46,969 matches
-
pentru un lucru atât de neobișnuit. Pereții aveau blindaj dublu, iar datorită sasurilor, era compartimentul cel mai ermetic al lui Nostromo. Blindajul lunecă silențios pe câțiva centimetri. Ash se uită la Dallas care dădu din cap. Ash mai apăsă pe comandă și ușa se urni. Acum era destul loc pentru un om. Dallas intră primul, urmat de o Ripley neîncrezătoare. La urmă venea Ash, care închise degrabă. Stăteau în picioare nemișcați, pândind cel mai mic semn, cea mai neînsemnată prezență. Dallas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
lumea. ― Va ține propulsia? ― Musai, de nu, ne prind turbulențele ascendente. Celulele noi ar putea să explodeze... mai mult nu pot să facă. N-o să mai apucăm să le reparăm. ― Așa că luați-o încet, adăugă Brett din scaunul său de comandă a mâinilor. ― Am înțeles, vom fi atenți. Eu vă cei doar să atingem gravitația zero. După aceea intrăm în hiperpropulsie până la Sol. Atunci pot să se dezintegreze celulele astea afurisite. Dar până nu ieșim din atmosfera asta, să nu sară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
creatură nu poate încă să găurească o placă de metal de trei centimetri grosime. (Ash nu găsi nimic de spus la această replică usturătoare.) A venit vremea să realizăm cu cine ne batem! Urmă o scurtă tăcere. ― Ripley, preiei acum comanda. Parker o privi cu răceală. ― N-am nimic împotrivă. ― Bine. Ea îl studie câteva secunde. Vorbele și atitudinea lui Parker erau lipsite de sarcasm. Renunțase și el o dată la morga obișnuită. Și acum, Ripley? se interogă ea. Trei fețe în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
sigură. Tambuchiul interior este închis și cel exterior a sărit. ― Deci a reușit treaba. Și Parker? ― Nu știu. Nu obțin nici un răspuns de la el. Dacă a mers, acum ar trebui să urle în microfon. (Se hotărî:) Cobor să văd. Preia comenzile. Își părăsi locul și se precipită spre puntea B. În graba ci, era să cadă de două, trei ori. Reuși totuși să-și păstreze echilibrul și să-și continue cursa nebună. Ca printr-o minune, creatura nu-i domina gândurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
făcu drumul înapoi și, gata să se prăbușească, porni bâjbâind spre coridorul B. Pierdu câteva minute bune până să localizeze panoul. Ripley pierdea treptat legătura cu realitatea. Cu ultimele apăsă pe clapă. Ușa nu se deschise. Văzu că nu acționase comanda bună. Rezemată de perete, cu picioarele tremurând istovite, mai făcu o încercare, cu plămânii aproape goliți de aer. În hubloul ușii apăru o figură. Era distorsionată, umflată și totuși, vag familiară. Ripley parcă o cunoscuse cu mult timp în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
suficient aer. Nu era nimeni pe pasarelă. Înfricoșată, se văzu într-o fracțiune de secundă în cursive fugind de Ash care o urmărea îndeaproape. De câte ori trecea prin fața unei ambrazuri acțiuna butonul de închidere a fiecărui cloazon etanș. Acestea se supuneau comenzii, dar întotdeauna prea prea târziu pentru a-i tăia trecerea lui Ash. O ajunse în final la popotă unde, după două secunde, veniră Parker și Lambert. Semnalele succesive indicând închiderea cloazonurilor etanșe îi alertase. Își închipuiseră că se întâmpla ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
lui Jones, o luă și se întoarse în mica ambarcație. Nici o entitate malefică nu se materializa. ― Atenție! Motoarele vor exploda în șaizeci de secunde! număra Mama fără descumpănire. Instală cutia lui Jones lângă tabloul de bord și se așeză la comenzi. Timpul o presa. Nu era momentul să programeze o anumită traiectorie. Un singur buton o interesa, cel care purta indicația: LANSARE Zăvoarele săriră. Motoarele propulsară naveta în afara lui Nostromo. Forțele gravitaționale o turtiră pe scaun, ca rezultat al plecării preciptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
foști emigranți: Charles Aznavour, Dalida, Enrico Macias sau Georges Brassens. În această duminică, acum, la ora 7.45 seara, Dalida tocmai povestește cum și-a trăit viața à sa manière. Bistroul este arhiplin, Francis și Didier de-abia fac față comenzilor. Exact în momentul în care Dalida începe să-și povestească o aventură din Egipt cu un tinerel care a făcut-o să se simtă bătrână, de la o masă așezată în cel mai retras colț se aude o voce de bas
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
rusa la școală, minimalizează Kiril prestația lui Roman. Darmite ei, în Polonia. — Asta cam așa e, confirmă Roman. — Unde-o fi Claude, că nu l-am văzut? se impacientează Kiril. Mâine-mi vine un transport de pepperoni. Deschid lista de comenzi. Domnul Claude se află în pivniță împreună cu domnul Sami Hirsch, agent de asigurări. Patronul bistroului tocmai s-a decis să-și facă o asigurare împotriva inundațiilor. Unii, mai suspicioși, s-ar putea mira că l-a apucat prevederea tocmai duminică
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
azi e prima duminică din lună. Toți râd și mai tare, în timp ce Lionel îi privește nedumerit. — Atunci, plec. Știți unde mă găsiți. Oferta rămâne valabilă până la miezul nopții. Albanezu’ își ia fetițele și iese. Claude scutură un clopoțel. — Atențiune, ultima comandă! Îmi pare rău pentru voi - și pentru mine -, dar la ora opt e razia lunară a lui Clovis. Cine are actele-n regulă poate să rămână. Se aud murmure de dezaprobare de la toate mesele: Nu-i corect, ce razie e
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
-i corect, ce razie e asta la ora opt? Măcar la nouă, e duminică, ce dracu’! Suntem oameni, nu găini! Bețivi din toată lumea, uniți vă! Protestele se termină rapid. Toată lumea cere nota. Francis și Didier fac față cu greu ultimelor comenzi. Kiril îi spune lui Lionel: — O să rămâi singur în tot localul. — Vin cu voi. Singur, n-are nici un haz. Roman devine practic: Mergem după Albanez: nu cred c-a apucat să le lipească. — Eu am o treabă... se rușinează Lionel
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
felurile de mâncare cu nume sofisticate și prețuri piperate. Liliane se simte deja inconfortabil și începe să se foiască pe scaun, ascunzându-și fața în meniu. Jean stă în spatele lui Robert, cu un carnețel în mână, pregătit să-și noteze comanda. Lionel, binedispus, îl întreabă pe șeful de sală: — Meniul e în franceză? — Doriți în altă limbă? — Denumirile astea se pot traduce și în altă limbă? — Denumirile da, nu și gustul, intervine Jean cu superioritate. — Îmi permiteți să vă dau eu
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
un meniu care să-ți placă ție. — Eu nu-mi permit să mănânc în restaurantul ăsta. E prea scump, spune Robert, cu sinceră părere de rău. Șeful de sală schimbă câteva cuvinte cu Jean, care pleacă spre bucătărie să dea comenzile. Robert face un semn și de masă se apropie un burtos plin de importanță. — Permiteți-mi să vi-l prezint pe Gustave, sommelier -ul nostru. — Preferați un vin roșu sau unul alb? își intră Gustave în pâine. — Aveți vreun vin
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
pe listă. Costă două mii de euro sticla. Foarte puțini clienți își mai permit să-l comande. Dumneavoastră îmi face impresia că vă numărați printre acei puțini aleși. Liliane scapă lista de vinuri în farfurie. Ca să salveze situația, Lionel face o comandă îndrăzneață: — Adu-ne două sticle de Pétrus sau cum ai zis că-i zice. Da’ pe rând, să nu se răsufle. — Perfect. Vă deranjează dacă le aducem desfăcute? Să respire puțin vinul înainte? — Perfect, îl imită Lionel. Chelnerii și picolii
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
pună timpanele, vede și bustul, da, da, văzuse, până la urmă, statuia Afroditei, bineînțeles, e foarte interesat, zău așa, clap-clap, zgomot sec în laringe, saliva vâscoasă, bâiguială sufocată, șarpele cravatei și iar bătaia fără sunet a gurii crustaceu, până însoțitorul înțelege comanda și o transmite manechinului, paralizată cum rămăsese, cu sânii goi pe tavă și asurzită de strigătele mustăciosului. Doar ea le aude, se pare, căci pasagerii rămân impasibili, neînregistrând, s-ar zice, nimic, nimic. Capsomanilor! strigă agentul însoțitor, adresându-se agentului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
s-o întinzi.“ Foile foșneau, sucite răsucite, refrenul susura, ațâțat. Străinul rămăsese țintuit, cu scaun cu tot, în rama ușii. Il priveau acum cu toții, disprețuitor, stăruitor, plictisiți,neobosiți. Ba da, ba da, obosiți! Dintr-odată și-au șters, ca la comandă, frunțile, sprâncenele fosforescente, măștile nădușite. Se încălzise! Soarele de primăvară îi obosise, iată! Își acoperiseră orbitele, sprâncenele, cicatricea, nu se mai vedea nimic, orbitorul astru domina încăperea. Paraditul s-a trezit, nădușit, în clocotul primăvăratic al unei noi dimineți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
atenție. Doamna secretar receptă, flatată, atenția necunoscutului. — Păcat că tovarășul Orest Popescu a trebuit să plece. El e președintele nostru, cum știți... V-ar fi putut spune mai multe... Deci croitorul de lux Orest Popescu nu este la pupitrul de comandă, umblă pe la stăpâni. Tovarășul general în rezervă Orest Popescu! Croitor de vocație, croitor genial, așa spun cunoscătorii... care și-a pierdut acolo, pe front, glasul și atâtea alte calități, dar a învățat supraviețuirea cu orice preț, cu orice preț. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
deosebire. Sub banalitatea perfectei adaptări la mediul din jur, functiona statutul special? Pepiniera-model a subteranei, pregătită a-și desăvârși, treptat, organizarea sectară, potențialul de intervenție? Fotografului Octavian i s-ar fi potrivit, desigur. Dar celorlalți? Cum primesc și cum înțeleg comenzile-tip? Viata amputată păstrează resurse de ambiguitate? Executanți exemplari, concentrați doar spre obiectivul imediat, reduși la minimul operațional? Blindați în propria lor izolare, în care nu există devierea, ocolul, amânarea, nici glumele ștrengărești, nici bârfe și controverse, nici ezitările și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
păstrează resurse de ambiguitate? Executanți exemplari, concentrați doar spre obiectivul imediat, reduși la minimul operațional? Blindați în propria lor izolare, în care nu există devierea, ocolul, amânarea, nici glumele ștrengărești, nici bârfe și controverse, nici ezitările și dilemele? Doar bruschețea comenzii, actul elementar? Dar recitările festive, gustul spectacolului, al mirajului? Dar nevoile imediate, esențiale? Dom’ Octavio ar putea detalia cum l-a modificat sau împlinit conjunctura în care a evoluat. Ar oferi sugestii asupra viitorului care ne așteaptă. Minimum de comunicare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
speciale, cu care se avea bine Teodosiu Ortansa, sora șefă la spitalul special. Codul funcționa. Într-adevăr, au stabilit cu precizie când să vină, cum să facă, ce să aducă, cât unde care. Vorbele aveau forța esențialului. Substantive și verbe, comenzi limpezi, fără greș, izbind ținta, efficient, o dată și încă o dată, cum se cerea. Confuza clipă de siestă senilă. Tov Titi Tirbușon avea chef să-și descheie gulerul și cureaua, să arunce și el, taciturnul, undița, să-l legene în cârlig
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ar fi văzut fantome. „Memorie tactilă. Satisfacerea halucinatorie a unei necesități, prin vis. Visul, calea spre inconștient și expresia inconștientului, poate fi utilizat ca o forță de inducție. Pentru consolidarea și dirijarea grupării. Adică, respectarea secretului, încrederea în țel, îndeplinirea comenzii, solidaritatea în acțiune.“ Un instructaj parapsihologic? Frater Vancea și dulcissima Puișor păreau a se pregăti pentru întâlniri cosmice sau subterane, invizibile profanilor. Gata să învețe regulile de conlucrare într-o organizație a viitorului... Nu prea se ferea domnul Vancea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
sunet. Chipul roz al bătrânului, gulerul țeapăn, cămașa de azur, cravata bordo, botul batracian deschis închis deschis, fără sunet, gura amfibie clămpănind vorbe fără sunet. Ritmic se mișca și mustăcioara tânărului său însoțitor, ghidul, patrula. Manechinul aștepta, cu tava întinsă, comanda. Cămașa de voal flutura, se vedea pieptul băiețesc, bobul bec din mijloc, roz, electric, parfumat.. Venus își îndreptă umerii, se aplecă spre turist. Îi oferi din nou sticlele, bustul, buzele, orice. Clap-clap, zgomot sec în laringe, gura roșie de crap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
orb la urmă"; grija îi închide lumea din afară pe care a trăit-o atât de pasionat. Ce sens are această neliniște? Pare a fi pregătirea drumului către infern, deci spaima condamnării finale, pe care Faust o contracarează însă prin comanda pe care o dă celor ce urmează să perfecteze asanarea terenului mlăștinos dăruit oamenilor. Apoi Goethe poartă eroul spre sfera divină sfârșind în gloria mântuirii, sub veghea primei iubiri, Margareta, devenită înger. Les fleurs du mal, cartea marelui poet al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
librării: „Spre disperarea mea, aflam că prietenii au pile la Alimentara, pentru ulei, zahăr, unt, lapte, nechezol, Murfatlar la litru, brînză de 14,50; la Gostat pentru cîrnați proaspeți și pui frații Petreuș, fără capete și gheare; la Casele de comenzi pentru margarină Rama, lapte condensat, pastă de dinți Maxam compot de ananas cubanez, țigări BT; la Crevedia pentru ouă; la shopuri pentru cafea Alvorada și ciocolată Toblerone; la magazinul Victoria pentru chiloți tetra și cisme de cauciuc; la Menaj pentru
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
de cei de la Uniune, în conducere fiind încă mulți dintre oamenii lui Alexandru Drăghici, cel care executase ordinul lui Dej de ucidere a lui Pătrășcanu. Maestrul însă făcuse cu un an înainte portretul directorului Institutului de Studii Istorice al Partidului (comandă primită printr-un adjunct al acestuia, generalul „papașa“) și a crezut că-i mai bine să se intereseze dacă Institutul ar putea să-i cumpere portretul fostului ministru de Justiție. Directorul nu i-a dat un răspuns clar. A surâs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]