8,226 matches
-
luni; s-a uitat la capul meu, cel puțin nu aveam păduchi, dar chiar și așa, dacă ar fi apărut vreunul, ar fi fost nevoie să mă dau cu sulf și terebentină, ea știa, căci avusese odată și după asta mirosise zile întregi a ouă stricate. Mi-a împrumutat o cămașă de noapte până când avea să se usuce a mea, căci îmi spălase toate hainele, apoi m-a înfășurat într-un cearșaf ca să pot ieși din spălătorie și să urc în
Alias Grace () [Corola-journal/Journalistic/4738_a_6063]
-
mănuși de vară în culori deschise, toate lucrate cu măiestrie. Mi-am mai luat cercei aurii și argintii, deși Mary m-a prevenit că li se va duce culoarea; o cutiuță din argint pentru tutun; și sticluțe cu esențe care miroseau puternic a trandafir. Cook și-a luat și ea câteva, iar Jeremiah i-a spus că nici nu avea nevoie de așa ceva, căci mirosea deja ca o prințesă; la care ea s-a înroșit chicotind, în ciuda faptului că avea aproape
Alias Grace () [Corola-journal/Journalistic/4738_a_6063]
-
li se va duce culoarea; o cutiuță din argint pentru tutun; și sticluțe cu esențe care miroseau puternic a trandafir. Cook și-a luat și ea câteva, iar Jeremiah i-a spus că nici nu avea nevoie de așa ceva, căci mirosea deja ca o prințesă; la care ea s-a înroșit chicotind, în ciuda faptului că avea aproape cincizeci de ani și nu mai era o prezență tocmai grațioasă; ea i-a răspuns că mirosea mai degrabă a ceapă decât a prințesă
Alias Grace () [Corola-journal/Journalistic/4738_a_6063]
-
nici nu avea nevoie de așa ceva, căci mirosea deja ca o prințesă; la care ea s-a înroșit chicotind, în ciuda faptului că avea aproape cincizeci de ani și nu mai era o prezență tocmai grațioasă; ea i-a răspuns că mirosea mai degrabă a ceapă decât a prințesă, dar el a contrazis-o, spunându-i că mirosea atât de bine, că era numai bună de mâncat; doar știa că drumul spre inima oricărui bărbat trece prin stomac, după care i-a
Alias Grace () [Corola-journal/Journalistic/4738_a_6063]
-
a înroșit chicotind, în ciuda faptului că avea aproape cincizeci de ani și nu mai era o prezență tocmai grațioasă; ea i-a răspuns că mirosea mai degrabă a ceapă decât a prințesă, dar el a contrazis-o, spunându-i că mirosea atât de bine, că era numai bună de mâncat; doar știa că drumul spre inima oricărui bărbat trece prin stomac, după care i-a zâmbit arătându-ș i dinții mari, albi care, datorită bărbii brunete, păreau mai mari și mai albi
Alias Grace () [Corola-journal/Journalistic/4738_a_6063]
-
septembrie, iar fericirea, pe care nimic nu vine să o susțină, începe să se risipească, se manifestă iar dispoziția sumbră, toanele. Le simte Grégoire, pe pielea lui: șargul nu e niciodată gata la vreme, nu e niciodată destul de curat, grajdul miroase prea tare a pișat, cine m-o fi pricopsit cu un asemenea grăjdar? Grégoire nu se plânge, n-are nici zece ani, se alege cu urechile înroșite, pesemne că așa trebuie să fie. E foarte devreme, într-o dimineață. Pe
François Vallejo Vest. Lambert și baronul nebun by Marina Vazaca () [Corola-journal/Journalistic/8590_a_9915]
-
fiecare an scurs, o tragedie. La început, în primele luni ale lui 1990, au încetat să ne mai creadă străinii. Versați în detectarea șmecheriilor bricolate de diverși aventurieri specializați în lovituri de stat, occidentalii, beneficiari ai experienței fostelor colonii, au mirosit de îndată că "revoluția televizată" duhnea a escrocherie kaghebistă. Astăzi, după un lung război de uzură româno-român, am ajuns să nu ne mai credem nici noi. Punctul psihologic de maximă acuitate l-a reprezentat, după cum se vede acum, august 1991
Bilant (la mâini si la picioare) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/18192_a_19517]
-
că uitase vreo îndatorire. "Ceasornicul acesta întârzie două minute". În partea de jos a tabloului, sub apele întunecate ale pârâului, sub cărările ce duceau spre moară, spre pădure, prin buruieniștea câmpului apărea cadranul alb cu cifre negre al unui ceasornic. Mirosea a spital, mirosul acela nesuferit din pricina căruia leșinase odată când îl duseseră la clinică să-l viziteze pe un tovarăș de joacă operat de apendicită. Degetul arătător al medicului îi pipăia pleoapa apăsându-i dureros ochiul. "Șaloziom" - decreta el sec
Moartea în tablou german by Nicolae Balotă () [Corola-journal/Journalistic/13904_a_15229]
-
un câine are pui, tu poți să pui anunț în ziar și să-i dai altcuiva. 9. Un câine o să te lase să-i pui zgardă cu viniete cu numele lui, fără să-ți zică “Perversule!” 10. Dacă un câine miroase alt câine pe hainele tale, nu se supără. Găsește chestia asta chiar interesantă și continuă să te îmbrățișeze.
Bancul Zilei: De ce preferă unii bărbați un câine în loc de nevastă by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/64345_a_65670]
-
academic al orașului. Două sînt drumurile: spre facultate și spre bibliotecă. Acolo fierb reverii care sună, în rîndurile unei rubrici despre cărți de altădată, foarte firesc: "Ah, unde sînteți voi, ediții Belles lettres, cu coperțile gălbui, cu acele pagini mate mirosind a ceai de tei, voi, cai, încălecați în fugi nebune spre Epidaur, Naxos și Cythera, voi vrăjitoarelor, voi ursitoarelor, voi, frumoaselor ediții?". Unde sînt, însă, oamenii care știau să le deschidă? Unii sînt profesori, magiștri de Odobescu, apărînd, boreal, fantastic
My way by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10491_a_11816]
-
Două epitafe și o concluzie: "Cimitirele - niște orașe cu capu-n jos." Ici-colo, halte cu portret: "Întîlnesc pe unul, Toma, coleg cu Dinu. Îmi mănîncă mai bine de două ore ca să-mi spună niște prostii docte. Ce curios! Deși îi miroase gura îngrozitor, are o voce baritonală, nespus de frumoasă. Această voce acoperă aproape în întregime toate defectele și imperfecțiunile, îi înconjoară făptura cu un ambalaj rezistent, făcîndu-i-o inexpugnabilă. Dacă ar dispare, n-ar mai rămîne din el decît un gălbenuș
My way by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10491_a_11816]
-
nu mai vorbim că Realitatea TV i-a încredințat una similară unui critic literar ratat, care nici n-a început bine și a și fost încununat de CNA cu un premiu de... excelență. Să fie aerul timpului? Nouă nu ne miroase a bine. Vânătorii, pescarii, agricultorii, automobiliștii, vedetele, gospodinele, șomerii, fotbaliștii, maidanezii își au emisiunea lor. Scriitorii români din toate timpurile trebuie să se mulțumească cu comentariile pline de suficiență ale autorului rubricii „BookFace”.
„Apostrophes“ pe DVD () [Corola-journal/Journalistic/2956_a_4281]
-
regulate de la Palermo, și de cum am văzut-o ne-am dat seama că sărbătoarea se sfârșise. Purta pe căldura aceea meridională niște cizme soldățești și o rochie cu reverele petrecute și avea părul tuns scurt, băiețește, sub pălăria de fetru. Mirosea a urină de maimuță: ,, Așa miros toți europenii, mai ales vara", ne spuse tata. ,,Este mirosul civilizației". Dar, în ciuda îmbrăcăminții sale marțiale, doamna Forbes era o creatură plăpândă, care ne-ar fi stârnit poate o anume milă dacă am fi
Gabriel Garcia Márquez - Vara fericită a doamnei Forbes by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/15735_a_17060]
-
văzut-o ne-am dat seama că sărbătoarea se sfârșise. Purta pe căldura aceea meridională niște cizme soldățești și o rochie cu reverele petrecute și avea părul tuns scurt, băiețește, sub pălăria de fetru. Mirosea a urină de maimuță: ,, Așa miros toți europenii, mai ales vara", ne spuse tata. ,,Este mirosul civilizației". Dar, în ciuda îmbrăcăminții sale marțiale, doamna Forbes era o creatură plăpândă, care ne-ar fi stârnit poate o anume milă dacă am fi fost mai mari, sau dacă ea
Gabriel Garcia Márquez - Vara fericită a doamnei Forbes by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/15735_a_17060]
-
forma unei rugăciuni într-o continuare a lui, tipărită cu litere cursive: " Vino și spune sufletului meu: Eu sunt mântuirea ta!/ N-a mai rămas nimic sănătos în carnea mea;/ nu mai este nici o vlagă în oasele mele./ Rănile-mi miroasă greu și sunt pline de coptură!/ Sunt gârbovit, peste măsură de istovit;/ toată ziua umblu plin de întristare!/ Căci o durere arzătoare îmi mistuie măruntaiele/ și n-a mai rămas nimic sănătos în mine!" Procedeul este folosit sistematic, în întreaga
Poezie fără frontiere by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16906_a_18231]
-
lor se-astupase acum; nu râdeau. Fiul Mariei trecu mai departe, lăsă în urma lui femeile venite la seceriș, străbătu holdele, apucă viile în jos pe coasta muntelui; văzu un smochin, dădu să se oprească, să rupă o frunză, să o miroasă; tare îi mai plăcea mirosul frunzei de smochin, îi amintea de subsuoara omului. Când era mic, închidea ochii, le mirosea și i se părea că se vâra din nou la sânul mamei lui și sugea țâță. Dar în clipa în
NIKOS KAZANTZAKIS - Ultima ispită a lui Hristos () [Corola-journal/Journalistic/5626_a_6951]
-
apucă viile în jos pe coasta muntelui; văzu un smochin, dădu să se oprească, să rupă o frunză, să o miroasă; tare îi mai plăcea mirosul frunzei de smochin, îi amintea de subsuoara omului. Când era mic, închidea ochii, le mirosea și i se părea că se vâra din nou la sânul mamei lui și sugea țâță. Dar în clipa în care se oprea și întindea mâna să rupă frunza, o nădușeală rece îi scăldă trupul; cele două tălpi care alergau
NIKOS KAZANTZAKIS - Ultima ispită a lui Hristos () [Corola-journal/Journalistic/5626_a_6951]
-
Magdalena Boiangiu Cortina de la începutul spectacolului se ridică lent, foarte lent, dezvăluind dezordinea unui culcuș transpirat și mirosind a păcat, dominat de aspirația spre înalt a unui șantier cu scândurile sale solid încleiate. Pe vremea când a fost scrisă piesa, subiectul nu avea o mare importanță, îl știa toată lumea și cine nu-l știa îl afla din subtitlu
Un vechi fapt divers by Magdalena Boiangiu () [Corola-journal/Journalistic/14044_a_15369]
-
ansamblul că și detaliile, într-o cascadă de negații agresive, nu o dată scabroase, într-un spaectaculum mundi infernal: "Mărturisitoare sub soarele negru/ mă bucurăm de monștrii molateci ai sufletului,/ îi învîrteam, îi jupuiam că pe trupurile unor mînji bătrîni./ Ei miroseau a crin putred,/ nu făgăduiau nici un pic de căința/ și craniul mi-l sfărîmau cu ciocăne tîrzii./ Noaptea cădea în mine că un smarald,/ înverzea părul și buzele,/ eram o mică mireasă vestită-n amurg, cu venele amuțite./ Dar grea
"Îndrăcirea" Ruxandrei Cesereanu by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18115_a_19440]
-
Ce cantitate infinită de inutil calm conținea în dimineața aceea oceanul, față de neliniștea și de sbuciumul unui singur om..." (p. 123) The invisible worm, fetiș romantic, secînd odinioară răsuflarea tuberculoasă a veacului, își găsește un nou culcuș. Nu roza fragilă, mirosind a cenușă, fărîmîndu-se cu oarecare delicatețe, cu grijă cochetă pentru ochiul celui care-o privește, pentru mîna care o ține neștiind cînd îi scapă, ci monstroasa împotrivire a corsetului. Un fel grotesc, fals, de-a rezista, de-a te pune
Ape grele by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7673_a_8998]
-
spre a o drapa sub volutele ingenioasei fantezii ce i se substituie. Naivitatea e trucată cu arta unui mare senzual: "Trebuie să stai mult timp singur ca să poți auzi lumina. Trebuie să-ți lași nările în strujeni ca să simți cum miros îngerii după-masă. Trebuie să bați cuie în zid, și zidul trebuie să fie roșu ca zahărul din copilărie, ca să auzi cum cade o unghie de crin. Trebuie să-ți aurești manșetele cămășii cu fîntîni ca să atingi inocența" (Testamentul detectivului Arthur
Emil Brumaru la ora actuală by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6594_a_7919]
-
mi-aș fi permis să mă duc nebărbierit), beam ceașca cu lapte, mă mai uitam o dată în oglindă și plecam. Era rece și curat și scrobit ca un guler de cămașă de mire. Temelia-i înota, aproape transparentă, în rouă. Mirosea. Parcă s-ar fi parfumat anume pentru mine cu lavandă!" (Fericirea lui Julien Ospitalierul). Dandysmul acestui personaj pare o mască a ceea ce părintele său scriptic nu cutează a mărturisi decît indirect, și anume acea despărțire de ființă, "ratarea" ontologică a
Emil Brumaru la ora actuală by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6594_a_7919]
-
canapea, Ellen în fața noastră. Monika și-a pus picioarele pe genunchiul lui Ellen. Ellen și-a pus mâna pe piciorul meu. Eu mi-am culcat capul pe umărul Monikăi. Lumânările ardeau; vântul adusese ploaie, era început de august, dar seara mirosea a toamnă. Când s-a terminat vinul de desert, Monika a întrebat-o pe Ellen: - Nu vrei să dormi la noi? - Ba da, vreau, a zis Ellen. Am mai deschis o sticlă de vin roșu și am pus un disc
Karel G. van Loon - Fructul pasiunii by Andrei Anastasescu () [Corola-journal/Journalistic/6265_a_7590]
-
întreg neamul, coboară din Arcă, cu dobitoacele după ei, gata să reia și ele filogenia întreruptă. Scăpat cu bine, Noe face o jertfă mare pentru toată suflarea vieților noi iertate și gata să înceapă alt ciclu... După atîtea arderi plăcute ...mirosind mireasmă bună, îmbunat, Domnul dă semn de răzgândire și zice : ... Am socotit să nu mai blestem pământul pentru faptele omului, pentru că cugetul inimii omului se pleacă la rău din tinerețile lui și nu voi mai pierde toate vietățile cum am
Facerea (IV) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/12331_a_13656]
-
Constantin Țoiu Cu treizeci de ani în urmă, un cetățean român se nimeri să ajungă la New York. Dimineața, el s-a plimbat pe strada 52 înfruntând o ninsoare rea, măruntă, - Canada sus, Alaska deasupra, și peste ele, Cercul Polar... Mirosea a reni, a foci și urși albi. Așa pretindea poetul nostru, - nu mai văzuse iarnă ca aia... Și, plimându-se el astfel pe strada 52, a văzut o dugheană deschisă. A intrat înăuntru, și înăuntru era cald. Un negru tânăr dansa
A doua bătălie crâncenă de pe strada 52 by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7201_a_8526]