6,028 matches
-
Casa monteoru, la muzeul satului precum și la Hanul lui manuc. Fundamentală i se păru însă zona în care se afla „palatul” lui Ceaușescu, Casa Poporului. megalomania arhitecturală a edificiului îl lăsă perplex și de mai multe ori l-am auzit exclamînd : — Dumnezeule, ce monumental început de roman social ! Casa Poporului găzduia de altfel și reuniunea iubitorilor de începuturi de roman, într-una din vastele sale săli de conferințe purtînd încă în mod evident amprenta estetică a epocii comuniste. absolut toți cei
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
nu mai avea niciun dubiu : Casa monteoru se declara inaccesibilă, închisă pentru o bună bucată de vreme, le spunea tuturor curioșilor „stop, pînă aici, mă puteți contempla de pe trotuar, dar orice penetrare în intimitatea mea este interzisă”. — o, ce păcat, exclamă Guy Courtois. Vocea sa trăda o dezamăgire profundă, o mare ratare metafizică. — așteptați, nu e totul pierdut, i-am spus. Știam din aminitirile mele, de pe vremea cînd frecventam asiduu restaurantul Uniunii scriitorilor, că undeva, în spatele casei sau chiar într-o
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de atmosfera romantic-decrepită din jurul casei. Intram parcă într-o altă lume, într-un alt timp. Un strat de frunze uscate se așezase peste aleea pavată cu granit iar grădina se sălbăticise atît cît să cîștige în poezie. — stil eclectic pur, exclamă Guy examinînd intrarea, imensul balcon flancat de două colonade de mare gală, și mai ales cele două lampadare așezate unul în dreapta și altul în stînga ușii principale, destul de fanteziste ca obiecte, dar doldora de reminiscențe gotice amestecate cu art nouveau
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
critic, stupizeniile spuse la beție... totul era transcris, devenea text și era pus la dosar. Dar, cum în anii ’80 începuse o perioadă de mare penurie, serviciul se văzut privat de benzi de magnetofon. — Ce perioadă de rahat am avut, exclamă bătrînelul. spuneți-i domnului că nu se mai găsea nici cafea, nici țigări străine, nici unt, nici ulei, nici carne... Și nici benzi, trebuia să reciclăm aceleași și aceleași benzi de magnetofon. Și ca să le putem recicla, să putem înregistra
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
pronunțate de scriitori ? Fraze, conversații, gînduri, emoții resimțite și exprimate de scriitori ? Da. Bătrînelul furios fu categoric. acele cutii reprezentau un tezaur istoric. o comoară de gînduri. Din păcate însă urmau să rămînă în veci niște semne mute. Cum așa, exclamă Guy Courtois. există specialiști în decodificare, pînă și scrierea cuneiformă a fost descifrată, pînă și hieroglifele egiptene... Poate că secretul hieroglifelor a fost găsit, dar cheia scrierii rapide inventată de doamna masek era pierdută pe vecie. Și doamna masek ? Ce
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cu apă. îi veniră în minte imaginile unei tabere de refugiați din nigeria, unde mii de malieni așteptau la o coadă imensă ca să primească fiecare cîte două sau trei sticle de apă. Ce rușine, ce rușine, suntem toți niște porci ! exclamă domnul Busbib în mintea sa extinzînd analiza la întreaga lume occidentală. Împins de un elan de care nu se crezuse niciodată capabil, domnul Busbib se așeză la masa din bucătărie, înarmat cu o foaie de hîrtie și cu un pix
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
veniți, îndrăzniți, chiar dacă vă temeți că Pexy ar putea face pipi pe trandafirii mei, nu vă formalizați, în definitiv urina canină nu este chiar un acid mortal pentru plante, deși nu le face chiar foarte bine. — Vai ce gingași sunt, exclamă doamna Bordaz aplecînd-se deasupra unuia dintre trandafirii mei urcători (un Cezanne, creație destul de recentă). reacția doamnei Bordaz îmi făcu mare plăcere. Cu atît mai mult cu cît în creierul ei dădură buzna concomitent și alte cuvinte elogioase pe care eu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de departe. — Chiar așa, toată lumea vă consideră un artist, făcu și domnul Kuntz de pe parcela sa, ascuns la numai cîțiva metri de mine în spatele unor araci acoperiți de o vegetație incertă (fasole verde sau mazăre ?). — sunteți efectiv un mare creator, exclamă și un tînăr înalt, cu mîini subțiri, care tocmai își potrivea ceasul să sune la ora 6 și 37 de minute. își dăduseră oare toți acești locatari ai imobilului meu întîlnire în jurul parcelei mele ? Uitîndu-mă cu mai multă atenție în
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
la orele 10, vesela caravană automobilistică pleacă de la cenotaful gol al lui Rivadavia spre Moncha, beată de orizonturile nemărginite ale libertății. Cu un gest hotărât, Gervasio Montenegro și-a cercetat ceasul de aur Vacheron et Constantin. — Timpul e aur, a exclamat. Am făgăduit să le fac o vizită colonelului Harrap și părintelui Brown, cei doi confrères de reședință penală ai domniei voastre. Nu de mult i-am făcut o vizită, În strada San Juan, doamnei baronne Puffendorf-Duvernois, née Pratolongo. Demnitatea domniei sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
va Încheia romanu. Numitul a lămurit, Îmbujorându-se: — Trudesc ca robu, da Pumita zice că să nu dau bătaie. — Io aș pune caietele În saltar și n-aș umbla la iele vro nouă ani, a spus Pumita. — Nouă ani?, a exclamat domnul Commendatore, de parcă l-ar fi lovit apoplexia. Nouă ani? Sunt d-acu cinci sute de când Dante a publicat Divina Comedie! Cu nobilă grăbire, Bonfanti l-a sprijinit pe domnul Commendatore. — Bravo, bravo. Șovăiala e cu totul hamletiană, boreală. Romanii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Gervasio Montenegro - clac Houdin, monoclu Chamberlain, mustață neagră și sentimentală, parpalac cu manșete și guler de nutrie, plastron cu o singură perlă Mendax, picior Încălțat de Nombo și mână de Bulpington. — Mă bucur să vă Întâlnesc, iubite domnule Parodi, a exclamat elegant. Scuzați, rogu-vă, această fadaise a secretarului meu. Să nu ne lăsăm orbiți de sofismele din Ciudadela și San Fernando: orice spirit cumpătat acceptă că Avellaneda stă, prin propriul său drept, la loc de cinste. Îi repet neostoit lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
luminile ei se puseseră pe locul unde stătea pitit furul, dar magul nu-i aflase nici casa, nici chipul. Dar el Își urmărea fără răgaz țelul neostoit. — Înveteratul client de la Salon Doré nu se dă bătut și chiar stăruie, a exclamat pe nepusă masă Montenegro, care Îi spionase stând cocârjat, cu ochiul pus la gaura cheii și bastonul din os de balenă Între dinți, iar acum - costum de haine alb și canotier moale - dăduse buzna Înăuntru. De la mesure avant toute chose
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mă refer, cela va sans dire, la vremurile dinaintea incendiului - e căminul familiei, un at home inviolabil al mostrei de Extrem Orient aduse În Capitala Federală cu toate harurile și primejdiile presupuse de un transplant. — Elevii Încearcă Încălțările maestrului, a exclamat doctorul Shu T’ung. După triumful privighetorii, urechile acceptă și primesc butucănosul cântec al raței. Domnul Montenegro a zugrăvit casa; limba mea nedibace și greoaie va schița personajele. Fotoliul de onoare Îl rezerv pentru Madame Hsin. — M-ați invitat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Cum? Dumneata mai crezi În microbiști și idoli? Pe ce lume trăiești, don Domecq? Chiar atunci a intrat o ordonanță care părea pompier și a șușotit că Ferrabás voia să-i vorbească domnului. — Ferrabás, crainicul cu voce de catifea? am exclamat. Promotorul cordialei după-amieze de la treisprezece și cincisprezece și al săpunului Profumo? Propriii mei ochi Îl vor vedea, oare, În carne și oase? Îl cheamă cu adevărat Ferrabás? — Să aștepte, a poruncit domnul Savastano. — Să aștepte? N-ar fi mai prudent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mă clasifica critic dă sustanță, am dat naștere la abordarea centrată și personală a cărții La Bambina și Catârca dă Luis María Jordán. Aia a fost luată dă continuare consolidată a ălei dânainte despre același torent. — Te captez, domne, am exclamat bătându-mă cu pumnii În pept. Contează pă mine. Mă voi dărui cu totu la munca dă scundac care cere adevăru. Vom pune chestiile În țâțânii lor! Mi-a părut obosit pă veridic. Și iera să cad dă stupefiație când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
aibă și mai mult să aibă" (Ioan 10, 10). În fața strălucitei victorii a poporului erou și credincios care a dus la sfărâmarea rapidă și binecuvântată a regimului de dictatură și teroare al clanului Ceaușescu, mintea se îndreaptă spre Dumnezeu și exclamăm împreună cu Sfântul Apostol Pavel: "O, adâncul bogăției și al înțelepciunii și al științei lui Dumnezeu! Cât sunt de nepătrunse judecățile Lui" (Rom. 11, 33). Crăciunul nostru strămoșesc ne-a aflat, iubiții mei, în acest an de mântuire pentru neamul românesc
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
și îi jucau ochii în cap ca și când ar fi fost fascinat de vocea ascuțită și atrăgătoa- re a acestui om, de siguranța lui, și de felul decis și protector cu care pusese el degetul pe rana care ne durea. - Cum! exclamă în sfârșit tatăl meu indignat, necăjit arăt eu? Necăjit ești azi și mâine nu mai ești! Or, eu, ce să fac? Adică el se simțea lovit pentru toată viața și niciodată n-avea sa-i mai treacă rana pe care
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cu riscul de a fi luați în derâdere, batjocoriți sau umiliți. - Mă rog, zise el atunci în fața tăcerii mele: Eu sper (și ți-o spun asta ca să mă ții minte) că m-ai înțeles!... Că dacă nu m-ai înțeles, exclamă el cu totul detașat de astă dată, o să fie vai de capul tău... Între timp ne apropiasem de gară, dar mai era un ceas până la sosirea trenului. Tata deshămă, dădu cailor să mănânce niște mohor și ieșirăm pe peron. Bani
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
împinși de propria natură, fie prin scepticism filosofic, insinuat în conștiință de lipsa de moralitate a contemporanilor) și care acasă la ei, fără dificultate, lepădau din spinare haina lor murdărită și începeau să scrie trimițând interogații lui Dumnezeu. - Vezi?! a exclamat. E posibil. Un sceptic român spune că inteligența înseamnă adaptare, iar experiența e sursa cunoașterii. Spiritul uman are inepuizabile fețe și multiple mijloace de a-și păstra un echilibru interior într-o lume care l-ar amenința. Ce este Comedia
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
am apărat undeva și din sală prozatorul (nu-ți spun care, dar clipind din ochi ca și când ar fi ieșit din apă, mi l-a spus) a întrebat: "Și n-are nevoie și de o mașină?" Am râs. - De ce rîzi? a exclamat el fixîndu-mă cu frumoșii lui ochi bulbucați. Adaptarea ar însemna să nu râzi, ci să te îngrijorezi, să prinzi ură pe prozatorul... să-l ții minte și să-l înlături. Altfel nu vei avea niciodată o casă. Ne aflam la
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
până acasă am și uitat ce pățisem. Iată însă că șoapta lui reapărea și asta mi se întîmpla adesea și totdeauna numai în mijlocul naturii. Uneori o acceptam resemnat, o cunoșteam prea bine, alteori însă era o surpriză totală, mă pomeneam exclamînd: "Hai, taci, doar calc pe corpul tău, toți călcăm, știu că viața e un dar, e inutil să-mi reamintești". Feeria din jur nu era un vis, nu se spulbera, fulgii dansau, ai fi zis chiar că se zbenguiesc și
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
spun că e grasă și urâtă, te pomenești că nu mai dormi trei zile... Izbucni și ea în râs. - Chiar așa, grasă și urîtă? Eu credeam că trebuie să fie una de-alea ochioase și afurisite... - Nu e! - Bietul Ilie! exclamă ea atunci nedumerită, dar senină. Mai rău o să fie dacă o să-i pară rău, fiindcă eu cu el nu mai mă împac. - Fii fără grijă, n-o să-i pară rău. Dacă vrei să știi, spusei eu îmbătat deodată de propria
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
săli arhipline, după ce filmul se termina puteai să rămâi și să-l mai vezi o dată. Mă apucau uneori ore târzii, fiindcă rula și după miezul nopții. Am uitat multă vreme de cărți și când am revenit la ele, anticarul a exclamat: - Ce e cu dumneata? Am crezut că te-ai dus la altul. Nu s-a mirat de ochelarii mei, m-a recunoscut de îndată. - Ți-am găsit, zice, Dostoievski, Casa morților, stilizată de domnul Arghezi, Frații Karamazov, una mică dar
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
să specific natura banilor, mi-a numărat suma, i-am dat lui Miron doar trei milioane în loc de cinci pretextând că meșele nu erau ale mele și că nu-mi rămânea nici mie mai mult, el a râs iar parcă înecîndu-se, exclamând "m-ai atins!" și astfel m-am pomenit cu un profit care mi-a produs o extremă încîntare, cu atât mai mult cu cât pe acel prieten nu l-am mai văzut niciodată de atunci. Legea eternă a comerțului!... E
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
întrebam toți când învăța, fiindcă la meditații îl vedeai stând mereu când în banca unuia, când în a altuia. - E istoria pământului, zise el. Eu totdeauna am crezut că o piatră e o piatra oarecare, continuă el. Ei, piatra aia! exclamă el și îmi făcu de trei ori cu ochiul. - Ei, zic, ce poate să fie o piatră!? Dădu din cap în toate părțile în ritmul pașilor lui largi și nu-mi răspunse. - Dar tu stai prost și la Iordache, zise
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]