46,969 matches
-
Doar n-ai de gând să pleci, nu-i așa? Să fugi ca un laș și să ne lași aici să putrezim, nu? De fapt, se gândea la el. Și cred că îi surâdea ideea de a rămâne singur la comanda întregii școli. Faptul că trebuia să împartă, mai bine zis, să accepte rolul de a participa la organizarea elevilor și a unei eventuale defensive nu îi plăcea. Nu prea cred că am să dorm prea mult zilele astea... nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Însuși fiul Împăratului, Felix Fredoric David. David. Nu? Nu-ți sună cunoscut, Corvium? Nu l-ai cunoscut? Nu. Nu cred să-l fi întâlnit pe holuri... sau în altă parte... Ceea ce auzeam era nemaipomenit pentru mine. Fiul împăratului. Aici! Sub comanda mea. Uimitor! Ridică din umeri. Mă rog. Îl vezi mai des decât îți închipui. Trecem peste. Îți vei da seama mai devreme sau mai târziu cine e finul meu. De ce ești aici? De ce mă ajuți? Nu înțeleg. Anturajul... Anturajul mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
câte mi-am dat seama din planurile depozitelor, nu va fi o problemă. Depozitul este imens și stochează mâncarea ce trebuie servită la cantină în cutii uriașe ce sunt în fiecare zi livrate prin sisteme automate și independente de o comandă exterioară. Depozitul este foarte bine păzit și îi vom schimba codul imediat ce ne vom fi organizat, nu-i așa, Velail? Bineînțeles. Numai eu pot reuși. Nimeni nu a putut nici măcar să treacă de prima barieră de protecție, dar eu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
sub arme câteva zeci de Gardieni. Înțeleg. Trecură câteva clipe... Trebuie să te felicit pentru teatrul jucat! M-ai scos din tabăra adversă și m-ai adus acasă. Mulțumesc! N-ai pentru ce. E mai bine să te știu sub comanda mea decât sub a lor... și ca să nu uit... pistolul tău trebuie să rămână la mine. Știi asta, nu? Mă gândeam eu că n-ai să mă lași cu el. Fie! Mai trecură câteva minute. Minute de repaus de care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ele s-au pierdut pe holuri pe măsură ce noi coboram pe lângă infirmerie. Am mers pe coridoare și am intrat într-o clasă de la etajul unu a cărei vedere dădea spre intrarea principală și spre aleea pe care era situat centrul de comandă al Gardienilor. Când cei din încăpere dădură scurt din cap, în semn de salut, el făcu la fel. Se uită apoi înțelegător la cei care stăteau întinși pe plăcile puse pe băncile date la peretele opus ferestrelor. Erau cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
au dispus hrănirea maselor cu "recolte abia adunate" sau cu "rezerva națională". Nu trecu mult timp până să se afle, sau să se deducă, că aceste resurse fuseseră mereu într-un hambar sau într-un siloz și așteptau doar o comandă, iar că o mulțime de oameni murise degeaba. Au avut loc revolte și proteste, dar administrația le-a redus la tăcere pe toate într-un mod mai mult decât brutal. Manifestanții au dispărut în umbra mașinilor de intervenție ale Gardienilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ca să vă ajute! Am pornit îndată spre ultimul etaj! În drumul meu, am dat de Mihail și l-am trimis după Corvium, pentru că radioul nu funcționa unde era el. "Să vină urgent la etajul trei!" În timp ce gâfâiam urcând scările, dădeam comenzi de reorganizare. Ce naiba s-a întâmplat? "Un fel de bombă! A rupt o bucată întreagă din peretele exterior și gloanțele lunetiștilor au început să zboare peste tot! Unii din noi sunt răniți grav!" Toată lumea la posturi! Încercați să ieșiți din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
eu i-am spus lui frate-meu să o facă. — Tu i-ai ... — Mda. În noaptea aceea, când a venit cadavrul lui Weller, am primit un apel de urgență pentru oase, iar Weller se potrivea perfect. Așa că, trebuia să onorăm comanda sau nu? Știi că tipii cu oasele pot să-și mute afacerea în altă parte. Pentru ei, urgent înseamnă urgent. Le dai sau mori. Marty oftă. — Mda, când spun „imediat“, trebuie să le dai. — OK. Marty se așeză pe scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
ora morții. — Numai că nu erau normali, Marty. — Testele noastre au ieșit normale. — Hmmm, zise ea. Ești sigur că testele au fost făcute? În acel moment, Marty Roberts începu să se gândească serios la Raza. Raza spusese că existase o comandă de urgență de la banca de oase, în acea noapte. Raza voise să onoreze comanda. Așa că n-ar fi vrut ca trupul lui Weller să stea într-un congelator timp de patru sau șase zile, în timp ce erau analizate constatările toxicologice anormale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
zise ea. Ești sigur că testele au fost făcute? În acel moment, Marty Roberts începu să se gândească serios la Raza. Raza spusese că existase o comandă de urgență de la banca de oase, în acea noapte. Raza voise să onoreze comanda. Așa că n-ar fi vrut ca trupul lui Weller să stea într-un congelator timp de patru sau șase zile, în timp ce erau analizate constatările toxicologice anormale. Va trebui să verific, ca să fiu sigur dacă testele au fost făcute, spuse el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
vila noastră, nu?, frumos și bun cuptor, făcut de specialist, adică inginerul care le făcuse și șemineul din living. Ambele reușite, dragi Loredanei. Tara o împinge mârâind, vrea joacă probabil, dar femeia se grăbește și nu știe de ce, la pas!, comandă actrița, și câinele o ascultă, era dresat demult. Tânăra intră repede în casă, trece prin living, în stânga, lângă ușă, e pianul Maestrului, apoi masa mare cu douăsprezece scaune, aici mâncau atunci când aveau musafiri, în dreapta - colțul de odihnă cu fotolii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
se uită lung la stăpână. Ce-o fi văzut? Pe mine, până acuma, nu m-a speriat cu nimicuța, ce nimicire cu poveștile ei, despre ce vorbea doamna mea? Cățeaua latră ușor, mârâie ciudat, e tot la picioarele Loredanei, culcat!, comandă iarăși, taci din gură, Tara!, amândouă, femeie și cățel, formează un tablou care își așteaptă asasinul, adică pictorul, că după ce le treci dincolo, pe pânză, toate obiectele mor, ele nu mai sunt ele. Din cotețul așezat în spate, dincolo de solar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
el, îmi plăcea asta, el își plimba degetele încet, rotund, pân la țâțișoare, recita mereu, ne uitam unul în ochii celuilalt, eu transpiram de emoție, de ce ești udă?, mă întreba el parșiv, de aia!, răspundeam neputincioasă, pe atunci nu puteam comanda inimii mele. Ca acum. Lui i se aprindeau ochii ăia demonici, pe care îi are și astăzi, se făceau din albaștri-negri, eu eram udă toată. Mândro, ce țâțe ai!, mărimea XX!!!, șoptea la urechea mea. După ce-am intrat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
cu respect pe la porți și pe la garduri, dar el nu vede asta... Tina mea, am văzut-o pe Loredana de câteva ori masturbând-o pe Tara, aia se așeza cu picioarele în sus, în fața șemineului, pe o blană, parcă învățase comanda de mult, din vremuri imemoriale, eu mă uitam de sus, de pe scara interioară, ascuns după coșul șemineului, făcea labă cu aia, cu o mână era pe pizda ei, cu dreapta pe țâțele și pizda cățelei, negruța noastră parcă râdea, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nu pentru că am vrut noi, ci pentru că așa s-a hotărât și fiecare ne dăm silința să ascultăm ce prezintă ceilalți chiar dacă nu ne interesează, iar dumnealui citește! De parcă aș fi fost ciumat, toți ochii s-au îndreptat ca la comandă spre mine, unii, mai puțini, cu dezaprobare, iar alții doar așa ca să nu se zică despre ei că nu-i interesează problema. - Crezi că ne-am adunat aici ca să te admirăm pe tine cum citești romane, Bălineanu? - m-a apostrofat
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
către stăpânul său, dădea din coadă și aștepta ordine noi. Noaptea era deplină, Întunericul transformase arborii și tufișurile În vietăți nepământene, nu se auzea nici un zgomot și liniștea Împărățea peste pădurea Mavrocordat. Victor se opri brusc, Vizante Încremeni ca la comandă evitând astfel palma stăpânului său. Urechile de vechi jandarm Își făcură Încă odată datoria și Victor Olaru prinse un zgomot slab ca de motor. În același timp, Întreg universul său de gânduri și imagini fu cutremurat și numai pentru o
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
a memorat repede și destul de bine, ar fi vrut să scrie pe ceva dar i-a fost frică, simțul său de fost jandarm Îi spunea că scrisul este o dovadă. Ieși din „salon”, așa cum mai făceau ei haz de necaz, comandă scurt: Marie, eu plec imediat la Vaslui, nu trebuie să știe nimeni, nimeni, auzi tu bine sau nu! Dă-mi hainele mele bune! Îmbrăcat „ca de oraș”, deși oricine cunoștea imediat că este un om de la sat, Victor mai ordonă
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
simplu flirt se poate vorbi la recepție sau se poate apăsa pe butonul siclame de după perdeaua siclame! După ce directorul a revenit, s-au despărțit cu cele mai optimiste gânduri, dintre care Ștefan Îl aprecia pe cel cu obținerea unei noi comenzi de livrare cu un preț excelent și În drum spre camera sa Își spunea: Mare noroc aș avea și eu și CFS-ul dacă aș putea ca eu să determin semnarea unui astfel de contract! Să văd ce se poate
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
fast, Najat Oufkir ceru să i se traducă faptul că În semn de apreciere a prestației sale și pentru că Între ei s-a stabilit o relație lucrativă dar și una sufletească, el ar putea să se gândească la o nouă comandă de fire de la CFS Vaslui și dacă este de acord ar putea cere prin fax aprobarea pentru semnarea unui nou contract de 60 de tone. Ștefan Girovescu se gândi imediat la importanța acestei oportunități și cât de bine ar prinde
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
fire de la CFS Vaslui și dacă este de acord ar putea cere prin fax aprobarea pentru semnarea unui nou contract de 60 de tone. Ștefan Girovescu se gândi imediat la importanța acestei oportunități și cât de bine ar prinde o comandă Într-o vreme În care acestea se prindeau greu pe piața externă. Analiza și impactul pozitiv asupra carierei sale, se gândea la aprecierile conducerii și chiar a operatorilor săi la care ținea foarte mult. A răspuns că ar fi Încântat
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
acesta Îl felicita pentru modul cum rezolvase cu arabii și Îi cerea să fie foarte atent la tot ce face și ce spune și că trebuie să sondeze terenul În vederea stabilirii unor relații de colaborare, traduse În primul rând prin comenzi de fire. În aceeași zi sosi prin fax o aprobare de a semna un contract care să cuprindă și datele tehnice din lista anexată mai jos. Mașina l-a condus la hotelul El Minzah unde a mâncat Împreună cu un italian
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Ștefan le cunoștea foarte bine. Gazdele Își etalau amabilitatea la care Ștefan răspundea cum putea el mai bine, singurul său gând era cel de mulțumire că a rezolvat una din cele mai grele misiuni ale sale, că a obținut o comandă și promisiuni de noi colaborări, ce mai, repurtase o mare victorie de care va fi mândru toată viața lui și pentru care va primi multe felicitări din partea conducerii. În plus, se alesese și cu prietenia a doi oameni deosebiți și
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
cât pentru trei mari! Noapte, liniște, oameni obosiți și cum nu avea nimic special de văzut, vasluianul Închise ochii cu gând să prindă un pui de somn, mâine va merge În Piața Roșie și la Kremlin. Somnul nu vine la comandă, vine când vrea el, așa că bărbatul Își trimise gândurile să hălăduiască prin câmpiile și dealurile vieții sale. Constată că nu a fost ușor dar cineva de sus l-a ajutat să caute și să găsească partea frumoasă a fiecărei etape
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
să trăiască din jaf găsește oricând motive să pună stăpânire pe ce este al altuia; dimpotrivă, prilejurile de a vărsa sânge sunt mai rare, și ele trec mai repede. Dar, când un principe este în fruntea armatelor și are sub comanda lui un număr mare de soldați, atunci, mai ales, nu trebuie să-i pese în nici un fel de faima cruzimii lui, căci armatele n-au fost niciodată strâns unite și gata de acțiune dacă nu au avut în fruntea lor
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
unui râu străvechi,văzut de sus,orașul tentacular părea o stea de mare.Doi amici,Bazil și Miki coborau cu mașina în oraș. Sunetul muzicii învăluia conversația lor.In apropierea restaurantului „Central”,Bazil constată că mașina nu mai răspunde la comenzi. Pietonii erau neliniștiți.Se precipitau în mișcări necontrolate pe marcaj. Unii alergau în fața automobilului fără să se asigure.Alții alergau spre mijlocul carosabilului. Trecătorii erau cuprinși de panică. Bazil opri cu dificultate autoturismul lângă trotuar.Miki închise radioul.Se auzeau
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]