5,170 matches
-
Din portul vieții zilnic pleacă vapoare spre zări necunoscute și noi tăcuți, privim cum se îndepărtează în larg și apoi realizăm că ne aflăm în fața unei dileme: trebuie să alegem între a rămâne pe țărm sau a ne urca în vaporul care tocmai se pregătește de Marea Călătorie. Această alegere e rodul întâmplării sau vine dintr-un imbold al sufletului? Alegerea mea vine din frică sau din iubire? Cine alege până la urmă, sufletul meu sau mintea mea? Această dilemă o avem
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
frică te blochează, te împiedică să-ți construiești realitatea dorită. Frica vine din minte. Mintea e cea care controlează, care judecă. Mintea analizează fiecare alegere, fiecare decizie pe care vrem să o luăm. Dacă ne lăsăm prinși în capcana minții vaporul vieții va pleca și noi vom rămâne pe țărm construind mental alte și alte scenarii și pierzând din vedere ce este mai important: trăirea , ființarea. Totul se rezumă la alegerile pe care le faci. Ești trist pentru că ai ales să
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
încă mai încercam să croiesc din povestea mea - de a fi locuit într-un oraș - istorisiri impresionante despre frumoasa doamnă Katz, cea care cumpăra portocalele direct de la camioneta cu fructe, despre americanul care făcea din song-ul lui Mary Poppins vapoare de hârtie și le dădea drumul pe apă și poate speram ca prin poveștile astea să-l aduc pe american și pe frumoasa madame Katz, cu tot cu camioneta cu fructe, aici în sat. Dar B. se îndepărta tot mai mult, pălea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
făcuse lumea de când părăsiseră Bucureștiul, fiindcă legionarii din „Garda de fier“ se impuneau tot mai mult, iar firmele, mai cu seamă cele ale căror proprietari erau evrei, intraseră, conform legilor legionare, sub conducerea românilor. Călătoria de întoarcere pe Dunăre cu vaporul până la Viena avusese loc la sfârșitul adolescenței ei, într-o vreme când familia ducea încă în B. un stil de viață foarte onorabil, pe care ea nu și-l mai putuse permite decât cu ajutorul lunar al lui Onkel Rodolph, binefăcătorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
harababura fabricii de motoare. Se „cuibărise“ ca acționar, spunea Felix și, ca dovadă palpabilă a ascensiunii lui, domnul Rusch conducea un Chevrolet, aceeași marcă pe care o avea bunicul, cu singura diferență că aceasta era un model mai nou - un „vapor“, cum ne plăcea nouă să numim mașinile americane -, bleu deschis, foarte alungită și lată, pe care trebuia s-o parcheze în fața grădinii de legume, pentru că intrarea spre garaj era prea scurtă. Eu îmi făceam veacul în spatele tufei de tuia, acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
în cartierul de dincolo de lac, dar rămânea totuși la „europene“. Nimeni nu se pricepe atât de bine la lucrul de calitate ca nemții, ceea ce se poate vedea și la mașinile de etichetat. În fața garajului nostru, însă, stătea un Studebaker, un „vapor“, mai ceva decât ditamai sănioiul cu care se fălea tatăl lui Felix, ăla cu pârghii cromate de împins. Mașinile americane erau totuși mai sigure, asta îi dădea senzația că ar avea mult material în jurul lui, chiar dacă avea dezavantajul, după cum recunoștea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
o vorbă și, când plecam de acasă, mama se așeza pe taburetul verde alături de el, asculta propozițiile tatei, pe care le cunoștea fiindcă le auzise încă de pe vremuri de la tatăl ei, după ce poarta de fier s-a trântit la pupa vaporului și mama a simțit că iar a ajuns la punctul unde fusese deja odinioară ca tânără femeie. Teoria ei cu „linia ascendentă“ nu mai era valabilă, credința în acel ciclu al generațiilor, după care W. ar fi trebuit acum să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
micul parc“, până departe, la casele țăranilor, ajungând chiar în pădure; ea nu o să permită niciodată așa ceva, atâta timp cât avea să se afle aici și putea să contribuie la luarea unei decizii. Nu va mai exista o călătorie ca atunci cu vaporul pe Dunăre, de la Giurgiu la Viena, nu va mai fi încă un S. și nici un fel de exil. Acum avea să rămână. Iar Ruth simți cum voința de a rămâne aici pentru totdeauna o despărțea de bărbatul ei și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
drum dintre noi toți, cu mult mai departe decât bărbatul ei, a cărui inimă se oprise pur și simplu într-o seară, scârbită de hatârul unei existențe care nu mai renta. Mai departe chiar decât fratele meu, care traversase cu vaporul Atlanticul și care de pe țărm mai făcuse încă niște sute de kilometri buni înspre vest, până ce vocile care îl urmăriseră, vocea poruncitoare a bunicului, cea care-și dădea importanță a lui „Oha“ și aceea a tatei, au rămas în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ziua la un pom nu simt ni’ica, nu mi se scoală, în schimb, dacă defilează putoarea asta p-acilea, mi se scoală de nu mai știu de mine. Țeavă Țeavă era unul care nu știa nici câte roți are vaporul. În schimb, era extrem de priceput la alte treburi. Cum ar fi. Se așeza în fund pe un scaun, căsca gura și simultan țuguia buzele. Nu știu nici io cum să vă explic că făcea, dar, după operațiunea asta, se lovea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
făcut socoteala, vreau să văd neapărat Civilizația egipteană, am văzut-o pe Milo din Venus, cum zicea fi-miu. Tablouri mari pe jumate de perete. Am văzut partea asta greacă și romană. Am fost la Euro-Disney, ne-am plimbat cu vaporul cu zbaturi, căpitanul făcuse o pasiune pentru copii. Când ne-am dat jos, ne-a și salutat și a tras o salvă de-aia, uuuu. În Tunelul groazei, la Casa fantomelor am mers doar cu fi-miu, noi, bărbații, lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
fi murit de antrax, și un aspirator Siemens vechi; erau câteva cutii pline cu medalii militare - În majoritate Cruci de Fier clasa a II-a, ca a mea, douăzeci de volume ciudate din Calendarul naval al lui Kohler, pline cu vapoare care Între timp se scufundaseră sau fuseseră trimise la fiare vechi, un aparat de radio Blaupunkt, un bust ciobit al lui Bismarck și un aparat vechi de fotografiat, marca Leica. Inspectam cutiile cu medalii când mirosul de tutun și tusea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
am vești despre dta și aștept cu nerăbdare să-mi scrii, eu urmând să-ți trimit cartea. Din păcate, aici poșta a suprimat taxa pentru cărți-imprimate par avion peste Ocean și cărțile urmează a fi trimise drept mici colete cu... vaporul, de unde cred că durata ajungerii cărții mele poate fi mai mare decât aș dori. Cu cele mai calde urări de bine, Mircea Zaciu * Bonn, 12 martie 1994 Dragă Norman Manea, Ți-am expediat Jurnalul, te rog să-mi confirmi primirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pot Însă preciza de pe acum. Ți-am trimis cu poștă separată Jurnal, I, despre care ți-am scris și care a avut un ecou oarecum pozitiv În țară. Nu scrii de l-ai primit. Poate s-o fi dus cu vaporul și o să-l primești cu Întârziere. În mod special sunt curios de reacția și impresiile Dtale de lectură. Poate Îmi scrii. Acum pregătesc vol. II și, dacă Îmi va fi dat să rezist, vol. III, care se Încheie cu primele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
densă de referințe culturale necunoscute lectorului american. Kafka figura, bineînțeles, și În expunerea lui Claudio Magris din toamna 2002. Mai Întâi, ca speculație autobiografică: „cele două meserii caracteristice Triestului - și familiei mele”, spunea Magris, „erau cea de marinar, viața pe vapoare și pe mare, și cea de angajat al marilor companii de asigurare, precum Generali, care Îl avusese ca salariat În birourile din Praga pe un oarecare Franz Kafka”. Numele revenea și ca referință culturală directă, alături de Musil, Canetti și Joseph
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pește stricat și apă sărată. Fluturat de vânt, părul lui Yunhe atinge ușor obrajul lui Yu Qiwei. Vin din nou seara, să privească luna. Să vadă cum oceanul își pune rochia de seară argintie și dansează. În depărtare clipesc luminile vapoarelor aflate în trecere. În fața lor, noaptea se întinde fără sfârșit. La început, conversația e despre cărți și piese de teatru interzise - Nora, Visul din camera roșie - și apoi despre viitorul țării, despre inevitabila invazie străină, despre libertate, socialism, comunism și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
viață încasând dobânzile de pe urma dezamăgirilor ei. 4 Nu am mai navigat, nu mi-am închipuit nicicând că navigatul poate fi atât de groaznic. Am rău de mare și vomit întruna. Acum zece zile m-am îmbarcat pe vasul Biluța, un vapor cargo ieftin, care merge în josul coastei, de la Shan-dong la Shanghai. Nu am mai fost la Shanghai. Simțeam că trebuie să fac ceva ca să scap din situația în care mă aflu. Ce am de pierdut? Când nu vomit peste bord, privesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
A decis să se întoarcă la actorie - asta este ceea ce face cel mai bine. Dacă nu-și poate împlini visul de a fi actrița principală în viața reală, îl poate realiza pe scenă. E dimineața devreme și ceața e deasă. Vaporul ajunge în cele din urmă în Marea Chinei de Est și se îndreaptă spre fluviul Huangpu. Siajul elicei navei e un arc de alb care taie apa întunecată. Când fata se întoarce cu fața spre prova navei, Shanghaiul se află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
în Marea Chinei de Est și se îndreaptă spre fluviul Huangpu. Siajul elicei navei e un arc de alb care taie apa întunecată. Când fata se întoarce cu fața spre prova navei, Shanghaiul se află acolo, cu profilul atingând norii. Vaporul alunecă lipsit de grație în dana sa. E coborâtă pasarela. Mulțimea se năpustește, se înghesuie. Ea a coborât doar până la jumătatea pasarelei, când în urechi o izbește un dialect străin. Totul va fi diferit aici, se gândește în sinea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
mulțimea, cu lacrimi în ochi. Trăiască tovarășul președinte Mao și multă sănătate tovarășei Jiang Ching! ovaționează toată lumea. În vis, aud fluieratul unui motor cu aburi în depărtare. Văd mulțimi care se mișcă precum niște valuri în lumina difuză a zorilor. Vaporul începe se o ia încet din loc. Mii de panglici de hârtie colorată flutură în țipetele de depărțire ale pasagerilor. Panglicile dansează în aer. Ai impresia că portul e împins de vapor. Apoi zgomotul se potolește. Mulțimea privește cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
precum niște valuri în lumina difuză a zorilor. Vaporul începe se o ia încet din loc. Mii de panglici de hârtie colorată flutură în țipetele de depărțire ale pasagerilor. Panglicile dansează în aer. Ai impresia că portul e împins de vapor. Apoi zgomotul se potolește. Mulțimea privește cum se îndepărtează vaporul. Devine din ce în ce mai mic. Panglicile nu mai dansează. Acum se aude zgomotul valurilor. În aer se simte din nou mirosul de pește împuțit. Oceanul imens, sclipind sub razele soarelui. Portul vacant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
se o ia încet din loc. Mii de panglici de hârtie colorată flutură în țipetele de depărțire ale pasagerilor. Panglicile dansează în aer. Ai impresia că portul e împins de vapor. Apoi zgomotul se potolește. Mulțimea privește cum se îndepărtează vaporul. Devine din ce în ce mai mic. Panglicile nu mai dansează. Acum se aude zgomotul valurilor. În aer se simte din nou mirosul de pește împuțit. Oceanul imens, sclipind sub razele soarelui. Portul vacant al inimii mele. 16 S-au făcut doi ani de când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
sunt. El e în halat, iar eu în uniforma militară. Acum nu contează cu ce sunt îmbrăcată. Însă vin, totuși, îmbrăcată cu grijă. Vreau să semăn cu felul în care arătam în Yenan. Stă în scaunul de ratan ca un vapor mare, înțepenit între stânci. Burta lui e ca o măsuță portabilă. Își sprijină cana pe „măsuță”. Fața lui a început să se rotunjească. I se întind ridurile ca o pânză de păianjen. Ochii îi sunt mult mai mici acum. Trăsăturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Xi-lian și nou-avansatul comandant al garnizoanei 8341, Wang Dong-xin. Țârâitul unui telefon sparge tăcerea. Wang ridică receptorul. După câteva secunde, raportează. Dușmanul și-a făcut mutarea. Serviciul secret al marinei din Marea Chinei de Est a descoperit că fabrica de vapoare din Shanghai a transformat două vase în nave înarmate. Armata muncitorească a construit o apărare în jurul întregului golf. Cu o clipă în urmă ei au venit să revendice Wu-song, baza de artilerie a armatei. Membrii din sala de război se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Jiang Ching, pe partea interioară a cusăturilor rochițelor. Și apoi e descoperită și oprită de la a mai face asta. Cu toate acestea, e mult prea târziu pentru ca ei să le mai recupereze pe cele care au fost deja expediate cu vaporul. Coșuri întregi de păpuși, cu semnătura ei. În afara Chinei, prin lume. Oare unde vor ancora? În uitata cutie pentru jucării a vreunui copil? Sau într-o vitrină? A sosit vremea ca scena să se golească. Țineți minte, veți da întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]