45,986 matches
-
nou muzica și el a sărit În sus, s-a depărtat de mine Învârtindu-se și a-nceput din nou să danseze. L-am apucat de braț, dar el s-a smuls și mi-a zis: — Of, lasă-mă-n pace, că n-oi fi taică-miu. M-am Întors la hotel și Maera era pe balcon, așteptând să vadă dacă-l aduc Înapoi. Când m-a văzut, a intrat Înăuntru și apoi a coborât cu o mină scârbită. — Ei, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
să te lovesc sub centură. Walcott nu-i răspunde. Pare să-i fie mult prea rău ca să poată vorbi. — Ei, oricum, de-acu’ tu ești campionu’. Sper că te bucură al dracu’ de tare treaba asta. — Lasă-mi puștiu’-n pace, Îi spune Solly. — Sal, Solly. Îmi pare rău că ți-am lovit băiatul sub centură. Freedman Îl privește fără să zică nimic. Jack se-ntoarse În colțul său, cu mersul ăla ciudat, smucit, și apoi l-am scos printre corzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
a plecat, însoțit de suită... * Legănatul monoton al vagonului te îmbia la somn... Toaibă și-a rezemat capul de peretele vagonului, și-a tras pulpana mantalei peste ochi, încercând să ațipească. N-a fost chip, însă. Gândurile nu-i dădeau pace. Abia apuca să pornească, însoțit de un gând, că altul i se așeza în cale și îl lua pe aripile lui. Cu nici unul însă nu reușea să meargă până la capăt... „Unde ne duce trenul ista? Acuș se face ziuă și
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
am ajuns de râsul oricărui neisprăvit? Să îndrăznească numai!...Poate că l-a pune pe vreunul Michiduță să chițcăie pe seama mea, că...” Maranda a băgat de seamă că ceva îl supără: îl doare piciorul sau cine știe ce gând nu-i dă pace?... „Să-l întreb ce are sau să nu-l întreb? Că l-oi supăra și mai rău” - știia ea că lui Toader al ei nu-i place să-l întrebi ce și cum? Toaibă continua să se gândească la ale
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
dar să nu fie prea mult. Bine, Marandă, da’ mâine tot te duci tu până la Prispă crâșmarul să-i ceri niște rachiu, să fie acolo în casă, că uite îi vine omului așa un gust și n-are de unde și pace... Și nu-i păcat să lași un om să-i ducă dorul? Dacă așa spui tu, așa oi face - a răspuns Maranda, în timp ce gândea: „Asta nu-i treabă bună, da’ ce să-i fac? O suferit săracul și încă sufere
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
o întețit focul din gârlă și o rămas să bântuie prin cenușa din sufletele noastre. Atâta o mai rămas, Marandă. Cine ne-o blăstămat să nu avem liniște? Cine? Da’ așa-i. Dacă nu-i să fie, nu este și pace... Când au intrat în casă, Toaibă s-a lăsat să cadă ca un sac pe laiță, căutând ceva din priviri... În cele din urmă, a găsit ce căuta. Marandă, fă bine și umple două pahare, să ne clătim sufletele. Apoi
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
bea la necaz. Maranda tatiii știi tu cevaaa? Ce să știu, Toadere? Mi-ooo venit așaaa un chef săăă... Să ce, Toadere? Săăă be... beau cu tineee un paaa... pahar... Daaa de unde daaacă nu-i? Dacă nu-i, nu bem și pace. Nuuu merge trea... treaba așaaa. Du-te laaa Prispă... Lasă pe mai târziu, Toadere. Acum culcă te și dormi, că ești ostenit. Euuu vreaaau să fac cin... cinste. Vreauuu să beauuu cu ne... nevasta meaaa. Sunt trudită și eu și
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
tot felul de nechemați? Apoi din când în când afli că o dispărut ba unul ba altul? - căuta să-l tempereze Făcutu. Cum să nu? Da’ ce vrei să fac? Să tac ca mutu’? Nu pot! Nu pot, omule, și pace! Atunci îi mai bine să golim țoiul ista și să ne mai caute pe afară, că pe aici ți-i drumul. Îi mai cuminte așa... Toaibă a pus mâna pe țoi, l-a drămăluit privindu-l prelung cu sprâncenele încruntate
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
ai pecetluit soarta! Ieși!!! Toaibă n-a așteptat să-i spună a doua oară. A ieșit fără să spună bună ziua și nu s-a oprit decât la crâșma lui Prispă... * „Să nu te superi, Toadere, că nu te las în pace, dar vreau să spun că în noaptea ceea când o mașină a oprit la poarta ta tu tocmai erai picat de la crâșmă... Că de când cu ultima anchetă nu-ți mai găseai liniștea. Biata Maranda te tot ruga să nu mai
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
te trage ața la băut. S-a întâmplat ceva, Toadere? Nu s-a întâmplat nimic deosebit, bade. Nu am poftă de băut doar. Da’ tu nu știi că pofta vine mâncând? Ba știu, dar astăzi nu mă cheamă băutura și pace. Dacă astăzi nu ai poftă, atunci las o pe altădată, că n-o intrat zilele în sac. Într-un târziu a terminat de băut rachiul din țoi. A făcut-o în silă însă. Mai mult i-a ținut de urât
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
deja. S-a oprit. De ce? Nu-i era clar. De oboseală sau... Tocmai își adusese aminte că Dochița i-a spus s-o caute la sfârșitul săptămânii... Dar deodată l-a fulgerat un gând: „Ia să mă mai lase în pace cu zemurile ei, că am să pot trăi și fără ele! Beau ce vreau și când vreau! Să nu-mi spună ea ce și cum!” Tocmai se hotărâse să pornească spre casă, când de dincolo de gard s-a auzit strigat
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
Toamnele ce veneau asupra satului din potcoava codrului se lăsau domol cu funigei și miros de gutui... Toamna din acel an însă era mai altcum parcă. S-a furișat în sat pe nesimțite, culegând struguri, punând prunele pe lozniță și pacea în suflete... După ce puneau stăpânire pe fire, porneau apoi să colinde satul cu noaptea la braț, oprindu-se la porțile unde se spuneau vorbe tainice și se furau săruturi nevinovate... În zori de zi, călcau pe bruma care se înfiripa
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
terminat cu pămîntul N-a fost să fie...” Cerul lucea deasupra necrezut de albastru. „Vedeți, domnule judecător - Își vorbea - spuneați că dreptul de proprietate... ziceați ceva că mă simțeam stăpîn, sigur pe mine... cînd n-ai noroc, n-ai și pace”. Adevărat că nu-mi dau seama: Ușa se deschise, sora Anei ieși din casă, eu eram Încă În cerdac (Îi spuneam cînd prispă, cînd cerdac), ea se rezemă de balustradă după ce făcu o piruetă, știindu-se neobservată, Îmi dădui seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
ce părea obișnuită, dar era unică - depinde din ce unghi și cu ce suflet priveai - să rămînă mărturie pentru evenimentele extraordinare ale acestui secol. 14. Trecură trei sau patru ani, trupele străine erau Încă În țară, domnul Pavel avusese dreptate, pacea se Încheiase și parcă nu se Încheiase, partea de răsărit a țării rămăsese luată chiar prin tratatul semnat, parcă nici nu existase. Pușcăriile se umpleau cu nevinovați, cu toți care rosteau vreun cuvînt Împotriva noii dictaturi ce se instalase În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
cu dumneavoastră, cu altcineva mi-e teamă... Vedeți? simplul fapt că mi-e teamă dovedește În ce regim am intrat. La vremea mea puteai să vorbești orice, nu te Întreba nimeni nimic. - Și noi care am sperat ca după Încheierea păcii... - Am fost vînduți, domnule judecător, la Yalta, sau poate chiar Înainte de Yalta, de cînd a Început războiul și s-au ales alianțele - Cine știe?... și noi care credeam În Franța, În Anglia, În America, Încă din 1916... - În politică totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
și cîmpia, dincoace și dincolo de fluviu. E anotimpul, luna În care am cunoscut-o pe Keti, În parcul din apropiere, cu 14 ani În urmă. Au trecut 14 ani ca o simplă fluturare de batistă. A Început războiul, a venit pacea, am sperat, am visat, a venit În schimb noaptea plecării regelui, a Început trădarea, Începuse mult Înainte, insidioasă, pe nevăzute, cu false discursuri umanitare ce făceau să pună În cumpănă suflete naive, Încrezătoare, acum două zile au fost arestați doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
războiului sub Mihai I, toți trecuți sub tăcere, vorbeau În șoaptă, erau solidari generației lor, uitate În praful vremii. Își aminteau de oamenii de altădată, de fetele de atunci pe care le-au curtat sau nu, plecate mai toate În pacea cimitirelor. ZÎmbeau, spre colinele vremii lor, spre o depărtare căreia nu-i găseau Întoarcere, de aceea poate, amintirile li se păreau neprețuit de dulci, revigorate sau numai Înșelate, ce le alimentau existența. Mă ridic o clipă. Fără să vreau, văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
braț: - Mi-aduc aminte cu plăcere și acum de orașul dumneavoastră - de fapt și al nostru. Soțul meu, care e bucureștean cum știți, Îmi spune mereu că e unul din orașele frumoase ale țării. Că ar fi fost reconstruit după pacea de la Adrianopol, după modelul Odesei; nu știu ce-i adevărat În asta, dar mi-a plăcut mult de tot. Am trecut În partea cealaltă a mesei, În fața Anei și privirile noastre se Întîlniră ca din alte timpuri; aceeași interferență se născu Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
toată Europa avea să intre sub același Întuneric. Bătuse cea mai gravă oră a istoriei de pînă atunci.” Ți-aduci aminte? Priveai ca și mine cerul Înstelat. Acum sunt patru decenii de cînd s-a terminat războiul, s-a Încheiat pacea.” - Pacea s-a Încheiat, dar războiul nu s-a terminat Încă. E numai iluzie. Mai sunt atîtea țări ocupate, vorbi. - Ai dreptate... - Sunt patruzeci de ani de cînd partea de aici a lumii, reluă el, a intrat În al doilea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Europa avea să intre sub același Întuneric. Bătuse cea mai gravă oră a istoriei de pînă atunci.” Ți-aduci aminte? Priveai ca și mine cerul Înstelat. Acum sunt patru decenii de cînd s-a terminat războiul, s-a Încheiat pacea.” - Pacea s-a Încheiat, dar războiul nu s-a terminat Încă. E numai iluzie. Mai sunt atîtea țări ocupate, vorbi. - Ai dreptate... - Sunt patruzeci de ani de cînd partea de aici a lumii, reluă el, a intrat În al doilea val
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
țesătoare. Umerii îi erau înguști, ca la subnutriți. Încă o dată se întrebă ce însemna Imperiul Roman, pentru gloria căruia fratele său Antonius își dedicase viața, dacă în provincii populația era chinuită, copleșită de birurile impuse de guvernatori în vreme de pace și jefuită de soldați în vreme de război. Focul stătea să se stingă. Nici lacrimile nu-s de ajutor, oftă Valerius. Îl înspăimânta perspectiva de a-l lua cu el pe gladiator, atât de grav rănit. „Frica mă face să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
era templul ce păstra valorile vechii Rome - îl pălmui pe tânărul sclav care, întinzându-i o cupă, vărsase câteva picături de vin pe masă. Credeți-mă, Galba e mare și mă bucur că acum e la Roma ca să aducă tuturor pace și prosperitate. A învins aici, în Germania, a învins în Britannia, a învins în Africa și în Hispania Tarraconensis, unde armata l-a ales împărat în aprilie... — Ai mai văzut pe cineva care să fie ales împărat de soldații lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
cum o să sfârșească Galba al tău? Așa - coborî rapid cuțitul, tăind capul iepurelui. Sângele stropi totul în jur și se scurse pe podea, formând o pată ce părea o prevestire funestă. Paharnicul răspunse calm: — Nu, dragul meu. Ani lungi de pace vor veni pentru Galba și pentru Imperiu și, prin urmare, pentru noi. Și apoi, Galba nu a plătit pe nimeni ca să fie ales. Îmi aduc bine aminte că spunea mereu: „Eu nu cumpăr soldații, îi înrolez!“ — Așa, bravo! se băgă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
treaz, aplecat deasupra unei hărți, studiind liniile ce reprezentau granițele Imperiului, care în acea zonă erau amenințate mereu de incursiuni. Dinspre răsărit, alungate de cine știe ce populații sălbatice, înaintau triburile sarmaților, care jefuiau din fuga calului și nu știau ce înseamnă pacea, și triburile roxolanilor, care în urmă cu mai multe luni trecuseră Danubius-ul și decimaseră două cohorte, și triburile dacilor prădători, care veneau din delta Danubius-ului, gata să atace legiunile ce păzeau granițele Imperiului și să se alieze cu quazii, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
se întâmplă vreo nenorocire, pierdem puțini oameni. — Bine, generale - Antonius se ridică. Îngăduie-mi numai să schimb echipamentul manipulului. E zăpadă, iar oamenii mei trebuie să fie cât mai ușori cu putință. De acord - deodată, Mucrus își lăsă barba în pace și ridică mâna, făcându-i semn că poate pleca. Îi voi spune prefectului armelor să-ți dea tot ce-ți trebuie. Se aplecă repede deasupra hărților din fața sa. Imediat ce Antonius ieși din Pretoriu, Errius îi veni în întâmpinare. — Comandante, cohorta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]