6,034 matches
-
este evidentă prin acceptarea socială a Prieteniei care, protejând-o de servituțile matrimoniale, atât de frecvente, permite realizarea destinului ei natural. Miniaturi Nu știu cine a spus că orice român este puțin ieșean. Acum, când lașul se pregătește pentru inevitabilul festival al teiului în floare, într-adevăr, prieteni sau, dimpotrivă, neprieteni și ostili lașului, simt că sunt puțintel ieșeni. De obicei, ideea aceasta nu se rostește; se simte. Este unul din farmecele acestui detestat, hulit, disprețuit și totuși mult iubit oraș. Ca orice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Mi-am amintit de spusele unui cireș din Blaga, copac veșnic prădat de cireșe. Spunea cireșul: "Stelele deasupra mea, n-are cine mi le lua". Mi-am adus aminte de mari personalități din istoria copacilor, de Gorunul lui Horea, de Teiul lui Eminescu, de Platanul lui Hipocrat... mi-am adus aminte de proletarii din lumea copacilor, de cei înjunghiați pentru a fi pomi de Crăciun... Mi-am amintit de uniunea cu copacul în care ne crește sicriul... Mi-am amintit de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
dintr-o dată", vacanța. S-a întâmplat la o dată și oră fixă și la locul cel mai potrivit. Mă aflam în Copou, la câțiva pași de Casa de cultură; era ora 17.00 fix, ziua de 15 iunie. Se simțea parfumul teilor; două fetițe, țopăind, făceau baloane de săpun și un domn grav, cu pălărie, citea pe o bancă "Viața lui Stalin". Una din fetițe a strigat că Dumnezeu o iubește pe ea cel mai mult, pentru că în balonul ei se vede
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
pe piatră. Decorul era magnific, parcă dintr-o piesa Nô sau dintr-un film de Kurosawa: luna apărea misterioasă, oglindindu-se În lac, printre copaci, ca Într-o miniatură de Sharaku, totul era zen În adierea calmă cu miros de tei. Am Închis ochii, dar degeaba, fiecare fibră se Împotrivea acestui nou efort. Nu am avut de ales decât să mă resemnez, așteptând ca partenerul meu să-și Îndeplinească singur misiunea spirituală. Am stat așa cam până la unu noaptea, cred, plutind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
de rău văzut, atrăgând acuzația gravă de estetism. Dar „greșeala“ încă mai mare a articolului publicat în Contemporanul consta în exemplificări, acestea punându-i într-o rea lumină tocmai pe cei mai bine orientați autori, colaboratori mai toți ai Scân teii. Contraatacat, criticul se replia, cum făcea de fiecare dată în astfel de cazuri, ba uneori, pentru a i se face uitată vreo vină, se autoblama, sărind mult peste calul autocriticii. Un scandal încă mai mare, urmat de o dezicere de
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
acum o prestigioasă intelectualitate (intelighentsia), iar poeții și romancierii cad în greșeala de a-și scrie operele ca pe un prinos adus acestei elite. Într-adevăr, prin formația lor, scriitorii fac parte din ea. Este necesar să cunoști caracteristicile aces tei intelighentsia, dar e o greșeală fatală să te lași încătușat de acea înaltă cultură în rapidă transformare și din ce în ce mai rafinată și rarefiată. Reprezentanții ei de frunte nu sunt întotdeauna, din punct de vedere uman, cei mai buni dintre noi. A
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
instituție cu tradiție și renume, "Liceul Internat" și Facultatea de Istorie la Universitatea Alexandru Ioan Cuza. Cei cinci ani de facultate i-am trecut cu bine, dacă facem abstracție de faptul că, fiind înclinat mai mult către "plopii fără soț", teii Iașului și duducile de la umbra lor, nu prea dădeam pe la cursuri și seminarii, ajungând în anul întâi să am 10 examene amânate în toamnă, 5 în anul al doilea și 3 în al treilea, luate, e drept, toate cu "zece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
vechii ambasade! Totul se schimbase, eu, oamenii, străzile, casele, vremurile! Am revăzut în marile muzee Altarul din Pergam, Poarta leilor din Babilon, ne-am reîntâlnit cu fascinanta Nefertiti, ne-am plimbat, ca în anii tinereții, pe "Unter den Linden" pe sub tei... Ne-am depănat amintirile la o gradină-restaurant simpatică de pe Kurfurstendamm, locul evadărilor noastre de odinioară într-o superbă după-amiază de octombrie. De la atașatul cultural de atunci, secretar III, la ambasadorul de acum, trecuse aproape jumătate de veac. În locurile unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
de la care numai Franz Josef și împărăteasa Sisi lipseau, nava a fost aprovizionată cu tot ce-și poate dori un "capitalist" icre negre, icre roșii, icre de știucă, morun, calcan, salam de Sibiu, afumături, brânzeturi în coajă de brad, mesteacăn, tei și ce-o mai fi, vinuri de Valea Călugăreasca, Murfatlar, Târnave, țuică bătrână... Cred că nici la vestitul ospăț al lui Sardanapal nu erau atâtea produse. Pe vas a mai fost îmbarcată orchestra Pană, inclusiv bătrânul maestru al viorii și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
de aici este una din cele mai transparente. Ceea ce subconștientul nostru de ființe adamice știe în plus față de noi este că vom învia, că nu vom muri de tot. * Început de noiembrie cald, primăvăratic (1990). Frunzele, mari cât palma, ale teilor din dreptul ferestrei camerei noastre tind spre un galben fascinant, prepară, elaborează de câteva zile, cam tot pentru atâtea, o nuanță specială, numai a lor, extraordinară, indescriptibilă, pe care, efemeră fiind, din păcate, trebuie să o surprinzi exact în clipa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
fac rezerva zilnică de oxigen, să-mi ajungă, privind, de la înălțimea etajului doi, spațiul dintre cele două blocuri cu cinci nivele și șase intrări fiecare, plasate spate în spate, transformat de-a lungul anilor într-o pădurice de plopi și tei nemirositori. E un fel de exercițiu de liniștire, de concentrare înaintea tensionatului decembrie 1990, plin de semne de întrebare ce mă preocupă intens, căci, nici eu nu știu cum, m-am implicat pătimaș în politică, într-o asemenea dimineață deci observ jos
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
de propria progenitură sunt evocate și ilustrate o dată, zguduitor, în poezia Vaca (din vițelul mic și pintenog la care, la vârsta senectuții sale, vaca se gândește cu întristare nu mai rămăsese decât pielea gospodărește spânzurată de o cracă sub un tei - plop tremurător în original). Și încă o dată, și mai puternic, în Cântecul cățelei, poezie care beneficiază în limba română de mai multe versiuni, datorate lui George Lesnea, Lucian Blaga (leatul lui Esenin!), Ioanichie Olteanu... Subiectul, care învecinează banalitatea (asprei vieți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
decembrie 1989. Insurgenții duși în dealul Copoului pe Triumfului 6 , la securitate în beciuri și anchetați zeci de ore , (n.n. beciuri , nu o cameră la parter FĂRĂ CLANȚE LA INTERIOR de unde răcnetele celui torturat ar fi răzbătut în voie până la teiul elegiac Aferim ! Să revenim la pag.140 Iată ce spune un alt reporter : Peste două zile a fost luat de la servici , (Casian Maria Spiridon) dus la securitate , interogat , pus să dea declarații și probe grafologice pentru a ști dacă el
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
haosului și a disperării". Se punctează poemele Gemenii, Strigoii, cu stăruință asupra Odei (în metru antic), o odă a geniului "mistuit de propriul vis, o rugă abstractă", aflat în fața "însingurării cosmice". O recapitulare a poeziei erotice (Floare albastră, Făt-Frumos din tei, Lacul, Dorința, Atât de fragedă etc.) relevă "o poezie mozartiană", o poezie "îngândurată, melancolizată, în tonalități moi" ce structurează "o poetică a grațiosului" și "spiritualizează emoția" dând un sens specific noțiunii de dor, "de abstragere din lume și de suferință
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
plăcile lui de jazz și hot, În restul lumii melomane. Primul zbor În București al lui Blériot (eroul „sublim, scria Charles Maurras la 1909, al primului zbor peste cei treizeci de kilometri ai Canalului Mânecii), la 20 de metri deasupra pis tei de alergări de la Hipodrom, după o Încercare nereușită, cu o săp tămână Înainte, când venise mulțime de lume din toată țara, Întoarsă cu buzele umflate: „Blériot nu zboară, tra gere pe sfoa ră!“; cum și zborul de mare perfor manță
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
dacă alți reformatori și jivine patrio tice și profitoare de turburările postbelice le-au luat-o Înainte, scormonind câmpiile Încă ude și Îngrășate cu sângele martirilor! - Iată pe acest reformat social și cultural, care În vremea războiului fusese codoșul neves tei sale, de gât, În casa lui, cu ofițerii inamici; uitați-vă la el cum ridică, cu banii altora, dar cu osârdia lui apostolicească, biserici cu câte cinci turle și culturalizează mahalalele noastre proaste, inculte și super sti țioase, care l-
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Principiile Caselor Naționale erau formulate, scurt și cuprin zător, În fruntea revistei Răsăritul și constau În „Învățături și Îndemnuri bune“, tinzând, cum spunea Nae Cațavencu, „ca România să fie bine și tot românul să pros pere“, iar coperta re vis tei, ilustrată cu un prost gust decisiv, Înfățișa zorile ridi cându-se deasupra unui sat de operetă, fără nici o baligă În drum și cu țărani de carnaval, În haine noi nouțe, plimbându-se fără nici o treabă prin fața Bisericii, școa lei, Cooperativei și
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
simplă voluptate a mea de a acționa sau dintr-un exces temperamental neoromantic la origine - am dat, bineînțeles, partea cuvenită seriosului vieții, dar parcă și mai mult acelor nimicuri esențiale și indispensabile, singurele care dau sens, farmec și interes aces tei vieți, Întemeiată, orice s-ar spune, pe sentiment mai mult decât pe rațiune, nefiind nici până astăzi convins că „simțul rea lității“ dirijează viața noastră, ci mai degrabă instinctele, pasiu nile, plăcerile, durerile, fantezia și capriciul Încurcă și descurcă, cum
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
cum se pretinde, sinonimă, anexă sau complement necesar al dragostei femeilor noastre, dovadă că apare când dragostea a dispărut, fie Înlocuită de instinctele acapara toare, fie din uzura cotidianului. Gelozia este un parazit, o ciupercă pe obrazul pur al dragos tei, un cancer pe inimă. Gelozia, spune Anatole France, este ca sarea presărată pe gheață: lucrează și topește toată ființa noastră. și, la fel ca gheața, te topești până În noroi. E un chin și este o rușine. Ești condamnat să știi
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
286 spun: mai vin și cei curioși care îi interesează cum mai stau lucrurile în familia mea. Să mă ierte Dumnezeu, mă uit pe vizor și nu le dau drumul, niciunuia. Găsea că toate acestea au o logică. Florile de tei păliseră, trecuseră de apogeul frumuseții lor, amintind de nostalgia timpului trecut când ei se plimbau umăr lângă umăr, auzindu-și respirația unul celuilalt, transformânduse în una singură. - Căsătoria noastră oare nu înseamnă nimic? Viețile noastre! Îmi țin viața încuiată. Da
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
traseul pe care urma să-l străbată călăreții și trăsura ce-l aducea de la Hălăucești pe tânărul preot erau acoperite de fiecare gospodină cu cele mai frumoase scoarțe și lăicere viu colorate, iar flăcăii au amenajat arcuri din crengi de tei și salcâm pe traseu și la poarta bisericii. Fetițe îmbrăcate în rochițe albe, așezate pe două rânduri formau un culoar de la poartă până la ușa bisericii, aruncau din coșulețele ce le purtau, petale de flori în fața sărbătoritului pe melodia „Fecioara la
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
Temele majore sunt natura, iubirea, timpul. Confesiunea, meditația, evocarea din catrene (cele mai multe) și distihuri recreează toposul mirific al Bucovinei: casa strămoșească leagăn al copilăriei, pridvorul, grădina, fântâna, livada, lunca, pădurea, obcinile, potecile tainice, "de soare pline", plaiul, brazii, "răchitele bătrâne", teiul singuratic, "pomii în floare", banca veche de sub nuc, iazul, poiana, macii însângerând câmpurile grele de rod, norii, curcubeul, vântul "mesager al dragostei", luceferii, stolurile de cocori, amurgurile blânde, noaptea/ negura, lacrima, dorul cutreierând fără astâmpăr, hora, zborul. Această dumnezeiască alcătuire
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
vreo veste importantă. În caz că se nășteau copiii încrucișați (sașii), mama le dădea să sugă piept pe pragul ușii, timp de trei ori și vederea se îndrepta, revenea la normal. Ca semn al rodului, la Duminica Mare se puneau crengi de tei la porți, uși și ferestre, pentru Pogorârea Sf. Duh. Asemenea crengi de tei se duceau și la cimitir, la mormintele celor din familie. În perioada dintre Sfintele Sărbători ale Crăciunului și Anului Nou, la sate femeile nu aveau voie să
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
sugă piept pe pragul ușii, timp de trei ori și vederea se îndrepta, revenea la normal. Ca semn al rodului, la Duminica Mare se puneau crengi de tei la porți, uși și ferestre, pentru Pogorârea Sf. Duh. Asemenea crengi de tei se duceau și la cimitir, la mormintele celor din familie. În perioada dintre Sfintele Sărbători ale Crăciunului și Anului Nou, la sate femeile nu aveau voie să mai toarcă în furcă. Dacă femeia nu termina un caier de tors până în
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
învățătorul Gheorghe Nastase și tatăl meu, secretarul (notarul) Silvestru Lavric, au trecut la treabă. Ei au considerat că natura trebuie sprijinită. Nu poți comanda naturii decât dacă îi dai ascultate" (Bacon). Au sortat puieții, de plop, de arțar și de tei și au stabilit ziua pentru sădit. În Costișa, prea erau multe locuri fără nici un pom, care așteptau întărituri! Pornind de la faptul că nimic nu e mai scump decât locul în care te-ai născut, fiecare zi de luni din săptămână
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]