5,380 matches
-
Cerul e senin, e îmbătat de razele curate ale soarelui, iar un firicel de vânt se strecoară printre razele de lumină. Se simte în aer plutind mireasma proaspătă a primăverii care trezește totul la viață. Păsările grăbite să-și construiască cuibul, ciripesc neliniștite pe la streșini. Albinele roiesc gustând din belșugul de polen al florilor. Se aude glasul mieilor care se țin grăbiți de urma oilor ieșite pe dealurile înverzite la păscut. Peste tot e o mare forfotă de oameni care merg
ANTOLOGIE:poezie by Ştefania Damache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_672]
-
întins moșia spre răsărit și-amiaz Pîn-unde marea sfarmă de țărm al ei talaz; Au cucerit cu plugul, cu vârful dragei săbii Pân-la Cetatea Albă limanul de corăbii; Sute de ani stătut-au stăpâni până la Nistru Luptând cu Răsăritul, cu cuibul cel sinistru De unde vin în roiuri în veci renăscătoare Limbi spurcate și rele, barbarele popoare. Prin neagră vijelie ce vâjâie și bate Sfărmîndu-se la graniți de ziduri de cetate Sta neclintit Moldova țesând la pânza vremii, Viteji [î]i erau
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
scufunzi în inima lui cea barbară care-a uitat demult a iubi? Știi tu cine e?... Fiica mea cea bolnavă, pe care am adus-o aicea să facă băi de mare, pentru că-i bolnavă. Știi tu a cui e acel cuib de piatră ce stă risipit, cu ochi mici și negri, pintre // stâncile sfărmate? E cetățuia din care vegheam ca un vultur asupra Mărei Negre când, pe vremea lui Ștefan, D-zeu să-l pomenească, turcii luase Chilia și Cetatea Albă
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
puie mâna pe ea... s-o răpească. O! însă or fi și făcut socoteala fără mine... nu știe că leul bătrân veghează în noaptea lui și va sfâșia cu ghearele pe oricine care-ar vrea să-i răpească puiul din cuibul lui de stînci!... MAIO Mira! Ea... O, arhanghel frumos al cerului... tu ești aceea ce visezi asupra mărei... tu!... O, cine a știut! Și eu săpam pieirea ta... Tot bolnavă e, părinte ARB[ORE] Bolnavă... adică palidă ca peretele... visătoare
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Pe de-o parte stânci crăpate, unele țepene, altele răsturnate, de alta brazi acățați de vârfuri de stânci, unii frânți și răsturnați de vijelii și torente. În fund se văd ruinele încă fumegânde a[unui] sat de colibe, risipite ca cuiburi mari în dosul stîncelor. Mai în avanscenă turnul vechi și negru a bisericii satului. Biserica de lemn cu ferestre mici cu zăbrele, cu muri parte risipiți cu acoperământ de șindrile negre și mucezite. Asupra întregului plan se revarsă o galbenă
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
ajunge... 5 2257 Tu, palidă mireasă în lungă albă haină, Îmi pari că ești o dulce și dureroasă taină, Un geniu al visării, un înger de mister Învăluit în nouri țesuți din vânt și cer. 6 2262 Eu văd un cuib de aur, eu văd un rai* în zori, Înduioșat de raze și-mprospătat de flori Ș-acoperit cu ceruri cu stele ce scânteie Și locuit de-o dulce și palidă femeie Ce râde și veghează ca umbra d-înger sunt Și
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
că cu toate aste poartă mândrie în privire și gesturi și vrând să arate cu fală din ruinele lui mândrul însă golul Eu. Ferice daca dă de un amic ce satisface onoarea lui, ferice! Dar când grandoarea cade într-un cuib de noroi, a, ce urât putrezește atuncea! (s-așază lângă masă, aruncă cartea pe ea și-și razemă capul de mîni) O, daca n-ar fi reamintirea, daca n-ar fi, atunci aș visa mai puțin în felul acesta și
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
ard prea iute... de n-o veni în grabă iar se răcește în casă! (cugetînd) Iarăși pui pe un amic în numărul celor pierduți... da, da! Ei se veștezesc ca cununa gloriei... puțin aer contrariu, și haida! a zburat tot cuibul. Le-aș pune prinzători acestor paseri, nu spre a-i întemnița, ci spre a-i îmblînzi, le-aș cânta apoi un cântec despre fidelitate, despre amiciție și cu asta i-aș trimite în lumea largă... A! iaca și apa fierbe
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
apar și chestiunile cu tangențe religioase. E descris un preot local, o figură luminoasă ale cărui sfaturi sunt ascultate cu sfințenie de Eugenia Ionescu: Să nu calci pe firimituri de pâine sau să calci vreo gâză. Să nu strici vreun cuib de pasăre sau vreun mușuroi de furnici, să nu zici „zău“, că iei numele Domnului în deșert, să nu legeni picioarele când atârnă pe scaun că... legeni pe diavol. Aproape de această mărturie prin care călugărița își dezvăluie fascinația pentru părintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
cu bunele și relele sale. Strada necăjită a căpătat aer de bulevard, casele s-au transformat în blocuri, unele mai bune, altele mai proaste. Al nostru era prost. Avea zece etaje, era de confort doi, adică avea balcoanele ca niște cuiburi de rândunică, finisajul era ca vai de el, liftul mai mult nu mergea; cu alte cuvinte, totul îl definea ca fiind de confort inferior. Ciudat, însă, l-am iubit cu toții, semn că eram niște amărâți pentru care un apartament era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
asta dacă nu cumva chiar sîntem în realitate. Izolarea a fost și va fi întotdeauna o idee genială, însă e foarte greu de realizat. Nu e vorba doar de o singură unitate militară, de un bastion răzleț sau de un cuib de nebuni, e vorba de o țară întreagă. Atunci mi-a dat ideea, își amintește Roja, lăsîndu-și fruntea între palme, viclenia Bătrînului făcea cît toată înțelepciunea din lume adunată la un loc, știuse să i-o spună fără să supere
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
v-au dat ei pe mînă o acțiune ca asta. Violența nu duce la nimic bun, se gîndește Roja, parcă mi-ați luat vorbele din gură, spune Părințelul, v-ați apropiat ca niște tîlhari, de parcă ar fi fost vorba de cuibul unor infractori periculoși, ați izolat zona ca în caz de dezastru natural. Eu cel puțin am încercat să-mi conving superiorii că nu era nevoie să se ia măsuri atît de stricte, intervine Curistul, așa deci, reia Roja, pregătiri ca
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
dar prostie, da, îl ia Părințelul în serios. Și cum mai credea el c-o să devină un fel de al doilea Căpitan, se distrează Curistul. Adică visa să împartă din nou cărticele propagandistice la colțul străzii, c-o să reorganizeze vechile cuiburi și așa mai departe. La vremuri noi, doctrine noi, zice Roja, mecanismul însă este același, trebuie să-ți găsești doar o masă de manevră, încolo totul merge ca pe roate, se gîndește. Ați și uitat de femeiuștile alea care parcă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
o întrebare. Cine i în fruntea acestor nelegiuiți? A legionarilor am vrut să zic. Îți voi spune, dragul meu, dar am și eu o rugăminte. Să-i sfătuești pe oameni să nu li se alăture lor. În fruntea lor, a cuibului - cum se numește adunătura asta - se află un profesor de latină, pe nume Bounegru. Cum îi numele așa-i și omul. Ei sunt cam de felul celor care propagă nazismul în Germania lui Hitler sau fascismul în Italia lui Musolini
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
senzația pe care o are cititorul. Sunt infinit bucuros, ca cititor și ca prieten, pentru apariția cărții Dumneavoastră. O consider un eveniment. În aproape fiecare frază a ei, ca Într-o tufă adorabilă, o pasăre ar vrea să-și facă cuibul. Radu Petrescu ș7ț București 14 septembrie 1975 Iubite Domnule Norman Manea, Am primit telegrama Doamnei și a Dumneavoastră, din Costinești, și vă rog să primiți mulțumirile mele și aceleași urări de viață lungă, sănătate și fericire. Apoi am aflat de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
prezența mea un protest împotriva intrusei. Mă așez lângă soțul meu. Starea de spirit a lui Fairlynn e alimentată de alcool. La încurajarea lui Mao, e certăreață. Își scarpină părul cu degetele. Tunsoarea ei în stil Shakespeare e acum un cuib de pasăre. Ochii îi sunt injectați de sânge. Râde de i se văd toți dinții. Trăgând un fum, Mao își întinde picioarle, încrucișându-și gleznele. Istoria Chinei este istoria yin-ului, susține el zgomotos, împingând scrumiera înspre Fairlynn. Apoi împinge spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cuprinse cu mâinile. Nu, te rog! Cuvintele îi ieșiră din piept aproape înecate. El nu fu afectat. Îi făcu plăcere lupta ei. Își forță calea cu blândețe. Dumnezeu asigură de mâncare fiecărei păsări, dar nu i-o și aruncă în cuib, îl auzi spunând. Trebuie să ieși și să o aduni. Aș prefera să-mi continui cărarea spre țărână. El nu-i răspunse, dar începu să o umple cu mișcări viguroase. Trupul ei își opri toate funcțiile, iar mintea i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cocori cenușii din lume - se adună pe acest râu. Urmează Ruta Centrală de Zbor, o clepsidră care acoperă continentul. Pornesc din New Mexico, Texas și Mexic, înaintând zilnic sute de kilometri, și cu alte mii de kilometri de străbătut până la cuiburile din amintirea lor. Timp de câteva săptămâni, această fâșie de râu adăpostește cârdul lung de câțiva kilometri. Apoi, la începutul primăverii, păsările se înalță și pornesc la drum, ghidându-se după simțurile lor până în Saskatchewan, Alaska sau și mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de țară, dacă n-ar fi fost un telefon anonim dat de la o benzinărie de la marginea orașului. O lăsară să intre în salon, ca să-l vadă. O asistentă încercă s-o pregătească, dar Karin nu auzi nimic. Stătea în fața unui cuib de cabluri și monitoare. Pe pat zăcea un ghem de bandaje albe. În încâlceala de tuburi era o față, umflată și colorată în toate nuanțele curcubeului, acoperită de zgârieturi. Buzele și obrajii lui însângerați erau spuziți cu pietriș incrustat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Line Road, DUMNEZEU m-a îndrumat la tine ca să Trăiești și să aduci și tu înapoi pe altcineva. Un cârd de păsări, fiecare arzând. Stele se năpustesc în jos ca gloanțele. Picături roșii, fierbinți, pun stăpânire pe carne, își fac cuib în ea, o parte de trup, trup parțial. Durează o veșnicie - nici o schimbare sensibilă. Cârd de cenușă incandescentă. Când durerea lor cenușie slăbește, de fiecare dată e apă. Cea mai netedă întindere de apă, atât de lentă, că nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
bărbatul ăsta. Dar fratele ei fusese pe moarte. Dezastrul fenta trecutul, oferindu-i un refugiu temporar. Până la vârsta de treisprezece ani, fratele ei și Daniel fuseseră siamezi, gemeni crescând în natură, care întorceau pe spate broaște-țestoase frumos colorate, călcau în cuiburi de prepeliță și-și făceau tabăra lângă viziunile în care visau să locuiască. Apoi, la liceu, s-a întâmplat ceva. La un moment dat, în clasa a zecea, între două cursuri, s-au certat. Un război lung, tergiversat, purtat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
niciodată nu-l crezuse posibil. Un loc care nu putea decât să-l ajute pe Mark. Merseră până la jumătatea podului. Pilonii de susținere se legănau sub picioarele lor. Brațul de nord al râului Platte luneca sub ei. Daniel îi arăta cuiburi și vizuini, vegetație invadatoare, mici schimbări în albia râului pe care ea nu le putea distinge. —Azi e multă activitate. Lișița-albastră, uite-o acolo. Rața-cu-frigare. Cufundarii au apărut mai devreme anul ăsta, din nu se știe ce motive. Uită-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ori până ajunge la noi. Are un debit pe sfert din cât avea înainte să înceapă amenajările. Râul curge mai lent; copacii și vegetația se întind. Copacii sperie cocorii. Au nevoie de teren plat - un loc unde-și pot face cuibul fără să-i ia cineva prin surprindere. Se întoarse într-un semicerc lent, cu ochii învârtindu-i-se în cap. Ăsta e singurul lor popas sigur. În centrul continentului nu există nici un alt loc pe care să-l poată folosi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
care vedea lucruri pe care ceilalți nu le puteau vedea. Era ceea ce Mark ar fi putut deveni la un moment dat. Micul Mark. Animalele mă plac. Dacă sunt într-un asemenea pericol, de ce sunt așa de mulți...? — Înainte, își făceau cuiburile pe toată lungimea cotului de râu - o sută nouăzeci de kilometri și chiar mai mult. Acum au ajuns la nouăzeci și șase și se tot micșorează. Același număr de păsări, înghesuite într-un spațiu pe jumătate cât era. Boală, stres
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
la nesfârșit și nu contează dacă aproape toate presupunerile sunt greșite. Daniel era la fel de risipitor. Omul care-și refuza până și un duș fierbinte o răsfăță toată după-amiaza cu atenții. Interpretă pentru ea semne și urme. Găsi pentru ea un cuib de viespi, un bol alimentar rămas de la o bufniță și un craniu minuscul și decolorat de pitulice, care depășea în finețe priceperea oricărui bijutier. — Știi ce-a zis Whitman? o întrebă el. „După ce ai epuizat tot ceea ce au de oferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]