4,904 matches
-
nici eu, Pet! Poate murim de foame până ne întâlnim cu mămuca! -Nu puteți să beți din sticlă? Vai dar ar fi mare păcat de voi și de viața voastră! Doamne, învață-mă să le pot ajuta! Sunt două ființe micuțe și nevinovate, trebuie să existe o soluție și pentru ele! Stând așa în fotoliu, îngândurată, cu cățelușa sătulă în stânga, cu puișorii slăbiți de putere în brațe, privirea ei se îndreaptă spre pisică. Abia seara trecută născuse patru pui, dintre care
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
privirea în grădina lor fragedă, să vadă plantele cum respiră și cum se ridică din leagănul seminței spre maturitatea coaptă. Papagalul Kea - Iarăși ne-a murit o oaie! - strigă mâhnit fermierul din Nouă Zeelandă, când deschise ușa la casa lor micuță. - Dar ce s-a întâmplat, tătucule? - întrebă unul dintre băieți. - Nu-mi dau seama nici eu ce le atacă, dar am observat că fiecare oaie care a murit până acum, avea blană lipsă pe spate, cât o palmă. - Haideți măi
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
copacului este o păsărică cu guler galben, care n-are pe nimeni, mama ei a fost călcată de un microbuz când să adune fărâmituri de pe stradă. Dar acum veverița o face fericită, dăruindu-i păpușa. Ascultă cum cântă de vesel micuța pasăre, sare într-una pe pălăria verde a lui Peter Pan, acolo, unde e agățată pana cea vestită. -Dar dacă se mai întoarce veverița năzdrăvană, ce pot să-i mai dau ca să nu mă uite până mâine, când iarăși am
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
tolera o stare atât de jalnică? Dacă aș fi polițist, aș amenda asemenea părinți, care nu respectă nici dreptul copiilor la curățenie, igienă, murdăresc imaginea plină de candoare a unui copil de orice culoare să fie. Aș fi mângâiat pe micuță ca tata să vadă că există și alte metode de a liniști un copil, de a se impune ca părinte, aș fi atins-o cu afecțiune, dar ca să evit cearta, observația, revolta expresă, cine știe dacă nu m-ar fi
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
lăsând toată libertatea de acțiune soției. Mama reia explicațiile, insistă, încurajează pe fetiță pe un ton domol, liniștit, dar fetița plânge în continuare, nu violent, dar plânge. Stau în geam cu părere de rău că nu-i pot desluși cuvintele micuței și așa nu pot dezlega nici enigma supărării ei. Mama îi mai explică odată și încă odată, apoi se enervează și ea și începe să țipe la copilă: ori te dai cu bicicleta, ori mergem în casă! Fetița alege o
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
la urmă să ne putem întâlni fericiți și să ne povestim câte și mai câte! -Deci toată lumea este de acord cu această propunere? -E sigur că până la urmă ne vom întâlni? Mie o să-mi fie dor de voi! - șopti oul micuț, sfios din fire. -Hai să ne înțelegem de pe acum. Peste un an, exact, în acest loc, ne vom revedea! -Foarte bine, aclamară cu toții. Primul ou o luase spre nord, al doilea în direcția sudului, al treilea se îndreptă spre est
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
-Vai, mă dor ochii deja, de atâta nisip și vânt nebun, și picioarele, de atâta mers, în vânt, furtună și arșiță, aș vrea să fiu într-un loc, unde pot vedea copaci în jurul meu și multe flori! - ofta cu jind micuțul ou. -Rugămintea ta se va îndeplini, îi răspunse Văzduhul, atingându-l cu sabia de foc, în vârful capului, și prefăcându-l, într-o petală de floare. Apoi dispăru în spatele dunelor care se înmulțeau în fiecare zi, luând aceeași formă dar
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
că toți ne aflăm În mâinile lui dumnezeu și că mila divină este nesfârșită. Ei da, nesfârșită o fi, dar nu suficientă ca să-i ajute pe tatăl și pe bunicul nostru să moară În pace, nici ca să salveze un biet micuț inocent care n-a făcut nici un rău lumii. În acest punct ne aflam, nici Înainte, nici Înapoi, fără leac sau vreo speranță de a-l găsi, când bătrânul vorbi, Să vină cineva Încoace, spuse el, Vrei apă, Întrebă una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Încetare, bărbatul avea ochii uscați, dar tremura tot, de parcă l-ar fi apucat febra. Acum rămânea de făcut ce era mai rău. Printre lacrimi și gemete, a fost coborât copilul, așezat alături de bunic, dar nu stătea bine acolo, o siluetă micuță, nesemnificativă, o viață fără importanță, lăsat așa, de izbeliște, ca și cum n-ar fi aparținut familiei. Bărbatul se aplecă, luă copilul de pe pământ și Îl culcă cu fața-n jos pe pieptul bunicului, apoi brațele acestuia au fost Încrucișate peste trupușorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
pentru uz uman stagnează din ziua În care oamenii au Încetat să mai moară și că, În cazul improbabil În care Încă mai există câteva În vreun atelier sau altul de tâmplărie cu o administrație conservatoare, va fi ca acea micuță rosette de malherbe, care, transformată În trandafir, n-a putut dura mai mult decât timpul scurt al unei dimineți. Citatul literar a fost opera președintelui, care, nefiind prea oportun, dar provocând aplauzele asistenței, spuse În continuare, Oricum ar fi, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
obligațiile funcției sale se află În același timp În tot universul, pentru că altfel n-ar avea nici un sens să-l fi creat, ar fi o pretenție ridicolă să ne așteptăm să arate vreun interes special pentru ceea ce se Întâmplă pe micuța planetă terra, care, de altfel, și asta poate că nu i-a trecut nimănui prin minte, Îi este cunoscută sub un nume complet diferit, dar moartea, această moarte care, așa cum am spus-o În paginile din urmă, este legată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
spectacol sau expoziție, oamenii sunt întotdeauna cei care îți oferă cel mai interesant spectacol. Abia după încă cincisprezece minute l-am zărit pe Bruno. Nu părea deloc să vadă ceva, nici pe mine, nici elefanții, în timp ce mergea ținând sub braț micuța geantă Gerson în care erau banii. L-am lăsat să ia un avans considerabil și după aceea l-am urmat. În fața Sectorului Păsări, o clădire mică din cărămidă și scândură, acoperită de iederă, care arăta mai degrabă ca o pivniță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
vi s-ar oferi ocazia? Am ridicat din umeri: Bănuiesc că n-aș avea. Am făcut o pauză, așteptând ca el să continue, dar n-o făcu, așa că am zis: — De ce întrebi, de fapt? Becker zâmbi deasupra volanului: — E o micuță curvă evreică la salonul ăsta de masaj la care mergem, zise el cu entuziasm. O adevărată diavoliță. Are o păsărică precum interiorul unui țipar de mare, doar o bucată lungă de mușchi de sucțiune. Genul care te aspiră înăuntru ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
să o reguleze, în funcție de cum se simte. Kleine Alexander Strasse se întindea spre nord-est către Horst Wessel Platz și acolo era situată cazarma poliției pentru cei care își aveau posturile la Alex, în apropiere. Era o clădire mare, cu apartamente micuțe pentru cei căsătoriți și ofițerii superiori, și garsoniere pentru restul. În ciuda faptului că nu mai era căsătorit, Wachmeister Fritz Gollner Tanchistul avea un mic apartament în capătul cazărmii, la etajul trei, ca recunoaștere a serviciului său militar îndelungat și plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
comunității evreiești din Berlin, atunci asta ar face ca lucrurile să fie mai dure și pentru ei. Poate pentru evreii din toată Germania. — S-ar putea să fie ceva în asta, admise el, luând altă țigară și înșurubând-o în micuțul său portțigaret. Dar o să ia mult timp pentru a organiza o astfel de investigație. Normal, presupun că Heydrich va asigura întreaga cooperare a Gestapoului. Cred că cel mai ridicat grad de supraveghere este garantat, ce spuneți, Kommissare? — În mod sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
era păzită, am mers în vârful picioarelor și am ocolit pe lângă o latură a casei până la fereastra toaletei pe care o lăsasem descuiată. A fost bine că am mers cu băgare de seamă, deoarece lumina era aprinsă și dinăuntrul camerei micuțe se putea auzi sunetul inconfundabil al unui bărbat care se scremea pe vasul de toaletă. Făcându-mă una cu peretele în umbră, am așteptat până când a terminat și, în cele din urmă, după ceea ce îmi păru să fie 10-15 minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
treselor de pe guler, cel puțin brigadier. Și încă ceva. Cum de nu observasem mai înainte - asemănarea fizică dintre Weisthor și Julius Streicher? Era adevărat că Weisthor era probabil cu zece ani mai în vârstă decât Streicher, dar descrierea făcută de micuța evreică, școlărița Sarah Hirsch, se putea aplica la fel de ușor lui Weisthor, ca și lui Streicher: amândoi erau solizi, fără mult păr și o mustață mică; și amândoi aveau puternice accente din sud. Austriac sau bavarez, zisese ea. Păi, Weisthor era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
până la malul de nisip cald unde se topise plăcerea. Acum se odihnea, aș fi mers să mă plimb pe drumul printre stânci. În ziua următoare, într-o dimineață de cristal, vom intra împreună într-un magazin în care o femeie micuță stătea în fața unui război de țesut. Mama ta va alege firele violet și purpurii pentru fularul său, se va uita cum sunt înfășurate pe suveica de lemn. Îl va purta toată vacanța, îl va privi ziua și noaptea să vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
centru nu riscăm. E o pasageră prudentă, o ființă în trecere, în afara țarcului ei. În dimineața asta este mai severă, țeapănă ca balonul cu care-i îmbrăcată. Suge crucea de argint și simt că ceva îi lipsește, ceva uitat în micuța ei vizuină. Este rezervată și asta mă face să mă simt puțin singur. Poate ar fi fost mai ușor să stea lângă mine, plângăcioasă și melancolică, cum mă așteptam, dar în dimineața asta pare puternică, are o privire vioaie, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
mai comporte așa, nu încăpea nicio îndoială; dar până una-alta, era prea amuzant. Mișcându-se încet prin apartament ca să nu-l trezească pe Otis, Emmy își dădu seama că nu erau prea multe de aranjat. Era un apartament foarte micuț, chiar și pentru un studio din Manhattan, baia era cam murdară, iar lumina — mai ales sâmbăta după-amiaza, când ești obișnuită să stai la iubitul tău — era practic inexistentă, dar cum altfel ar putea ea să locuiască pe cea mai bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
aud și nu se văd în paginile revistei US Weekly, dar Adriana era convinsă că acești copii erau altfel: cuminți, la locul lor, poate chiar sofisticați. Nu le puteai contesta eleganța. I-ar plăcea s-o vadă și ea pe micuța cambodgiană adoptată care i se părea foarte șic. Și pe Pax, dar de niciunul — nici de Zahara, nici de Shiloh — n-ar fi atât de încântată să-i vadă cum ar fi Maddox. Se ridică din pat și începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
dogoritoare și umiditatea îi dădeau lui Emmy impresia că i se lichefiază tot corpul. — Nu mai e cine știe ce de povestit, spuse Emmy luând un ciorchine de struguri de pe tava adusă de Kevin. Scoase o sticlă de apă dintr-o frapieră micuță pe care acesta o așezase jos și zise: — Nu bem și noi ceva? Credeam că niciunul dintre voi nu e de gardă. Izzie și Kevin schimbară o privire rapidă. — Mda, o să deschidem imediat o sticlă. Dar mai întâi — Kevin îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
de aceea nu trebuie să ne grăbim. Se opri, sorbi din ceai și se prefăcu că se gândește la ceva. — Deci...cu banii pe care am să-i iau din proiectul de consultanță și din articole voi închiria un apartament micuț, doar pentru mine, în Venice Beach. Doar un mic studio, cât mai aproape de plajă. Lângă piața țăranilor, cred. Emmy se întoarse spre Leigh și oftă. — Leigh, îți vine să crezi? Fetița noastră se maturizează. Se descurcă singură! Adriana ridică mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
e cam greu cu alăptatul — zicea că e cel mai greu lucru pe care l-a făcut vreodată — așa că îl hrănește la sân sau îi dă cu biberonul. Dar micuța — Stella, așa o cheamă — este chiar cuminte. E atât de micuță, știți? Se trezește din două în două ore. — Auuuu, făcu Emmy privindu-l pe Paul fără să-și ascundă admirația. Pare a fi adorabilă. — Da, așa că mai bine plec. Se opri și păru să se gândească la ceva. Uite, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
mai tras la față decât ieri: din pivniță până în pod, vreo zece șobolani zăceau pe scări. Umpleau și lăzile de gunoi ale caselor vecine. Mama doctorului află știrea fără să se mire. Sunt lucruri care se întâmplă ! Era o femeie micuță, cu părul argintiu, cu ochii negri și blânzi. Sunt fericită că te văd, Bernard, spunea ea. În ciuda șobolanilor, tot mă bucur. El încuviință; era adevărat, cu ea totul părea simplu, totdeauna. Rieux telefona totuși la serviciul comunal de deratizare, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]