5,542 matches
-
Televizoare, pungi de plastic, casetofoane, casete, boarfe, ce-i drept, spălate, umpleau mașina care, în plus, avea și o enormă cocoașă deasupra. Cum putea Gabriel să doarmă la un hotel și să lase imensa bogăție afară, sau chiar într-un garaj?! Trebuie spus că voiajorul nostru vedea în orice om un potențial hoț. O fi cinstit, dar tentația este mare. Cine rezistă tentației în sărăcia asta din fostul lagăr socialist? Cum ungurii la frontieră erau extrem de parșivi, Gabriel a întors mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
pe closet poeme de Ungaretti; zile zgîlțîiate de un cutremur continuu deșertîndu-și vlaga În canale de scurgere puțind pestilențial ca urmele de sînge rămase pe buza asfaltului și salvările marilor uzine, mașini albe cu perdeluțe și girofaruri albastre păstrate În garaje pentru cazuri extreme, gonind spre aeroport să-l Întîmpine cu toată pompa cuvenită pe reprezentantul unei firme dintr-o țară vecină. Și toate aceste convoaie În așteptarea unui produs nedefinit care e pe drum, mereu pe drum - nu vă Înghesuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
-i smulgea acesteia un ochi cu degetele, se masturba În orbita sângerândă; În același timp, cu telecomanda, acționa un zoom ca să-i apropie chipul. Bătrâna stătea ghemuită, prinsă de zid cu cătușe de metal, Într-o Încăpere ce părea un garaj. La sfârșitul filmului, era culcată În propriile-i excremente; caseta dura peste trei sferturi de oră, dar numai poliția o văzuse În Întregime, jurații ceruseră oprirea proiecției după zece minute. Articolul apărut În Match era În mare parte traducerea unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
sau ca și cum aceasta ar fi devenit brusc inutilă. Apoi, Într-un târziu, Alfina a sfărâmat Întreaga nemișcare: a demarat, atingându-i ușor În trecere oglinda retrovizoare, spre a se face pierdută În spatele unui deal. Câteva ore mai târziu, În Întunecimea garajului de poliție, Fauvé a aflat de la colegul lui, un venerabil Porsche Cayenne cu tracțiune integrală, reductor de turație și suspensii autoreglabile, veteran al serviciului public, că numita Alfa Romeo, număr de Înmatriculare..., seria de șasiu... , era de mult dată În
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
fi vrut ca el să reușească. Ani În șir, Perez-Blanco și-a săpat sârguincios tunelul, Însă de fiecare dată gardienii cu crucea roșie l-au prins la timp și l-au adus Înapoi. A Încercat cu gaz de eșapament, În garaj, dar vecinii au alarmat poliția. Apoi, cu frânghie și săpun, Însă cipurile de avertizare din organism au dat alarma la scăderea oxigenului din sânge. S-a aruncat de la balcon, dar cum un alt sinucigaș tocmai dăduse foc clădirii, un etaj
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
nasul de artist al Andreei mirosise. Știu că la un moment dat fata l-a invitat la ea, ca să-i spună mai multe, să bea un pahar Împreună. Andreea ocupa un apartament cu două camere, stătea cu chirie chiar deasupra garajului În care locuia Leac În acea vreme. (Leac a avut rareori o locuință normală, a locuit În teatru, Într-o cabină de actori, Într-o seră, iar acum În garaj - mobilat decent, chiar cu o mică baie, destul de amenajat deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
un apartament cu două camere, stătea cu chirie chiar deasupra garajului În care locuia Leac În acea vreme. (Leac a avut rareori o locuință normală, a locuit În teatru, Într-o cabină de actori, Într-o seră, iar acum În garaj - mobilat decent, chiar cu o mică baie, destul de amenajat deci ca să-i spună În public garsonieră). Invitat la un pahar, Leac s-a ambalat foarte: dintre toți bărbații pe care-i cunosc, el deține recordul de timp necesar pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
că a inițiat-o pe cineastă În programul Celebrului animal și că s-a făcut mangă. Nici Andreea n-a fost mai prejos, s-a intoxicat și ea, amestecând Jack-ul cu o jumătate de țuică adusă de poet din garaj. I s-a făcut și rău, Leac a trebuit s-o țină de frunte cât a dat la gâște. Oricum, beția asta și-a arătat curând roadele, cei doi formând de atunci Înainte un cuplu care, În ciuda imposibilității sexuale, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
iarbă verde, vrea să-l țină pe Cătă aproape de familie, de copii, ieșirile astea o ajută. Ieșim așadar cu familia Lazurca, jucăm țurca pe pajiște cu fetele lor. Repetăm ieșirile, mai schimbăm un pic aerul din Joy’s sau din garajul lui Leac, unde ne adunam de obicei. Au și un câine, un boxer cam tâmpițel, seamănă leit cu primul logo al Celebrului animal. Farmecul discret al burgheziei, ce mai! Nu ne strica s-o avem prin preajmă pe Cristina. Citea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
seara. Mocnește, bea mult, exagerează cu cocaina. La un moment dat, furios, după ce scorniserăm Împreună toate ipotezele despre implicarea lui Pârvu În arestare, vrea să iasă afară, să-i spargă mașina. Mașina nu mai e acolo, probabil o băgase În garaj. Se hotărăște atunci să-i spargă geamurile la casă, aruncă cu pietre de pe alee, prima nu nimerește, a doua nu mai apucă s-o arunce, Îi sărim eu și vânjosul de Adelin În spate. Se liniștește greu, Îl ducem Înăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
și vânturile prea puternice produc neplăceri locuitorilor. De aceea, aceștia sunt din timp avertizați. în consecință, se aprovizionează cu alimente și, mai ales, cu apă, își baricadează ușile și ferestrele. Cu toate acestea, câte un acoperiș de casă sau de garaj o ia razna, încercând să zboare cât mai sus și cât mai departe. Pagube exagerate nu se produc, însă. V + V = vegetația și viețuitoarele La Réunion, orhideele cresc tot așa cum crește pe la noi păpădia. Sau troscotul. Ori urzica moartă. Varietatea
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92343]
-
țâșnesc în grădina cu iarbă până la mijloc. Când suntem gata și dăm să o ștergem, bunică-meu mă întreabă rânjind: - Ți-au plăcut, băi, porumbeii? - Care porumbei? Că bunica a zis că erau pui... - He he! erau porumbeii tăi din garaj, băi! hă hă hă!! Sabina mă mângâie pe frunte. Îmi zâmbește larg cu gura ei plină de dinți albi. Ochii de căprioară îi înoată în lacrimi. Ultima casă era a lui nenea Carol și a lui tanti Maricica. Frate mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Cum pe strada Muzicuței își făcuse o casă arătoasă fiul unui ambasador, și cum clanul Zane îi șterpelise omului jumătate de tonă de ciment, ca să-și asfalteze curtea în spate, și cum ăla micu, Gigi, fusese prins de proprietar în garajul lui aruncând pe fereastra din dosul casei scule, piese, echipamente și tot ce-i pica la mână, normal că poliția s-a orientat repede. Mai ales că Zane junior fusese înhățat în garaj tot cu ciorapu’ ăla negru pe față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
micu, Gigi, fusese prins de proprietar în garajul lui aruncând pe fereastra din dosul casei scule, piese, echipamente și tot ce-i pica la mână, normal că poliția s-a orientat repede. Mai ales că Zane junior fusese înhățat în garaj tot cu ciorapu’ ăla negru pe față și tot împroșcând cu spray-ul ăla lacrimogen. Cică dăduse lovitura la benzinărie ca să aibă de unde da șpagă la poliție, să scape de primul pocinog; apoi voise să le arate babacilor că are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Nașpa! Mai bine ne ținem gura. Singura care are curajul să țipe e o femeie în negru, cu broboadă pe cap: pocăiți-vă! Și-a întors Dumnezeu fața de la noi! Vai și amar de capul nostru! E cocoțată pe un garaj și de acolo aruncă asupra mulțimii de viitori miliardari fluturași cu îndemnuri la pocăință. Într-un fel are dreptate și ea. Să luăm de patru ori la Caritas și ne pocăim. Mulți dintre noi vor să ridice biserici care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
totuși pentru ea era o mândrie să avem în fiecare seară o mâncare caldă. Aceste mâncăruri au început să provină tot mai des din pachete și pe la jumătatea anilor 1970, procedeul s-a acclerat odată cu achiziționarea unui congelator instalat în garaj. Tata nu se plângea deloc, ba dimpotrivă, începuse să-i placă acest gen de hrană, în parte pentru că semăna cu ceea ce mânca el zilnic la cantina de la serviciu împreună cu colegii. Îmi amintesc că venind acasă în weekendul acela, am descoperit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
o întâlnire atât de scurtă. Peste câteva minute, prăbușindu-se pe scaunul șoferului, scoase un geamăt de ușurare. Era leoarcă de transpirație. Apoi își pierdu cunoștința în urma unei lovituri în partea din spate a capului. A fost dus la un garaj încuiat din Clapham. Șoferul l-a scos din mașină în timp ce motorul mergea și l-a întins pe jos lângă țeava de eșapament. L-a lovit în față de patru, cinci ori și o dată în stomac. I-a scos pantalonii, i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
pe jos lângă țeava de eșapament. L-a lovit în față de patru, cinci ori și o dată în stomac. I-a scos pantalonii, i-a luat camera și a țopăit de câteva ori pe picioarele lui Graham. Apoi a ieșit din garaj și a încuiat ușile în spatele Lovitura în stomac fusese o greșeală, căci a avut efectul de a-l trezi pe jumătate pe Graham. Dar nu s-a putut mișca preț de câteva minute, timp în care trupul lui se fortifica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
putut mișca preț de câteva minute, timp în care trupul lui se fortifica, dar creierul simțea lipsa oxigenului. În cele din urmă, cu un efort uriaș, se târî până pe scaunul șoferului. Băgă în viteză și dădu în marșarier prin ușile garajului. Dar n-a fost suficient ca să le deschidă și a încercat din nou. Tot n-a fost suficient: mai mult de-atât n-a putut. Dar zgomotul atrăsese atenție unui grup de trecători beți care au reușit să forțeze ușile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de majordom. — Ai avut noroc? îl întrebă ea. Pyles clătină din cap. — N-o s-o mai vedeți, rosti el pe cel mai lugubru ton. Nu în afara mormântului. Roddy sosi cu vești și mai proaste. — Am ieșit să mă uit în garaje. M-am gândit că a plecat fără să ne anunțe. — Și ...? — Mașina e încă acolo, dar oricum nu-i va mai fi de folos. Unul din mestecenii aceia uriași a căzut peste ea și aleea de ieșire e complet blocată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cameră aproape goală, cu linoleum pe jos, cu pereți cojiți. Într-un colț e o pianină care trebuie că a stat pe fundul unei ape ultimii cincizeci de ani. Pe un perete e un raft metalic, așa cum se găsesc prin garaje sau pivnițe, pentru borcane de ulei ars. Kerch privește în toate părțile, aiurit. Patul din care tocmai a sărit e un mindir mucegăit, învelit cu pături lucioase de uz și murdărie. Unde se află? Ce i se întâmplă? Dar soarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
de lângă drum un măr Wagner, strălucind după ploaie În iarba maronie. Puse mărul În buzunarul hainei sale de lână. Cărarea ieșea din livadă În vârful dealului. Acolo era casa, cu veranda goală și fumul ieșind pe horn. În spate erau garajul, cotețul găinilor și copacii noi, care păreau niște boscheți În fața pădurii din spate. Privi copacii mari care se legănau departe, În vânt. Era prima furtună din toamna asta. Cât traversă terenul deschis din fața livezii, ușa casei se deschise și Bill
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cincizeci de peso lu’ derbedeu’ ăsta. — E un consătean. Și e-n necaz. — Curva dracu’! i-am spus, dându-i cheia de la casetă. Dă-i tu. Eu ies În oraș. — Nu te supăra. O să-ți plătesc. Am scos mașina din garaj ca să mă duc În oraș. Era mașina lui, dar și el știa că eu o conduc mai bine. Puteam să fac orice mai bine ca el. Și el știa asta. Nici să scrie și să citească nu știa. Voiam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
nu venea nimeni să mă anunțe. Puțin enervat, am întrebat șofeurul dacă nu mergem în seara aceasta la Lacuri, și el îmi răspunse (mi se păruse mie sau fusese, într-adevăr, obraznic?) că a primit ordin să ducă mașina la garaj. Peste câteva minute întîlnii pe Lilu pe coridor. Îmi spuse că d-na Sen nu mai lasă nici pe Maitreyi, nici pe Chabù să iasă la Lacuri. Toate acestea mi se păreau foarte turburi; și mă înciuda misterul, mi se
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
pe Maitreyi, fără să izbutesc, și atunci am rămas în odaia mea, muncit de gânduri. (Ciudat, nu-mi era teamă; doream numai să știu precis ce s-a întîmplat, de ce dăduse d-na Sen ordin șofeurului să ducă mașina la garaj și de ce nu puteam vedea pe Maitreyi.) La masă, când m-a chemat servitorul (de obicei mă anunța cineva al casei), am găsit pe doamna Sen și pe Maitreyi. Nu vorbeau. Voiam să par neturburat și cred că am izbutit
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]