42,009 matches
-
0 + 33 + 449 125 449 125 + 0 + 33 1 121 + 429 586 I.2 Având la dispoziție numerele 226 850, 0 și 444, scrie toate variantele posibile de adunări cu trei termeni. La care din cei trei termeni se poate renunța, fără a se modifica suma? De ce ? I.3 Calculează, asociind convenabil: 450 982 + 200 126 + 49 018 = 82 529 + 66 + 34 + 2 471 = I. 4 Găsește cât mai multe variante de a calcula suma numerelor: 429 11 și 1 256
Metode de strategii evaluative by Mihaela Dumitriţa Ciocoiu, Cecilia Elena Zmău () [Corola-publishinghouse/Science/1704_a_3103]
-
dar a fost nevoie de "revoltele periferiilor" pentru ca unii dintre decidenți, orășenii, să-și amintească de vechea propunere a lui Hobbes (pentru ca lumea să evite "un război al tuturor contra tuturor"): să se pună în act pactul prin care oamenii renunță la violență, dacă puterea le oferă mai multă siguranță existențială și mai multe certitudini... * Deoarece cartea lui Th. Oblet se adresează studenților, profesorilor de științe socioumane și altor actori și profesioniști ai elaborării și implementării politicilor sociale și urbane, ca
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
o mai mare stabilitate și vizibilitate a acțiunilor în domeniu, creșterea participării locuitorilor din cartiere), dar și limitele acesteia (dezvoltarea inflaționistă a parteneriatelor, lipsa transparenței și dificultatea coordonării, înmulțirea contractelor, devenită prea costisitoare etc.). Cei conștienți de aceste imperfecțiuni nu renunță la contracte, dar vor simplificarea parteneriatelor, clarificarea responsabilităților statului și orașelor, facilitarea acțiunii asociațiilor și fundațiilor. Reînnoirile la scara orașului au vizat: refacerea spațiilor și volumelor urbane existente, precum și expansiunea urbană în afara limitelor prezente 1. La ora actuală sunt analizate
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
procedurale. 7. De la asimilare la inserție și integrare. Prin politica de asimilare se nega identitatea celor mai diferite persoane și grupuri, urmărindu-se ca doar caracteristicile culturale ale majorității să fie recunoscute și împărtășite. De-a lungul anilor s-a renunțat la termenul asimilare, fiind folosit cel de inserție ca să se arate că politicile în vigoare luau în seamă particularitățile, respectau diferențele ("Să trăim împreună cu toate diferențele dintre noi"). Inserția a devenit și leitmotivul politicilor urbane atunci când munca era "marele integrator
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
doar dacă sunt primiți în audiență, consultați. Machiavelli 1 spunea, în stilul său caracteristic: Dacă vrem ca o republică să dureze, trebuie adusă mereu la principiul ei", dar această "întoarcere la principiu" nu se face prin decret, fiindcă "oamenii nu renunță la comoditățile vieții decât constrânși de necesitate". Una dintre cheile incitării locuitorilor la participare, implicare este implementarea de proiecte prin parteneriate locale cât mai largi (fără să se uite că locuitorul este o persoană care trăiește într-un anumit loc
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
municipală vine cu proiecte politice, le prezintă cetățenilor, iar aceștia se poziționează ca indivizi aparținând comunității în care acestea ar putea fi aplicate. În cadrul acestor întâlniri se decide dacă proiectele rămân așa cum au fost propuse, dacă sunt modificate sau se renunță la ele. S-a ajuns la concluzia că luarea în seamă efectivă a părerilor cetățenilor a întărit coeziunea socială, iar sociologii au remarcat apariția unei "noi cetățenii", produse prin mutații socioculturale profunde, în fapt, prin schimbarea metodică a spațiilor locuite
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
orașului nu a profitat de aceste măsuri de salubrizare, decretate, în principiu, pentru ea. După cum precizează Bernard Marchand în a sa istorie a Parisului: "Marea întrebare privind disimetria est-vest, pusă cu claritate de monarhia din Iulie, a rămas fără răspuns. Renunțând la a o pune în discuție, cel de-al Doilea Imperiu a agravat-o atât de mult încât rămâne și astăzi una dintre principalele probleme ale aglomerației pariziene"3. Haussmanizarea a creat două orașe: un Paris burghez și un Paris
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
i se datorează în mare parte legea franceză a locuințelor ieftine din 1894, ne-a arătat în conferința asupra acestei probleme cum Anglia această patrie a liberului schimb economic, "acest pământ clasic al libertății individuale" nu a ezitat deloc "să renunțe la principiile abstracte pentru a intra cu fermitate pe calea reformelor utile", adică să voteze legi care privesc casele și cartierele insalubre care limitează riguros suma pe care o poate cere proprietarul a cărui casă a fost recunoscută ca un
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
societățile pentru locuințe ieftine au dus la diminuarea numărului birourilor lor private. Birourile lor publice au rezistat ceva mai bine, dar constrângerile cu care s-au confruntat atunci când au trecut la implementarea planurilor de construcție le-au determinat treptat să renunțe la proiecte, să nu mai accepte decât familiile care dispuneau totuși de un venit fix suficient pentru a putea plăti chirii din ce în ce mai mari. Angajarea statului în politica de ajutor pentru locuințe a rămas, în mare măsură, timidă. De cele mai multe ori
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
colectivitatea în care trăiesc, dar și o generozitate care se concretizează prin amploarea sumelor cheltuite în acea zi. Numeroși filantropi reproșează muncitorilor că-și risipesc într-o seară profitul pe șase luni și că fac economii, tocmai pentru aceste petreceri, "renunțând nu doar la lucrurile necesare, ci chiar și la acelea indispensabile". Ei nu înțelegeau că această veselie, dincolo de faptul că reprezenta unul din rarele momente de distracție ale poporului, juca un rol fundamental în consolidarea legăturilor sociale grație cărora muncitorii
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
semnificativă a industrializării locuințelor. Construirea în serie a imobilelor de același fel și montarea elementelor prefabricate au dus la diminuarea costurilor tehnice de construcție și la folosirea unei mâini de lucru mai puțin calificate, deci ieftine. Însă treptat s-a renunțat la conceperea unei arhitecturi rectilinii, "în calea macaralei"120, cât și la construcțiile provizorii. Și arhaismul meseriei de constructor părea de acum interzis. Pe de altă parte, și pentru specialiștii habitatului salvarea nu era posibilă în epocă fără progresul tehnologic
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
de a vota netransparent, în contradicție cu promisiunile făcute alegătorilor. Ghidați de căutarea unui "optimum teritorial" în domeniul planificării urbane, recentele legi Voynet (1999), Chevenement (1999) și SRU (2000) încurajează constituirea de aglomerații supracomunale, în profitul cărora comunele par să renunțe la o parte din autonomia lor teritorială. O asemenea colectivitate locală ar întări sensibil autonomia marilor orașe, făcându-le să-și exercite asupra propriilor teritorii competențe care altădată cădeau în sarcina comunelor, departamentului, chiar regiunii. Interlocutorii lor ar fi atât
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
periurbane confruntate cu problema transportului, care stă departe de servicii și de slujbă etc. Cu siguranță, periurbanul rămâne un spațiu social complex, unde se află gospodării care dispun de mijloace de a locui la distanță de centrul orașului fără a renunța la ofertele urbanului. Totuși, așa cum subliniază Marie-Christine Jaillet, "o parte din ce în ce mai mare a claselor mijlocii se stabilește acolo fiindcă nu are încotro, sub efectul unor constrângeri din ce în ce mai mari: prețul locuințelor din oraș nu încetează să crească, piața devine din ce în ce mai selectivă
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
noștri ar face mai bine să considere comunitatea ca "mijloc de construcție a unei puteri pentru aceia care au puțină putere"4. Poate fi ca o modalitate prin care statul să nu se mai ia drept societate, dar fără să renunțe la responsabilitatea sa politică de a face să trăiască "o democrație multiculturală care evită conflictele dintre comunități, ca și replierea lor"5. Aceasta ar putea fi miza punerii în act a consiliilor locale, a autoorganizării locuitorilor care ar autoriza conceperea
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
ulterior la o creștere în amploare a fenomenului asociativ, asociațiile ajungând să devină o adevărată contraputere). Statul nu se șterge cu totul, dar el nu conștientizează slăbiciunile politicii orașului, chiar dacă la un moment dat aceasta devine prea tehnicistă, și nu renunță la "pacificarea urbană" (mai mult "cosmetică"). Se putea spera ca primii interesați de politicile orașului, locuitorii, să ajungă și ei la a avea un cuvânt de spus în deciziile privind orașul? Aveau să fie luați în considerație cei defavorizați, femeile
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
obicei trei feluri de elemente, laturi sau însușiri ce pot distinge gîndirea, în fiecare stare sufletească, și anume, cunoașterea (senzație și reprezentare), sentimentul de plăcere și neplăcere, străduința sau voința. Dacă folosim această trihotomie și nu există nici un motiv să renunțăm la ea7 atunci este de presupus că trei grupe de legi sau tendințe vor juca un rol în apariția stărilor totale. E o întrebare foarte dificilă dacă ele se afirmă și la apariția celor mai simple stări particulare. Pentru că nu
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
unul din termenii contrari, suferința ar dispărea tot atunci. Fidelitatea față de noi înșine și față de valorile pe care le-am cunoscut ne face să biruim purgatoriul vieții sau generează și o mare speranță că, în ciuda tuturor adversităților, nu vom încheie renunțînd la noi înșine. Corul însoțește, în tragedia greacă, suferința și necazul eroului, dar se întoarce mereu la dorința unei vieți ce nu e plasată într-o dispută atît de grea și la hotărîrea de a nu uita caracterul mărginit al
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
Se adaugă apoi relația valorii cu realitatea și, odată cu asta, o nouă serie de îndatoriri. Realitatea poate, după cum ne arată experiența, să se opună valorilor noastre ori să se comporte față de ele cu o indiferență totală. Nu este necesar să renunțăm, din această pricină, la credința în valabilitatea valorilor, credință ce se manifestă în munca neîntreruptă pentru realizarea lor; devenim însă mai rezervați cînd le mărturisim, iar forma glumeață sau indirectă ni se oferă atunci în mod firesc. Folosind-o, nu
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
ce se află dincolo de marele humor intervine întocmai ca un cutremur. Poate că se anunță, ca și acesta, prin niște zguduiri premergătoare. Nu depinde însă de noi faptul că trăim așa ceva. Poate ce ne-am putea sustrage unui destin tragic, renunțînd la o acțiune pe care ne-o pretinde idealul nostru de viață. Atunci însă accentul atic cade pe abandonarea acțiunii respective și tema aceasta e legată de discutarea relației dintre acțiune și humor, chestiune despre care vom trata un capitol
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
pe înțelegere. În parte, el poate prea bine să se transpună în niște situații care nu depășesc, în ce-l privește, lumea posibilităților în parte, recunoaște că tragedia dezvăluie o limită față de armonia dintre valoare și realitate. Dar el nu renunță să fie un erou, pentru motivul că nu este tragic. Luptă să se afirme prin perseverența convingerii despre coerența și valoarea vieții, în pofida tuturor dizarmoniilor individuale. Această luptă îl poate împinge pînă la limita tragicului. Dacă aceasta trebuie depășită, se
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
depășită, se naște întrebarea dacă el e în stare să treacă peste metamorfoza fără de care nu se naște eroul tragic. În cartea cu vederi largi a lui Gunnar Gunnarson Borgslaegtens Historie, ni se vorbește despre un tînăr care vroia să renunțe la toate, ca să colinde lumea în chip de ascet și profet (IV, p. 117): "Nu-i trecu nici o clipă prin minte că suferise deja o înfrîngere, că viața pe care se hotărîse s-o ducă nu avea nici o rădăcină în
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
am dezvoltat-o în lucrarea mea despre filosofia religiei (și, ulterior, în capitolul concluziv din Der menschliche Gedanke), Chestiunea decisivă în ce privește filosofia religiei este tocmai aceea dacă va continua să existe mereu posibilitatea imboldului și sentimentului religios, după ce s-a renunțat la valabilitatea științifică obiectivă a reprezentării religioase. Metoda istorico-psihologică o înlocuiește aici pe cea speculativă și metafizică; iar această metodă trebuie folosită și în ce privește humorul. Sentimentele individuale de bucurie sau de tristețe, de sublim ori de ridicol, de tragic sau
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
clară a contradicțiilor lumii și a dezacordului dintre ceea ce așteaptă simțirea omenească și ceea ce-i prezintă realitatea. Dar experiențele pe care le-a făcut în acest sens par să nu-l fi condus la vreun sentiment total. Din contra, el renunță să mai tindă spre o exprimare completă a experinețelor sale de viață. O tendință de acest gen s-ar baza, după părerea sa, pe o supraestimare a importanței ce-i revine vieții. Dimpotrivă -așa își încheie reflecțiile Hume (în lucrarea
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
luminați și buni și, pe urmă, faptul că toate astea trebuie să se termine, fără ca, probabil, să urmeze un nou început, mai înainte ca sistemul planetar să fi redevenit un gaz roșu ca focul! Sic transit gloria mundi! "Darwin nu renunță totuși la credința că dezvoltarea are preponderență în univers, față de descompunere. Asemenea lui Kant, el descoperea ultimul punct în simțul datoriei. "Omul își poate face datoria". Pînă la urmă, lumina iradiază din posibilitatea de a realiza ceva valoros, pentru că omul
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
mai pronunțat în terapia mixtă. Se recomandă cu prudență la pacienții cu afectare cardiovasculară, datorită creșterii riscului de tahiaritmii și HTA (60). Și alte medicamente antiobezitate au fost utilizate în practica medicală (D-fenfluramina, fenteramina etc), dar la care s-a renunțat datorită reacțiilor adverse serioase. În prezent sunt în studii o serie de substanțe care au ca ținte moleculare leptina, IL-1, NPY, colecistokinina Axokina etc., și fără a ne face prea multe iluzii, vor reprezenta terapia viitoare în tratamentul obezității.
Tratat de diabet Paulescu by Cornelia Pencea, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92256_a_92751]