7,819 matches
-
ca să poată să-și exprime larg acuzațiile sale la adresa politicii dusă de legionari, alături de nemți și asupra metodelor de luptă ale legionarilor. Nicolae Petrașcu i-a replicat arătând că legionarii nu puteau să-și schimbe poziția față de nemți, pentru că erau singurii care luptau contra comunismului, care era dușmanul numărul 1 al neamului și statului român. Finalul discuției, a lămurit scopul pentru care se ceruse această întrevedere. Mihalache vroia să știe dacă Mișcarea Legionară era dispusă să intre într-o organizație politică
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
pentru a compromite și Mișcarea Legionară din exterior și a se răzbuna pe Vică Negulescu, pentru că prin acțiunile lui reușise să păcălească securitatea. Iosif V. Iosif și-a revenit din grozava genună sufletească imediat ce torturile au încetat. Marcel Petrișor este singurul introdus în Cazimcă fără să fi fost anterior într-un proces legionar. El fusese condamnat după revoluția din Ungaria din 1956, pentru organizarea de acțiuni de susținerea ei. Stagiul lui la Secția de exterminare s-a datorat, probabil, comportamentului mai
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
fiul nu-i plătește tatălui niciun ban din cota sa. Fanny, căsătorită cu Delhomme, proprietar a douăzeci hectare de pământ și zece pogoane de vie, devenise cea mai bogată femeie din ținut, dar, fără inimă, îmbunată de soțul ei, este singurul dintre copiii bătrânului care îi plătește integral cota. Femeia este atât de aprigă, încât îl silește pe bătrân să meargă să se adăpostească la ceilalți doi fii care îl tratează cu aceeași silă și același dispreț. Singurul dintre fiii care
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
soțul ei, este singurul dintre copiii bătrânului care îi plătește integral cota. Femeia este atât de aprigă, încât îl silește pe bătrân să meargă să se adăpostească la ceilalți doi fii care îl tratează cu aceeași silă și același dispreț. Singurul dintre fiii care apreciază pământul este Buteau, imaginea avarului, a zgârcitului care privește cu mare atenție, supraveghind modul în care este împărțit pământul: ”Urmărea operația de măsurare a pământului pas cu pas. Și din dorința lui de a stăpâni, în
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
e populată de imagini ale degradării acestor simboluri axiale, într-un ev uniformizant, care refuză puritatea himericului și sacrul. De aceea, postura reprezentativă a artistului este cea de solitar și înstrăinat: „N-am bănuit că târziul a venit, /că sunt singurul de la 1200 printre roboți și caii-putere”. Nu poetul deromantizează marile teme și simboluri tradiționale (cum se întâmplă în genere la moderni și în particular la avangardiști), ci, conștiință sensibilă și tragică, el înregistrează eșecul umanului, al visului himeric și al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290224_a_291553]
-
de raționalitate, modalitatea specifică de a face lucrurile inteligibile, întrucat observația, necesitatea și cauzalitatea au înlocuit credință, mi-racolul și paradoxul. În aceste coordonate intelectuale a început a se elabora inclusiv nouă apologetica, obligată să comunice adevărul revelat în termeni filosofico-deliberativi - singurii susceptibili să fie acceptați de public în orizontul mental argumentativ. Știință s-a afirmat așadar că funcție preeminenta a umanismului, indiferent dacă a fost înțeleasă că demers analitic asupra materiei, sau ca formă de cunoaștere logică a rațiunii naturale și
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
articole (mare parte neadunate în volum) să ofere diagnostice corecte despre poeți (pe atunci necunoscuți), precum Gheorghe Istrate, Marin Mincu, Ion Drăgănoiu, Florica Mitroi, Titus Vâjeu, Marius Robescu, Dan Rotaru ș.a. La scurt timp după moarte, în 1978, a apărut singurul său volum, Polemos, îngrijit de Gheorghe Istrate și cu un Cuvânt înainte al lui Eugen Simion. Cele două studii de istorie literară cuprinse aici - despre ermetismul barbian și despre momente polemice în literatura română - fac dovada unor calități mai puțin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285589_a_286918]
-
al ființei, conform măsurii doxale, ci un invizibil incomensurabil paradoxal ce nu intră în cuprinsul vederii 41. Un cadru inconturnabil al supra-măsurii. Măsura este de fapt dimensiunea pe care imaginea o ia peste măsură, căci e a cerului nemăsurabil, iar singurul în stare să se măsoare cu cerul este sufletul, hărăzit cu darul nebuniei sacre, el însuși măsură a vederii cu duhul: "instrumente ale măsurii nu pot fi decât sufletele, atunci când zeii le acordă, (...), darul de a vedea clar. Sufletul recunoaște
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
Să fie un simplu fenomen optic, de vreme ce ziua trece mai iute prin acest spațiu golit? Trece spre dispariție prin pustiul netrecător, prin transparența plină a ceea ce rămâne, rezistă trecerii, subzistă chiar în măsura în care toate se petrec fără urmă. Nu e sufletul singurul care are propria lumină, cel care, fără să primească lumina din afară, luminează de la sine, prin sine? "O, voi suflete călduroase, o voi suflete/ cu lumină proprie!/ Era o lovire de raze, între voi și amurg/ cu clinchete alunecând mereu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
inserție" în spiritul artistului, de care vorbește Schleiermacher sau, înțeles în sens pouletian, ca origine definitorie ori trezire la sine a conștiinței intenționale? Mai degrabă - și mai mult - un punct originar ca centru înspre care opera (și nu autorul) tinde, "singurul unde se va putea împlini, în căutarea căruia ea se realizează și care, odată atins, o face imposibilă", căci "opera se nimicește dacă ajunge la punctul ei originar", fiind "pusă la încercare de propria-i imposibilitate"8. Ceea ce Blanchot numește
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
chip al firii", astfel încât "nici sufletul tău nu ți-l vezi/ ce-n tine se învăluie-n tăcere"4. "Vălul/ ce negrăit acoperă"5 desparte vizibilul de invizibil; acoperindu-l pe acesta din urmă, îl propune pe cel dintâi ca singurul cu adevărat posibil. Mai mult: scoate invizibilul din dialectica manifestării; fiind acoperit, prin urmare de nevăzut, el nu există; lumea - inclusiv cea a omului - este imperiul vizibilului: esse est percipi. Dar din moment ce invizibilul este prin definiție nevăzutul, de ce trebuie acoperit
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
și invizibil sunt atât de legate încât descalificarea unuia implică, invers proporțional, atestarea celuilalt. "Văzutul nu se poate vedea,/ Căci nevăzutul mă adeverește"66, vederea nemaifiind calificată de un orizont în care lucrurile se prezintă într-o imagine vizibilă, recognoscibilă. Singurul care se pune în vedere este nevăzutul, imaginea inaparentă care strălucește atât de intens încât ia ochii, e adorată fără să fie văzută, slăvită în slava luminii sale orbitoare. "E atâta bucurie-n mine/ Că am orbit nainte de a
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
își schimbă natura, ci o arată în lipsa mărturiei intenționale a conștiinței, așa cum este ea deschisă din alt unghi de vedere, din perspectiva inaparentă a golului de ființă, "în acel unghi de unde se străvede" (s. n.)72. Din această perspectivă, nevăzutul e singurul cu adevărat vizibil, departele în care lucrurile se sfârșesc, se frâng în lumină. "Nevăzutul care frânge pâinea" se face văzut, așa cum se arată pe drumul spre Emaus. Manifestarea sa echivocă nu arată decât ceea ce se ascunde și se deschide în
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
a fi forma esenței noastre" (Aparență, în Pasărea Phœnix, ed. cit., p. 73). 8 Adică, subliniază Emmanuel Lévinas, "o răpire dincolo de orice proiect, de orice dinamism", inclusiv temporal, "un nu încă mai îndepărtat decât viitorul", dar care există deja, e singurul care există, "ca strălucire și semnificație". De aceea, în uitarea timpului, "dragostea caută ceea ce nu are structură de ființare, ci viitorul la modul infinit, ceea ce trebuie să se nască", reînceperea la infinit, dincolo de timp și totodată origine a timpului, "ca
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
-lea". O concluzie amară i se impunea însă cu forța unei axiome: Universitatea avea un aer sufocant datorită spiritului pozitivist, anecdotelor zeflemiste și indiferenței radicale față de tot ceea ce voia să treacă dincolo de datele experimentale și de documentul istoric. Doar Iorga, singurul, era o personalitate care favoriza evadările în idealuri, dar naționalismul său funcționa de cele mai multe ori ca o condiție limitativă. Spiritualul era subjugat naționalului, iar cultura aservită politicului și limitată de egotismul etnico-istoric. Teologia îi dăduse lui Crainic gustul infinitului, iar
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
la începutul deceniului cinci, elemente de legislație biopolitică. Discuția despre eugenie, dacă ar fi fost purtată într-o societate totalitară, ar fi fost dirijată ideologic și s-ar fi invocat mecanisme genetice de ameliorare tendențioasă a populației, iar regimul politic, singurul, indicat pentru utilizarea lui n-ar fi fost altul decît fascismul sau orice altă formă de organizare politică sprijinită pe rasism. Numai că eugenismul, sugerează Viorella Manolache, poate fi resemnificat și, prin aceasta, despovărat de încărcătura deformatoare, reducționistă, ajungînd să
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
mai sus se poate observa că Spranger pune să funcționeze un model mental religios în lumea științei. Noua orientare protestantă "cere afirmarea tranșantă a unilateralității și în domeniul științei" (s.n.) și "face trimitere la momentul unic, incomparabil, al deciziei actuale, singurul care merită pe deplin numele de <<realitate>>", ceea ce face ca despre prezent să se spună "cu emfază" că e "focarul valorizărilor și pentru domeniul științific" (Der Sinn..., p. 25). Totodată trebuie să reținem originea conflictuală a experienței etice: Momentul apariției
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
filozofie, au să rezulte atât acea "imagine de ansamblu" amintită mai sus, cât și "împărțirea cursului acestei istorii în perioadele necesare" o periodizare ce "trebuie să înfățișeze istoria ca un întreg ce progresează organic, ca un tot unitar și rațional, singurul grație căruia istoria însăși dobândește demnitatea unei științe" (s.n.).129 Sublinierile din fraza anterioară au menirea de a pune în evidență faptul că la Hegel istoria filozofiei este derivată, în fond, dintr-un preconcept al spiritului, exterior "vieții" în înțelesul
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
vorbesc despre părți și întreg implică prezența elementelor de discontinuitate și continuitate. Observând că în științele spiritului "discontinuitățile sunt mai izbitoare decât în restul realității"237, Mircea Florian demonstrează că în raportul amintit, continuitatea îndeplinește "funcția de factor recesiv", pentru că "singurul dat direct este discontinuul"; "el este condiția perceptibilității"238. Ca atare, "discontinuitatea este elementară și dominantă". Nu putem concepe nici măcar totalitatea decât dacă am perceput mai întâi părțile, care sunt discontinui (vezi supra III, 1B). Abia ele fac apoi posibilă
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
obiectivă, ci în cel din care provine aceasta" (s.n.)100. Întrebându-se Was ist das die Philosophie? într-o conferință care poartă chiar acest titlu, nici Heidegger nu răspunde altfel: filozofia este "un drum", ceea ce înseamnă "desigur că nu este singurul posibil"101. Odată cu o Weltanschauungsphilosophie, este admisă deci și relativizarea adevărului metafizic. "Numim metafizică acea reflecție ce are drept premisă niște explicații particulare și care poate deduce determinațiile generale ale oricărei corelații universale precizabile", precizează Dilthey în Einleitung...102 (fapt
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
întâlnim în Meditații, a generat discuții numeroase. Interpretările cele mai consistente și ilustrative pentru implicațiile metafizice, teologice și deopotrivă antropologice, aparțin lui F.Alquie și H.Gouhier. Într-un corect spirit cartesian, Gouhier apreciază că Geniul Rău este un artificiu, singurul ce permite o îndoială exhaustivă, un produs metodologic rezultat dintr-un exercițiu extrem al voinței, care dispare odată cu încetarea experienței imaginative ce l-a creat. Gouhier exclude totodată disjuncția dintre Dumnezeu înșelător și Geniul Rău indicînd astfel că dincolo de complementaritatea
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
trecătorilor de pe stradă din care se văd doar pălăriile. Ambele au ca scop ilustrarea superiorității spiritului față de corp, faptul că obiectivitatea corporală nu se întemeiază nici pe senzații nici pe imaginație; acestea oferă informații limitate despre lucruri și forme finite. Singurul care poate concepe o infinitate de forme și esența corpurilor este intelectul care, depășind imaginația și simțurile, rămîne să întemeieze realitatea exterioară, fundamentîndule totodată pe cele două, fără să le excludă însă. Exemplele amintite au generat două tipuri de interpretări
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
sunt înveșmîntați cu mantouri și pălării, trebuie înțeles că prin cuvîntul “extension” folosit în paragraful respectiv, spiritului lui Descartes i se prezintă de fapt cuvîntul “substanță” ascuns într-un fel în imaginea oamenilor îmbrăcați; dar acest cuvînt “substanță” nu este singurul omis din scriitură în acest moment precis al ordinii meditației, tocmai pentru că nu suntem încă siguri de nici un lucru existent în afara eului. Nebulozitatea lui în afară este prezentă înlăuntrul meu, și ea se manifestă în înclinația naturală de a crede
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
altruist (,,O, Febus,/ Părinte al luminii tăcut,/ Tu verbul pe veci înflorit în splendoare,/ Uimit în genunchi te salut,/ Supremul meu cântec, o, Soare,/ Și urma ta albă sărut.//[...] Și cum ești în faptă sublim/ Pe calea ce urcă spre singurul bine,/ Învață-ne vrednici să fim/ De viață prin jertfa de sine,/ Tot astfel și noi să iubim”). Și în Altare ofranda lirică e închinată astrului suprem, iar cultul fecundității naturii se desăvârșește în poeme precum Ideal, Nepenthes, Piramidă, Înger
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288321_a_289650]
-
de emisie întrerupe accesul natural la limbaj; și într-un caz și în altul, handicapul se plasează la nivelul funcției de realizare fonologică, dar și unii și ceilalți comunică într-un fel, deoarece limbajul articulat este un mijloc, însă nu singurul. Pentru surd, mimica pronunției sunetelor, gesturilor, desenele servesc comunicarea ca și limbajul. Pentru copilul malformat, fonemele și morfemele deși neadecvate pentru interlocutor din perspectiva fonologică a limbii servesc totuși comunicarea într-o formă mai mult sau mai puțin inteligibilă. Limbajul
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]