9,526 matches
-
a constituit ca valoare și perenitate. I.L. Caragiale intrând în vizorul meu de editor, am dat publicității unul dintre caietele berlineze ale dramaturgului, înainte de a deceda, în care își manifesta interesul să continue subiectul din O noapte furtunoasă, scriind o comedie despre oligarhia românească în formare, la data aceea, deci să aducă personajele în atenție după 25 de ani. Acolo, în teatrul berlinez menționează un nume, C.D. Pulcheria, sugerează că s-ar putea aduce personaje din O scrisoare pierdută și pornind
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
autorilor cu piese uitate. S-a încercat un demers festivalier la Botoșani, împreună cu Valentin Silvestru, după aceea am inițiat „Gala Națională a Recitalurilor Dramatice” în teatrul de la Bacău, am pus bornele unor festivaluri la Bârlad, consacrat regiei, la Galați, consacrat comediei, iar la Botoșani, piesa uitată. Din păcate viața e scurtă și un critic de excepție cum e Valentin Silvestru, creatorul mișcării de comedie din România și al spectacologiei, este pur și simplu ignorat în momentul de față. Cred că ar
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
Dramatice” în teatrul de la Bacău, am pus bornele unor festivaluri la Bârlad, consacrat regiei, la Galați, consacrat comediei, iar la Botoșani, piesa uitată. Din păcate viața e scurtă și un critic de excepție cum e Valentin Silvestru, creatorul mișcării de comedie din România și al spectacologiei, este pur și simplu ignorat în momentul de față. Cred că ar merita ca Festivalul de Comedie de la Galați sau de la București să-i poarte numele. Este un nume emblematic și care a făcut foarte
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
uitată. Din păcate viața e scurtă și un critic de excepție cum e Valentin Silvestru, creatorul mișcării de comedie din România și al spectacologiei, este pur și simplu ignorat în momentul de față. Cred că ar merita ca Festivalul de Comedie de la Galați sau de la București să-i poarte numele. Este un nume emblematic și care a făcut foarte mult pentru comedia și pentru dramaturgia națională. 100 IANCU GRAMA: Trăiesc cu iluzia că poate se va găsi un sponsor Cititorii te
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
și al spectacologiei, este pur și simplu ignorat în momentul de față. Cred că ar merita ca Festivalul de Comedie de la Galați sau de la București să-i poarte numele. Este un nume emblematic și care a făcut foarte mult pentru comedia și pentru dramaturgia națională. 100 IANCU GRAMA: Trăiesc cu iluzia că poate se va găsi un sponsor Cititorii te știu deja ca poet, dar au nevoie și de o poveste. Ce s-a întâmplat, așadar, de la debut încoace? Înainte de a
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_991]
-
din zonă. Odată cu construirea bisericii „Nașterea Domnului”, la 1900, în Bărboasa, ziua de 8 septembrie, devenită hramul bisericii, a devenit un prilej de mare sărbătoare. Peste tot se auzeau tarafuri de lăutari și se întâlneau jocurile preferate de către tinerii satelor: „comediile”, „femeia- pește”, „păianjenul-om”, „trasul la semn”, „lanțurile”, „bărcile”, „călușii”, „zidul morții” și alte distracții. Nelipsiți din peisajul pestriț al bâlciului erau vânzătorii ambulanți, care comercializau limonadă, gogoși, „șampanică”, bragă sau „rahat cu apă rece”. Nu exista aproape nicio ramură
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
Era aspru, extrem de aspru, cu cei care nu-și respectă obligațiunile profesionale și de serviciu, chiar dacă printre aceștia se aflau și persoane care îi erau apropiate. M-am convins, astfel, că radicalitatea cu care reacționa nu era o biată comedie, ci că acesta este adevăratul om. Țepos, grandios, „nărăvaș”, pus pe harță, dar în același timp, punctual și un om de caracter care-și respectă întotdeauna cuvântul. Și totuși, are un suflet incomensurabil de larg. PROFESORUL își onorează responsabil activitatea
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
care fac dovada unei bune cunoașteri a tehnicilor genului narativ scurt. A scris istorioare pentru copii, adunate în La fântâna Stănculesei (1962), Gângurel prinde la minte (1964), Moara copilăriei mele (1967), Bijuteriile bunicii (1986). În teatru, a dat, între altele, comedia Las’ că-i bine și drama Roata vieții (1966). Scrierile i-au fost traduse în limbile rusă, ucraineană și lituaniană. SCRIERI: Drumul spre sat, Chișinău, 1955; Lasă vântul să mă bată, Chișinău, 1957; Clopoțel, Chișinău, 1958; Flori de toamnă, Chișinău
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287928_a_289257]
-
un text la altul. Romanul ca lectură a lecturii vieții / 202 4.2.1. Preliminariile formei. "Teorii" lovinesciene și câteva reminiscențe livrești / 204 4.2.2. Personajul-discurs. Cristalizarea amoroasă, între spațiul public și spațiul privat / 209 4.2.3. Tragedie, comedie sau melodramă? / 214 4.2.4. Viața bate literatura. Deocamdată... / 231 Bibliografie / 247 Indice de nume / 255 Abstract / 259 Résumé / 263 Prefață Cum ar trebui să citim o carte, eseul celebru al Virginiei Woolf din 1926, este un ghid de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
al caracterelor. La vestitele Arene din Verona, ca și în cazul celorlalte obiective turistice, scriitorul este întâmpinat de nelipsitul ghid care, constată el, resemnat, "ca să-mi probeze că știe românește mă înjură de d-zeu și recită un cântec pornografic". Comedia tocmelii și jecmăneala locvace formează de fapt spiritul viu al locului, surprins în scene pitorești, intens colorate, cu miez în genere anecdotic, de portret moral. Nu sunt trecute cu vederea nici detaliile vestimentare, nici comportamentele tipice, interesante foarte dacă ne
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Nu avea organ pentru râs, pe care-l accepta doar în maniera îmblânzită a surâsului melancolic sau a zâmbetului amar. Era, cum se zice, un agelast, înclinat să vadă în veselie o formă de tristețe mascată și să aprecieze în comedie numai substratul tragic, la fel ca ilustrul său predecesor și model, Titu Maiorescu. De aceea, nu chiar fără motiv a fost trecut Lovinescu printre detractorii lui Caragiale, și nu întâmplător reflecțiile privind "comicul dureros" al vieții ajung să umple până la
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
imuabilului și stereotipiile adiacente), adresându-se în schimb psihologiei/ sensibilității publicului, "gustului" comun, variabil, bineînțeles, după mode și timp. De altminteri, Aristotel însuși leagă posibilitatea producerii catharsis-ului, pe lângă sfera estetică a tragediei, și de epos, muzică, sau chiar de comedie de unde și concluzia unanim acceptată mai târziu că, indiferent de gen, arta are prin sine un efect "purificator". Stagiritul condiționa, în fapt, producerea catharsis-ului de niște reguli relevabile mai curând într-o formă artistică standard (Ur-Form, ar fi spus
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
sine), în timp ce melodramaticul reflectă o perspectivă a trăirii directe, nemediate. Nu întâmplător s-a și demonstrat 65 că tragedia ar sta, simbolic, sub semnul orbirii (nu i-a scăpat lui Lovinescu, mare admirator al lui Freud, situația paradigmatică din Oedip), comedia, sub semnul surzeniei, iar melodrama, sub semnul muțeniei. Astfel, cel ce privește viața (în maniera aforistului Ibrăileanu, să zicem, dar și a criticului-moralist Lovinescu-Bizu) are acces la dimensiunea ei tragică; cel ce doar o "ascultă" devine un personaj comic; iar
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
mai adânci ale conștiinței înseși"66. Într-un studiu mai vechi (Ibsen și teatrul invizibil), Ion Vartic stabilea o serie de distincții lămuritoare, foarte apropiate de sensul celor menționate anterior. Astfel, inteligentul interpret sublinia faptul că "tragedia exclude recunoașterea, în timp ce comedia înscenează adesea numai parodia ei", și definea conștiința tragică drept "o conștiință opacă, simplă, cu identitatea nedivizată, nefisurată de acel du-te-vino al oglindirii". Eroul tragic nu are cum să posede, așadar, nici o "conștiință scindată", pentru că lui "îi ajunge scopul său
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
spectator în același timp. Altminteri, prin "identificare simpatetică" (ca treaptă necesară a identificării cathartice) melodrama trăiește bine mersi și în afara artei, cucerind inimile unui public simțitor, chiar dacă mai puțin cultivat. Pe de altă parte, depășirea opoziției clasice dintre tragedie și comedie reprezintă condiția prealabilă a existenței "dramei" moderne, apariția melodramei marcând "înlocuirea universului clasic al tipicității caracterelor atemporale prin condiții, adică personaje înfățișate în mediul și cu ocupațiile lor"84. Întoarcerea artei cu fața spre realitate punctează hotărât eșecul tragediei, ce
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
și naratorului, și eroului predilect al prozei lovinesciene). Pattern-ul teatrului (viziunea scenei) definește așadar și modelul originar al imaginației melodramatice, înțeleasă însă ca expresie a unui joc în care spectatorul nu e chemat să contemple impasibil, cu estetică detașare, comedia sentimentelor omenești (în aceeași linie, purist flaubertiană, a teoriilor lui Brecht despre "distanțare"), ci, după cum am anticipat, să participe emoțional, ca spectator și actor totodată, din afara, dar și dinăuntrul scenei 87. Observația aceasta ar constitui un alt argument, cred, destul de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
auctorială. Numai că Iorgu, intelectualul ce se sinucide din cauza unei decepții sentimentale, chiar dacă reprezintă însuși prototipul eroului lovinescian, rămâne totuși un personaj absent din drama propriu-zisă, trăind doar în amintirile celorlalți. Așadar, înainte de a trece la "analiza" propriu-zisă, Lovinescu înscenează "comedia dragostei" în forma simplă a unei drame naturaliste, unde "glasul sângelui" lasă în umbră complicatele resoturi sufletești. Abia în proză, o dată cu procesul epicizării dramei, autorul coboară în scenă ("de peste prag") împreună cu eroul său favorit, ca spectator și actor deopotrivă, într-
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
s-o transforme efectiv în "nuvelă", adică într-o creație literară fără vreo legătură vizibilă cu "realitatea" subiectivă a experiențelor personale. Prezența ascultătorului-spectator teatralizează de fapt narațiunea, obligând povestitorul să-și pună în scenă jurnalul și să joace, din nou, comedia dragostei, și încă în cel mai melodramatic mod cu putință 130. Pe scurt, măcar două sunt motivele pentru care utilizează Lovinescu procedeul "manuscrisului găsit" sau al "povestirii în ramă": 1. refuzul confesiunii și, implicit, tendința de obiectivare a discursului "personal
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
și catifelați" "spre a privi pe geam", semn că tânjește de fapt după viața "de afară", cu soare și aer curat. Din carte în viață urmează a migra deci, ca într-un joc de oglinzi, și personajul lovinescian, care citește comedia Necredincioasa a lui Roberto Bracco, unde o tânără și frumoasă contesă pe nume Clara, plictisită de manevrele previzibile ale amorului conjugal, visează la o aventură cu un celebru Don Juan pe nume Riccardi (aceasta e, de altfel, "intriga" povestirii de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
o mai scoată din lâncezeală. Cunoscându-i firea visătoare, prietena sa, Giovannina, plănuiește să-i împlinească dorința și-i propune să se deghizeze în florăreasă, pentru a gusta mai intens farmecul "aventurii". Nerăbdătoare, femeia îmbracă hainele servitoarei (taman ca în comedie) și, sfătuită de îndrăzneața amică, pleacă să vândă flori pe treptele de la Santa Croce. Dar, cum povestea e ticluită să se termine bine, de Lucia se îndrăgostește un pictor vestit, Mario Albanello, care-și exprimă dorința de a-i face
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
prin a opta fără șovăire pentru formula din urmă (dovadă: lectura în grilă "melodramatică" a lui Zola însuși). Cu alte cuvinte, dacă "esența" ("conținutul", "sufletul", "viața") literaturii e de natură tragică, expresia sa literară trebuie să ia forma (teatrală) a comediei. De fapt, toate bucățile din volum ilustrează un același gen de conflict (aparență versus esență), într-o gamă variată de situații și personaje-tip, pe fondul unei narațiuni cu deznodământ previzibil, care spulberă, pedagogic, "iluzia" (ipostaziată ca "minciună" sau "vis
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
însă, mai necopt (are doar 6 ani), puțin îi pasă de suferința fetei. El își exprimă personalitatea psihologică prin voința de posesiune, satisfăcută deocamdată doar cu o apetisantă bomboană din punga bunicului. În cele mai reușite schițe scriitorul radiografiază atent "comedia dragostei", cu precădere comportamentul duplicitar al urmașelor Evei, după tiparul consacrat de tradiție, în varianta triunghiului amoros. Pe coordonatele melodramei se înscrie îndeosebi Doi prieteni, o scenetă în care femeia nici nu păcătuiește atât de grav: ea minte numai pentru
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
ofertantă (a se vedea cum a tratat Marin Preda subiectul într-o superbă nuvelă de tinerețe 145), confruntarea cu propria moarte transformă clorotica făptură într-o banală țață pusă pe ceartă (nu într-o harpie!). Posibila "dramă" glisează aici înspre comedie, iar scena finală amintește, și prin limbaj, de caragialianul "proces" al clondirului cu mastică. Tot în notă comică (mai exact: parodică) dramatizează Lovinescu, în lipsa altor surse de inspirație, episodul mitologic al răzbunării încornoratului Vulcan (în Homer travestit), episod focalizat așadar
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
reevaluează opera tinereții și nu găsește deloc rușinoasă republicarea romanului Viață dublă în ediție definitivă (prima văzuse lumina tiparului în 1929), cu următoarea precizare: "Romanul Viață dublă se compune din două episoade ale unei narațiuni epice, apărute la început separat: Comedia dragostei și Lulù, dar integrate acum în unitatea și forma lor definitivă. În vederea fuziunii lor, amândouă episoadele au fost scrise din nou". Primul "episod" (Alina) reprezintă, deci, versiunea finală a romanului apărut anterior în două "variante" succesive (Aripa morței, în
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Lulù, dar integrate acum în unitatea și forma lor definitivă. În vederea fuziunii lor, amândouă episoadele au fost scrise din nou". Primul "episod" (Alina) reprezintă, deci, versiunea finală a romanului apărut anterior în două "variante" succesive (Aripa morței, în 1913, și Comedia dragostei, în 1919), iar cea de a doua secvență a cărții reia, cu minime ajustări, romanul cu același titlu din 1920. Dincolo de amănuntele tehnice asupra cărora ne vom opri în cele ce urmează, trebuie precizat că soluția adoptată finalmente (contopirea
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]