4,596 matches
-
pentru el legendarele, modestele camere private ale lui Augustus; le străbătu cu amestecul de familiaritate orgolioasă și de ranchiună plină de suferință pe care-l suscita acea amintire. Ieși din ele ușurat și porunci: „Încăperile acelea trebuie să fie păstrate intacte, pentru istorie“. În cele din urmă, intră glorios în splendidul palat imperial, sediul oficial al puterii în vremea lui Augustus. Mersul prin sălile imense, strălucitoare, pe care nu le văzuse niciodată, îi dădea sentimentul posesiei, de parcă ar fi intrat într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Pausylipon. Te vei îngriji de toate aspectele ce privesc propagarea vocii. Dar nu vom organiza spectacole. Oameni din toate țările se vor întâlni acolo ca să vorbească, chiar dacă folosesc limbi diferite, pentru că armele nu sunt de-ajuns pentru a păstra imperiul intact. Ca un legământ de pace, vom sculpta acolo arme, armuri, scuturi și trofee din vechile războaie, așa cum în templul de la Ilium am văzut atârnate armele războinicilor sătui de masacre. Vei pregăti un spațiu în care eu să pot scrie cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Cine le scufundase? O enigmă arheologică și o totală, nedreaptă tăcere a istoricilor. Într-o zi însă, de pe epave s-au recuperat câteva bucăți de plumb. După îndepărtarea mâlului, pe metalul moale s-a observat, imprimat clar și perfect lizibil, intact, sigiliul constructorului. Era un nume imperial: „Gajus Caesaris Aug Germanic...“ Pe neaștepate, legenda lacului se lega de tânărul împărat. Dar o istoriografie potrivnică și o literatură în chip romanesc morbidă creaseră o imagine negativă a lui „Caligula“, ajungând chiar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Stăpân e banul“. Împăratul se ridică și începu să se plimbe prin cameră: cinci-șase pași, apoi se întorcea, atingea un obiect, îl lua în mână, îl așeza la loc. Un mic vas de sticlă și pastă de rubine, de la Memphis, intact după o mie trei sute de ani; dinastia a optsprezecea, se spunea. Imensul smarald indian pe care i-l dăruise Kotis. Chipul zeului Amon, de culoarea soarelui, deoarece fusese turnat în aur fără impurități. Împăratul își spuse că inerția venală a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Theodosius scotea în afara legii toate cultele necreștine, cineva - care spera în zadar că vor veni alte vremuri - a coborât de pe soclu statuia extrem de grea a zeului Hercules și, încercând s-o salveze, a ascuns-o în templu, unde a rămas, intactă, până când un arheolog norocos a descoperit-o. Capitolul IV Villa Jovis de la Capri. Dimensiunile ei erau cu adevărat imperiale. Nivelurile edificiului, până la exedra, aveau o înălțime totală de peste șaizeci de metri. Traseul plimbării zilnice a împăratului, ambulatio, măsura nouăzeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
frați uciși, sunt amintite de Dessau. Cohen enumeră nu mai puțin de paisprezece monede cu efigiile lui Germanicus. Eleganța. Abia după 1896, când Albert Gayet a descoperit, pe malul Nilului, orașul îngropat Antinoe, cu cele zece mii de morminte ale lui intacte în nisip, am putut să ne facem o vagă idee cu privire la eleganța care îi cucerise pe romani în vremea tânărului împărat. O idee vagă și, probabil, limitată, fiindcă marea majoritate a țesăturilor găsite la Antinoe aparțin perioadei de decadență. Mărturii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
de coloane; Segato a măsurat din ochi că acestea aveau aproximativ cincisprezece metri înălțime. Apoi a văzut tavanul solid, din piatră, împărțit în mari porțiuni pătrate. Pe el fusese pictat un formidabil ciclu de imagini, iar culorile strălucitoare se menținuseră intacte în aerul uscat al deșertului. Era un misterios text de astronomie magică: cele treizeci și șase de zone ale cerului și cei treizeci și șase de decani ai anului egiptean, numele divine ale celor treizeci de zile ale fiecărei luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
pătrundă Islamul. Capitolul VII Damnatio memoriae. Într-un muzeu de la Roma există un basorelief ce înfățișează un tânăr împărat din secolul I, purtând veșmintele și obiectele rituale ale cultului isiac. Noi îl privim fără să știm cine este. Corpul e intact; chipul a fost însă complet distrus, cu lovituri de daltă, iar numele a fost șters. Abia în zilele noastre a fost descoperită superba sală isiacă, misterioasa capodoperă a împăratului supranumit Caligula; cercetătorii au constatat scandalizați că, deși erau nouă, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
care străluceau incrustații de argint și de aur. Nu se știa nimic despre ea, nu se știa din ce palat sau din ce subteran provenea. Nu era unul dintre obișnuitele obiecte mânjite de pământ și deteriorate descoperite în timpul săpăturilor; era intactă și fusese păstrată în taină. Vreme de câte secole? Unde anume? Jefuitorii au pus-o în vânzare, și un făurar pe nume Bruno a fost încântat de aspectul ei straniu. A cumpărat-o și a curățat-o; de sub stratul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cum descrisese Catherine propriile mele obiecte personale împrăștiate pe podeaua și pe scaunele mașinii după accident - un itinerar de vacanță, o sticlă goală de ojă, o revistă de afaceri. Identificarea acestor piese ale vieților noastre - amintiri și lucruri intime rămase intacte scoase parcă din portiere și aranjate de o echipă de demolatori - făcea parte din aceeași reconstituire a banalității pe care, într-un fel tragic, o provocasem odată cu moartea lui Remington. V-ul cenușiu al mânecii hainei sale, albul gulerului cămășii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
cu totul, de parcă dimensiunile spațiului s-ar fi contractat brusc în jurul corpului șoferului. Descurajat de aceste deformații, am trecut de la o mașină la alta. Primul vehicul, un taxi albastru, fusese lovit în zona farului din stânga - pe-o parte, caroseria era intactă, pe cealaltă - roata din față fusese împinsă în compartimentul pasagerului. Alături de ea era o berlină albă care fusese călcată de un vehicul enorm. Urmele de cauciucuri gigantice îi străbăteau capota zdrobită, apăsând-o în jos spre cutia de transmisie dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
verde, mi-am simțit penisul cum se întărește. Am trecut de pe banda rapidă pe cea lentă, intrând în fața autocisternei. Arcul podului rutier se înălța spre orizont, rampa lui nordică ascunsă de dreptunghiul alb al unei fabrici de materiale plastice. Volumele intacte, rectilinii ale clădirii se îmbinau în mintea mea cu formele gambelor și coapselor ei lipite de scaunul din vinilin. Evident neștiind că ne îndreptam spre locul primei noastre întâlniri, Helen Remington își încrucișa și depărta picioarele, mișcându-și rotunjimile albe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
de coșmar a actriței, mult mai sinistră decât rănile cosmetice ce-i erau aplicate în clipa aceea. Am presupus că Seagrave, purtând o perucă peste părul blond și haine identice cu ale actriței, era cel care avea să conducă Citroënul intact în impactul cu al treilea vehicul în care se afla manechinul amantului ei. Pe când îl privea pe Vaughan din spatele măștii grotești, Seagrave părea, în chip nedeslușit, să fi fost deja rănit în coliziunea ce urma să aibă loc. Cu gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
unei mașinării hiper-cerebrale. În depozitul de mașini dezmembrate, un scut colectiv de caroserii zăcea în lumina mereu schimbătoare, modificându-și contururile de parcă le-ar fi suflat adierea vremii. Fâșii de crom ruginit se scurgeau în aerul supraîncălzit, bucăți de celuloză intactă sângerau în coroana de lumină care acoperea depozitul. Pintenii de metal deformat, triunghiurile de sticlă spartă, erau semne rămase necitite ani întregi în acea iarbă neîngrijită, cifruri traduse de mine și Vaughan în timp ce stăteam îmbrățișați în mijlocul furtunii electrice care ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
fi fost suspendată la câțiva milimetri de armătura oaselor, cele două îmbinându-se doar la nivelul puținelor puncte de impact stimulate atunci când îmi contractasem picioarele și brațele sub efectul drogului. Zile întregi după aceea, fragmente ale acelei experiențe se întorseseră intacte, și puteam vedea mașinile de pe autostradă, purtându-și armurile de paradă, cum planau de-a lungul drumurilor suspendate pe aripi de foc. Pietonii de pe străzile de jos erau îmbrăcați și ei în costumele lor cu paiete, dându-mi astfel impresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
unele momente, ori în unele privințe, ea a devansat — după cum se poate vedea, nu numai prin Urmuz — anumite întîmplări, viziuni, concepții, doctrine și procese artistice, iar cînd ea însăși a fost în situația de a asimila, a făcut-o păstrîndu-și intacte originalitatea, specificul”. O secțiune de extrase critice despre Urmuz se încheie — simbolic — cu deja citatul pasaj al lui Edgar Papu din volumul Din clasicii noștri..., în care sugerează caracterul „protocronic” al avangardei autohtone... Prefața lui Constantin Crișan („Urmuz și palingenezia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Cod. Cândva, am învățat și eu despre noțiunile de stat și drept iar în cursul respectiv era vorba și despre naționalism, numai că acolo în cursul meu, scria negru pe alb că: „Naționalismul este denumirea dată doctrinei bazate pe păstrarea intactă a moștenirii etnice și culturale comune unei națiuni. Aceasta include limbă, populație, teritoriu, folclor, religie și obiceiuri.” Un domn profesor, care poate nu întâmplător purta titulatura de prof. univ. doctor docent, ne explica la timpul acela, că drepturile la viață
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
putea să se odihnească; în schimb, făcea toate treburile gospodărești și nu voia să le lase de pe o zi pe alta, să se adune. Slăbise foarte mult, se topise pur și simplu, rămăsese piele și os; doar frumusețea chipului era intact, restul trupului parcă era un băț îmbrăcat. Participă la toate comemorările pe care le-au făcut părinții pentru George, ajutîndu-i de fiecare dată și uneori îi vizita înainte de a ajunge acasă, de la serviciu, mai ales în anotimpurile calde, când zilele
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
trecută, nu văzuseră nimic, absolut nimic. Simțiseră doar o izbitură În partea din spate a capului, or, pînă atunci, nimeni nu pătrunsese În sit. Prima mișcare a lui Fersen fusese să se se năpustească spre camerele de Înregistrare: acestea erau intacte. În sfîrșit, aveau să afle cum picura sînge din menhiri. Cu privirea ațintită asupra celor două ecrane, Lucas și Marie erau captivați de Înregistrările pe care le derulau rapid. Imaginile luate de prima cameră arătau un plan amplu al sitului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
de faptele care Îi rodeau sufletul. Simți urcînd În el o senzație pe care n-o mai Încercase de mai bine de treizeci de ani. Tot ce trăise el mai frumos În viață, dragostea lui cu Mary, ieșea la suprafață, intactă, concretă, superbă. Copilul lor trăia și semăna cu pasiunea pe care ei o trăiseră: era o tînără femeie radioasă, integră și curajoasă. Fericirea fiicei lor era acum pentru el lucrul cel mai important și se simți incredibil de bucuros gîndindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
suntem pregătiți, fără să ne pese, să facem față la orice situație. Cu alte cuvinte, suntem imuni, domnule. Nimic nu ne mai poate implica psihologic. Fiecare dintre noi preia partea lui și atunci, nemaiexistând conflicte, psihicul nostru va rămâne mereu intact, căci somatizăm imediat, fără întârziere... Judecătorul: Așadar, somatizați! Foarte bine, prin urmare, ce reprezintă acel corn de pe fruntea dumneavoastră? Masca: Nu este un corn, ci un tricorn. Și asta credem că v-ar putea explica mult mai bine doamna Dora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
cunoaște până la cele mai mici amănunte. Și conversația continuă în ritmul ăsta, de fapt mai mult ea vorbește, este la curent cu noile apariții de carte și cu problemele mele curente de la serviciu. Prin urmare, memoria mea pare să fie intactă, cu excepția unei breșe mici și ascunse în care se adăpostea ea, cu chipul ei frumos, atât de drag și familiar. Și tocmai pentru că-mi era atât de apropiată, ar fi trebuit să-i vorbesc deschis despre această lacună abominabilă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
cel puțin pentru el acesta era locul. Și când vorbea era atât de încredințat și felul în care o descria era atât de adevărat, încât după șaptezeci și cinci de ani fascinația acestui loc a revenit în același ungher al minții sale: intact, cristalin și penetrant. Iar legăturile lui cu lumea depărtată de unde venea, și unde și-a petrecut nu mai puțin de jumătate de secol, erau tot mai slabe; atârnau haotic, sfâșiate în jurul plexului, orientate în jos și subțiate. Amintirea copiilor, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
vis, că nu există nici încăpere, nici personaje, nici lume neatinsă și nealterată în ființa sa de alterarea viziunii, de nebulozitatea mediului extatic de vizibilitate în care devine vizibil tot ceea ce mi-e dat să văd. Dacă totuși spaima rămâne intactă în ciuda pervertirii raportării la lume și a prăbușirii oricărei obiectivități, este pentru că această raportare intențională la o lume nu mai intervine în spaima însăși și nu are nici un loc în ea este pentru că spaima nu se dă niciodată ei înseși
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
lume, sau, mai curând, chiar dacă n-ar fi nici o lume: ar fi în orice caz această pură încercare mută de sine pe care spaima o face din ea însăși, pasiunea sa ar fi viața. Or, ceea ce este adevărat despre spaimă, intactă în ființa sa proprie, în carnea afectivității sale, chiar și atunci când reprezentările care o însoțesc în visul lumii s-ar dovedi iluzorii, nu este mai puțin adevărat în cazul viziunii înseși, cu condiția să facem în aceasta abstracție de tot
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]