45,986 matches
-
și activitatea la grupul de tineret din partid, ăsta e motivul pentru care vreau, pe cât posibil, să mă distanțez muzical de chestiile astea. Rainer spune că‑i arde acuși una peste bot. Sophie vorbește încet și tărăgănat, lasă‑l în pace. Anna: Până și statuia lui Goethe de pe Ring s‑ar plictisi ascultându‑te, Hans. Sophie: Nu fi așa arogantă. Hans: Observi, Anna? Când o femeie iubește un bărbat și nu poate sau nu vrea s‑o arate, atunci îi ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Otti, te rog nu da, au! Ăsta e „au“‑ul pe care l‑au auzit frații. Rainer spune: Anni, trebuie să facem ceva cu porcul ăsta bătrân! Anna spune: ba nu, ce putem face noi? Lasă‑i pe bătrâni în pace și hai să ne vedem mai bine de‑ale noastre. Dar o s‑o omoare. N‑are decât, abia scăpăm de unul, urmează apoi al doilea, care intră imediat la pușcărie, unde cu siguranță o să crape singur cuc. Iar noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
prin care e înlăturată automat și problema. Dragoste. Numai neștiutorul se supără, înțeleptul înțelege; sau o altă frază în care, spre sfârșit, omul se află foarte aproape de iubirea divină. Ceva se pecetluiește cu un sărut prelung și se sfârșește în pace. Conversație în franceză și în engleză. Hans își mușcă buza de jos cu incisivii, mai are puțin și o să‑și facă o gaură acolo, ceea ce e oricum preferabil unei prăpăstii de principii, căscată dinaintea ta. Totuși, în principiu, domnește înțelegerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
am adunat o grămadă de lume, Leac i-a adunat. Pe cei mai mulți nu-i văzusem În viața mea, nici n-aveam să-i mai văd. Unul singur mi-a atras atenția, un negru american, pictor, venit În România prin Corpul Păcii. În grădina Clarei a venit să confirme mitul afro-americanului lubric: a Încercat toată seara să se lipească de câte o fată, nu știu dacă i-a ieșit, n-am stat cu ochii pe el chiar tot timpul. Și nici În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
cârlionții grizonați ai pieptului sleiți În ulei parfumat, tropăind În jurul mesei ca să pună mâna pe Laura. Însă Laura nu sesiza umorul situației, a Început să urle din toți rărunchii, Pârvu s-a speriat că aud vecinii și i-a dat pace. Cam atât deocamdată despre Pârvu, cel care ne acuzase În direct de terorism. Dar rolul lui În viața mea și a Celebrului animal nu se va mărgini la atât. Vor urma chestii și mai grave. Dar despre asta, ceva mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
bage într-o celulă ! Să se răzbune, prin metodele pe care le cunoașteți, pentru tot ce nu reușesc să priceapă. Și încă mai bine, să mă contemple într-un sicriu. — Trec luni și nu mă mai cheamă. Mă lasă în pace, mă dau dracului. Iar când mă cheamă, nu se mai tocmesc. Acceptă ceea ce cer : suma, libertatea de acțiune. Îmi urmează planurile, nu-mi mai dau ordine. Nu-mi mai impun programul, punctualitatea lor cazonă. Nu înțeleg vreodată despre ce e
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
devenit minciună, speranța devenită minciună, lepra prezentului incendiată cu aceleași cuvinte otrăvite ! Trenul pare gol, dar suntem cu toții aici, împreună, morți și vii, înlănțuiți în blestemul eșecului. „Pomenim înaintea ta, zeu al îndurării, pe răposații noștri, care se odihnesc în pacea mormântului. Fă ca binecuvântarea cu care s-au despărțit de noi să se adeverească, spre fericirea noastră, ca să păstrăm cuvântul și pilda lor în amintire, să fim vrednici de dânșii...“ Sfintele cuvinte, spurcate de dantura cuneiformă a scenaristului. Pe banca
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
Fiul aplecat asupra muribundei, s-o revadă. Trăsăturile s-au stins sub asaltul bolii și glasul a amuțit. Mișcări lente, răni cicatrizate, solzi reci, urmele vârstelor de-o clipă, pe care nu le urâm destul. Camera scundă, ca o cutie : pacea unei după-amiezi de vineri, în care moartea torcea, răbdătoare, iar cel rămas viu se naște, târziu, prin brutalitatea acestei separări, bărbat, în sfârșit bărbat. Abia acum, maturitatea... ce-o fi asta ? Un plus de revoltă și luciditate, un plus de
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
murit, s-a reîncarnat într-un catâr ? Doamna și domnul Manole, ghemuiți unul în altul, înnegriți, dar solidari și durabili, amicul Lucian, gros, furios... nu vor avea de unde să-l mai ia pe intrus. Coșmarul se diluează, chipul capătă, treptat, pacea celui trecut dincolo de întâmplare și chin. S-a întors pe spate, cu brațele atârnând, nu mai bolborosește, parcă a și zâmbit. Respiră mai încet, lin. Ferestruica se zbate, brusc, izbindu-și marginea canatului. Luna e mai albă și îngustă, tot
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
care le-a lăsat Iosua cînd a murit. 22. Astfel, prin ele, voi pune pe Israel la încercare, ca să știu dacă vor căuta sau nu să urmeze calea Domnului, cum au căutat părinții lor." 23. Și Domnul a lăsat în pace pe popoarele acelea pe care nu le dăduse în mîinile lui Iosua, și nu S-a grăbit să le izgonească. $3 1. Iată neamurile pe care le-a lăsat Domnul ca să încerce pe Israel prin ele, pe toți cei ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
toată oștirea lui Sisera a căzut sub ascuțișul săbiei, fără să fi rămas un singur om. 17. Sisera a fugit pe jos în cortul Iaelei, nevasta lui Heber Chenitul; căci între Iabin, împăratul Hațorului și casa lui Heber, Chenitul, era pace. 18. Iael a ieșit înaintea lui Sisera, și i-a zis: "Intră, domnul meu, intră la mine, și nu te teme." El a intrat la ea în cort, și ea l-a ascuns sub o învelitoare. 19. El i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
azimile. Și Îngerul Domnului S-a făcut nevăzut dinaintea lui. 22. Ghedeon, văzînd că fusese Îngerul Domnului, a zis: "Vai de mine, Stăpîne Doamne! Am văzut pe Îngerul Domnului față-n față." 23. Și Domnul i-a zis: "Fii pe pace, nu te teme, căci nu vei muri." 24. Ghedeon a zidit acolo un altar Domnului, și i-a pus numele "Domnul păcii": altarul acesta este și astăzi la Ofra, care era al familiei lui Abiezer. 25. În aceeași noapte, Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
Stăpîne Doamne! Am văzut pe Îngerul Domnului față-n față." 23. Și Domnul i-a zis: "Fii pe pace, nu te teme, căci nu vei muri." 24. Ghedeon a zidit acolo un altar Domnului, și i-a pus numele "Domnul păcii": altarul acesta este și astăzi la Ofra, care era al familiei lui Abiezer. 25. În aceeași noapte, Domnul a zis lui Ghedeon: Ia vițelul tatălui tău, și un alt taur de șapte ani. Dărîmă altarul lui Baal, care este al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
mărăcini." 8. De acolo s-a suit la Penuel, și a făcut celor din Penuel aceeași rugăminte. Ei i-au răspuns cum îi răspunseseră cei din Sucot. 9. Și a zis și celor din Penuel: Cînd mă voi întoarce în pace, voi dărîma turnul acesta." 10. Zebah și Țalmuna erau la Carcor împreună cu oștirea lor de aproape cincisprezece mii de oameni; toți cei ce mai rămăseseră din toată oștirea fiilor Răsăritului: o sută douăzeci de mii de oameni care scoteau sabia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
și cutare lucru pentru mine, îmi dă o simbrie, și eu îi sunt preot." 5. Ei i-au zis: "Întreabă pe Dumnezeu, ca să știm dacă vom avea noroc în călătoria noastră." 6. Și preotul le-a răspuns: "Duceți-vă în pace; călătoria pe care o faceți este sub privirea Domnului." 7. Cei cinci oameni au plecat, și au ajuns în Lais. Au văzut poporul de acolo trăind la adăpost, în felul Sidoniților, liniștit și fără grijă; în țară nu era nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
mai tari decît el, s-a întors și a venit acasă. 27. Au ridicat dar ce făcuse Mica, și au luat pe preotul care era în slujba lui, și s-au năpustit asupra Laisului, asupra unui popor liniștit și în pace; l-au trecut prin ascuțișul săbiei, și au ars cetatea. 28. Nimeni n-a izbăvit-o, căci era departe de Sidon, și locuitorii ei n-aveau nici o legătură cu alți oameni: ea era în valea care se întinde spre Bet-Rehob
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
mă primească în casă. 19. Avem însă paie și nutreț pentru măgarii noștri; avem și pîine și vin pentru mine, pentru roaba ta, și pentru băiatul care este cu robii tăi. Nu ducem lipsă de nimic." 20. Bătrînul a zis: "Pacea să fie cu tine! Toate nevoile tale le iau asupra mea, numai să nu rămîi în piață peste noapte." 21. L-a dus în casa lui, și a dat nutreț măgarilor. Călătorii și-au spălat picioarele, apoi au mîncat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
fecioare, care nu se culcaseră cu bărbat și le-au adus în tabără la Silo, care este în țara Canaanului. 13. Toată adunarea a trimis soli să vorbească fiilor lui Beniamin care erau la stînca Rimon, și să le vestească pacea. 14. În timpul acela Beniamiții s-au întors și li s-au dat de neveste acelea pe care le lăsaseră cu viață din femeile din Iabes din Galaad. Dar nu erau destule. 15. Poporului îi părea rău de Beniamin, căci Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
blestemații de țânțari, sări el ca ars și se apucă să-și tragă palme peste coapse. Nu crezi? - Ba da! am răspuns și m-am repezit să mă acopăr cu clisă din cap până În picioare. Țânțarii ne-au lăsat În pace, așa că am Împărțit peștele și ne-am pus pe clefăit fără să mai zicem nimic. La sfârșit am râgâit și am căutat un culcuș sub un copac din acela cu crengi lungi. - Nu e bine, zise Enkim. Șerpi. Uite! - Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
uit. Asta știu cel mai bine. Să văd. Asta făceam cel mai mult pe pământul nostru. - Și ceilalți ce ziceau când vedeau că doar te uiți? - Nimic. Le plăcea tare mult când Îi făceam să râdă, așa că mă lăsau În pace. Cât timp spusese asta, mă scotocise cu ochi iuți, ca de nevăstuică. - Înseamnă că era bine printre ai tăi, i-am spus după o vreme. - Era. - De ce ai fugit? Enkim se uită la mine și zâmbi. Apoi se trânti pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
mă prindă din urmă. - Nu te mai bosumfla! Îmi strigă el. Runa era ca o iepșoară În călduri, pricepe! Femeie tânără și pofticioasă, ce vrei... Nu mai văzuse om de mai bine de un an. Nu scăpam de ea și pace, măi Krog, măi. I-am spus că nu era legat să vină cu mine. Pricepeam eu ce e cu femeile astea. Ba chiar și cu oamenii care cădeau lați În jurul lor, precum muștele. - Măi, Krog, măi! Ai văzut-o ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
că nu doream să mă Învoiesc cu el, ci doar să-i arăt că făceam semne deosebite pentru același cuvânt. Pentru aceeași voință... Da și nu sunt cuvintele de putere. Cele mai puternice. Cu ele te cerți sau cazi la pace. Cu ele pornești la drum. Cu ele alegi. - Vezi de ce-am plecat În călătorie? - l-am Întrebat atunci. De ce să nu vorbim cu toții la fel, astfel Încât să știm oricând ce dorește unul sau altul? - Nu din cauza asta vrea Vindecătorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Ceața Adâncă până la Gerul cel Greu trecuse.... ce? De la o vară la alta trecea... ce? De la răsărit până la un alt răsărit trecea... ce? Am dat să-l Întreb pe Logon ce puteau să fie gândurile acelea ce nu-mi dădeau pace, dar În clipa aceea auzirăm zvon de glasuri dinspre Miazăzi și zărirăm o mare mulțime de oameni venind spre noi. Cărau În spate sumedenie de lucruri, târau de altele și mergeau vorbind tare, strigând de la unul la altul, fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
viață, nici bucurie, nici durere și nici măreție, ci numai Somn. Vino, Somn blînd și atotputernic, și poartă-ți valurile peste Întreaga țară. Tu, fiu al unei iubiri uitate, frate cu Moartea și cu asprul meu prieten, Singurătatea, mesager al păcii și al Întunecatei uitări, balsam și mîntuire, vrăjitor iubit, ascultă-mi ruga: coboară asupra noastră din Împărăția nopții, peste plaiurile și apele pămîntului veșnic și revarsă balsamul binecuvîntat al mîntuirii tale peste toți cei necăjiți de pe pămînt și peste toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
toate graiurile fără cuvinte, auzind pe toate drumurile neștiute glasurile banale și familiare ale americanilor care mîine vor fi Îngropați În pămînt, conștienți că, după noi, cîmpiile vor adormi În tăcere, că lumina piezișă se va stinge pe dealuri, că pacea și Înserarea vor coborî din nou... contopite cu formele nenumărate și cu materia unică a pămîntului nostru, cu pacea Înserării, cu pașii uriași ai nopții unduitoare ce se apropie și, În același timp, cu dimineața? — Primește-ne, tăcere, și tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]