46,969 matches
-
lui i-a mișcat, ca în transă, brațul... 3"... și mâna... 2"... și degetul care voi să apese butonul "întoarcere"... 1",5..., dar nimeri pe cel de "accelerație"... 1"... și, fulgerător, dându-și seama de greșeală, comandă absurd oprirea... "zero"!... Comanda manuală a unui hovercraft în plină cursă era în acea vreme la fel de rară ca tragerea alarmei în epoca trenurilor străvechi. Puteai cere schimbarea culoarului sau parcarea, ambele manevre efectuate prin țâșnirea verticală a bolidului; oricum, ordinele trebuiau să nu fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
la început, iar în caz de forță majoră sistemul tuturor vehiculelor ejecta mașina accidentată. Megaruta, pe care circula Homer, era însă o arteră privilegiată, datorită numeroșilor tehnocrați ce dețineau palate pe fundul Golfului Mexic. Iată de ce sistemul autorut, primind o comandă nelogică, a încercat în prima clipă să satisfacă dorința clientului. Apoi a urmat un al doilea ordin fără sens... Câteva infime fracțiuni de secundă, creierii electronici de pe sute de kilometri de auto rută dădură semne de nebunie. Încercară din răsputeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
împotrivească, să le atenueze efectele, să localizeze catastrofa... Pe sute de kilometri tablourile de bord au dat alarma... Cei mai surprinși au fost pasagerii din capul giganticei coloane, supuși, fără de veste, unor cumplite suprasarcini. Ordinatoarele de la bordul primilor bolizi, primind comanda, accelerară viteza. Unele după altele, mașinile izbucneau în rafală înainte. Câțiva piloți ai reactoarelor care zburau deasupra convoiului înregistrară uimiți fenomenul. Aproape simultan interveni stopul cerut de Homer. Excedat de aceste ordine sau dându-și în sfârșit seama de lipsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
încremeni pentru totdeauna această clipă fugară? Ca un serafic țipăt de viori... Ca insolita dulceață a unui fulgurant ferăstrău de senzații de-a lungul întregului trup...". - Mai ai de trăit încă cinci secunde, începu să rostească pe tonul tehnic ai comenzii unei lansări spațiale Zeul Vitezei, în timp ce raze detectoare, unele policrome, și altele invizibile se încrucișau avide pe corpul lui Homer. "Vocea umană", care reproducea glasul interior al omului crucificat pe brațele metalice, nu mai avea nimic dintr-o voce umană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
oase, șomează. Mâncare, ceva? Se uită la mine ca la un marțian. Ce mâncare, tată, aici ești la cârciumă! Bun atunci, o bere și-o sută de rom. Băiatul dispare, după vreo două minute îmi trântește pe tejghea fără chef comanda, romul într-un pahar de plastic, berea în sticlă, neceremonios. Cu mâinile ocupate mă retrag spre mesele din fund. Încă nedeprins cu luminația dinăuntru, în drumul meu aproape dau cu capul în pectoralii unui individ bine clădit, într-un maieu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
cartoanelor rotunde de suport pentru paharele de bere, inspirați de un banc cu ruși care, cică, ajunși pentru prima dată în Germania de Vest, intră într-o berărie, comandă o bere și-o primesc împreună cu cartoanele. După un timp, când comandă și-al doilea rând de bere, chelnerul observă că nu mai sunt cartoanele, le-aduce din nou paharele cu cartoane, la a treia bere tot așa, nu mai au cartoanele, le-aduce de data asta paharele fără cartoane și șeful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
nou orașul lui Brânză, toată lumea îl știe pe cel mai tare om de afaceri al urbei, dar nimeni nu-mi spune din gară cum să ajung la el. În birtul gării, femeia bătrână, dizgrațioasă, nu apucă să-mi pregătescă o comandă simplă și de afară intră apropiindu-se teleghidat de mine un tip țigănos, mic de statură, poate mai scund ca mine, într-o cămașă de mătase naturală care-i lasă la vedere lanțul de argint și flocii cărunți de pe piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
fost, domnule? A fost fiindcă era bun, de-aia l-au pus!!) După-amiază, la crâșmă nu servea nici Carmen, nici mătușa Thénardier, ci o fată care stătuse botoasă până pe la șapte seara, trântind paharele de sticlă pe tabla tejghelei, greșind comanda, uitându-se pe urmă și mai urât când i se pare că verifici dacă ți-a măsurat corect doza: Vezi să nu te fur, zicea, dezvelindu-și o strungăreață rea. A înviat după ora șapte, când pe trotuarul stricat a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
plus că nu aveam toate ingredientele În casă. - Cumpăram numai una și o Împărțim pe din două, că mie nu prea Îmi este foame, Îi zic. Mă uit pe internet, comand o pizza de la aceeași adresă de unde mai făcusem eu comandă de câteva ori, din sectorul În care locuiesc, și, În aproximativ, o oră, veni si băiatul cu comanda. Pentru că pizza costa 19 lei și trebuia să te Încadrezi În suma de la 20 de lei, În sus, am comandat și un
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
mie nu prea Îmi este foame, Îi zic. Mă uit pe internet, comand o pizza de la aceeași adresă de unde mai făcusem eu comandă de câteva ori, din sectorul În care locuiesc, și, În aproximativ, o oră, veni si băiatul cu comanda. Pentru că pizza costa 19 lei și trebuia să te Încadrezi În suma de la 20 de lei, În sus, am comandat și un pepsi-cola, care, În total, au făcut 25 lei. Până să vină băiatul cu pizza, am pregătit banii. Sora
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
whisky? S-a lăsat tăcere. Niciunul nu Îndrăzni să mai scoată un cuvânt. - Ce, v-ați speriat numai de-atâta? Relaxați-vă că o să trecem la lucruri serioase! Un individ care apăru dintr-o dată - parcă ar fi fost chemat la comandă - turnă În pahare, băutura. - Haide, Îndrăzniți, mie mi-e sete; În loc de apă beau din obișnuință, whisky, hă, hă, hă! Primarii se uitară unii la altii și se Îndemnară cu privirea. Până la urmă luară câte un pahar cu whisky și băură
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
mâncați dulce, țineți la siluetă, după câte știu eu?! Atunci am să servesc și eu tot un suc! Stella nu a mai apucat să spună nimic. El vorbea, el comanda; vorbea și cam tare. Când a venit persoana să ia comanda, Gigilică, pe lângă cele două sucuri a cerut și o porție de clătite cu Înghețată.Discuția lor a fost săracă, mai ales că Stella nu prea Îl plăcea, dar , să nu se simtă, a fost politicoasă până la capăt. Când a
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
pe lângă cele două sucuri a cerut și o porție de clătite cu Înghețată.Discuția lor a fost săracă, mai ales că Stella nu prea Îl plăcea, dar , să nu se simtă, a fost politicoasă până la capăt. Când a venit comanda, el s-a Înfruptat din clătite iar Stella și-a băut sucul. În timp ce mânca, avea chef să facă și conversație; că face parte dintr-o familie de intelectuali, dar că ai lui au murit de câțiva ani, că a făcut
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
cunosc alte persoane ca și mine cu care aveam în comun aceleași țeluri și aceleași frământări. O mână prietenoasă mi se așeză pe spate clătinându-mă ușor. Fugi până jos! Te așteaptă Creața... M-am ridicat din pat ca la comandă și în timp ce mă încălțam, intuiam că niciodată nu voi putea refuza chemările ei. Nu mai știam dacă o iubesc, dar eram convins că ceva special mă leagă de ea, că eram dispus să-i fiu aproape ori de câte ori avea nevoie de
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
și de a da ochii cu părinții. Am nimerit În tura lui David, ceea ce În alte circumstanțe m-ar fi bucurat, dar acum era la fel de insuportabil ca toate celelalte Întâmplate În acea zi. ― Alisia, nu? zise el după ce am dat comanda. Am dat ușor din cap. ― Ești bine? Pentru că În mod sigur nu pari să fii. ― Mersi de Întrebare, David. Nu-ți face griji. Am mijit ochii ca să-mi opresc lacrimile. Sunt bine. Crede-mă! Evident nu mă credea, dar a
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
adevărat! am ripostat eu, lăsând sămi scape un mic chicot. ― Ba da! L-am Înghiontit ușor. ― Ba nu! ― Bine, cedă el. Tu câștigi. ― Așa mai merge, am râs eu. David veni la masa noastră mustăcind. ― Aș putea să vă iau comanda? Își Îndreptă privirea spre mine. Asta dacă aveți portofelul. M-am strâmbat la Damian care râdea Înfundat. ― Bună David. Și da, am portofelul. ― Minunat, spuse el ironic. Ce ai dori? ― Un capucino, te rog. ― Două, zise Damian. ― Știi, aș putea
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
puteam bizui, așa că atelajul se compunea din mine, din mama și din sacoșele noastre de pânză sau din fâș, la care se adăugau cele câteva pungi de plastic românești pe care scria Metalochimice, OCL Alimentara, Textile-Încălțăminte, Gostat sau nimic. La comanda aprovizionării era mama. Și-a păstrat rangul de căpitan cu puteri depline în micul nostru pluton până când am rămas doar noi două cu Oana, adică în 1986, când tata a murit, iar eu am divorțat. Din acel moment, ascensiunea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
comoara în pivniță, Mircea pleacă acasă. În loc să mă prăbușesc, simt din senin că prind puteri și mă apucă o poftă năpraznică de acțiune, de parcă aș fi Superman. Înșfac căruciorul, zdroncănesc cu el prin toate gropile până pe Fucsik, unde dau o comandă scurtă lui Rigo și Cristi hai încărcați tot mă descurc singură, în timp ce Teri îmi face o cafea adevărată din Germania. Mai e un singur sac de cărbuni și două-trei brațe de lemne. Îi pup pe toți, le mulțumesc și apuc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
avea reputația unei femei foarte elegante: avea patruzeci și ceva de ani pe atunci, ochi mari, deschiși la culoare, părul coafat cu atenție (într-o altă culoare decât bănuiesc că avusese în tinerețe), purta fuste lungi, eventual vaporoase, făcute la comandă, uneori bluze perfect transparente, pe sub care se zărea sutienul asortat. Nici nu știusem până atunci că există sutiene mov. Avea un bărbat cu reputație de Făt-Frumos, la care se uitau cu jind colegele de cancelarie, mamele elevilor și jumătate din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
mai întâmplă. Bătrâna și-a tras piciorul întins, l-a îndreptat și pe stângul, înălțându-se, și a pornit la pas. După ce a ieșit din poieniță și a pătruns pe drumeagul ce ducea la drumul spre casă, fără îndemnul ori comanda călărețului, a trecut la trap ușor. Băiatul era cât pe ce să cadă. A strâns cât a putut cu mâinile coama, dar nu reușea să-și păstreze echilibrul Trupul îi sălta ritmic și simțea durere la fiecare contact, la revenire
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
Adică s-o înduioșez prin suferințele mele, să-i trezesc compătimirea de soarta mea... nefericită? Într-adevăr, prin compătimire ajungi mai repede la inima unei femei decât prin orice alt mijloc. Adesea, încercasem la școală să-mi provoc plânsul la comandă. Izbuteam fără greș. N-aveam decât să mă gândesc la moarte ca să-mi vină lacrimile. Oricine ar plânge ― cu o fire ca a mea, gîndindu-se la propria sa moarte.) Așadar, m-am izolat în mine, ca să mă văd aievea întins
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
împlinindu-i voile până la răsfăț. După ce isprăvi cursul primar o dădură la una din cele mai bune școli din Capitală, unde învăța și Cici (de aici se cunoșteau). După război, tatăl ei, care avansase general (era ofițer de carieră) luă comanda unei divizii din provincie. Și, deodată, piaza-rea se furișă în casa lor, aducîndu-le jale și pustiu. După un timp generalul arăta mereu îngrijorat, lipsea fără motiv, căuta singurătatea. Mihaela, cu ochiul ei ager, observă că se petrecea ceva neobișnuit. ― Nu
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
și, făcând toate astea după plac, în cea mai desăvârșită libertate, simțea din plin bucuria vieții. Această bucurie ne-o transmitea și nouă și iată-mă întrebînd-o distih: Cinteză, ia ciripește: Mihaela mă iubește? ― Cirip! făcu pasărea ca la o comandă, parcă ar fi înțeles ceea ce-i ceream. Răspunsul ei ne inundă cu un val de bucurie. La rîndu-i Mihaela îi adresă altă întrebare: ― Spune, pasăre măiastră, Vei veni la nunta noastră? Cinteza: cirip! cirip! de două ori... Draga de ea
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
reflectăm la gustarea de dimineață? ― Strașnică idee. Tocmai mă pregăteam să leșin de foame... ― Atunci haidem în vagonul-restaurant pentru refacere. Ne-am așezat gravi la o măsuță, jucând rolul unei perechi proaspăt căsătorite. Chelnerul a venit și ne-a luat comanda. Mereu ni se părea că ceilalți călători ne tot privesc pe furiș, trăgând cu coada ochiului spre noi. Ei, și? N-au decât să se uite până le-or veni ochii la ceafă... ― Pe tine te admiră, Aimée, observi?... Ai
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Am trecut cu ușurință peste răspunsul ei tăios. Eram prea vesel ca să-i fac o imputare. De aceea, i-am propus: ― Hai să uităm totul, ca și cum nu s-ar fi întîmplat nimic. Vrei? ― Asta nu putem s-o facem la comandă. Dar tu ce ai de ești așa de bine dispus? Antenele Mihaelei înregistraseră pe loc starea mea sufletească. Era cât p-aci să-i destăinuiesc cele întîmplate și ceea ce pusesem la cale, dar m-am oprit. "Mai bine să-i
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]