînt numai cîteva dintre episoadele unui „divorț” rămas definitiv. Toate eforturile lui Ion Vinea de a-i reapropia (vezi și corespondența citată Vinea-Tzara, restituită de exegetul fenomenului Dada, Henri Béhar) vor rămîne zadarnice. Iancu și Tzara se vor ignora (sau ironiza) reciproc toată viața: ultimul va elimina toate dedicațiile către cel dintîi în poemele sale și, în vizitele întreprinse la București, va face abstracție de existența fostului amic. Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
antimonarhică, în urma procesului cu Regele Ferdinand, se refugiază în paginile primei serii a Cuvîntului liber, editată de prietenul și comilitonul de stînga Eugen Filotti. Tot prin Ion Vinea vor fuziona cu Contimporanul două reviste-satelit: Clopotul, cu orientare preponderent socială, director: Henri Gad, și Punct, cu orientare integral artistică; director: Scarlat Callimachi, aristocrat bolșevizant cu veleități literare, cunoscut și sub numele de „prințul roșu”, pe atunci - încă - membru al Partidului Țărănesc Democrat condus de dr. Nicolae Lupu. Ultima fuziune va fi însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
binecuvîntare externă prin vizita oficială a unui lider european nu e specifică doar avangardiștilor noștri. În aceeași scrisoare, Costin îl amenință pe Tzara că, la concurență, „Grupul «mistic» de la Gîndirea anunță sosirea lui Jacques Maritain”... O notă explicativă a lui Henri Béhar (tradusă de Fănuș Băileșteanu) pune punctul pe i: „Această foarte scurtă fază de contact demonstrează, în pofida stîngăciei sale, cum anumiți scriitori români se simțeau stingheri în «provincialismul» lor și așteptau consacrarea de la Paris. Ea explică de ce unii, ca Voronca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
mine diverse filme și fracții de filme, pe care le-am proiectat după conferințe: Entr’acte de R. Clair, Un chien andalou de Buñuel, La coquille et le Clergyman de Germaine Dulac, Le cabaret épyleptique de amicul meu, compatriotul nostru Henri Gad. Pentru întîia oară, în Buenos Aires, cineva aducea cu el ceva din spiritul revoluționar european în cinema, în artă, în filozofie. Praf de dinamită și tot e ceva”. În afară de film, Fondane a mai conferențiat studenților despre mișcarea Dada și despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Una dintre mărturiile prieteniei dintre Támas Aladár și Ion Vinea este scrisoarea celui din urmă către Tristan Tzara, reprodusă în revista Manuscriptum, nr. 2/1981 (43), anul XII, p. 163, v. „Ion Vinea — Tristan Tzara, Corespondență din Paris trimisă de Henri Béhar“. Reproducem traducerea românească a scrisorii trimise la Paris lui Tzara: „Prea dragul meu Tzara. Prietenul Támas Aladár, poetul maghiar de la revista Ma (din Viena) și care a trecut acum cîteva luni prin București, ar avea nevoie de sprijinul tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Lovinescu, în pofida unor rezerve și „nedumeriri” legate de opțiunile acestuia din urmă, este de fapt o reverență la adresa clasicismului lor structural și o solidarizare cu rezervele acestora față de „modernismul extremist”. Pe aceeași linie, Const I. Emilian salută „antibarbarismul” gînditorului catolic Henri Massis din cunoscuta sa carte-manifest Défense de l’Occident, iar solidaritatea sa din finalul lucrării cu tradiționalismul „latin” al lui Charles Maurras exprimă un veritabil credo: „Geniul creator al acestui neam va avea atîta vitalitate încît să poată înfrînge rătăcirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
în procesul creațiunii”, cu observația că „ambele curente, și cel mistic, și cel intelectualist, păcătuesc, în genere, prin exagerarea unei singure funcțiuni sufletești în detrimentul celorlalte”. În multe dintre aceste privințe, Const. I. Emilian se întîlnește - cum am văzut deja - cu Henri Massis din Défense de l’Occident. Remarcabile sînt incursiunile avizate în istoria simbolismului autohton, de la primele traduceri ale lui Baudelaire (în Convorbiri literare, IV, 1 martie 1870, de către V. Pogor) pînă la „profilurile” unor precursori precum Macedonski, Petică, Arghezi, Iuliu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
de avangardă românească, text îngrijit, adnotat și prefațat de Geo Șerban, Editura Hasefer, București, 2001, p. 36). Corespondența Jacques G. Costin/Tristan Tzara conține (și) o dramă a conștiinței periferice. La fel - expatrierea interbelică a unor B. Fundoianu, Victor Brauner, Henri Gad, Mihail Cosma-Claude Sernet sau Ilarie Voronca. Emigrările ceva mai tîrzii au, fără îndoială, explicații politice mult mai marcate. Marcel Iancu pleacă în Palestina la începutul anilor ’40, ca efect al recrudescenței persecuțiilor antisemite în anii dictaturii militare. Jacques G.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
de M. Bordeianu, Gr. Botez, I. Lăzărescu, Dan Mănucă și Al. Teodorescu, cu o prefață de Al. Dima și N.I. Popa, Editura pentru Literatură, Colecția „Studii și documente”, 1966 „Tristan Tzara - Jacques G. Costin”. Corespondență, Investigație în arhivele pariziene de Henri Behar, pp. 160/166, în Manuscriptum, nr. 4/1982 Ion Vinea - Tristan Tzara, „Corespondență din Paris” trimisă de Henri Béhar, în Manuscriptum, nr. 2-3/1981, anul XII, pp. 160-166 și pp. 131-145, traducere din limba franceză și note de Fănuș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
N.I. Popa, Editura pentru Literatură, Colecția „Studii și documente”, 1966 „Tristan Tzara - Jacques G. Costin”. Corespondență, Investigație în arhivele pariziene de Henri Behar, pp. 160/166, în Manuscriptum, nr. 4/1982 Ion Vinea - Tristan Tzara, „Corespondență din Paris” trimisă de Henri Béhar, în Manuscriptum, nr. 2-3/1981, anul XII, pp. 160-166 și pp. 131-145, traducere din limba franceză și note de Fănuș Băileșteanu Zaciu, Mircea, Jurnal III, Editura Albatros, București, 1996 Volume de publicistică Arghezi, Tudor, Scrieri, vol. 29, Editura Minerva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
roșu... FLORENTINA CRINA STĂNCIULESCU Născută pe 24. dec. 1979 la Tg-Jiu, jud. Gorj Am absolvit Facultatea de litere București, secția Română Engleză. Am obținut un master în Litere: Modernitate în literatura și cultura europeană, București. Activez ca profesor la Colegiul Henri Coandă, Tg-jiu. Experiență personală: colaborări la diverse reviste din Tg-Jiu. Cărți publicate: Teatrul românesc și francez la începutul secolului al XIXlea. Argument pentru a fi, volum de poezii Eminescu - filozofie a singurătății și a plenitudinii Principii de viață: Pentru mine
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
vogă, iar francezul Îl pusese Într-o situație delicată, cerându-i ajutorul pentru a agăța o femeie care stătea singură la o masă, de partea cealaltă a salonului. — Du-te și Întreab-o dacă nu vrea să vină la masa noastră, Henri, Îi spuse Maupassant (din fericire, vorbeau franțuzește). Nu pot, Guy, Îi replică el. N-o cunosc. — Atunci trimite-i un bilet prin chelner. Spune-i că ne-ar face plăcere să o cunoaștem. — Nici nu mă gândesc. — Aș face-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
amurgul, se Întoarseră În salonul intim, traseră draperiile, se așezară În fotolii de o parte și de alta a căminului și Henry citi Întreaga piesă, Doamna Vibert. Intriga era vag inspirată dintr-o poveste a unui relativ obscur scriitor francez, Henri Rivière, pe care o citise În La Revue des Deux Mondes cu douăzeci și cinci de ani În urmă și o transferase În decorul unui conac englezesc de țară. Tânărul erou era Îndrăgostit de pupila tatălui său, moștenitoarea unei averi. Fosta amantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Întrupate de el poartă marca proprie a epocii În care ele trăiesc”2. Exemplele nu prididesc să apară Începând din veacul al XVI-lea, purtând nume dintre cele mai ciudate, greu de tradus. Iată-i pe grațioșii efeminați, favoriții lui Henri al III-lea: les mignons. Delicați, plini de eleganță, gentili, un Epernon (Jean Louis de Nogaret de la Valette, duce d’Epernon) sau amiralul de Joyeuse sau Jacques de Lévis, conte de Livarot, pe care istoriile Îl pomenesc și cu numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
alte facțiuni ale Eleganților se Întâlnesc la Paris. Unii, cum s-a văzut, gravitează În jurul lui Mallarmé. Alții nu pot trăda boema din preajma lui Verlaine și a cafenelelor. Pentru ca majoritatea să oscileze Între cei doi poli: Jules Renard, Tristan Bernard, Henri de Régnier, Léon Blum. Cu totul aparte răsare În această atât de pulverizată lume Paul Bourget, autor minor, de serie, la prima vedere doar un umil imitator al personajelor lui Balzac. Din punctul de vedere al istoriei dandysmului Însă, el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Mihai Văcărescu ne-au fost de mare folos. Ca și minunatele volume despre Bucureștii de odinioară, recent apărute, al Ioanei Pârvulescu sau al lui Dan C. Mihăilescu ori cele mai vechi, datorate lui Ulysse de Marsillac, Paul Morand, Constantin Bacalbașa, Henri Stahl, Emanoil Hagi-Mosco, George Potra, Radu Albala și câte altele, din care am desprins o atmosferă, câteva locuri, Întâmplări și chipuri menite să dea seama despre ceea ce era viață mondenă În capitala țării vreme de un secol, până la finele celui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de miopie, ci ca avertisment suplimentar pentru indiferența superioară a acestora. Dă bine să se știe că nu poți, dar mai ales că nu vrei să vezi mulțimea, fie ea și aristocrată. Sunt astfel mai mult decât celebre monoclurile lui Henri de Regnier, Leconte de Lisle sau Serghei Diaghilev. Poeme Întregi s-ar putea scrie (dacă nu, măcar câteva paragrafe Într-o istorie a accesoriilor dandy) despre florile (adevărate!) pe care mulți dintre acești bărbați ce abhoră natura le poartă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
rus la Haga; Vera, soția lui Ivan PÎhacev, sportiv și moșier; Nina, care a divorțat de baronul Rausch von Traubenberg, guvernator militar al Varșoviei, pentru a se căsători cu amiralul Nikolai Kolomeițev, erou În războiul cu Japonia; Elisaveta, căsătorită cu Henri, prinț de San-Wittgenstein-Berleburg și, după moartea lui, cu Roman Leikmann, fostul preceptor al fiilor ei; și Nadejda, soția lui Dmitri Vonliarliarski, de care a divorțat ulterior. Unchiul Constantin lucra În serviciul diplomatic și, În ultima etapă a carierei lui la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]